Dyuna 1 april gesteriliseerd....3 weken later

Dank je wel voor je lieve woorden.

Dyuna is idd alles behalve gemakkelijk...een gevalletje 'maar goed dat ze bij jou terecht is gekomen' is al vaker de revue gepasseerd.

Het was en is soms echt niet gemakkelijk met haar, echter maakt het commentaar van derden het soms wel nóg moeilijker.

Laatst een Mw buiten:

"Houdt je haar goed vast?" Ja hoor!

"Niet dat ik langs loop en ze mijn hondjes opeet" Nee hoor Mw, dan ziet het verschil tussen onzekerheid en agressie niet

"Ja daar heb ik niet veel verstand van" Dan niet vooroordelen Mw dat mijn hond uw hondjes zou kunnen gaan opeten

Gelukkig ook veel begrip in de buurt, mensen die al wachten totdat we langs zijn of zich net ff wat meer tijd nemen om Dyuna te leren kennen. En dan zien ze dat ze eigenlijk alleen maar bang/onzeker is en tijd nodig heeft om te ontdooien. Ze moet wel die kans krijgen, en dit krijgt ze niet bij mensen die krampachtig hun hondje zelf opknopen bang dat Dyuna ze opvreet.

Dat bevestigt alleen maar meer aan Dyuna, zie je wel: Ze zijn eng!!!

Maar idd, sneue mensen die niks beters te doen hebben...vele weten van hoe ver wij komen en ik zie ook een goede groei in Dyuna, we zijn er nog niet maar komen er wel, en das wat telt, een baasje welke niet opgeeft, no matter what!!!

Hoe ging de nacht?

Voor Dyuna redelijk rustig..wel had ze moeite om een juiste houding te vinden.

Ik zelf ging pas tegen 01.00u liggen en om 05.00u zat ik weer recht...Ze wilde een plasje doen en heeft een klein hapje gegeten.

Daarna ging ze wat meer relaxt slapen in de vari en zag ik dat ze zelfs op haar rug even lag met de pootjes in de lucht.

Nu woonkamer klaar aan het maken zodat ze ff rond kan wandelen. Bank helemaal gebivakkeerd.

Wel blijf ik het spannend vinden om met haar de tuin in te gaan, ze trekt toch behoorlijk, dus geef ik haar veel lijn zodat ze geen kracht hoeft te zetten en ik vlieg er maar achteraan. Continu afleiden zodat ze hopelijk alleen mij hoort! Desillusie natuurlijk.

Houdt ze van snuffelen? Anders als je ze loslaat, telkens een hoop brokken door tuin/woonkamer gooien zodat ze rustiger beweegt?

Nu, als de wonde ok is, zou ik ze gewoon laten hoor, tenslotte bij écht pijn, zal ze zichzelf ook wel beperken. Dus buiten gewoon los, binnen in de varikennel.

Ze houdt zeker van snuffelen.

Ik vertrouw alleen niet op haar eigen 'rem'. Gisterenavond trok ze ook,.plasje gedaan en bij binnenkomst piepte ze toch wel ff..vanmorgen trok ze weer...Dyuna is geen hond welke op korte termijn een associatie legt met oorzaak en gevolg. Dit herken ik nl wel van sinds dat we haar hebben. Gewoon dezelfde 'fout' steeds opnieuw maken..pas lange tijd later lijkt ze ervan te leren, zoals met haar hoofd een deurpost vermijden en zelfs dit gaat niet altijd goed.

Ik heb momenteel ook op een gedeelte in de tuin worteldoek liggen ter voorbereiding op siersplit...hier wilde ze vanmorgen al opspringen, dit doet ze altijd om ff gek te doen.

Om ermee aan te geven, ze doet iets en pas achteraf, sh*ttttt!

O jee, die welbekende beren op de weg zijn nu geen beren meer.

Ik laat Dyuna weer even een plasje doen in de tuin en al whoewhoewhoewhoe vliegt ze naar achteren.

Plasje gedaan en terug binnen wilt ze meteen op m'n gebivakkeerde bank staan....je zou niet zeggen dat er 'iets' is.

Zojuist de dierenarts of ze nu haar pijnstilling kon krijgen, antwoord was ja, maar ik twijfel nu ik dit gedrag van Dyuna zie.

Ga ik dan met de tramadol (welke ze overigens toch heeft gekregen omdat dit minder belastend is voor de maag als een Nsaid) haar pijngrens niet helemaal weghalen?

Ze ligt weer terug in de vari, hoe rot ik het ook vind. Haar brokjes net in de snuffelmat gedaan maar dat was peace of cake voor haarze vrat nog net niet de snuffelmat op.

Ik weet even niet waar ik goed aan doe. Kan me toch niet voorstellen dat dit druk gedrag goed kan zijn ter bevordering genezing?

Een echte rauwdouwer. Heeft ze al eerder Tramadol gehad? Geen vervelende bijverschijnselen gehad?

Heeft de dierenarts je geadviseerd om een spiegel op te bouwen en te behouden door dit op gezette tijden te geven? Of moet je dit incidenteel geven? Bij een opgebouwde spiegel moet je langzaam afbouwen. Bouw je niet af dan kan je "draak" in vervelende mentale problemen komen. Daar moet ik niet aan denken bij Dyuna.

Na de hele ochtend te speuren op tramadol heb ik besloten dit toch niet te geven. Ik word zelf onpasselijk van het spul.

Er werd geadviseerd 2 tot 3 tabletten van 100mg, na verder leeswerk, blijkt dit veel te zijn als de hond dit niet gewend is...daarbij is dyuna weliswaar druk maar aangezien ze in de vari wél rustig is, verkies ik liever meer benchrust met andere pijnstilling, als het risico lopen dat mijn hond angstig word, gaat overgeven, meer gesedeerd raakt als wenselijk, helemaal geen pijngrens meer heeft enz enz! 

Ik krijg mijn gevoel met tramadol niet op 1 lijn om het als verantwoord te beschouwen. Natuurlijk moet ze rusten en natuurlijk bevordert drukgedrag het genezingsproces niet, maar gezien hoe angstig ze gister al was bij het in slaap vallen van de narcose en hoe snel ze naar huis wilde met een hoop gepiep erbij, durf ik het echt niet aan..

Heb gevraagd om carporal (voorloper was rimadyl, ketofen enz enz) een gewone nsaid..

Vast een onpopulaire mening, maar is het voor een hond die echt niet te houden is geen idee om toch een paar dagen één of ander kort werkend kalmerend middel te geven? 

Mijn hond werd ook al snel te druk. Maar de pijnstilling die ze kreeg werkte ook ontstekingsremmend. Volgens mij als ik het me goed herinner heb ik in overleg met mijn nichtje (dierenarts) de hoeveelheid pijnstilling verminderd. Genoeg om de scherpste randjes er af te halen, en zodat het hielp om ontsteking tegen te gaan, maar niet zoveel dat ze zich onverwoestbaar voelde. Het is echter al wel weer bijna 4 jaar terug, geen idee wat ze kreeg, en heb het dus in overleg gedaan, maar weet niet meer hoeveel minder het was. En misschien was het wel aan de lage kant, maar nog steeds 'aanbevolen hoeveelheid'? Ik ben geen dierenarts Ze ging mee naar werk, en ik kon daardoor niet 100% op haar letten (vrij nemen kon ook niet), dus vandaar wel fijn dat ze uit zichzelf rustiger aan deed. Al was ze geen superdrukke hond, maar wel nog jong en drukker dan dat ze nu is. Ik doe voor mezelf altijd hetzelfde, zolang ik niet crepeer van de pijn, doe ik rustiger aan, ipv pijnstilling en gaan met die banaan XD

In de weken/maanden erna heeft haar lichaam er wel nog een paar hechtingen uit gewerkt. Het zouden oplosbare zijn, maar blijkbaar was haar lichaam het er niet mee eens. Als ze eenmaal door de huid prikten trok ik er voorzichtig aan (als ze niet meegaven liet ik ze, knipte ze soms korter), en zo zijn langzaam maar zeker alle hechtingen er uit gewerkt Ook honingzalf er op gesmeerd als de hechtingen de huid open hadden gemaakt. Haar 'wond' zag er een dag of 5 na de operatie eerst al zo goed als genezen uit, maar haar lichaam werkte de hechtingen dus naar buiten.

Ik wilde voor Tramadol bijwerkingen waarschuwen. Ik ben zelf jaren geleden in paniek- en angstaanvallen beland door het niet afbouwen. Zelfs straatangst en heb weken moeten knokken om weer de straat op te kunnen. Je moet er niet aan denken dat een hond, die niet kan praten, dit overkomt.

Rimadyl is het geneesmiddel waar patent op was. Dat patent was verlopen en daarna kwamen de generieke geneesmiddelen Carporal en Carprodyl op de markt. Allemaal met dezelfde stof Carprofen.

O geweldig, bericht aan het typen en ineens duw je ergens op is het foets..

Even opnieuw maar dan ff kort door de bocht..

Mijn overweging was Stel Dyuna heeft erg last van sufheid, duizeligheid enz enz niet te noemen de meer ernstige bijwerkingen dan kan ik haar wellicht wel loslaten maar kan ze vooralsnog niet meer als liggen...

Ze zal dan wellicht minder impulsief zijn en meer geremd maar de hond voelt zich dan wel beroerd...

Nu ligt ze ook in de vari met alleen carporal...ik zie duidelijk aan haar dat ze zichzelf giga overschat...ze is wel alert maar al snel dommelt ze weer in slaap. Haal ik haar uit de vari is ze helemaal up and about, springt tegen de bank, tegen de deur en whoewhoewhoewhow buiten.

Ik heb daarom de afweging gemaakt om de momenten buiten erg kort te houden, zelf achter de lijn aan te vliegen zodat er zo min mogelijk druk komt op de buik(desillusie)  en zal straks met haar op de grond gaan zitten met een runderkophuidje.

Toch zie ik voor nu een hond welke duidelijk is aangeslagen en er voor nu geen moeite mee lijkt te hebben dat ze in de vari ligt..normaliter blafde en piepte ze wel als ze de kak er van had.

Het is letterlijk even de tijd overleven en ik kan niet wachten totdat alles weer ok is. Het is verschrikkelijk zo! Maar hopelijk vor een goed doel.

Wat betreft kalmeringsmiddelene heeft de d-arts gewaarschuwd dit liever niet te doen. Daar waar een chihuahua nog niet genoeg heeft aan bijv 1 tabletje kan een duitse herder al knock out gaan bij een kwart tabletje...d-arts is erg terughoudend en vandaar kwam het alternatief Tramadol. Echter trok ik de lijn door: Als d-arts al zegt dat een duitse herder gevoelig is voor kalmeringsmiddelen dan zal Tramadol ook vast een heftigere uitwerking hebben.

Dyuna piept en hijgt niet, ze oogt relaxt in de vari, meer kan ik ff niet doen..ben zelf half dood door nog geen 4u slaap vannacht.

Daar zij erg prikkelgevoelig is staat ze met de vari naar het raam gericht met een deken erover...ik heb een camera waarmee ik haar in de gaten kan houden zodat ze niet telkens opspringt of haar slaap niet kan vatten.

Zoals jullie kunnen zien ligt ze weer lekker...dat gaat af en aan, ff recht, ff slaapje enz enz

Vandaag 3 apr, 2 dagen na de sterilisatie.

Dyuna doet het in de vari echt super goed! Nooit verwacht dat ze zich zou neer leggen bij zo lang benchrust. Ze gaat meermaals per dag eruit om ff plasje/poepje te doen en daarna moet ze helaas weer terug.

Gisteren geprobeerd op haar kussen te gaan zitten met een runderkophuid, nouuu, daar was zij het niet mee eens..ze zette zich in haar achteruit om vervolgens naar de bank toe te vliegen en daar op te springen.

Blijf het zeggen dat het mentale niet op 1 lijn staat met haar fysieke gesteldheid. Ze mocht van de dierenarts wel gewoon rond lopen, alleen Dyuna loopt niet..ze haalt halsbrekende toeren uit en overziet niks...pas erna voelt ze natuurlijk dat dat niet zo slim was echter leert ze er niet van.

Godzijdank accepteert ze de vari volledig en het voordeel is nu dat ze leert om er nóg langer in te liggen zonder miepen.

Voor de sterilisatie mocht ik blij zijn als ik max 2 uurtjes ff weg kon gaan want dan begon ze onrustig te worden en vloog ik weer naar huis. Dit is dan een van de voordelen van de sterilisatie welke ik nu al ervaar. 

Ik houd haar zo'n beetje bezig met gevulde kong af en aan, snuffelmat, bij de vari zitten met een runderkophuid, veel praten tegen d'r en haar vooral bemoedigend toespreken hoe goed ze het doet.

Door de dag vliegen er een hoop gedroogde longcubes richting de vari

Dyuna heeft geen enkel moment een kap om gehad. Ze heeft een medical shirt aan en die accepteert ze volledig zonder ook maar te pogen eraan te zitten. 

Het is even de tijd door komen en zeker niet de meest ideale situatie, maar na 2 dagen hebben we onze draai gevonden en zal ik voorlopig nog op de bank blijven slapen met Dyuna naast mij. Gewoon het idee dat ze niet alleen is en ze daardoor de rust kan bewaren. 

Ik vergelijk het maar met een hond welke weken benchrust moet hebben vanwege een breuk..dan helpt de situatie even te relativeren en te accepteren dat het ff niet anders is ipv me rot te voelen dat ze opgesloten zit.

Dat klinkt allemaal positief! Op deze manier zal ze wel snel hersteld zijn.

Straks kan ze weer knallen. 

" Dat klinkt allemaal positief! Op deze manier zal ze wel snel hersteld zijn.
Straks kan ze weer knallen.  "

Alaska's Finest!

Dat zei ik net exact tegen haar..nog fftjes mag je weer gaan met die banaan

Je bedoelt: ze mag weer op haar bezem vliegen 

" Je bedoelt: ze mag weer op haar bezem vliegen  "

Alaska's Finest!

Hahahahaha jaaa mijn kleine zwarte heks idd...l*llige ervan is dat ik degene ben wat wel eens erachteraan vliegt als ze ineens impulsief besluit een kant uit te sprinten en WhoeWhoeWhoe...

Dyuna gister op controle geweest, wond zag er goed uit, alleen beetje zwelling door hier en daar druk gedrag.

Dierenarts zei dat ze al rond mocht lopen binnen, alleen vraag ik mij af of dat niet te vroeg is? Bij Dyuna is rondlopen nl bank springen, met haar hoofd headbangen terwijl ze de friemel in haar bek heeft, ff sprintje trekken vanuit ligstand enz enz.

Dierenarts is op de hoogte van dit gedrag en dat ze hierin ook nauwelijks is af te remmen als ze fun heeft, logisch ook! Ze is gewoon een heerlijke stuiterbal

Toch twijfel ik een beetje. Wat is wijsheid volgens jullie ervaringen? Morgen is het pas een week geleden nl.

O ja, vergeten erbij te zetten: Dyuna kan de kong, snuffelmat en kluifjes inmiddels niet meer zien...ze is nu al zover dat ze de snuffelmat onderste boven legt, ermee rammelt en dan vallen de snoepjes eruit..

Je kan het met mondjesmaat aanpakken: kijken waar je al wat meer vrijheid geeft en waar je toch nog in beperkt. En dan evalueren hoe dat gaat. 

Ze is al een hele week zonder kleerscheuren doorgekomen , dus ik denk dat het wel kan om hier en daar wat losser te worden.

Haha, ik zie het zo voor me 

Als ze binnen zo wild is, is het misschien handiger om vaker/langer te gaan wandelen en het binnen dan wel nog rustig te houden? Aan de lijn is ze toch wat beperkter in beweging en kan ze toch al nergens op en af springen. Van snuffelen wordt ze dan ook weer wat meer voldaan, zodat ze binnen minder in het rond stuitert als het goed is.

" Je kan het met mondjesmaat aanpakken: kijken waar je al wat meer vrijheid geeft en waar je toch nog in beperkt. En dan evalueren hoe dat gaat. 
Ze is al een hele week zonder kleerscheuren doorgekomen , dus ik denk dat het wel kan om hier en daar wat losser te worden. "

Alaska's Finest!

Ik heb idd nogmaals overlegt met de assistente en als ik op safe wil spelen dan wachten tot het weekend. Echter zei zij ook al, de eerste dagen waren cruciaal en toen was Dyuna ook rauw en druk zodra ze plasje ging doen en evengoed is er niets gebeurd.

Wel laat ik haar aan de riem wel eens op de mat in de woonkamer of ff in de keuken beperkt zodat ze wel ff dr benen kan strekken en zodat we kunnen knuffelen ed.

Ze sprong vanochtend ook op de bank en heb haar ff laten liggen, daarna weer afgeleid met brokjes de bank, ze begon alweer druk te worden en te graven.

Ik bouw het idd op en speel tegelijk op safe...zolang ik haar vnl bezig kan houden in de vari, doe ik dat...ze gaat zeker 6x per dag plassen/poepje in de tuin plus extra in de keuken en woonkamer totdat ze druk wordt. Daarbij wordt ze in de vari genoeg bezig gehouden echter heeft ze daar een beetje genoeg van zoals ik al eerder beschreef.

Helemaal buiten uitlaten is op dit moment niet mogelijk zoals Fie voorstelde. Dyuna gaat gewoon uit haar plaat als ze een hond ziet en zet daarbij enorm wat kracht met haar achterpoten om zich af te zetten. Uitlaten buiten de tuin is momenteel onverantwoord..zodra het weer kan gaan we alles inhalen. Dit was te verwachten toen de sterilisatie eraan kwam en heb ik ook rekening mee gehouden.

Blijft echter sneu voor haar dat het even zo moet, maar het is voor haar eigen best wil.

Ik heb in bovenstaandr reactie gereageerd op jouw berichtje wat betreft uitlaten. Dat is juist vanwege Dyuna haar ongeremd gedrag helemaal niet mogelijk nu. Zij moest van de dierenarts echt complete benchrust omdat Dyuna door alles heen gaat en ik begreep vanmiddag dat ze adviseerde Dyuna te laten lopen binnen omdat ze mij tegemoet wilde komen in het ontlasten van de zorg voor Dyuna.

Aangegeven dat Dyuna geen moeilijke is in de vari en het an sicht prima lukt tot nu, het vergt idd alleen veel afwisseling en veel meer uitdaging om haar tegemoet te komen maar het lukt wel.

Dag 7 na de sterilisatie...dankzij volledige benchrust in het geval van Dyuna, is de wond al best mooi aan het genezen.

Vanwege de vele jeuk losse haartjes verwijdert en wat ingesmeerd.

Ikke blij

Goed hoor! Dat is allemaal voorspoedig verlopen!

Voor een keer mocht het ook es vlot gaan, haha! 

Ziet er mooi uit. 

" Goed hoor! Dat is allemaal voorspoedig verlopen!
Voor een keer mocht het ook es vlot gaan, haha!  "

Alaska's Finest!

Hihi idd! Ben er ook erg blij mee tbv Dyuna...we bouwen langzaam eea op, zoals spelen, op de bank kluiven enz enz...morgen gaat ze weer even mee in de auto. Vanaf dag 14 (op safe) gaan we er weer vol tegen aan.

Gisteren avond "stiekem" met mijn vleermuis op de bank gezeten. Uiteraard wel aan de riem, want zoals verwacht hoorde ze iets en schoot ze de bank af 'Whoewhoewhoe'..door de riem heb ik haar nog kunnen kaderen en afremmen in het kracht opbouwen.

Dan merk ik wel dat ik die kleine doerak gemist hebt naast me afgelopen week. Af en toe rust is ook welkom, vooral al ze zo'n kwalmoment heeft dat ze met haar voorpoot op mijn gezicht duwt en daarbij vocaal laat merken iets te willen wat niet magen als dat niet lukt: Hallooowww hand.

Ja de rust was ff fijn savonds maar toch liever dat zwart monster naast me

Goedemorgen,

We zitten inmiddels alweer op dag 10 (YEAHHH) en langzaam aan ben ik met Dyuna weer eea aan het opbouwen.

Zoals gisterenavond de keuken even dicht gemaakt en daar 'samen' gekookt. Het bleef even opletten daar ze liever over de barricade heen ging. Des al niet te min, liet ze zich goed corrigeren.

S'avonds gezellig even op de bank gezeten om een runderkophuid te knabbelen, die wel erg vlug heen was gegaan.

Om het springen nog wat tegen te gaan daarna samen op de mat gelegen en wat impuls oefeningen gedaan. Het verbaasde mij zeer, dat ondanks dat ze met momenten erg explosief reageert (uitdagen, spelen, gekke 5 minuten) dat ze deze oefening nog steeds onder deze omstandigheden beheerst. 

Na de oefening al liggend gespeeld met haar friemel (doorgeknipte oude riem in een knoop wat als trektouw dient) ook hier wist ze zich goed te beheersen en liet zich prima kaderen.

Natuurlijk heeft ze reeds al wat uitspattingen gehad..na het plasje en poepje in de tuin denk je terug naar binnen te lopen met je hond en ineens vliegt ze de andere kant uit om vervolgens door haar poten te gaan: Pak me dan als je kan!. En ondanks dat ik volkomen begrijp dat haar geduld begint op te raken, is het de kunst om droog te reageren en te wachten totdat ze weer naast komt.

Ze gaat nog steeds zonder aversie haar vari in. Echter vlak na de operatie deed ze dit beheerst, nu rent ze de vari in en knalt zich zelf tegen de binnenkant van dat ding met een bijna 180° omhaal om vervolgens met haar voorpoten tegen het deurtje te landen.

Ondanks dat Dyuna temperamentvol bleef zowel de dag van operatie als de dagen erna, is er toch heel goed een verschil te merken nu we 10 dagen verder zijn.

Achteraf bezien was ze wel degelijk gedempt, echter voor menigeen had dit kunnen overkomen dat er geen vuiltje aan de lucht was gezien haar blaffen, op achterpoten staan en trekken.

Pas sinds enkele dagen is Dyuna weer vól bij de tijd en is ze natuurlijk nog energieker.

Rest mij de vraag: Wanneer lieten jullie de hond weer er vol voor gaan? 

Tot op heden lijkt Dyuna nergens meer last van te hebben ondanks haar grappige uitspattingen. Ik wil graag het wandelen weer terug oppakken echter realiseer ik mij ook dat er krachten bij komen kijken.

Voor de beeldvorming: ze gaat gerust op haar achterpoten staan om te laten zien en horen dat ze aanwezig is en vooral niet gedient van sommige andere honden.

Ze wilt ook erg graag weer spelen. Dat houdt bij ons in trekspelletjes, op en neer springen, bank op bank af enz enz. Dat kan soms best intensief zijn.

Hoe hebben jullie dit aangepakt? En is het na een bepaalde herstelperiode echt safe? 

Elke hond is anders, natuurlijk. 

Bij ons werden op de dagen vlak na de sterilisatie de wandelingen beperkt tot snuffelwandelingetjes. Na enkele dagen liepen ze alweer een 2 à 4 km, en vanaf de 10e dag deden ze als vanouds en was alles weer toegelaten.

Mijn oudste heeft na de sterilisatie een lange periode gehad dat ze opnieuw haar vervelende 'puppy-kuren' kreeg, dat had te maken met de grote verandering in haar hormoonhuishouding. Toen heb ik vaak gedacht: 'Oh, crap! Zit ik hier wéér mee!' Hahahahaaaaaa. Maar goed, dat is ook weer goed gekomen.

De jongste had dan weer veel last van de wonde zelf. Eerst had ze een bloeding (is opnieuw geopereerd), daarna reageerde ze op de hechtingsdraad (zwellingen, bulten). Maar die had mentaal (hormonaal) nergens last van. Ook zij deed vanaf de 10e dag weer alles als voorheen. 

Maar kijk dus naar je eigen hond. Wat je denkt dat kan en waar je toch nog terughoudend in bent. Desnoods laat je de DA nog es even checken?