Inslapen of niet?

Hallo

Onze Twinkel is 14 jaar en heeft een trachea collaps. Haar luchtpijp is dus aan het dichtklappen. In tegenstelling tot verhalen die ik al heb gelezen en gehoord blijft Twinkel wonderbaarlijk lang goed. 

We zijn er heel vaak mee naar de dierenarts geweest en zelfs een aantal keren naar een hondenchirurg voor uitvoerig onderzoek en röntgenfoto's van hart en longe . Samen zo'n 2500 euro aan kosten. Maar ze kwam er beter uit. Uiteindelijk leek het opgelost met medicatie, buiten haar luchtpijp lijkt alles perfect in orde. 

De laatste weken is ze echter weer heel zwaar aan het hoesten. Dat duurt een hele voormiddag, dus zeker 5 uren aan een stuk. Van zodra ze recht komt, moet ze vechten om te ademen. Rond de middag kalmeert het dan wat, en 's avonds heeft ze het nog zo'n uur of twee moeilijk voor ze in slaap valt voor de nacht.

Onze dierenarts heeft ze 2 weken geleden nog nieuwe medicatie voorgeschreven, maar die helpen niet. Nu is mijn allergrootste schrik dat Twinkel afziet. Het kan geen deugd doen als je constant zwaar moet hoesten en geen lucht door je luchtpijp krijgt. Mijn man is overdag gaan werken (ik werk in ploegen), hij ziet het dus niet zoals ik. Hij blijft zeggen dat ze er zo vrolijk bijloopt. Wat ook zo is wanneer ze niet hoest. Ook de dierenarts zegt: 'Het zou spijtig zijn haar te laten inslapen voor één slechte 'leiding' terwijl ze voor de rest nog zo goed is.' Ze heeft me nu weer doorverwezen naar die hele dure dierenarts. Ik word er verwacht morgen om 14u30.

Ik hou van Twinkel. En ik begrijp de reacties, maar.. Er is toch niets ergers om haar verder te laten afzien omdat ze er voor de rest nog 'vrolijk' uitziet? Ben ik nu zo verkeerd? Stel nu dat er morgen opnieuw wordt gezegd: 'Haar hart is perfect in orde, haar bloed is oké, die luchtpijp is veel erger. Opnieuw medicatie en ze moet vermageren.' Dan betaal ik weer megaveel voor die foto's (ik klink afschuwelijk maar soms denk ik dat dit gewoon business is) en staan we even ver. En ondertussen blijft Twinkel meer en meer hoesten. En ja, tussen die hoestbuien vrolijk...

Wat zouden jullie doen?

Deze keuze is altijd erg moeilijk en ik denk dat je het beste naar je eigen gevoel kan luisteren. Misschien kan je eens dat hoesten filmen en aan je man laten zien zodat hij ook haar slechte tijden ziet zodat jullie er misschien beter over kunnen praten?

Ik vind het heel begrijpelijk dat je liever niet steeds voor dezelfde onderzoeken met dezelfde uitslagen wil betalen. Is een andere dierenarts een mogelijkheid zodat je een second opinion krijgt? Of als je haar niet meer door alle onderzoeken wil laten gaan is dat ook begrijpelijk! Elke keuze is goed, dat maakt het zo moeilijk. Twinkel weet vast dat jullie het beste met haar voor hebben en dat jullie alleen maar de keuze maken die jullie het beste lijkt.

Ik wens je heel veel sterkte bij een besluit!

Moeilijk om als buitenstaande er een advies over te geven......hoesten doet ze lang en dan is ze benauwd, het kan zomaar zijn dat ze er in blijft, je schrijft soms twee uur aan een stuk, ergens weet je het wel wat je te doen staat....vaak hoor ik, de hond eet nog zo lekker, en is nog zo fijn alert, maar is dit voor Twinkel nog een waardig leven als ze zo moet hoesten, en dan een  grote kans dat ze er in blijft ? Wanneer je een besluit neem, laat de dierenarts thuis komen om haar bij jullie in te laten slapen, zodat het haar eigen vertrouwde omgeving is en ze geen stres heeft van een afspraak bij de dierenarts, wat je uiteindelijk gaat doen , is jouw keuze, kijk of het nog waardig is voor Twinkel, heel veel sterkte met je beslissing.

Ik lees zelfs dat Twinkel aan een stuk door wel vijf uurtjes aan het hoesten is....en dat het nietverminderd...denk goed na wat je te doen staat, altijd is er een heel groot verdriet wanneer je de beslissing moet maken, maar voor Twinkel , als jullie er bij blijven, op schoot nemen, is er voor Twinkel rust...en veel houden van je hond betekend dat je ook een besluit moet nemen en die niet aan Twinkel kan overlaten of aan je dierenarts....denk er goed over na. 

Ik ben het eens met Willemijn 

Als dit mijn hond zou betreffen , dan zou het voor mij klaar zijn. 

Het idee dat de hond er een keer in blijft . Ik zou er niet aan moeten denken 

Plus dat het een ware,uitputtingsslag is als je uren achter elkaar moet hoesten 

Maar de keuze,moet je zelf maken 

Sterkte 

Toch een klein beetje advies voor Twinkel, ik heb zelf ook eens heel erg moeten hoesten, dat heeft een paar dagen geduurd voor ik naar de huisarts ging, doodmoe en gekneusde ribben van het hoesten, dat zou Twinkel ook kunnen hebben...ik kreeg een middel om het hoesten tegen te gaan, dat hielp, maar je verteld dat het bij Twinkel niet meer helpt.....hoe verdrietig het ook is, denk aan Twinkel..

Ik kan je niet adviseren over jullie hond...het ligt zo genuanceerd

Maar iedere dierenarts checkt de hond voor evt inslapen..als zij zeggen dat de hond nog te goed is doen ze het simpelweg niet.(althans de meesten)

Dus overleg goed wat je ziet en voelt met je da over jullie situatie.Zodat je da een goed beeld krijgt van de situatie.

Je hond zal buiten de loodzware 7 uur per dag hoesten en vechten voor lucht, altijd goed op jullie blijven reageren bijv. blij rondlopen en kwispelen tot ze er bij neervalt. Honden tonen ongemak en pijn pas in een laat stadium.

Je Twinkel van 14 jaar lijdt hier serieus onder. Houden van is ook kunnen loslaten. Ik had een hond die 7 uur per dag hoest en vaak naar adem snakt allang laten inslapen. Je kunt je hond niet laten leven, omdat je geen afscheid van haar kan nemen.

Sterkte met de moeilijke beslissing om haar een verdere lijdensweg te besparen. 

Wat erg!

Ik vind de tip die ik hier boven lees, over het opnemen/filmen van het hoesten voor je partner een goed advies. Zo krijgt hij er ook een beter beeld bij. Ook voor jezelf en je eigen verwerkingsproces. Wellicht zou je dit ook aan de dierenarts kunnen laten zien? 

Als het zo is, dat je hond soms uren aan het hoesten is en naar adem snakt: dat kan gewoon niet. En dat er verder niets met haar lijfje is zegt toch heel weinig. Als iemand een hersentumor heeft maakt het verder niets uit dat het lijf zo gezond is, een vitaal stukje in dat lijf is ernstig ziek. 

Ik hoop dat je met je partner tot één gedachte komt, waarin Twinkel voorop staat. 

Lastig, maar blijf vooral vanuit je hondjes perspectief kijken en wat fair tegenover hem is. Zijn de momenten van "lijden" langer dan dat hij het fijn heeft? 

Ikzelf heb 1 grens: geen lijden. Als ik merk dat mijn hond pijn heeft en dit gaat niet meer goed komen in de toekomst, dan is het klaar. Dan is het alleen maar uitstel vh onvermijdelijke en doe ik het voor mezelf. 

"Er zijn vele mensen die zeggen: ik was te laat met inslapen. Er zijn weinig mensen die zeggen: ik was te vroeg". 

Heel veel sterkte met de beslissing. 

Vijf uur aan een stuk hoesten ? en dan vechten om te ademen?

Het klinkt misschien hard en jullie kunnen alleen zelf die beslissing nemen om te stoppen ,maar als dit zo doorgaat dan stikt ze ,Trachea collaps dan klapt de luchtpijp steeds verder in ,besef dat goed .

Sterkte met jullie beslissing .

Hartelijk dank voor jullie reacties. Ik dacht al wel dat het niet alleen aan mij lag.

Mijn man vindt het allemaal voorbarig. 'Zie hoe schattig en lief ze nog is!' Als dan zelfs de dierenarts zegt dat het spijtig zou zijn want voor de rest is ze nog perfect in orde, dan ga je wel eens twijfelen.

Ik ga zien wat de röntgenfoto morgennamiddag zegt. Maar als die luchtpijp er echt zo rampzalig uitziet als die klinkt, dan gaan we inderdaad niet langer twijfelen. Hoe moeilijk dat ook zal zijn.

Moeilijk meid. Je hebt ouderen mensen die door willen en ouderen die denken nope not my cup of tea. Ik denk als jou man en jij nog discussie hebben? Moet je echt even dieper in gesprek met jouw dierenarts. samen. Dat hoeft niet 15 minuten te duren.

Maar als ik goed gelezen heb is het twee weken geleden dat de da je hond heeft gezien ? 

In twee weken kan een hond met dit ziektebeeld hard achteruit gaan 

En voor je man is het misschien een momentopname 

Of hij kan / wil de realiteit niet onder ogen zien 

Dat is begrijpelijk,  niets zo verdrietig om je geliefde hond te moeten verliezen 

Ik hoop , zeker voor de hond dat er een gepaste oplossing komt 

Want echt.  Dit kan zo niet 

En je vergeeft het jezelf nooit als je hond gaat stikken 

Dat is een gruwelijk einde 

Na mijn eigen ervaring met onze vorige hond kan ik adviseren dat diegene die het meeste bij de hond is iedere dag, de beste beslissing kan maken!

Ik wens je heel veel sterkte!

Het maakt het inderdaad nog lastiger als jouw man en een arts jouw opmerkingen en constateringen in de wind lijken te slaan. Jij ziet zelf hoe moeilijk ze het op momenten heeft. Daarbij weet je dat ze die aandoening heeft, waarbij je al aangeeft dat ze best lang "goed" is gebleven.

Ons laatste oude hondje, had ik ook een gevoel bij dat er iets niet klopte. Een check laten doen, en omdat op de normale manier niets te horen of te zien was (toen vond ik al dat er niet goed naar het hart was geluisterd, en haar symptomen kwamen op mij over als een hartprobleem) Ik heb eerder een hond moeten laten inslapen met acuut hartfalen helaas.

Ik heb toen ook een echo maar laten maken om echt goed dingen uit te kunnen sluiten. We kregen ab mee, omdat er een klein risico was voor BMO. Ze leek wat te herstellen, maar toen de ab kuur was uitgewerkt ging het ineens rap achteruit.

Binnen 2  weken verslechterde het, en zo slecht dat ze eigenlijk acuut ingeslapen moest worden. Maar DA had geen plek. Achteraf had ik andere da's moeten bellen, maar zo helder was ik niet die dag. Het was vreselijk om haar ademstrijd te zien. En DA kon ook nog eens niet thuis komen, dus moesten we haar ook nog eens gaan verplaatsen.

Ben boos, verdrietig en teleurgesteld geweest, schuldig ook vooral naar Jol toe dat we op die manier afscheid moesten nemen. 

Vertrouw op je eigen intuïtie, keuze om te maken is al niet makkelijk. Maar mijn ervaring is, dat als het nog niet echt acuut is, maar dat het leven echt op het eind is. Dat op een rustige en geplande manier afscheid nemen zoveel meer rust geeft. Ook na de dood.

Het wordt wel vaker gezegd, kwaliteit van leven boven kwantiteit. 

Heel veel sterkte!

Mijn Noa had een stemband verlamming en stikte steeds..en dan kwam ze weer bij....ze had het zo benauwd, ze was bijna 14 jaar oud. Ik kon het niet meer aanzien, ze had dat niet verdiend, zo vechten voor lucht...ze is 9 november ingeslapen. Sterkte met de moeilijke beslissing die er aan zit te komen helaas...

Ik vind het zo hartverwarmend, al die reacties. Super dank iedereen.

We zijn nu bij de dr Deprest, moeten in de auto wachten. Stomme corona..

Wat ik nog wilde zeggen in mijn man z'n verdediging: Hij heeft een beetje een vertekend beeld door onze Senne. Senne was onze kat van 18 jaar. Ons eerste huisdier samen, onze oudste dochter is bijna even oud als hij. We hebben hem moeten laten inslapen een maand geleden.. Dat deed echt ongelooflijk veel pijn. Maar bij Senne was het zeer duidelijk. Hij was zo'n zalig dikke kat. En hij kreeg kanker. Dus hij kwijnde echt weg. Op een maand tijd helft van zijn lichaamsgewicht kwijt. Dus van Senne was het overduidelijk dat we niet anders konden.

Daarom dat mijn man het nu moeilijk heeft om te geloven dat Twinkel zo ziek is. Je ziet het niet als je er niet constant bij bent.  

Wachten op de röntgenfoto...

Hoe is het gegaan?

Persoonlijk ben ik van mening dat zelfs al is de hond voor de rest nog helemaal goed, dat het niet opweegt tegen urenlang benauwd zijn elke dag. Zelfs met het sterkste hart ter wereld is ademnood een verschrikkelijk iets. Het klinkt cru, maar soms word je ook gewoon gedwongen om beslissingen te nemen vanwege het niet kunnen vinden van de juiste medicatie/behandeling e.d. Op zo'n moment is het extra moeilijk, maar houden van is ook laten gaan. En juist bij het inslapen van een huisdier is dat een heel toepasselijk iets. Het is ontzettend moeilijk om je dier te laten gaan, maar het gaat om kwaliteit, niet om kwantiteit ...

Hoe dan ook, heel veel sterkte toegewenst!

Ok, 313 euro later..

Blijkt die collaps toch nog ferm mee te vallen. Het probleem zit m in Twinkels longen. Ze heeft hele slechte longen, 'interstitieel longweefsel', zei ze. Ze heeft de foto's laten zien, maar ik ben natuurlijk geen dierenarts. 

We moeten de prednisolon zo snel mogelijk afbouwen. Ook de cortisone (die nieuwe medicatie die onze dierenarts twee weken geleden nog voorschreef) mogen we direct niet meer geven. In de plaats kreeg ik antibiotica mee, dat we al zeker 6 weken moeten geven. En Viagra.. Om één of andere reden (moet ik nog es opzoeken). 

Binnen twee weken zou het al veel beter moeten zijn. Ze wil Twinkel terugzien in juni. 

Blijkt dat ik toch wat te paniekerig heb gereageerd dan? Hoe dan ook, er is van inslapen nog geen sprake. Gelukkig. ????

Ik vind je niet paniekerig hoor ,als je hondje het zo benauwd heeft .

interstitieel longweefsel (bindweefsel in de longen ) is ook een aandoening die niet best is ,maar dat zal de dierenarts wel uitgelegd hebben .

De viagra wordt gegeven bij mensen bij verkramping van de hartspier ,dus waarschijnlijk bij twinkel ook ,

Ik ben benieuwd naar het verloop ,Veel succes hoor .

Toch redelijk goed nieuws, arts wil Twinkel terug zien in juni, mooi...nu snel opknappen, beterschap hoor.

Maar gaat het allemaal beter worden in de toekomst voor het diertje of is het een pleister op de wond?

Als de diagnose interstitieel is dan is het een pleister op de wonde helaas .

Het is een lomgziekte die bij kleine terrierrassen waaronder de westie voorkomt ,

De longinhoud wordt kleiner ,de long stijver ,wat ademnood geeft ,Daardoor kan de hartspier  gaan verkrampen ,en blijf je in een cirkel .

Door antibiotica krijg je de longen in dit geval niet beter .

Maar misschien in samenwerking met die viagra dat twinkel nog een mooie tijd tegemoet gaat .

Ik weet het niet.. Ik vertrouw op het oordeel van de dierenarts. Wat moet ik anders? Het lijkt voorlopig nog niet veel beter te zijn. Ze slaapt nu wel nog veel meer, was ik voor gewaarschuwd. Die medicatie maakt haar wat groggy. En er is gezegd dat het niet onmiddellijk zou werken, er zou resultaat zijn na een kleine twee weken.

Twinkel blijft dus voorlopig behoorlijk afzien. We evalueren opnieuw binnen 2 weken. 

Zeker moet je vertrouwen op je dierenarts als deze zeg ik wil je in juni terug zien.......blijf zelf alert, als het hoesten niet minder wordt...trek je eerder aan de bel.

Hallo

Wel, we zijn 17 dagen later en er is weinig tot niets veranderd..  Of toch wel, mijn man is de voorbije week ziek thuis geweest, dus hij heeft het nu ook gemerkt. 
Ik ga nog één keer een afspraak maken met die dierenarts, maar als ze weeral nieuwe pillen geeft of weet ik veel wat, dan beschuldig ik haar echt wel van geldklopperij. Ons Twinkel ziet af. Van zodra ze recht staat, begint ze te hoesten.

En nu weet ik dat het niet alleen die trachea is, maar dus ook die vreselijk slechte longen, dus het is dubbel zo zwaar voor haar. Ik vrees dat ik het antwoord weet op mijn topic-onderwerp. 

Twinkel lijdt. Jullie zijn de enigen, die de juiste maar moeilijke beslissing kunnen maken. De dierenarts hoort jullie verzoek tot inslapen te volgen bij een hond van 14 jaar, die constant benauwd is en 5 uur achtereen loopt te hoesten. Arme Airedale.

Een hond van 14 jaar met dergelijke serieuze klachten, waar zij onder lijdt, kunnen jullie ook niet in leven houden, omdat jullie geen afscheid kunnen nemen.

Neem de moeilijke beslissing en laat niet iets anders aanpraten door jullie dierenarts. Jullie ernstig zieke hond, jullie beslissing!

Hoe vervelend het wellicht is om te lezen maar je geeft het antwoord al, je hond heeft oa ook vreselijk slechte longen.

Ga niet wachten totdat je hond in verdere ademnood komt. Je zegt het al, Twinkel ziet af! De enigste afspraak die je nog te maken hebt is om afscheid te nemen, hoe hard het ook klinkt misschien!

De beslissing moet toch echt van jullie af komen om dit lijden te stoppen .

Natuurlijk zijn er dierenartsen die maar door en doorgaan ,maar jullie zien zelf dat het 1 grote lijdensweg is voor twinkel ,dan moet je nooit op de dierenarts af gaan ,maar op de hond en jezelf .