Zoals het een echte labrador betaamt, is Luna een wandelende stofzuiger. Ze eet echt alles. Gek op groente en fruit, werkt vakkundig elk minuscuul broodkruimeltje weg, is sneller dan het licht als er een keer chips op de grond valt en elke wandeling is eigenlijk gewoon een rondje langs het lopend buffet.
Bij het dierenparkje hier in de buurt ruimt ze met liefde alle etensrestjes die aan de verkeerde (of in haar geval goede) kant van het hek zijn beland op. Aardappelschillen, blaadjes sla, schillen van spruitjes, worteltjes... En ze helpt de plantsoenendienst graag door al het menseneten dat in de berm ligt op te ruimen (lees: vreten). Waaronder, maar zeker niet beperkt tot: een halve big mac, een appelkaneelbroodje, een pizzakorst met knoflookolie en recentelijk een broodje tonijnsalade Luna draait er haar poot niet voor om. En haar maag gelukkig ook niet trouwens
Maar laatst had ze een openbaring: niet al het menseneten is lekker Ze had weer eens iets uit de berm geplukt en bleef ineens stokstijf staan. Ze spuugde het zorgvuldig uitgekozen 'snackje' uit en keek me heel zielig aan. Bleek dat ze een halve jalapeñopeper had gevonden. Dat was toch even een verkeerde inschatting
Wel een beetje sneu maar kon er stiekem wel om lachen. Alleen jammer dat ze er niks van heeft geleerd
Disclaimer: natuurlijk probeer ik altijd te voorkomen dat ze van de straat eet en als het echt schadelijk kan zijn, trek ik het uit haar bek. Maar man, wat zijn ze soms toch vlug. En wat een rotzooi ligt er eigenlijk wel niet op straat. Kom je pas echt achter als je een labrador hebt
Pijnlijk herkenbaar, hier ook een labrador. Ik oefen met haar om niks van straat te vreten, gaat steeds beter, zolang ik bij haar sta, houdt ze zich in. Maar het moment dat ze denkt dat ik haar “niet zie”, verandert ze in een stofzuiger. Ongelofelijk!!!!! Ze zuigt alles naar binnen. Ze kauwt niet eens. Labradors hebben een serieuze hersenkronkel .
Zou die van jou ervan geleerd hebben?... nehh vast niet :)
Ja precies, niet kauwen, eerst doorslikken en achteraf proeven of het eigenlijk wel lekker was gelukkig kauwde Luna wel op die jalapeño, anders hadden we vast een probleempje gehad met de staat waarin het er aan de achterkant weer uit zou komen
Bij Luna zijn de labradorgenen sowieso doorgeslagen naar eten volgens mij. Ze apporteert niet, ze zwemt niet... dan maar compenseren met eten!
Geen labrador, maar mijn hond heet..rupsje nooit genoeg...zo erg als ik van je lees is het hier niet, ze krijgt de kans niet want er ligt niets Wat er maar in huis gebeurd aan eten daar zit ze bij....ze krijgt genoeg al denkt ze van niet, hele komkommers gaan er hier door zodat rupsje nooit genoeg ..toch heus genoeg krijgt.
Wanneer je een labrador hebt weet je dat er OVERAL wat ligt hahahah. Als er “niets” ligt, kunnen ze altijd nog gras, modder, insecten, bloemetjes, stokken en haren/vacht eten. Ik verzin dit niet...
O ja ik heb wel een voordeel ontdekt. Medicatie werkt ze naar binnen alsof het een beloning is. Bij vorige honden moest ik dat helemaal camoufleren met een halve pot pindakaas. Nu is het “hmmmmmm pillie. Dankjewel! Heb je er nog één voor me? Please?”
Haha hier op en top labrador. Eten, zwemmen, apporteren, mensen terroriseren, yep het hele pakket. Ik heb nog nooit zoveel “hond” in een hond gehad.
Ik heb hier zo'n malloot die dat lekker vindt. Hmmmmmmmm! Sambal Oelek, tabasco, pepers, harissa... njam njam!
Nee joh haha! En dat voor een hond die normaal dol is op kou en sneeuw
Maar krijgt ze daar geen diarree van dan?
ja, raar he!
Nee, geen diarree, ik vermoed dat die een maag-darmkanaal van staal heeft.
Zo heb ik een hond gehad die een voorkeur had voor voorwerpen
En dat moest en zou mee naar huis . Deurmatten , bloemgieters,, sokken , een speelgoedtrein , een corset ,een beha schoenen , een prullenbak , een rok .
Ik liep dus ook regelmatig de omgeving te scannen . Ook kleine voorwerpen waren onweerstaanbaar ,
Fanu at ook continu alles van straat. Vandaag zijn we voor het eerst met zijn nieuwe voerdummy op pad geweest en hij heeft verder alles laten liggen.
Zou dat ook niet werken voor jullie labjes?
Haha heerlijk dit soort dingen! Sorry baasje, dit MOET mee . Het liefst ook mee naar binnen zeker?
Niet voor Luna want zoals ik al zei: die mist wat labradorgenen. Ze apporteert dus niet, maar ze kan ook helemaal niks vasthouden. Als ze een speeltje heeft of een bal of een flesje, sprint ze super enthousiast vooruit maar binnen 2 meter laat ze het dan weer vallen. Moet ze terug om het weer te pakken, gaat weer stuiteren en laat het weer vallen enzovoorts. Ze heeft nog nooit meer dan 10 meter met iets in haar bek gelopen volgens mij. Bovendien laat ze wat ze dan ook meedraagt toch direct los als er eten te vinden is
Hier is het dan zo erg nog niet, hahaha...pillen gaan er wel met de pot pindakaas erin hahaha.
OMG haha arm ding. Had ooit eens van buuf met een hond die rivierkreeft lekker vond. Tot op dag hij zijn match tegen kwam. Kwam dus gillend van de waterkant aanrennen met een kreeft bengelend aan zijn neus lol. Heeft er daarna nooóit meer na gekeken
Fanu is een puppy, dat hoort erbij haha. Hier krijgt ze soms de voerdummy, die draagt ze wel. Maar om hem constant te dragen is wat veel van het goede. Dan kan ze zich niet ontspannen. Dus nee, een oplossing is het niet. Volgens mij bestaat de oplossing überhaupt niet. Alles is eetbaar in de ogen van een labrador. Aangezien ik geen zin heb om de hele dag door te corrigeren, pick ik m’n battles. Ze mag van mij bijvoorbeeld een worm (ja), een bloemstengel en eendenkak eten. Maar geen stokken of fastfood, dat vind ik wel erg ongezond. Aan de lijn mag ze helemaal niks eten, corrigeren is makkelijk. Bij het loslopen glipt ze soms de bosjes in en zie ik haar konijnenkeutels wegwerken. Dan denk ik, oké toe maar dan... geen zin om er bovenop te zitten. Als je echt wil dat een vreetzaklabrador niks eet moet je constant corrigeren en alert zijn. Dat is niks aan, vind ik.
Jaaaa, zo'n meisje heb ik ook gehad . Maar ze at niets op, sleepte alleen alles mee naar huis. Het was echt haar taak om van alles te vinden onderweg en mee naar huis te nemen. Ze maakte er ook geen probleem van als ik het thuis in de kliko gooide.
Je moest uiteraard wel opletten dat ze niet iemands voortuin leeg kaapte , maar wat ze op straat zelf vond, mocht ze van mij meenemen.
Zij scande de omgeving nog 10x scherper als dat ik deed
Ook aan de riem weet Luna toch altijd wel ergens iets te snaaien. Takjes zijn idd ook erg lekker blijkbaar. Maar ze kauwt ze altijd helemaal kapot voordat ze ze doorslikt en de DA zei dat dat niet zo'n kwaad kan. Als ik probeer te ruilen voor een koekje slikt ze hele stukken takjes in één keer door dus dat is ook niet heel fijn. Dus nu mag ze onderweg een paar stukjes tak opeten en daarna zeg ik 'klaar'. En dat gaat steeds beter eigenlijk. Zelfde geldt voor gras.
Enige echte 'oplossing' tegen het labradorgen is denk ik muilkorven, maar dat kan ik ook niet over mijn hart verkrijgen
Ik zou met bloemstengels toch echt een beetje oppassen. De krokussen en narcissen die nu op dit moment groeien zijn giftig voor honden. Dan 10x liever die eendenpoep of (regen)wormpjes
Die van mij eet obsessief takken en dat was wel degelijk schadelijk. Het gaat 99 keer goed en de 100e keer zit je met spoed bij de dierenarts omdat je hond constant bloed overgeeft... en inderdaad het enige wat hielp was een muilkorf. Die ik wel moest gebruiken door haar takkenverslaving. Nu weet ze dat als ze ook maar één hapje van een stok neemt ze de muilkorf op moet, de rest van de wandeling. Nou dat vindt ze niet leuk dus nu is ze zo goed als gestopt met takken vreten. Al gaat het hier en daar nog wel eens mis.
Aan de riem probeert ze hier ook nog wel te eten, maar dat graai ik gewoon uit haar bek. En dan stopt ze er weer een tijdje mee. Niet leuk deze manier van corrigeren, maar wel het enige wat bij haar doordringt. De normale methodes die je op de hondenschool leert hebben hier geen effect. Maar zoals ik al schreef, ik pick mijn battles. Soms zie ik wat door de vingers. En dat moet ook wel om het leuk te houden. Dat ze met een stinkende waffel trots uit de bosjes komt gelopen neem ik maar voor lief ;-) Ze heeft goede en slechte dagen. We moeten het maar accepteren haha. Maar, de volgende keer dat ik een hond neem zal mijn eerste vraag zijn: “hoeveel houdt hij/zij van eten...?”
Ja ik heb een muilkorf ook serieus overwogen hoor, ook tegen al het andere eten. Het gekke is dat ze alleen takjes eet als ze aan de lijn loopt maar wel mag snuffelen. (Ik oefen met snuffelen/doorlopen anders doe ik gerust een halfuur over 200 meter.) Ik kan een uur met Luna los in het bos lopen zonder dat ze ook maar één takje eet. Dan zijn andere dingen blijkbaar toch interessanter.
We blijven oefenen iig, een hond opvoeden is een never ending story volgens mij
Thara vind takken /stokken ook wel interessant . Ook om op te vreten
Wat hier wel.werkt is een grote tak pakken , die houdt ik vast en thara,vind het reuze leuk om de tak samen met mij mee te slepen
Ik ga dan bv ook een stuk rennen
Dat bied voldoende afleiding om er niet van te vreten
En zo heb ik ook de safe stick geprobeerd . Maar dat boeit madam niets , daar valt niets vanaf te vreten
En snoepjes " die per ongeluk altijd kunnen vallen " dat al eens geprobeerd
En dan alleen de meest lekkere , en die alleen geven tijdens het wandelen
Ja ik heb altijd koekjes bij me. Soms laat ze wel los voor een koekje maar het ligt hier altijd bezaaid met takjes en twijgjes dus twee stappen verder heeft ze de volgende al weer te pakken. Of ze slikt de tak snel door om het koekje aan te kunnen nemen - wat ze dan dus niet krijgt want ze heeft niet losgelaten. En als ze constant op mij moet letten tijdens de wandeling is dat denk ik ook niet heel fijn. Wat Iglo ook zei: hond moet ook gewoon ontspannen kunnen snuffelen.
Samen spelen met een tak is misschien nog wel leuk tussendoor. En ga ook eens een speeltje meenemen ter afleiding, misschien helpt het.
Ik had een keer n gevalletje doet ie normaal nooit
Zit met chewy op schoot op de bus te wachten, naast mij zit een meisje die pakt n boterham zakje uit haar tas en haalt er een broodje uit. Ze wil net een hap eten en poef dat broodje is ineens in Chewy's mond getoverd. Het ging zooo snel en ik schaamde me dood.
Gelukkig kon ze er om lachen, had ze nog n broodje en zat er alleen maar smeerkaas op maar oh wat vond ik het vervelend ik heb wel 100x sorry gezegd denk ik.
Meneer durfde daarna nog voor haar te gaan zitten schooieren om het tweede broodje ook. (Dat doet hij normaal thuis dan weer wel altijd)
En ik zei wel foei en zo natuurlijk want ik was natuurlijk wel boos hij mocht ook niet meer op schoot maar denk niet dat het hem iets interesseerde.
Thuis krijgt hij trouwens gewoon voldoende eten..
Hahaha je schaamt je dood op zo'n moment! En nu kun je erom lachen Ik zie Luna daar ook wel voor aan hoor.
Heb een keer met de - inmiddels overleden - labrador van mijn schoonmoeder zoiets gehad. Dat beest was echt een goedzak, deed nooit iets fout, liep altijd los mee en luisterde perfect. Hoefde je dus ook nooit boos op te worden. Maar op een gegeven moment liep ik met haar langs een dierenparkje waar een klein kindje net een boterham aan een geit wilde voeren. De hond zag het en hapte zo de hele boterham uit het handje. Dus toen riep ik 'foei, LOS!' En die hond schrok zo dat ze de hele boterham weer uitspuugde. Nog niet eens op gekauwd. Tenminste een labrador waarbij een verbale correctie wel indruk maakt Kindje wilde het weer pakken maar dat leek me toch niet zo hygiënisch dus heb het zelf maar over het hek gegooid
Oh en ik heb nog zo'n anekdote: toen Luna 8 maanden was, zijn we verhuisd naar een huis met een vijver. En daar zaten vissen in, dus op een gegeven moment had ik een pot visvoer gekocht en ging ik voor de eerste keer de vissen voeren. Ik ging de pot terugzetten in de schuur, draai me om, staat Luna daar ongegeneerd het uitgestrooide visvoer uit de vijver te vreten
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?