Milou, forever in my heart 
Op 21 januari 2021 zijn we met Milou naar de dierenarts gegaan. Ze at de laatste tijd nogal weinig. Zelfs de brokjes met wat blikvoer samen ging moeizaam. Ik zelf dacht dat ze een tandvleesontsteking had. Bij de dierenarts bleek dat Milou een grote tumor in haar buikje had. Gezien haar leeftijd, de plaats van de tumor en de grootte was er geen behandeling meer mogelijk. Milou had mogelijk nog enkele weken te leven. Maar we wilden haar geen pijn doen en dus niet gaan verlengen omdat wij dit wilden. Als er een darmperforatie zou optreden, dan zou ze ongelofelijk veel pijn lijden en dat wil ik absoluut niet. In het weekend zagen we haar nog enigzins opleven. Ze zag tijdens de wandeling op zaterdag haar vriendje Mango (een cocker) en haar vriendinnetje Noema (een klein zwart poedeltje). Met Noema had ze een speciale band, die twee waren gek op elkaar en je hoefde maar Noema te zeggen en Milou keek omhoog en om zich heen, waar bevindt Noema zich. Ook kwam ze nog een paar kleine kinderen tegen, die haar altijd knuffelden. En dus nu ook. Ze was helemaal in haar sas en liet zich uitgebreid knuffelen. Daarna sprong ze - zichtbaar blij - naar ons weer toe, ging weer zitten en het ritueel ging weer verder. Dat ze dit nog meemaakte deed ons veel goeds. Maar op zondag zag je dat het niet zo goed ging Bij het wandelen was ze altijd enthousiast. Ze blafte erop los en wilde zo snel mogelijk naar buiten. Maar al wekenlang ging het buiten niet zo goed. Ze was net de deur uit en daar begon het langzaamaan lopen al. Ze was een stuk verder en dan bleef ze maar staan, ze wilde weer terug en sjokte maar naar huis. Wij zagen niet dat ze zo ziek was. Ook poepte ze weleens in huis de laatste tijd, ze moest 's avonds wel 10 keer naar buiten en toch lag er dan 's morgens weleens een hoop. De ontlasting werd ook dunner, slapper. Alle slechte tekenen. En de dierenarts verklaarde dit ook aan ons. Op maandagmiddag keken we naar Milou, die was in de tuin, keek een beetje om zich heen en kwam maar weer naar binnen. Ze was op, dat kon je wel zien. Ondanks de pijnstiller ging het niet beter. Met heel, heel veel pijn in je hart vraag je dan de dierenarts. En 's avonds om 19:30 uur is Milou over de regenboogbrug gegaan, naar haar vroegere maatje Beau. Ze rennen daar nu samen. Milou is 13,5 jaar oud geworden en wij zien haar nu niet meer hier, maar ze is in onze hartjes FOREVER.
Lineke & Saar(tje) 
3 doggies
Wat verdrietig om dan toch zo snel nog afscheid te moeten nemen. Fijn dat jullie haar uit liefde hebben kunnen laten gaan. Hele mooie hondenleeftijd maar voor ons nooit oud genoeg. Sterkte met jullie verlies!
Dank je wel
Dank je wel
Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje † 
3 doggies
Heel veel sterkte gewenst met het gemis van je lieverd.
Dank je wel
Dit topic gaat over het hondenras Engelse Cocker Spaniel
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?