Even van mezelf afschrijven..

Pff.. alvast sorry voor misschien de negatievere toon, maar zo bedoel ik het niet! We zitten er soms gewoon een beetje doorheen qua wat we moeten doen qua training en ik dacht, dit forum heeft me al vaak geholpen dus wie weet haal ik er weer goede, positieve moed uit!

Khira is een Griekse rescuer, is heel snel overprikkeld, zit vol met energie en heeft een énorm jachtinstinct. Hier waren wij niet bekend mee (niet verteld door de stichting..), maar zijn ons al weken aan het verdiepen in de theorie en de training. Het lijkt dan soms echt weer een paar dagen goed te gaan en dan ben ik zo gelukkig! Ze gaat dan ‘maar’ achter de helft van de scooters aan, laat 25% van de vogels en katten met rust en heeft het meeste van de tijd aandacht voor ons: dat is een overwinning!

Maar deze week gaat het weer minder..  Er reden vrachtauto’s door de wijk wat ze dus ontzettend eng en spannend vindt. Prikkelemmertje was dus binnen 2 minuten vol, maar als we Khira haar fysieke energie er niet uit halen gaat het ook niet goed. Dus vol goede moed (na een rustmomentje) doorgelopen naar een rustiger gebied.. maar dit keer werd het alleen maar erger en erger. Overal naar blaffen (doet ze echt nooit!), springen, trekken, totáál niet luisteren.. een hele vervelende wandeling voor ons allemaal dus. Ik baal er dan zo van want het voelt alsof we weer 100 stappen terugnemen op zo’n moment. Niet te vergeten, ik kom bont en blauw terug van zo’n wandeling. Khira is ondertussen een goede 33 kilo en ik zelf 58. Daarboven is ze onwijs sterk wat betekend dat als zij gaat, ik mee ga.. het is zo vervelend en frustrerend soms. Dat voelt zij natuurlijk weer feilloos aan..

Soms weet ik gewoon even niet meer waar ik goed aan doe. Weet dan niet meer wat we moeten doen, hoe we dit kunnen oplossen of trainen, etc. Regelmatig help ik andere mensen met hun hondjes en dat gaat onwijs goed, maar mijn eigen hond kan ik maar niet rustiger krijgen. Het is gewoon niet meer fijn voor ons beide op zulke momenten.

We hebben aan het begin verschillende gedragstherapeuten gehad, maar het klikte telkens niet en vaak hadden we het idee dat zij ook maar iets deden. Nu hebben we het financieel niet zo heel breed (werkloos door Corona) en voor de 3e keer een gedragstherapeut inschakelen voor een hoop geld zien we niet zo zitten. Helaas hebben we wat slechte ervaringen gehad. Wel hebben we trainers van de hondenvereniging waar wij zitten die ons proberen te helpen, maar zelfs zij lijken soms wel te kijken alsof ze niet meer weten wat kan helpen.. Dat geeft ook niet echt goede moed voor ons.. ik weet dat Khira geen makkelijke hond is, maar dat hebben we zo goed als geaccepteerd. Ik heb alleen zo het gevoel dat we constant van alles fout doen. We krijgen ook zó vaak scheve gezichten, adviezen en ongevraagde meningen op straat. Wordt er zo gek van..

Nogmaals sorry, maar moet het even van mezelf afschrijven en “hopelijk” heeft iemand een herkenbare situatie die ons wat moed kan toespreken. Of de juiste tips. Wij weten echt even niet meer wat we kunnen doen. Het voelt zo erg of ik Khira soms tekort toe om haar bij ons te houden. En die gedachte is echt verschrikkelijk, want we zijn zo gek op haar!

Qua ongewenste adviezen. Mensen bedoelen het goed dus ik luister zeg bedankt en loop door. Misschien heb je wat aan de clipjes van "Its me or the dog" Victoria Stilwell. Er worden verschillende tactieken toegepast op extreme gevallen die je zou kunnen proberen. Elke hond is weer anders dus het is bikkelen en zoeken naar wat wel werkt of niet werkt. Dat je er af en toe gefrustreerd van raakt? Lijkt me niet meer dan logisch en tekort doen doe haar zeker niet maar we spreken nu eenmaal geen honds dus uitleggen gaat niet

Kan je ergens een omgeving vinden waar even alles mag en niets moet? Geen auto's, geen andere honden, geen mensen,... waar al die factoren -waar je anders steeds rekening mee moet houden- wegvallen en je hond en jijzelf zich even helemaal vrij en ongehinderd kunnen voelen?

Daar zou ik naar op zoek gaan, zodat je een tegengewicht hebt voor al die wandelingen waar ze zich hoort te 'gedragen'. Waar de hond eens geen druk ervaart, zodat er ruimte komt in haar kop en daardoor weer meer veerkracht krijgt om de rest aan te kunnen.

Ik heb nooit een hond uit een asiel/ stichting etc gehad maar ik herken het gevoel wel. De trainer van mijn oudste hond zei altijd: 'Je moet 2 jaar intensief investeren in het trainen van je hond en daarna heb je 10 jaar een heerlijke hond' en ze had gelijk. Ik ging 2 keer per week naar de hondenschool en leerde omgaan met mijn ras. Jaren later kwam er een Podenco bij met een jachtinstinct die zorgde voor gevaarlijke situaties in de stad. Mijn andere honden leefden in constante stress en ik kon haar duidelijk niet bieden wat zij nodig had. Het trainen (a-cursus) ging best goed maar ik had er geen energie meer voor. Uiteindelijk heb ik besloten haar terug te geven en nu heeft ze een fantastisch leven. Mijn advies zou zijn: Hou die twee jaar aan en investeer in haar. Zorg er wel voor dat je toe komt aan je eigen rust dus spreek af wie wanneer de leiding neemt over haar. 

Jaa dat is natuurlijk ook wel zo, en dat probeer ik te onthouden. Maar als mensen dan zeggen ‘zou een schrokband  om doen, anders kan je er nooit mee lopen’. ‘Agressieve hond heb je zeg’.. dan kan ik daar soms zo verdrietig van worden. De goedbedoelde, over nagedachte adviezen kan ik wel hebben, maar dit soort opmerkingen.. bah! Haha 

ik ga eens kijken! Nog nooit van haar gehoord, maar dat is een goed teken. Dankjewel voor je reactie! 

" Kan je ergens een omgeving vinden waar even alles mag en niets moet? Geen auto's, geen andere honden, geen mensen,... waar al die factoren -waar je anders steeds rekening mee moet houden- wegvallen en je hond en jijzelf zich even helemaal vrij en ongehinderd kunnen voelen?
Daar zou ik naar op zoek gaan, zodat je een tegengewicht hebt voor al die wandelingen waar ze zich hoort te 'gedragen'. Waar de hond eens geen druk ervaart, zodat er ruimte komt in haar kop en daardoor weer meer veerkracht krijgt om de rest aan te kunnen.
  "

Alaska's Finest!

Helaas is zo’n plek er dus niet echt.. zo jammer! We wonen zelf in de binnenstad en gaan al regelmatig naar rustigere gebieden, maar er is hier nergens een omheind uitlaatveld, pas na 1,5 uur rijden heb je de eerste. We wonen in Zeeland. En aangezien het voornamelijk vogels zijn waar ze achteraan wilt zijn die helaas niet echt te vermijden. Die zitten overal overdag. Toch bedankt voor je reactie!  

" Kan je ergens een omgeving vinden waar even alles mag en niets moet? Geen auto's, geen andere honden, geen mensen,... waar al die factoren -waar je anders steeds rekening mee moet houden- wegvallen en je hond en jijzelf zich even helemaal vrij en ongehinderd kunnen voelen?
Daar zou ik naar op zoek gaan, zodat je een tegengewicht hebt voor al die wandelingen waar ze zich hoort te 'gedragen'. Waar de hond eens geen druk ervaart, zodat er ruimte komt in haar kop en daardoor weer meer veerkracht krijgt om de rest aan te kunnen.
  "

Alaska's Finest!

Helaas is zo’n plek er dus niet echt.. zo jammer! We wonen zelf in de binnenstad en gaan al regelmatig naar rustigere gebieden, maar er is hier nergens een omheind uitlaatveld, pas na 1,5 uur rijden heb je de eerste. We wonen in Zeeland. En aangezien het voornamelijk vogels zijn waar ze achteraan wilt zijn die helaas niet echt te vermijden. Die zitten overal overdag. Toch bedankt voor je reactie!  

Aah ja! Dat 2 jaar trainen met de hond geloof ik, al helemaal omdat die van ons nu precies in de puberteit zit. Ben soms alleen zo bang dat we haar niet goed genoeg begeleiden en trainen, dus dat ze over 2 jaar ‘niks’ geleerd heeft zegmaar. We doen zo ons best, maar vaak lijkt het weer alsof je 10 stappen terug doet. Dat maakt je soms gewoon twijfelen en wat onzeker over je handelen. Ook dat de hondenschool nu dicht is maakt het extra lastig. Merkte altijd dat ik daar wel goed mn mening kon uiten of adviezen kon krijgen. Maargoed! We gaan sowieso doorzetten natuurlijk, daar is geen twijfel over mogelijk. Maar zou zo graag willen weten wat de echte juiste aanpak is (doen we die al? Of nog niet?) haha

Owh qua shockband kan je hem idd ook van me krijgen haha. Dan is de straat te klein. Pak ik mij ouwewetse jordaanese scheldwoordenboek er ook nog even bij Wij hebben aan Victoria clips tot nu erg veel gehad. Ze is al een begrip in de familie. Ook fijn omdat het youtube clipjes zijn en je het dus visueel te zijn krijgt ipv van hele lappen tekst.

Hoe lang heb je Khira al? Is het wennen rustig opgebouwd?

Ik lees veel over "moeten trainen", wat suggereert dat er veel druk en frustratie op haar maar ook op jezelf komt te liggen.

Zelf zou ik juist het "trainen" lekker  laten, en misschien opnieuw beginnen alsof je haar net hebt. Een paar of een heleboel stappen terug doen.

En dan niet inzetten op trainen maar vriendschap en vertrouwen opbouwen. Wat natuurlijk niet betekend dat er bijv. geen huisregels zijn, en je je hond niet moet begeleiden. 

Soms helpen simpele dingen al om weer tot rust te komen, zoals de hond met rust laten als ze eet en slaapt. Niet naar de hond toelopen maar haar naar jou laten komen, stem en houding ontspannen en kalm naar de hond toe, zulk soort dingen.

Ik heb nu zelf een herplaatser met veel jachtinstinct, wat ik dus ook niet kende, en heb eerst heel veel moeite gedaan om dit met zelf leuker te zijn, veel oefenen op luisteren etc. op te lossen, maar veel jachtinstinct train je er niet echt uit is mijn ervaring en vond het daarom teveel risico om haar los te laten lopen. Ze blijft dus gewoon aan de lijn. Daar waar het kan lange lijn, daar waar druk verkeer e.d. is, kort naast me, ik tussen haar en "het gevaar". Ik ben van mening dat een goede lijnvoering belangrijk is.

Aanraders om te lezen: BAT2 van Trisha Stewart,  Help mijn hond trekt van Turid Rugaas, evenals Kallmerende Signalen. Lezen over hoe honden communiceren kan veel inzicht geven.

Als het wandelen veel stress oplevert zou ik even gewoon korte saaie rondjes maken zodat de wandeling positief ervaren wordt. En de langere wandelingern ergens waar het rustig is, en goed afstand houden van andere honden of dingen waar ze sterk op reageert. Eerst maar eens ondervinden dat wandelingen leuk zijn, geen aaneenschakeling van stressmomenten. 

Ook hersenwerk kan voor een goede band zorgen tussen mens en hond. Uiteraard makkelijk beginnen en zorgen voor succes.

https://hersenwerkvoorhonden.nl/wat-is-hersenwerk/

Haha precies ! Dat heb ik ook. En die persoon komen we dus dagelijks tegen.. maargoed, dan zet ik mijn “oorkleppen dicht” en loop ik lekker verder. Maar het is tóch altijd jammer. En ja, heb zonet wat bekeken en het ziet er inderdaad heel goed uit! Hebben we echt wat aan, fijn die filmpjes ook erbij! Lappen tekst zijn soms alsnog zo nietszeggend als het op training aankomt haha! 

" Hoe lang heb je Khira al? Is het wennen rustig opgebouwd?
Ik lees veel over "moeten trainen", wat suggereert dat er veel druk en frustratie op haar maar ook op jezelf komt te liggen.
 
Zelf zou ik juist het "trainen" lekker  laten, en misschien opnieuw beginnen alsof je haar net hebt. Een paar of een heleboel stappen terug doen.
En dan niet inzetten op trainen maar vriendschap en vertrouwen opbouwen. Wat natuurlijk niet betekend dat er bijv. geen huisregels zijn, en je je hond niet moet begeleiden. 
 
Soms helpen simpele dingen al om weer tot rust te komen, zoals de hond met rust laten als ze eet en slaapt. Niet naar de hond toelopen maar haar naar jou laten komen, stem en houding ontspannen en kalm naar de hond toe, zulk soort dingen.
 
Ik heb nu zelf een herplaatser met veel jachtinstinct, wat ik dus ook niet kende, en heb eerst heel veel moeite gedaan om dit met zelf leuker te zijn, veel oefenen op luisteren etc. op te lossen, maar veel jachtinstinct train je er niet echt uit is mijn ervaring en vond het daarom teveel risico om haar los te laten lopen. Ze blijft dus gewoon aan de lijn. Daar waar het kan lange lijn, daar waar druk verkeer e.d. is, kort naast me, ik tussen haar en "het gevaar". Ik ben van mening dat een goede lijnvoering belangrijk is.
 
Aanraders om te lezen: BAT2 van Trisha Stewart,  Help mijn hond trekt van Turid Rugaas, evenals Kallmerende Signalen. Lezen over hoe honden communiceren kan veel inzicht geven.
 
Als het wandelen veel stress oplevert zou ik even gewoon korte saaie rondjes maken zodat de wandeling positief ervaren wordt. En de langere wandelingern ergens waar het rustig is, en goed afstand houden van andere honden of dingen waar ze sterk op reageert. Eerst maar eens ondervinden dat wandelingen leuk zijn, geen aaneenschakeling van stressmomenten. 
 
Ook hersenwerk kan voor een goede band zorgen tussen mens en hond. Uiteraard makkelijk beginnen en zorgen voor succes.
https://hersenwerkvoorhonden.nl/wat-is-hersenwerk/
 
 
 
  "

Dobry

Hoii! Khira is hier sinds eind Augustus. We hebben alles enorm langzaam opgebouwd, aangezien we echt bang waren voor een overprikkelde hond. Is ze uiteindelijk toch geweest, maar gaat nu dus echt heel goed!

Het ‘moeten trainen’ klinkt ook wat overdreven, maar ik moet (en dat is echt wel zo! Haha) wel normaal met haar over straat kunnen. Najagen of jachtinstinct is niet erg, maar ik moet niet per half uur wandelen 10 keer aan een lantaarnpaal moeten staan omdat ze totáál niet meer kan luisteren zodra er een vogel voorbij vliegt. En dan heb ik nog geluk als er een lantaarnpaal is haha, anders lig ik gestrekt. 

verder is ze binnen echt fantastisch! Dit had ik nog niet vermeld. De eerste weken hebben we inderdaad heel erg gewend aan elkaar en vertrouwen leren geven. Het begon echt als een ‘helse, overprikkelde pup’, maar het is nu de ideale huishond binnenshuis. Ik doe inderdaad lekker wat hersenwerk en leuke trainingssessies met haar, dit vindt ze echt fantastisch want ze wilt echt graag voor én met je samenwerken. Maar buiten is dat jachtinstinct gewoon net iets meer aanwezig. Ze gaat dan inderdaad ook nooit los. We hebben inderdaad ook een kortere en een hele lange riem zodat ze op plekken waar het kan wel even heerlijk de vrijheid heeft. Dit gaat vaak ook goed! 

Sommige boeken heb ik al inderdaad, maar nog niet allemaal! Ga me er is in verdiepen, dankjewel! 

Weet je iets van haar achtergrond?

Ik had bij Jenna het gevoel dat ze weinig kende, ze kon heel overdreven  (vond ik dan) op een eend in het park of een eekhoorntje reageren bijv. Dat is later wel helemaal overgegaan gelukkig. 

Zou even stilstaan helpen, en dan dat waar ze op reageert benoemen: "goed gezien Khira dat is een vogel" oid.

Hoi Lisa,

Wat betreft de goedbedoelde adviezen; heel herkenbaar! De meesten zeggen het op een behulpzame manier maar er loopt hier in de buurt ook altijd een man die ik inmiddels wel wat kan doen. Zodra ik hem zie aankomen gaan Boi en ik een blokje verder. Grappig is; Boi is eigenlijk heel sociaal naar andere honden, maar omdat ik die man niet uit kan staan reageert Boi anders op hem en zijn hond. onzeker en een beetje angstig. Dus komt hij weer met zijn; je moet hem aanpakken! Theorie. Of, als ik en Boi alle tijd hebben en ik hem lekker uitgebreid laat snuffelen; wie laat nou wie uit?! Pffff Heel vermoeiend. 

Doet Khira veel voor lekkers? Bij Boi helpt het om bepaalde situaties voor te zijn als ik hem laat volgen met iets heel heel lekkers in mijn hand. hij moet dan iets achter me lopen zodat hij de boel niet hoeft te regelen en het vertrouwen krijgt dat hij mij kan volgen. afgeleid met een stukje worst oid. Werkt nog niet bij alle situaties, begin het rustig gewoon binnen en breid het dan uit naar buiten.

Zoals je weet hebben wij het probleem opspringen en in onze armen gaan hangen bij overprikkeling. Hem afleiden lijkt steeds beter te helpen. is er iets waarmee je Khira af kan leiden? Wat dan ook?

Wat gek dat de hondenscholen niet allemaal een online programma aanbieden via Zoom ofzo. Mijn lessen zijn ook online gegaan. Het is niet ideaal maar wel een manier om leerlingen te bereiken en ik kan als docent best veel zien. Voorbeeld:

https://kwispelcollege.nl/kwispelcollege/cursus-via-zoom/

Wij hebben zelf een Spaanse adoptiehond (een podenco, dus ook flink wat jachtinstinct). Hij is nu 2,5 jaar bij ons en gaat nog steeds vooruit; in het begin was wandelen echt hel. Hij ging steeds énorm hoog in prikkels en heeft ons meerdere keren gebeten (uit angst naar andere mensen, fietsers, ... alles en omdat wij er tussen stonden als 'buffer'). Wij hebben ook meerdere gedragstherapeuten benaderd, maar echt helpen konden ze niet. Uiteindelijk hebben we uitgevogeld wat voor ons en Storm werkt, maar andere honden lukken nog steeds niet. Fietsers, auto's en mensen zijn ondertussen ok, en daar kan hij tegenwoordig ontspannen voorbij wandelen.

Op een gegeven moment zaten we er echt door, we wisten dat hij niet naar een asiel kon (want dan had hij daar nog steeds gezeten met zijn problematieken) en een spuitje geven aan een gezonde hond vinden we not done. Veel gehuild die tijd, maar uiteindelijk werd het iets beter. Hij is nog steeds niet de 'perfecte' hond, zo moeten we erg oppassen met bezoek, maar voor ons is hij de liefste. Ik ben ontzettend blij dat we indertijd hebben doorgezet, want Storm is mijn grote liefde, maar ik zal na deze ervaring nooit meer adopteren.

Geen echte tips dus, sorry. Maar misschien helpt het als je weet dat het na verloop van tijd beter gaat.

Waar woon je in Zeeland? Ik woon ook in Zeeland en misschien kan ik je wel wat hulp bieden. 

Overigens loopt zijn emmertje enorm over op het moment. Ik zou hem proberen moe te maken in zijn veilige omgeving (thuis/tuin) doormiddel van denkspellen. En misschien een rustig gebiedje waar je even aangelijnd kan lopen? Je woont in Zeeland, de polder is nooit ver weg. Maar altijd kort, en altijd dezelfde ronde. Dat heeft jouw hond nu echt nodig. 

Ik sluit aan bij Nicole dat je misschien terug moet naar steeds dezelfde ronde en niet al te lang. Teveel prikkels kan een hond ook juist heel druk en onrustig van worden. Wij hebben een herplaatser die niet gesocialiseerd en opgevoed was en we hebben echt heeeel lang hetzelfde saaie rondje met hem gedaan. Alleen gefocust op de band en het netjes mee lopen en niet uitvallen. Alle andere dingen even gelaten. Dat kost veel tijd!

Wat hebben jullie gedaan aan de angst voor mensen? Die van ons is niet heel bang voor mensen maar wel onzeker naar mensen die hij niet kent. Bij bezoek kan hij zich enorm gaan aanstellen. zo van; wie ben jij? ik vertrouw je niet? en dan heel overdreven gaan staan blaffen voor diegene. Nooit happen overigens.

Ik laat dat niet toe, ga ertussen staan en zet hem dan op zijn plaats, beloon als hij rustig is. Maar soms denk ik, doe ik iets fout hierin?

Wij hadden dat in het begin buiten. Haalde zelfs uit naar kinderen, had het zweet op me billen staan ervan. We hebben eerst een techniek aangeleerd van Stilwell het "commando" touch waarbij de hond dan de neus tegen handpalm je aandrukt en dan kreeg hij een stukje gekookte kipfilet. Eerst recht voor de neus houden en zodra het lukt. Je palm boven, opzij en onder het hoofd houden ect. Toen het helemaal goed ging zijn we dat buiten gaan toepassen en heb ik wat mensen gevraagd in de buurt om onder de babbel even een snoepje aan te bieden voor hem. Inmiddels loopt hij naar kinderen toe voor aai over de bol. Misschien dat hier ook iets in voorkomt wat jij kunt gebruiken. Dit is wel een extreem gevalletje hond maar de technieken die gebruikt worden zouden kunnen werken.

Wij bufferen altijd. Storm mag nooit naast onbekend bezoek zitten of staan, wij staan of zitten altijd tussen hem en andere mensen, maakt niet uit hoe ver hij zich bevindt. Verder moeten mensen hem 100% negeren: niet aaien, niet kijken en niet toespreken. Voor hem werkt dit goed, aangezien hij zich dan niet bedreigd voelt en het gevoel heeft dat wij alle touwtjes in handen hebben. Hij hoeft ons dus ook niet te beschermen. 

Wij zijn mettertijd ook veel strenger geworden, want hij heeft héél duidelijke regels nodig. Onze gedragstherapeuten waren heel erg van de positieve opvoeding (wij ook hoor, begrijp me niet verkeerd!), en gaven enkel tips zoals dat bezoek met koekjes moest strooien enzo. Dat werkt dus niet voor Storm, dan legt hij heel dominant zijn hoofd op de benen van het bezoek en gromt totdat ze weer koekjes gooien. 

Oh! Touch werd ons ook aangeraden, maar dit werkt niet bij Storm omdat hij eten/spelen niet zo belangrijk vindt, waardoor we hem niet konden leren om uit een spannende situatie te komen met touch.

Das idd vervelend als je hond voor niets gemotiveerd is. Niet iedere hond werkt hetzelfde helaas. Je hebt iig alles geprobeerd. Bij ons werkte het gelukkig wel omdat deze erg van het snoepen is. Bij mijn vorige moest ik alles met speeltjes leren. Dus wat dat betreft heb ik dan geluk gehad.