toeval bestaat niet

Ik was net bezig met Mootjes medicatie en supplementen...(nogal veel en echt ook dure dingen)

Ik kan ze niet weggooien of laten vernietigen...zo zonde, dus had besloten even contact op te nemen met de stichting waar Jeff en Waldo destijds vandaan kwamen. Zodat in ieder geval een ander dier er mee geholpen kan worden.

Ik gebeld met een inleverpunt(voor adres)...maar kreeg een ander tel nummer door van iemand...ivm veel op zijn gat ligt door corona..

Krijg ik een dame aan de lijn.. Ik hoorde haar naam en zei..volgens mij was jij de vlucht begeleider van mijn vorige honden kan dat?

Ja zegt ze dat kan..wie waren jou honden?

Ik zeg Jeff en waldo.

Goh zegt ze...ja dat weet ik nog goed.

(10 jaar geleden en ze deed 2 vluchten per week)

Waldo zat bij haar dochter op schoot tijdens de vlucht..ze wist het nog precies...hoe bezorgd haar dochter was ivm Waldo nog geen snorhaar heeft bewogen tijdens de vlucht..ze checkte af en toe met een vloeitje bij zijn neus of hij nog wel ademde.Het rode tasje waar hij ook na aankomst niet uit wilde komen..pas later toen we buiten de aankomsthal waren ect...ze wist alles nog

Ook Jeff kon ze zich nog levendig herinneren..ze vond het een bijzonder duo.

En vond het fantastisch om te horen hoe het ze is vergaan hier en dat ik nu aan hun dacht.

Ook wilde ze alles weten over Mootje ivm ook oude herplaatser.

We hebben ruim een half uur aan de telefoon gezeten.

Mootjes medicatie ect kunnen ze goed gebruiken...er is een lijst per asiel welke medicatie dringend behoefte aan is dus ik stuur het  naar haar.

Zijn medicatie gaat deel naar griekenland,deel naar spanje en deel naar curacao.

Het deed mij goed dat ze na zoveel tijd mijn honden nog zo goed kon herinneren en zo begaan was met verlies van Mootje..en dat er nu andere hondjes mee geholpen kunnen worden.

Voor mij is dit een teken uit de hondenhemel (ze hebben dit mij ingefluisterd met zijn 3en.)

Dat kan niet anders..mijn lieverds 

Wat stomtoevallig dat je precies haar trof! En al helemaal leuk dat ze nog precies wist welke hondjes het waren... 

Mochten de hondjes dan in de cabine dat hij op schoot kon zitten? Ik heb dat nog nooit gezien joh. 

Mooi dat er nog wat goeds gedaan wordt met de spulletjes die je hebt overgehouden van mootje, dat geeft je toch een warm gevoel 

Ja echt bizar..ik denk geen toeval...ze woont ook nog eens aan de andere kant van nederland..en indien geen corona had ik het hier in de buurt kunnen wegbrengen voor de zelfde stichting dus.

Het deed me echt goed..want ik mis ook mijn zwarte spanjolen nog steeds.

We gaan Mootje zaterdag naast hun begraven op texel (favoriet plekje van alle 3)

Het verdriet om Mootje is groot maar weet zeker dat ook hij zou willen dat de pillen die hem zo goed deden andere hondjes gaan helpen...Mootje was super sociaal.

en ook voor mij voelt dat goed...medicatie laten vernietigen is doodzonde zolang er nog diertjes zijn die erom zitten te springen.

er mag/mocht 1 ("klein" hondje/dier (waldo was 8 kg toen)  mee in een  gesloten reistas op schoot in de cabine per vlucht.(transavia)Volgens mij is dat bij veel maatschappijen zo.

Waldo had kennelsyndroom en was dus zeer angstig dus ze kozen voor hem...hij was ook nog gecastreerd dag voor vertrek..dus ze wilden hem goed in de gaten houden.Waldo bewoog nog geen snorhaar dus af en toe opende ze de rits een stiekem beetje om te checken met een papiertje of hij nog ademde .

Haar dochter was echt ongerust tijdens die reis..ze had nog nooit meegemaakt dat een hond zo apathisch was.

Ook in de luchthaven na aankomst bleef hij doen of hij doen alsof hij onzichtbaar was met zijn zwarte lijfje in dat knalrode tasje..pas buiten in de zon begon hij te bewegen en konden we hem uit het tasje lokken met water

Jeff zat in het ruim met nog stuk of 7 honden...allemaal per 2 in een bench.

Ze heeft paar 100 honden begeleid tijdens de vlucht..ze zei ik kan ze me echt niet allemaal herinneren.

Maar Jeff en Waldo waren 2 urgente oudere lang zitters en het was vrij uitzonderlijk dat ik er 2 tegelijk nam.

Op mijn verzoek zijn ze aan elkaar voorgesteld en toen dat duidelijk goed ging samen in een kennel gezet in afwachting van de vlucht.

Dat wist zij weer niet..maar ze weet nog wel dat ze samen in een kennel zaten..ze werden toen ook uitgelaten als gewenning en ivm kleine kennel.Ze vond het een bijzonder duo.

Er zaten toen bijna 700 honden en meesten zaten toch wel met minimaal 10/15 honden in 1 verblijf.

Inderdaad toeval bestaat niet. Nu zijn de medicijnen toch nog heel goed terecht gekomen.

Dat je nou net die vrouw aan de telefoon kreeg, wat bizonder zeg.

Fijn om met iemand over Jeff en Waldo te kunnen praten met iemand die zich nog goed aan hen kon herinneren. Dat moet ook wel induk gemaakt hebben die ongerustheid om Waldo die doodstil bleef zitten in de tas. Maar ze kon zich dus ook Jeff en Waldo samen nog herinneren.

En ook fijn dat ze in Mootje geinteresseerd was. 

Goed de medicijnen gebruikt konden worden en er anderen mee geholpen gaan worden. Inderdaad zo zonde als het weggegooid zou moeten worden.

Ja echt super blij mee.

" Dat je nou net die vrouw aan de telefoon kreeg, wat bizonder zeg.
 
Fijn om met iemand over Jeff en Waldo te kunnen praten met iemand die zich nog goed aan hen kon herinneren. Dat moet ook wel induk gemaakt hebben die ongerustheid om Waldo die doodstil bleef zitten in de tas. Maar ze kon zich dus ook Jeff en Waldo samen nog herinneren.
En ook fijn dat ze in Mootje geinteresseerd was. 
Goed de medicijnen gebruikt konden worden en er anderen mee geholpen gaan worden. Inderdaad zo zonde als het weggegooid zou moeten worden.
 
 
  "

Dobry

Ja echt heeel bijzonder.

zowel dat ik haar aan de lijn kreeg als dat ze nog zoveel wist.

Ze heeft een paar honderd honden begeleid...en vloog 2x per week naar spanje op en neer destijds.

Ze kon het zich zo goed herinneren ivm jeff en Waldo 2 weken apart in dat kleine kenneltje zaten(ipv in grotere groep in grote kennel) in afwachting van hun vlucht en om ook aan elkaar te wennen...en heeft ook met ze gewandeld destijds.

Door de maat van de kennel moesten ze worden uitgelaten wat tevens goede voorbereiding was voor hun herplaatsing ivm langzitters)

Ze vond het een bijzonder duo..en wist veel details nog..dat jeff te dik was 10.5 kg werd hier 9.5 op gewicht (zijn bijnaam in asiel was balletje brokje)Hij speelde met de bal en at ..en dat ging de hele dag zo door.

In de kleine kennel kreeg hij dus geen bal ivm ze elkaar moesten leren kennen.

en zijn extreem dikke vacht ..Waldo's ronde buikje ondanks dat hij mager was daar (7.9 kg ipv 9.5 kg/10 kg op gewicht)

Maar hij stond met een holle rug om zich kleiner te maken..en hij had doorgezakte voorpootjes(platvoetjes)

In begin leek hij net zo groot als jeff maar hij was 5 cm groter en toen hij zelfverzekerder werd stond hij heel anders.

en hij kon heel elegant lopen ondanks zijn platvoetjes.

Ze zijn in Eelde geland..en elke hond verliet blij de vlucht bench in de aankomsthal...maar waldo was en bleef doen of hij onderdeel was van dat knalrode tasje...en had dus bij haar ongeruste dochter op schoot gezeten.

Bij mij viel het kwartje door haar naam (vrij zeldzaam)

dus toen ik lokaal inleverpunt belde en die naam hoorde ..zei ik al ..volgens mij was zij daar als vluchtbegeleider

Toen zei die vrouw..ja dat kan want ze woont in assen... en deed dat regelmatig.

Zodoende ging het balletje rollen.

Ik ben super blij ook dat Mootjes medicatie goed terecht gaat komen.

Had veel verdriet dat ik waldo's wondermiddel van destijds nergens kwijt kon. 250 euro waarde en dat had een hond en baasje kunnen helpen.

Wij hadden ook zoiets. Bij het crematie centrum. Alles zat tegen. het weer, covid en de regels. De onderhouds man bleek een retriever te hebben, de 7de met beginnende artrose. Dat kwam ter sprake zonder aanleiding en lieten wij net veel hulpmiddelen al in huis te hebben. Niets gebeurd zonder toeval, ik had het ook kunnen verkopen en dan hoor je dat verhaal.

bijzonder Anouk...dit soort dingen zijn geen toeval...dat is zo gestuurd van boven af

en geloof zeker dat onze overleden 4 poters daar van harte aan meewerken om ons daarin te sturen.

Het geeft ons in alle verdriet een goed gevoel ..niets gebeurd voor niets

Geloof me het goed gevoel bij ons? Maakt echt niets uit. Het verdriet wordt er niet minder om. Maar niets gebeurd zonder rede en toevallig moesten we deze man tegenkomen. Anders hadden we in mooie office gezeten met mooie zetels en een display aan mega verkoop spullen. Jij moest toevallig net haar aan de lijn hebben. Ik weet niet hoe dat werkt maar het is er wel.

Roos je weet het toch toeval bestaat niet Alles gebeurt met een reden

En in dit geval ben je zeker een handje.....lees pootje....geholpen  fijn dat het allemaal goed terecht komt

ja het werkt gewoon zo..

Het geeft me toch een goed gevoel ondanks het verdriet dat de pilletjes die hem zo goed deden dus op een goed plekje terecht komen met een bijzonder moment als bonus.

Morgen gaan we Mootje begraven naast jeff en waldo.. op van  hun alle 3 het geliefde plekje op texel.

Ja zeker Anja.. 12 pootjes zelfs in dit geval. ..Het hadden er  ook zomaar 11 kunnen zijn ,als ik niet door toeval mijn afspraak met tannetje koning destijds had verandert in afspraak met stefan 

Voor mij een teken dat de 3 mannetjes elkaar gevonden hebben daar bij de regenboogbrug.

nou zie ik toch weer het woordje toeval staan....je weet waarom je toen die afspraak hebt veranderd

t loopt zoals het loopt zoals het moest zijn

En ze hebben elkaar zeker gevonden al kennisgemaakt voor mootje bij jullie was hadden ze goed geregeld voor hem

Klopt het moest zo zijn