Jack 16 jaar

Beterschap gewenst voor de oude man!

Kan best zijn dat het weer wat vooruit gaat hoor.

Als ze een keer/tijdje niet lekker zijn gaat de leeftijd extra tellen...dat is hier ook zo.

dan wandelen ze slomer en minder ver..slapen extra veel ect.

Maar kan ook zo weer opleven hebben wij ervaren.

Je moet gewoon per dag aankijken..en als ze een opleving krijgen ga je daar in mee..Je kent hem zo goed je ziet het vanzelf.

Ik duim voor een opleving..maar indien niet ..wat minder ook prima..en meer slapen ook niet erg.

Qua dieet even in de gaten blijven houden.

Indien extra honger bij minder voer kan je altijd wat extra gekookte geblenderde groente bijgeven(bv wortel,sperzieboontjes of pompoen,doperwtjes...wordt vaak heel lekker gevonden.)veel andere groentes mogen ook...per hond kan verschillen wat ze lekker vinden...niet teveel koolsoorten dat valt wat zwaarder.

zolang het maar geen prei of ui is(dat mogen ze niet)

en geen zout erdoor natuurlijk (dus geen blik)

Merci voor de opbeurende woorden. Het spuitje tegen zijn blaasontsteking helpt zo te zien pijlsnel. Hij rilt niet meer (van de pijn) en leeft meteen weer op. Hij heeft gisteren ook voor het eerst in een maand terug onze stofzuiger aangevallen, dat interesseerde hem ineens weer. Dus hij voelt zich duidelijk goed momenteel. 

Hij is duidelijk nog niet echt 'op', volgens mij gaat hij nog wel een tijdje mee kunnen zolang we hem goed verzorgen en goed letten op pijnsignalen. Want ouderdomskwaaltjes komen er nu dus wel regelmatig tussen.

Het gaat deze week wat minder goed met onze Jack. Hij is relatief zwak. Misschien heeft hij zich geforceerd de dag na zijn spuitje tegen zijn blaasontsteking want toen was hij héél hyperactief en dat betaalt hij nu zo'n beetje cash denk ik.

Vandaag heb ik na een week toch nog eens geprobeerd er mee buiten te gaan wandelen in het zonnetje. Met al zijn krachten lukte het hem nipt 10 minuten te wandelen en dat was het dan. Hij kon niet meer verder.

Hij zag er dan achteraf, erg moe uit in zijn oogjes, maar als hij zit of neerligt heeft hij volgens mij géén pijn. Bij véél honden zie je niet wanneer ze pijn hebben maar bij onze hond merk je dit wel. Hij begint dan (onbewust) te (t)rillen. Bij het begin van de wandeling trilde hij dus ook niet, maar na 10 minuten zag je hem wel enorm trillen (van de pijn en last).

Het doet pijn om mijn hond oud te zien worden, maar zolang hij nog van de kleine dingen geniet, hij nog zelfstandig naar de tuin kan wandelen en zolang hij niet echt pijn heeft, laten we het nog een beetje op zijn geloop. Hij kan ook nog echt genieten van over zijn buikje te aaien, dan zie je hem stretchen en rondtollen op zijn rugje.

Ik hoop het allerbeste voor Jack.

????????????

Ik hoop echt voor je dat hij weer opknapt .

Mootje was vorige week beetje aan het kwakkelen..knapte weer op en werd maandag opeens doodziek in paar uur tijd.

Heb hem vandaag begraven 

Ik duim voor jullie,maar hou hem goed in de gaten en geniet van elke dag die je samen hebt.

xxxx

Arme Jack. Hopelijk knapt hij gauw weer op!

Ik merk aan Kim ook wel dat ze het nu ook wel echt te gek kan maken - af en toe verrekt ze volgens mij een spier in haar rug bijv, en dan heeft ze een week echt last van haar rug, maar dat is dan daarna ook weer over. Ze loopt ook sneller mank als ze een gekke beweging maakt of zichzelf verstapt. We proberen haar uiteraard zo voorzichtig mogelijk te laten doen, maar het gebeurt nog steeds wel eens dat ze ons ontglipt als ze een kat in de tuin ziet en er woest achteraan rent hahaha. Die drijfinstincten doen het nog steeds goed! Alleen ziet ze de meeste katten tegenwoordig niet meer ;) Over een boomstam struikelen gebeurt ook nog wel eens of in een kuil in het bos verstappen. Maar tja, bewegen blijft beter dan niet bewegen uiteraard.

Ja een hond begrijpt dit zelf natuurlijk niet. Zeker niet als ze zich nog redelijk goed voelen. Vandaag toen ik mijn jas aantrok stond hij meteen klaar om te gaan wandelen, hij schoot gelijk een raket naar de deur. Maar helaas sta ik dit vanaf nu niet meer toe, hij kan dit echt niet meer aan.

Hij heeft nu héél de avond en nacht geslapen. Die paar uurtjes dat hij dan wakker was, was hij wel in orde vandaag. Hij heeft lekker gegeten en gedronken, is even naar buiten gegaan om zijn behoeftes te doen en om op de buurvrouw te blaffen. Hij heeft echter momenteel echt wel véél last van de rug en ik weet niet of dit nog terug gaat beteren. Hij wandelt nog wel volledig zelfstandig, maar het is deze week, echt gelijk een oude man, héél moeizaam en langzaam. 

Dat is jammer dat hij nog graag zou gaan wandelen maar niet meer kan.

Hopelijk is het even een mindere periode en krabbelt hij weer wat op.

Hij heeft het kritieke moment deze week wel overleeft, want ik dacht toch even dat het met hem gedaan was. Maar vandaag zag hij er goed uit en hij wandelde ook wat beter deze ochtend (nu ligt hij weer te slapen).

We zullen het dag per dag moeten bezien. Hij is een héél oud mannetje en misschien was het even een 'mindere' dag.

Het gaat ook veel meer op en neer op deze leeftijd vind ik.

Ja dat klopt maar het is toch vooral zijn erg fragiele rug. Hij heeft vrijdag weer een spuitje gekregen tegen de artrose (elke 5 weken), en na 3-4 dagen begint die spuit dan te werken, dus nu voelt hij de pijn niet meer en loopt hij terug vrolijk rond. Op het eerste zicht ziet hij er fysiek dan gewoon uit als een 2 jarige hond, want zich inhouden of zijn grenzen/limieten kent hij dan absoluut niet.

Maar dan schuift hij dus regelmatig in zijn enthousiasme plots uit over de vloer en valt hij op zijn rugje. Hij geraakt dan niet meer zelfstandig recht en hij geraakt dan in paniek, en begint dan als een bezetene te spartelen. Ik ga hem dan telkens snel en meteen helpen en binnen de paar seconden is hij dan terug bij zijn positieven. Ipv het dan rustig aan te doen, hoor ik hem een minuut later alweer buiten staan blaffen. 

Het positieve is, dat hij zich dus weer super goed voelt. Het negatieve is dat hij zijn grenzen dan niet kent, en hij wat later dan weer over de vloer ligt te spartelen (en dan niet meer zelfstandig recht geraakt).

---

Update: Onze Jack is nu vrijwel volledig hersteld. Hij valt nu ook niet meer om. Hij is terug opgewekt en vrolijk.  Dus voorlopig kan hij weer even verder :) Het blijft ne sterke beer met een héél hoge weerbaarheid!

Zondag ben ik er toch weer mee gaan wandelen voor een 10-tal minuten. Hij was dan echt zo zot als wat. Spurten alsof hij amper 2 jaar oud is. Hem dan erop wijzen dat hij het rustig aan moet doen, lukte natuurlijk niet.

Eens thuisgekomen zag ik dat hij stikkapot was, al waren het maar 10 minuutjes. Maar ipv dan te rusten bleef hij als een jong veulen heen en weer lopen en blaffen op alles en nog wat.

Plots is hij dan gecrasht. Ik heb hem te slapen gelegd maar die nacht heeft hij een zware krampaanval gehad. ik heb hem snel geholpen maar hij heeft dan de hele vloer ondergeplast en hij had duidelijk veel pijn. Ik heb hem gekalmeerd en dan terug te slapen gelegd.

De volgende ochtend voelt meneer zich weer super, dus hij heeft weer héél de dag als een jong veulen liggen spurten zonder ophouden. Urenlang. Na een tijdje rilt hij letterlijk van de pijn en zie ik dat het echt niet meer gaat. Ik heb hem wel twintig keer te slapen gelegd, maar 20x staat hij gewoon recht en pijn of niet, hij spurt van de ene kant van het huis naar de andere kant. 

Het is enerzijds positief dat hij grotendeels hersteld is en hij nog héél véél energie heeft. Hij voelt zich duidelijk meestal ook wel goed (de pijn verbijt hij wél gewoon). Maar doordat hij door zijn grenzen gaat, crasht zijn rug regelmatig en dan krijgt hij spasmen en plast dan alles onder of ligt hij van pijn echt te janken. En dat maakt mij toch wat ongerust.

Een hond begrijpt namelijk niet dat hij moet minderen met bewegen. Hij is nog één brok vol energie, en hij zal en moet dat dan kwijt kunnen. Dat hij dan na ettelijke uren, letterlijk in zijn broek pist van de pijn, kan mijn hond dus gewoon echt niets schelen. Hij blijft doorgaan tot hij er bij neervalt. (ook letterlijk te noemen)

Iemand raad wat ik het beste kan doen? Of moet ik dit gewoon ondergaan, zeggen: eigen schuld dikke bult, en als hij dan spasmen/een kramp krijgt, hem gewoon dan zoveel mogelijk helpen?

" Ik hoop echt voor je dat hij weer opknapt .

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje †

Bedankt. Hij is (gelukkig) nu grotendeels hersteld, maar zijn rugje is nu verder achteruit gegaan en nu heb ik dus een ander probleem. Zie hierboven.

" Dat is jammer dat hij nog graag zou gaan wandelen maar niet meer kan.

Kath

Ik heb het gisteren nog een keertje geprobeerd. Het wandelen zelf ging ditmaal goed maar nadien heeft hij zich alsnog alweer geforceerd.

Heel eerlijk de waarheid? Ik zou pijnstillers vragen de hardcore soort. Hij is is 16 en om een stomme vergelijking te maken? Ga mijn moeder van bijna 83 ook niet meer vertellen dat ze geen 3kg aromat op haar eitje met vetspek mag gooien en dat ze maar ene haring in de week mag eten vanwege haar bloeddruk en hart problemen. Kwaliteit is beter dan kwantiteit van leven.

3kilo aromat is erg veel voor op 1 eitje ,zelfs als je jonger bent ,maar haring is toch juist goed voor hart en bloedvaten ?

Ik zou hem op de momenten dat hij zo hard wil rennen en blijft doorgaan, toch begrenzen. Soms moet een hond, zeker een terrier, even beschermd worden tegen zichzelf. Heeft hij nog tanden? Kan hij ergens op kauwen en heeft hij interesse in eten? Dan zou ik eens zien of je zijn "fysieke" energie kan omzetten in energie die hij moet gebruiken om op iets te kauwen of om iets te eten te pakken te krijgen.  Een gevulde Kong of een Lickimat aanbieden, met paté bijvoorbeeld of een geprakte banaan. Of iets om aan te knagen.  Ik denk dat hij op die manier nog best even mee kan. 

Ja hij heeft nog tanden maar hij vermijdt harde voeding omdat de tandjes losjes staan. Hij heeft geen interesse meer in voluit kauwen op iets. Hij eet nog zéér goed maar voornamelijk zachte(re) voeding. Het was trouwens een vrij goede week. Woensdag had hij even last van een plotse bloeddrukval (daar heeft hij het laatste jaar héél af en toe last van) en is hij even buiten bewustzijn geweest. Dat was even schrikken. Voor het overige was hij héél de week in goede doen en is er niets speciaals gebeurd. Hij heeft ook een nieuw hondenmandje gekregen, dat is beter voor zijn rugje. Ik dacht niet dat hij zelfstandig in de mand zou geraken, maar toen ik terugkwam van de winkel lag meneer wijd en uitgestrekt in het mandje.

Sinds zijn blaasontsteking -waarvoor hij op 10 maart een behandeling heeft gekregen- is hij wel niet meer zo goed geweest, als daarvoor.  Ik dacht zelfs even dat we onze hond kwijt waren. Het heeft hem véél krachten gekost om hiervan nog te herstellen. Maar hij is voldoende hersteld om weer even verder te kunnen. 

" Dat is jammer dat hij nog graag zou gaan wandelen maar niet meer kan.
 
Hopelijk is het even een mindere periode en krabbelt hij weer wat op. "

Kath

Sinds zijn blaasontsteking midden vorige maand, vraagt hij er zelf, ook niet meer achter. De paar keren dat ik de leiband genomen heb, spurt hij dan natuurlijk wel naar buiten. Maar elke keer, na een wandeling is hij stikkapot en de volgende ochtend heeft hij dan elke keer een "epileptisch achtige aanval" gekregen.

De dagen dat hij niet is gaan wandelen, kreeg hij die aanvallen ook helemaal niet. Ik ben er nu al 8 dagen niet meer, mee gaan wandelen, en hij heeft 'géén' enkele aanval of kramp gekregen. Hieruit moet ik toch besluiten dat een wandeling maken gewoon niet meer kan akkoord? De aanvallen komen dus weldegelijk van zijn artrose/rug, en niet omdat hij echt epileptie heeft, dat is nu wel echt duidelijk geworden.

Hij kan nog zelfstandig de tuin in wandelen en hij geniet daar nog van. Zijn bovenlichaam is nog héél goed, en dat is net het jammerlijke eraan. Ik ga ook aan de dierenarts vragen of sterkere pijnstillers niet zouden kunnen helpen. Ik denk wel dat dit nuttig is, maar ik vrees ervoor dat een wandeling dan nog altijd niet meer zal gaan.

PS. Hij zaagt echt uren aan een stuk nu, voor voedsel, om met hem te spelen, om de schuifdeur open te zetten zodat hij waggelend naar buiten kan wandelen om te blaffen op de buren. Hij is alert en opgewekt. En eerlijkheidshalve, ook al doen zijn botten pijn, zelfstandig functioneren kan hij nog altijd.

Ik heb hem de laatste weken, ook al een paar keren gevraagd: Gaat het nog kerel? En dan vliegt hij telkens in mijn armen en likt mijn gezicht volledig af. Dus denk ik niet dat het aan mij is, om te zeggen dat het einde verhaal is. Dan laat ik hem nog wat genieten van het leven hé. Hij wil zelf, nog wél verder gaan. (Tenzij hij echt niet meer zelfstandig recht zou geraken, dan neem ik die beslissing wel voor hem, dat doe ik hem niet aan)

MAAR toch doet het gewoon erg véél pijn om hem nu echt wel, stilletjes aan, te zien aftakelen. 

Het zal dan inderdaad best zijn om niet meer te gaan wandelen.

Je ziet wat je ziet hé. Als hij het telkens moet bekopen... dat kan de bedoeling niet zijn.

Het is moeilijk steeds stukjes in te leveren. Dat is bij mijn hond ook het geval. Die wordt volgende week 15. Nog wat jonger dus maar de sleet zet zich ook door. Af en toe wordt hier ook al eens maar 1 wandeling ipv 2 per dag gedaan. Altijd met de doggyride er bij trouwens. We passen ons aan aan wat we zien. Weinig andere keuze hé.

Inderdaad zolang hij zelfstandig de tuin in kan en nog duidelijk plezier heeft in het leven nog lekker genieten van elkaar.

Welke medicatie is dat eigenlijk dat hij krijgt die spuitjes?

"Welke medicatie is dat eigenlijk dat hij krijgt die spuitjes? "

Kath

Methylprednisolone - 5mg.

Ah ja cortisone. Ik vroeg het mij gewoon af hoor.

Als het maar helpt dat is het belangrijkste.

Wat lastig, maar als hij nog zo blij is zou ik ook niet meteen de handdoek in de ring gooien. Ik herken wel dat je zo twijfelt! Kim loopt in totale afstanden heel wat verder dan Jack (dit weekend weer bijna 11 km), maar als je haar net na het slapen uitlaat, dan zou je het niet geloven. Dan staat ze wiebelend in de straat te snuffelen, zakt wat door haar achterpoten, struikelt soms... het duurt echt even voor ze wat soepeler is (wel een kilometertje denk ik) en ze staat sowieso niet meer echt stabiel, daarvoor is de spierspanning in haar achterhand helaas te laag geworden.

Op zo'n heel wankel moment denk ik, jemig, hoe lang houden we dit vol. En dan ziet ze een kat en schiet ze me in volle galop achter de voordeur weg om het dier na te vliegen. Of loopt dus zo'n lange wandeling in het bos. En springt daarna zelf de auto in of de bank op. Tjaaa. Het gaat gewoon op en neer met deze oude beestjes.

De laatste dagen deed onze hond héél vreemd. Zijn kop ging regelmatig scheef naar links en zijn rug stond helemaal krom. En als hij aanvallen krijgt van artrose, dan gaat hij ook effectief steeds scheef hangen naar links.

Maar het vreemde was dat hij niet echt verkrampte in zijn rug. Als hij dit voorkreeg de laatste dagen, dan was hij héél hyperactief (terwijl als hij krampen krijgt in de rug dan is hij net NIET hyperactief), hij wil dan ook niets liever dan de tuin in spurten, om dan letterlijk 'dronken' rond te lopen, kop scheef en af en toe letterlijk omvallen.

We dachten eerst: een soort aanval vanuit zijn rug? Maar neen er klopte iets niet. Zijn ogen waren ook héél scherp en hij blafte zelf naar de buurvrouw terwijl hij dronken en scheef lag rond te lopen.

Vandaag heb ik dan het probleem eindelijk gevonden. Hij heeft een tekenbeet aan de linkerkant van zijn nek (onder zijn leiband) en dat blijkt enorm hard te jeuken! Hij probeert dan met zijn achterste poten daar te krabben, maar door zijn artrose lukt dat dus niet. Daardoor ging de jeuk niet weg. En ja dan valt hij of te wel om, of te wel loopt hij continue scheef en probeert hij met de moed der wanhoop zijn achterpoten te gebruiken om daar te krabben (wat niet lukt).

We hebben hem nu een warme douche gegeven en inderdaad, vrijwel onmiddelijk loopt hij terug doodleuk volledig recht rond. Morgen ga ik iets halen tegen de jeuk. Dit is echt wel stom, dat ik niet doorhad wat er aan de hand was. Wie denkt dat nu dat hij door zijn artrose niet meer kan krabben, op plaatsen, waar hij jeuk heeft (of had)? 

Tja maar je hebt het opgemerkt das een plus en nu weet je het

Goed gevonden! Ja, soms kan het iets heel kleins zijn.

Gisteren opnieuw om een spuitje gegaan, bij de dierenarts. Hij grommelde héél heftig tegen de dierenarts en ontblootte zijn tanden na het zetten van de spuit, dus dat is een goed teken. 

De laatste epileptisch-achtige aanval dateert van 29 maart, de dag nadat ik er de laatste keer mee ben gaan wandelen. De laatste plotse bloeddrukval is van 31 maart. 

Dwz dat hij eigenlijk sinds 31 maart, géén accidentjes meer gehad heeft. Het rondwandelen gaat wel moeizaam, en gaan wandelen lukt dus niet meer, maar door zich te beperken tot in de tuin te wandelen, en zijn rugje wat te sparen, gaat het naar omstandigheden best goed met hem.

Ondernomen acties:

- Gestopt met ermee te gaan wandelen

- Behandeling tegen een blaasontsteking

- Behandeling tegen teken en vlooien

- Nieuw ondersteunend hondenmandje gekocht

Op naar de 16,5 jaar nu! (2 mei) 

Ah klinkt goed hoor!

Hier gaat het fysiek nog prima, maar deze week merken we wel echt dat ze mentaal van de wap raakt als dingen anders gaan dan anders. We hadden een logé gisteravond en gingen later naar bed, nou, dan loopt ze dus de héle tijd hijgend rond. Want we horen tussen 10 en 11 naar bed te gaan. Uiteindelijk ben ik naar bed gegaan met haar terwijl man + logé nog een paar uur beneden zaten; prima, zij lag in haar mand boven, niks aan de hand.

Maar dat zou vorig jaar dus echt niet gebeurd zijn, dan ging ze gewoon beneden liggen slapen. Ze is veel 'autistischer' geworden. Als het anders gaat dan anders, dan raakt ze in de war/onrustig/gespannen. Vanmorgen ook, zitten we lang aan de eettafel te kletsen na het ontbijt. Hoort ook niet, zij weer onrustig. Nu zit ik op de bank (waar ik normaal altijd zit te werken na mijn ontbijt, en mijn man boven in de studeerkamer, normaal gesproken) en nu ligt ze weer rustig... raar, zal toch wel echt iets van dementie zijn.

(Terwijl dit trouwens wel corona-werkpatronen zijn, dus ze kent deze gewoontes echt niet langer dan een jaar.)

16,5  komt heel dichtbij. Halfjaarlijks feestje.  

Fijn dat het goed gaat zo!

" 16,5  komt heel dichtbij. Halfjaarlijks feestje.  
 
Fijn dat het goed gaat zo!

Kath

Hij heeft het alvast gehaald. 16,5 jaar oud sinds vandaag en hij wandelt nog altijd rond. Hopelijk haalt ie ook nog de 17 jaar, als alles meezit dat zit dat er nog wel in, but you never know.

Voor zijn halfjaarlijkse verjaardag ben ik er nog eens mee gaan wandelen. Het is te zeggen: Verder dan de overkant van het straat haalt ie "zelfstandig" niet meer. Daar heeft hij dan zijn behoeftes gedaan en een 10-tal minuutjes liggen snuffelen (De geur van andere honden hé). Zo heeft hij toch nog zijn pleziertje gehad.  Daarna heb ik hem terug naar huis gedragen. 

Zijn gezondheid is na 2 maanden herstellen (wegens een blaasontsteking) wel volledig terug, maar echt gaan wandelen is definitief voorbij. Als hij er echt om vraagt zoals vandaag, dan is de overkant van het straat nog wel een optie.

Deze post is van 4 maanden geleden. Toen kon hij nog 40 minuten gaan wandelen. Nu is dat nog 0 minuten. (10 minuten aan de overkant van het straat liggen snuffelen noem ik géén wandeling) Zijn rug is vooral na zijn blaasontsteking midden maart, héél hard en pijlsnel achteruit gegaan. Dat is toch even schrikken. Het kan op die leeftijd allemaal erg snel gaan hé. 

Dat was nog een leuk verjaardagscadeau voor zijn 16,5 snuffelen aan de overkant.
Soms is een beetje al heel wat. Als hij maar genoten heeft dat is het belangrijkste.

En nu op naar de 17. En pluk de dag.

Ik ben dinsdag geopereerd aan een hernia. Ik mag onze hond dus niet optillen en hem helpen om zijn behoefte te doen. Het probleem is dat hij zich fysiek de laatste weken/maanden wéér zéér goed voelt. Ik heb het gisteren even geteld. Hij heeft de ganse dag maar liefst 43 (!) keer de tuin ingewandeld en terug naar binnen. (ik moet mij met iets bezig houden terwijl ik platte rust neem in de zetel hé)

Normaal help ik hem daarbij een beetje maar nu dus NIET en vrouwlief is op dat vlak 200x minder een dierenvriend dan ikzelf, dus die 43x heeft hij NUL hulp gekregen. Maar dat houdt hem ondanks zijn zwakke rug dus helemaal NIET tegen.

Ondertussen zitten we aan dag 3 en het gevolg is dat hij vandaag dus niet meer rechtgeraakt. Hij moet echter dringend gaan plassen dus wat zegt vrouwlief: Dan moet hij maar op de blaren zitten! Ik hoor hem nu héél de tijd janken (hij kan zijn plas nog perfekt ophouden, zijn sluitspier werkt nog perfekt) maar ik kan en mag hem dus niet komen helpen. 

Ik hoop dat onze hond snel zal inzien dat ik hem niet ga helpen en dat vrouwlief het ook niet gaat doen, en dat hij zich een beetje minder gaat forceren. Anders wordt het niet alleen voor mij zwaar afzien de volgende 2 weken, maar ook voor onze hond. Onze hond begrijpt niet dat op zijn leeftijd 43x per dag, de tuin in te lopen om te blaffen en plezier te maken een beetje van het goede te veel is. En ik ben nu zelf fysiek niet in staat om hem tegen te houden en hem in te tomen. Dus ja ..