Grommen naar ons

dat is grenzen aangeven waarom zou de hond dat wel mogen en ik niet bij grommen ligt mijn grens

Tja, volledig afhankelijk waarom en op wat voor manier een hond gromt, maar ik zou het ook niet accepteren als de hond gromt omdat hij bv. Op de bank ligt en er niet af wil gaan. Dan staat hij echt zo op de grond haha.

Eens hoor. Toen hebben we hem ook gelijk eraf gestuurd en sindsdien mocht hij nooit meer op de bank. Maar dat is wel een andere situatie dan met eten en pootjes afdrogen waarbij ik corrigeren soms wat minder handig vind

Zo kort heb je Marley toch eigenlijk niet?

Ik zit de beginpost nog eens te lezen, en proef een klein beetje dat hij op dit moment meer gaat grommen als jij een grens aangeeft. En dat jij zegt geen confrontatie aan te gaan, maar hem dan die ruimte geeft.

Nu snap ik Liz eerlijk gezegd ook beter. Want dat gedrag zou ik zelf ook niet pikken.

Ja dat gevoel heb ik dus ook een beetje soms! Niet bij alles, hij eet bijvoorbeeld pas als ik zeg dat het kan. Daarnaast luistert hij goed als we hem naar zijn plaats sturen of wegsturen uit de keuken als we koken. Ook buiten accepteert hij de regels die wij hanteren. Alleen als hij een kluif heeft of als hij ergens anders ligt te dutten en ik zeg hem naar zijn plaats te gaan dan gromt hij. En dus ook met pootjes afdrogen. Voelt een beetje alsof hij het alleen doet als hij er zin in heeft, maar als het hem even niet aanstaat is het een grom. Ik hoor af en toe hier dingen in de trant dat ik het niet moet pikken en dat kan ik heel goed begrijpen, maar hoe kan ik dit toonbaar maken dat ik het niet pik?

Inmiddels 8 maandjes. Niet heel kort nee, maar ook niet zodanig lang dat ik hem helemaal 100% ken en kan peilen. Maar dat kan ook aan mij liggen.

ik zou zo niet denken dat je iets van hem zou pikken als hij gromt, er ook niet iets groots van maken,,maar gewoon even toespreken als hij gromt bij het pootjes afdrogen bijvoorbeeld.

" Niet leuk he jongen, maar dit moet even gebeuren "  zoiets.

Een kluif zou ik hem gewoon laten hebben en als het eens nodig is dat hij stopt met kluiven ruilen.  

Naar mijn mening is het absoluut niet nodig om er een soort machtsstrijd van te maken.

doorpakken zodra jij aarzelt twijfelt of hapert merktde hond succes in zijn methode daarom luister ik dus gewoon nooit naar een grom op geen enkele manier wel naar verstarren of in elkaar duiken ed

Misschien door om te gaan denken.

Weet niet of je bepaalde dingen al doet hoor. Maar ik heb niet heel veel honden gehad, maar wel continue wat verschillende type karakters waardoor ik in combi met gedragingen en oplossingen wat anders ben gaan denken. Nee is bij mij op een bepaald moment ook wel nee, maar hoe ik op het punt kwam bij de diverse honden verschilden nogal.

Kluif als voorbeeld, waar geef je die en hoe? Krijgt hij zomaar een kluif, of roep je hem bij je, krijgt hij de kluif en gaat hij vervolgens ergens midden in de kamer liggen.

- Je wilt graag dat hij niet meer midden in de kamer gaat liggen met die kluif, dus roep hem dan naar de mand of plek waar je wel hem die kluif wilt laten eten en geef die kluif daar. Bij aanstalten om de plek te verlaten geef je aan dat je dat niet wil en dat hij de kluif daar moet opeten. Desnoods zeg je niets, maar blok je hem telkens zonder woorden zodat hij beseft dat hij kan kluiven, maar alleen op die bewuste plek.

Ik kan niet beoordelen wat je wel of niet moet pikken. En anders nog, hoe Marley is en hoe ermee om te gaan.

Ik snap jouw reactie nu ook veel beter nu ik wat beter heb gelezen.

En ook zeker nu je verstarren en grommen benoemd.

Heb zelf nu wel een beetje het idee dat Marley middels zijn grommen een beetje zelf dingen aan het bepalen is in huis. En daar moet je als baasje wel een beetje voor waken.

Misschien is er iets anders aan de hand, maar Dobby begon met grommen als hij bij me in bed kwam liggen en dan half, of helemaal, op mij. Dat was jaren geleden al. Hij heeft ooit gegromd en (door)gebeten toen ik 's nachts zijn kleedje wou goed leggen. Dat was twee jaar geleden. Onlangs beet hij weer iemand. Daarna heeft hij van de dierenarts pijnstillers gekregen en werd hij veel actiever en vrolijker.

Dus ik wil je niet bang maken, maar grommen bij wat de hond beleeft als "lastig vallen", kan een teken zijn van pijn, en kán escaleren.

Oud topic, maar inmiddels een update! Na veel afspraken met de GT en jullie ervaringen zijn we ver gekomen. Hij gromt niet meer als we hem naar zijn plaats sturen en ook niet meer met eten. We kunnen zelfs zn kluif verplaatsen zonder grom.

1 ding wat nog lastig is: savonds als het donker is komt Marley bij ons zitten. Hij legt dan zn poot op onze arm en gaat tegen ons aan leunen. Als we hem dan aaien gromt hij. Als we stoppen tilt hij weer met zn neus onze arm op of gaat hij met zn pootje over ons heen. Als we dan weer gaan aaien begint hij weer te brommen..? Iemand die hier iets over kan zeggen of er raad mee weet? Hij doet dit ook bij anderen, maar alleen eind van de dag en vaak als de zon onder is

fijn dat het beter gaat!

Misschien is hij moe en zoekt contact s avonds, wil erbij zijn? (op de bank?) Maar aaien was blijkbaar niet de bedoeling? 

Pijn heeft hij niet toch?

Is er iets aan zijn ogen te zien, dat zijn pupillen iets "aanwijzen" wat hij in zijn hoofd heeft? Lola communiceerde soms zo heel subtiel om iets aan te geven.

Jenna is ook wel een patsepootgever, maar niet speciaal s avonds, zij wil dan of naar buiten of iets lekkers.