Angst nu wel of niet erfelijk

graag zou ik antwoord willen of angst nu wel of niet erfelijk is. De meningen, ook van gedragskundige, staan haaks op elkaar. Ik zou graag gefundeerde antwoorden willen. 

mijn teef komt uit Oostblok land, en is angstig. Al haar pups zijn vrije en blije pups. Voor de inzet heb ik contact gehad met een gedragskundige welke aangaf dat ze na een tijdje volledig ontspande en ze aangaf dat het zeer waarschijnlijk door haar socialisatie komt. (Hier heb ik geen vragen over, wil hier liever ook geen discussie over, ik voeg dit toe om vragen te voorkomen)

wat ik wel geloof is dat de ene hond sensitiever is dan de andere hond en daarin zie ik wel erfelijke aanleg. 

Socialisatie lijkt mij, nee vind ik,  megabelangrijk, als ook dat deze wordt voortgezet. 

En een gewetensvraag, zetten jullie wel of niet deze dieren in voor de fok.

het is niet erfelijk maar als je opgroeit bij angstige moeder neem je  soms gedrag over.

Tevens zitten er stresshormonen ook in de moedermelk al en krijgen de pups die ook al tijdens zwangerschap

Een tekort in socialisatie kan  ook zeker een rol in spelen in angst

Maar fokken met angstige hond dus geen goed idee.

Ik heb ooit gehoord dat angst voorkomt bij de Friese stabij, dus ik vermoed dat het wel erfelijk is.

Er wordt in ieder geval aandacht aan besteed/onderzoek naar gedaan bij dat ras.

Volgens mij inderdaad wel erfelijk. Vergelijk het met mensen: daarin zijn psychiatrische ziektes ook erfelijk, zoals angststoornissen. Vaak komt dat in één familie dan heel veel voor. 

Maar er spelen nog veel meer factoren. Als de moeder drachtig is in stressvolle omstandigheden nemen de pups de stress over.

Socialisatie doet ook heel veel. 

Het ene ras is nerveuzer dan de ander. 

wat maakt een pup in het eerste levensjaar mee...wat krijgt de pup mee uit het nest en wat gebeurd er tijdens wandelingen......een gebeurtenis door belagen van een andere hond kan meespelen met een angstontwikkeling , kijk naar vuurwerk, niet schrikachtig tot er wat gebeurd daarna bang...kan dus allemaal meespelen....

er bestaat volgens mij geen angst gen.

Het is een hormoon wat speelt bij stress en angst (cortisol)

Er is een heel interessant artikel waarin omschreven staat dat als een moederhond veel stresshormonen aanmaakt tijdens de dracht dat de pups dan ook een overschot aan stress hormonen binnenkrijgen waardoor ze later gevoeliger zijn voor stress. 

Daarbij is er natuurlijk ook sprake van raseigenschappen die maken of een hond meer nerveus of moedig is. Zo zal een hond die van oorsprong een erf bewaker is minder snel nerveus zijn dan wellicht een gezelschapshond als voorbeeld. 

In jouw geval heeft de moeder van jouw hond waarschijnlijk heel veel stress ervaren terwijl ze zwanger was van jouw hond waardoor jouw hond nu gevoeliger is voor het stress hormoon. Echter heeft jouw hond wel een rustige dracht gehad waardoor haar pups dus minder stress hormonen binnengekregen hebben in de baarmoeder en is er dus een kans dat ze relaxter zijn/beter met het stress hormoon om kunnen gaan. 

Ja, gedrag is erfelijk. 

Als je even een google search doet op: is behaviour inherited. 

Dan vind je een zee aan artikelen en studies die dit bevestigen. 

Ik denk wel dat angstig zijn erfelijk gestuurd kan worden. Ik zie dat bijvoorbeeld toch in het fokken op bepaalde kwaliteiten.

Als ik even een voorbeeld mag geven om dit te verduidelijken:

bij de slederace-honden zie ik opmerkelijk veel angstige dieren, terwijl een echte poolhond die angstige kant niet gauw heeft. Het verschil: het fokken op specifieke eigenschappen die wenselijk zijn voor de sport, maar niet wenselijk zijn voor een arctisch leven.

Een echte poolhond (waarvan de grootste kwaliteit is dat ie kan overleven in barre omstandigheden) is een hond die een zeer sterke connectie heeft met zijn lichaam. Logisch: want anders overleeft ie niet. Dus hij zal zich nooit uitputten, altijd zijn energie goed doseren, e.d. Je mag hem proberen dwingen tot iets, als hij aanvoelt dat dit niet goed voor hem is, zal ie het niet uitvoeren.

Bij een racehond wordt er heel erg ingezet op: blijven doorgaan. Er zijn daar heel wat honden die zich letterlijk zouden doodlopen in een race. Ze zijn zo obsessief dat ze lopen-lopen-lopen. Ze verliezen hun 'aarding', zeg maar, ze komen niet zo snel op voor zichzelf, ze verliezen hun natuurlijke koppigheid en egoïsme. En daar hangt blijkbaar een soort angstfactor aan vast. 

Dus in dat opzicht, zie ik wel een erfelijke factor: dat door het selecteren op bepaalde eigenschappen, je andere eigenschappen erbij krijgt. 

Oh, en wat je gewetensvraag betreft: zou je fokken met een angstige hond? Neen, dat zou ik nooit doen. Ik vind angst een vreselijke last om dragen, dat zou ik geen enkele hond toewensen.

3 muisjes, dat is het juist, er staan net zoveel artikelen over dat angst niet erfelijk is.

ik sprak een jonge Franse gedragskundige, die aangaf dat angst niet erfelijk is, wel gevoeligheid daarvoor en dat het een en-en-en verhaal is. 

Zoals stress tijdens dracht, weinig gedaan in nest, pup komt in gezin waar veel schrikervaringen opgedaan worden.

en ja, een angstige hond vind ik afschuwelijk. Dat si echt verschrikkelijk en er teveel angstige honden. Dus wie geloof je dan? Het ene kamp of het andere? Of zijn er alweer nieuwe inzichten die mij nog niet bereikt zijn, zoals o.a. bij de dominatie? Of roedelgedachte? 

Interessante discussie

ik denk dat er wel een verschil is tussen angst en bijv. schuchterheid en voorzichtigheid in een karakter.

Angst is soms nodig en normaal in bepaalde situaties, als iemand aangevallen wodt en moet vluchten bijv. Stresshormonen schieten dan omhoog om aktie te kunnen ondernemen, en als alles weer normaal is komt de hormoonbalans langzaam aan weer in evenwicht. 

In een voortdurende stressituatie is die hormoonbalans altijd verstoord en kunnen er allerlei klachten ontstaan zoals ook angststoornissen. 

Of een pup geboren uit een moeder met veel stresshormonen hier bovenop komt hangt denk ik af van de omstandigheden daarna. 

Interessant vind ik ook dat een goede uitgebalanceerde voeding hier ook een belangrijke rol in speelt, aangezien een tekort aan bepaalde stoffen ook aan angststoringen mee kan spelen. Buiten een aantal andere dingen zoals oa ervaringen en karakter.

Voor wie de duitse taal kent is dit wel een interessant artikel het gaat over de samenhang tussen angststoornissen en gebrek aan microvoedingsstoffen (wel bij mensen maar dat zal vast voor honden ook zo zijn)

https://www.diagnostisches-centrum.de/angststörungen/1764-zusammenhang-zwischen-angsterkrankungen-und-mikronaehrstoffmaengeln.html

Fokken zou ik zelf niet met een angstige hond.

Het gaat inderdaad om een gevoeligheid daarvoor en het is inderdaad altijd en-en-en. Dat neemt niet weg dat er ergens wel een erfelijke factor is, hoe klein die mogelijk ook is. 

Ik zou zeggen lees de artikelen goed door en ga altijd na of de bron wetenschappelijk is. 

Een definitief antwoord ga je hier op een forum niet vinden, het blijft immers ook een onderwerp waar nog veel onbekend over is. Wanneer het neerkomt op erfelijkheid hebben we momenteel pas het topje van de ijsberg ontdekt, er zal de komende jaren vast nog veel kennis naar voren komen op dit onderwerp. 

Ik kan, helaas, geen Duits lezen. 

Volgens mij gaat dat artikel over mensen, en inderdaad dat klopt. Gebrek aan bepaalde voedingstoffen geeft emotioneel klachten.

ik ga kijken of ik vertaald krijg.

" Ik denk wel dat angstig zijn erfelijk gestuurd kan worden. Ik zie dat bijvoorbeeld toch in het fokken op bepaalde kwaliteiten.
Als ik even een voorbeeld mag geven om dit te verduidelijken:
bij de slederace-honden zie ik opmerkelijk veel angstige dieren, terwijl een echte poolhond die angstige kant niet gauw heeft. Het verschil: het fokken op specifieke eigenschappen die wenselijk zijn voor de sport, maar niet wenselijk zijn voor een arctisch leven.
Een echte poolhond (waarvan de grootste kwaliteit is dat ie kan overleven in barre omstandigheden) is een hond die een zeer sterke connectie heeft met zijn lichaam. Logisch: want anders overleeft ie niet. Dus hij zal zich nooit uitputten, altijd zijn energie goed doseren, e.d. Je mag hem proberen dwingen tot iets, als hij aanvoelt dat dit niet goed voor hem is, zal ie het niet uitvoeren.
Bij een racehond wordt er heel erg ingezet op: blijven doorgaan. Er zijn daar heel wat honden die zich letterlijk zouden doodlopen in een race. Ze zijn zo obsessief dat ze lopen-lopen-lopen. Ze verliezen hun 'aarding', zeg maar, ze komen niet zo snel op voor zichzelf, ze verliezen hun natuurlijke koppigheid en egoïsme. En daar hangt blijkbaar een soort angstfactor aan vast. 
 
Dus in dat opzicht, zie ik wel een erfelijke factor: dat door het selecteren op bepaalde eigenschappen, je andere eigenschappen erbij krijgt. 
 
Oh, en wat je gewetensvraag betreft: zou je fokken met een angstige hond? Neen, dat zou ik nooit doen. Ik vind angst een vreselijke last om dragen, dat zou ik geen enkele hond toewensen. "

Alaska's Finest!

Ik vind dit wel interessant in vergelijking met de werklijn border collies die ik ken. Die zijn ook gefokt op doorgaan doorgaan doorgaan, baasgericht en weinig egoistisch, en ik ken ook veel nerveuze(re) border collies. Dus dat zou ook een aansluitende analyse zijn bij de sledehonden. Bij borders niet per se vervelend, want dat heel baasgerichte en wat 'afhankelijke' is juist passend bij hun werk.

Wat betreft fokken met angstige hond: het ligt eraan of het karakter van de hond inderdaad nerveus is en of dat is tot op het punt dat het haar/hem echt in de weg zit. Ik zou er wel mee opletten, want in de meeste huizen vind ik dat er weinig ruimte is voor angstige honden - ze moeten overal maar tegen kunnen en mogen nooit grommen of happen, wat iets is dat bij angst vaak voorkomt. Ik zou denk ik niet het risico willen lopen dat pups verkeerd terechtkomen.

Maar goed, ik zou denk ik sowieso niet fokken, met o.a. die reden. Lijkt me vreselijk om de verantwoordelijkheid te hebben écht goede bazen te vinden - ik vind 80+% van de hondeneigenaren eigenlijk niet héél geschikt.

Hier kan ik wel een verklaring voor geven. Border collies zijn op zich niet nerveus. Maar ze hebben altijd op boerderijen geleefd zonder veel prikkels. Dit is dus nooit meegenomen in het selecteren. Nu ze op drukkere plekken moeten leven valt het opeens op dat ze slecht met prikkels kunnen omgaan. (En daarbij worden veel BC’s verwaarloosd in verhouding tot hun werkbehoefte waardoor ze een bom aan energie in hun lijf hebben)

Is nerveus niet een ander woord voor prikkelgevoelig?

In dit geval gaat het om border collies die op een boerderij wonen en met schapen werken trouwens :)

Als ik spreek over mensen dan is het niet zo simpel. De aanleg Of gevowligheid voor het ontwikkelen van angstoornissen of depressies is deels erfelijk en dus in je DNA vastgelegd. Echter of bv een depressie of angstoornis tot uiting komt Is afhankelijk van omgevingsfactoren, zoals bijvoorbeeld al een stressvolle zwangerschap. Het DNA is direct bij de conceptie vastgelegd, dus veranderd daarna niet meer . Tijdens de zwangerschap kan door stresshormonen een aantal genen aan en uitgezet worden. Dat noemen we epigenetica. En daarnaast inderdaad het effe t van stresshormonen an sich. Dit geld niet alleen tijdens de zwangerschap maar ook gedurende de rest van je leven. Waarom wordt de een depressief en de ander niet terwijl ze hetzelfde meegemaakt hebben. Het belang van omgevingsfactoren zie je bv makkelijk terug in tweelingstudies: Exact dezelfde genetische aanleg, maar andere ziektes. 

kortom de gevoeligheid voor het al dan niet ontwikkelen van een ziekte (ziektes die niet volgens de normale erfelijkheid worden doorgegeven) is erfelijk, maar de kans dat je de ziekte krijgt is ook afhankelijk van omstandigheden. Dus de pups hebben afhankelijk van welke genen ze van moeder of vader gekregen hebben in hun dna een bepaalde gevoeligheid maar dat wil niet zeggen dat deze ziekte tot uiting komt

Ik ben erg blij met alle reacties en ook de respectvolle. Niks geen aanvallen etc. 

Sensitief, prikkel gevoelig, angst. Wat is angst? Wanneer spreek je precies van angst.

hoe kan het bijvoorbeeld dat een hond nergens bang voor is, behalve andere honden? Koeien, schapen, etc is geen probleem (meer) maar angst voor andere honden blijft, net als een sommige mensen. Is dit nog angst wat in dna ligt opgeslagen?

Het brein van mensen en honden hebben veel overeenkomsten. 
Ik bedacht ooit: EMDR pas je toe bij mensen, als je dit kon bij honden en er ontstaat opnieuw angst zonder duidelijke aanleiding, is het genetisch. Alleen het brein werkt toch weer wel verschillend, mensen kunnen denken in het verleden, heden en toekomst en honden leven hoofdzakelijk in het nu. Waardoor EMDR wel bij mensen toe te passen is (en nog niet bij honden) ‘-‘

door het gesprek met de Franse gedragskundige die uitlegde dat het gaat om prikkel gevoelig zijn, en met een goede socialisatie dit goed op te vangen is waardoor er geen angst ontstaat. Zij vind dna angst niet logisch. 
ook noemde ze dat het vaak een samenspel van factoren is wat het activeert, (net als bij mensen waar dan de psychiatrische stoornis tot ontluiken komt) 

is angst dan angst als dit het geval is bij allerlei verschillende prikkels, en hoe zou angst voor bijvoorbeeld alleen honden ontstaan? Is dit dan zeg maar, dna angst! 

Ik weet niet of t erfelijk is. Mijn ras is de Hollandse Smoushond. Angstige honden worden niet voor de fok ingezet. Ik zou t zelf ook niet willen, de kans is toch groot dat de pups er wat van mee krijgen.

Heel interessant om te lezen allemaal. Zelf zie ik angst als een gedrag, wat is ontstaan door een negatieve gebeurtenis of meerdere. Denk wel dat de stabiliteit van 2 ouder honden doorgegeven kan worden aan de pups. Een moeder/vader die wat onzeker is in gedrag en snel van slag, dat vind ik wel iets wat in een karakter zit. Die honden zullen m.i. ook sneller een angst voor iets kunnen ontwikkelen als je daar niet goed op let of mee om gaat.

Naast angst of wat lijkt op angst zijn er ook genoeg honden die eerst dingen aftasten, het lijkt angst, maar deze honden zijn van nature erg berekenend. Ga je die dwingen om iets te doen, dan zou er aversie kunnen ontstaan of zelfs angst.

Ik had 2 types, eentje die niet nadacht en daarna bedacht dat iets niet handig was. En de ander leek alles eng te vinden, maar die nam gewoon de tijd om dingen in te schatten, en als ik liet zien of aangaf dat het ok was, vertrouwde hij mij daarin en was het ok.

"noemde ze dat het vaak een samenspel van factoren is wat het activeert, (net als bij mensen waar dan de psychiatrische stoornis tot ontluiken komt) is angst dan angst als dit het geval is bij allerlei verschillende prikkels, en hoe zou angst voor bijvoorbeeld alleen honden ontstaan? Is dit dan zeg maar, dna angst! "

Psychische stoornis bij mensen, of iets wat triggert omdat in het verleden iets is gebeurd kan ook een angstreactie geven. Dat is bij honden ook zo. Soms weet je ook niet wat iets oproept, zeker niet als je de hond niet van pup af aan hebt gehad en de vorige eigenaren niet kent.

Mijn eerste hond kon uitstekend speuren, er was echter iets misgegaan in communicatie en vertrouwen met de eerste baas, wat maakte dat de hond niet eens meer bij een paaltje vertrok op een examen of wedstrijd. Ik wilde het echter ook leren, en beetje bij beetje met andere begeleiders begon ik ook met hem aan het speuren. Tijdens ons eerste examen scoorde hij 97 van de 100 punten. Liep zijn vorige baas echter mee op het spoor tijdens trainen, dan veranderde de hond. Durfde ook soms niet aan te geven dat hij het even kwijt was en bleef stug een spoor volgen wat er helemaal niet lag.

Ook gemerkt een keer dat als ik té boos of fel reageerde hij ineens in elkaar kon kruipen en ook niet zou schromen om vanuit die angst uit te gaan halen. Hij was overigens echt niet mishandeld of zo, maar wellicht een keer te hard aangepakt waardoor hij op momenten ook bij mij een flashback leek te krijgen. Het maakte wel dat ik om dat te voorkomen op een iets andere manier ging/moest benaderen.

Mijn andere hond was een beetje onverschrokken. Zij had echter 1 angst, en ik heb nooit uit kunnen vogelen hoe dat was ontstaan en ook nooit om kunnen buigen. Als mijn vader hoestte, dan ging ze met de staart tussen de poten weg om ergens achter een stoel of bank te gaan zitten. Heel vreemd.

Ik denk zelf dus dat angst niet zozeer een teef of reu uit hoeft te sluiten als je weet waar die angst vandaan komt of hoe die is ontstaan. Maar 2 onzekere ouders zou ik zelf niet gebruiken voor een nestje. Onzeker/niet zo stabiel vind ik dus wat anders dan angst.

Ik zie dat meer als een onzekerheid naar soortgenoten gecombineerd met  slechte ervaringen en gebrek aan ervaring.

Ik heb een hond met kennelsyndroom gehad.Dat is dat door ontbreken van aantal vroege ervaringen en impulsen, bepaalde takjes in de hersenen niet zijn aangemaakt.Gezien dat maar tot een bepaalde leeftijd kan blijft een hond met kennelsyndroom altijd redelijk angstig.Waar een andere hond na x keer een bepaalde ervaring heeft meegemaakt, zeg maar een ervaring kan linken als ohh dat gaat gewoon zo...Kan een hond met kennelsyndroom dat niet.

Toch kon hij wel veel leren maar veel dingen werden nooit normaal. 

Zijn normaal bestond uit vaste patronen en gewoontes om met iets om te gaan...maar de onderliggende angst en gevoeligheid voor impulsen bleef altijd.Ging je over zijn dosis verdraagbare impulsen heen dan blokkeerde hij compleet.

Veel dingen heeft hij leren gedogen..in beperkte mate.

Als je de stress impulsen beperkte en hem voldoende tijd gaf voor herstel kreeg hij op zijn eigen manier zelfvertrouwen en kon hij op zijn eigen manier goed functioneren.Maar vaste gewoontes en patronen bleven daar een onderdeel van.

Natuurlijk is kennelsyndroom een extreem.

Maar ik kan me prima voorstellen dat bv een pup die lastig wordt gevallen door wat drukkere nestgenoten een angst voor soortgenoten ontwikkeld.Of bv door een wat angstig baasje leert angstig te zijn voor soortgenoten ivm de pup hun angst voelt of simpelweg niet de kans krijgt ervaring op maat op te doen of door andere nare ervaring.

Ik ben ervan overtuigd dat een angstig dier met de juiste begeleiding veel angst kan overwinnen.

Het kost alleen veel tijd en energie en is niet voor iedereen weggelegd.(qua kennis en/of omstandigheden)

Ik ben er ook van overtuigt net als dobry dat het van belang is dat het lijf in balans is door goede voeding en evt andere ondersteuning als acupunctuur en bloesem remedies massage kluiven rust/slapen ect.

Spanning die opgebouwd is moet ook weer afvloeien.

En hormoonbalans is daarbij essentieel naast ervaringen op maat.

" Interessante discussie
ik denk dat er wel een verschil is tussen angst en bijv. schuchterheid en voorzichtigheid in een karakter.
Angst is soms nodig en normaal in bepaalde situaties, als iemand aangevallen wodt en moet vluchten bijv. Stresshormonen schieten dan omhoog om aktie te kunnen ondernemen, en als alles weer normaal is komt de hormoonbalans langzaam aan weer in evenwicht. 
 
In een voortdurende stressituatie is die hormoonbalans altijd verstoord en kunnen er allerlei klachten ontstaan zoals ook angststoornissen. 
 
Of een pup geboren uit een moeder met veel stresshormonen hier bovenop komt hangt denk ik af van de omstandigheden daarna. 
 
Interessant vind ik ook dat een goede uitgebalanceerde voeding hier ook een belangrijke rol in speelt, aangezien een tekort aan bepaalde stoffen ook aan angststoringen mee kan spelen. Buiten een aantal andere dingen zoals oa ervaringen en karakter.
Voor wie de duitse taal kent is dit wel een interessant artikel het gaat over de samenhang tussen angststoornissen en gebrek aan microvoedingsstoffen (wel bij mensen maar dat zal vast voor honden ook zo zijn)
https://www.diagnostisches-centrum.de/angststörungen/1764-zusammenhang-zwischen-angsterkrankungen-und-mikronaehrstoffmaengeln.html
 
Fokken zou ik zelf niet met een angstige hond. "

Dobry

Ik heb je stukje niet gelezen maar kan me hier prima in vinden.

Waar ik ook aan moet denken is dat dus de darmflora een grote rol speelt in hormoonbalans..ivm die ook effecten heeft op opname van voedingstoffen.(daar is voldoende onderzoek over gedaan)

De pups krijgen die mee van de moeder...dus evt disbalans ook.

Wat evt pups gevoeliger zou kunnen maken.

Dus dan is het nog steeds geen gen kwestie...maar wel een aangeboren gevoeligheid op basis van meegekregen darmflora en  daarmee opname van voedingstoffen

Zeer interessant 

je zou en mag verwachten dat kennel syndroom niet in het dna zit.

dat maakt het allemaal zeer complex, wat komt dan nu waar van. Dat weet je dus niet en kom je zelden achter.

Ik hoop dat er spoedig meer wetenschappelijke onderzoeken gedaan gaan worden en er meer helderheid zal komen over prikkel gevoelig, nerveuze of onzekere honden i.c.m. Angst klachten 

een angstige hond is vreselijk! 

nee kennelsyndroom is gebrek aan vroege socialisatie.

De vertakkingen in de hersenen die komen door impulsen en ervaringen worden maar korte periode aangemaakt in de vroege socialisatie.

Daarna is het niet meer mogelijk die paadjes aan te maken fysiek.

Bij waldo kwam het door als enige een verzuiping overleeft te hebben en zwerven alleen als jonge pup daarna hokken...tot hij 8 was

Ook sommige lab honden en broodfok dragen hun steentje bij aan kennelsyndroom.

Het is triest...dat zeker

Ik heb het overigens niet als jij ervaren dat het verschrikkelijk is.Lastig soms ja...veel werk ja...alles kost tijd en heeft een beperking.Maar ze leren nog steeds.

Ik heb ervaren dat je een heel eind kan komen met impulsen op maat en geduld en gewoontes.

Waldo was een blije hond met een gelukkige 2e helft van zijn leven waar mensen veel rekening hielden met wat hij kon en wat niet.

je leert slimmer zijn dan je hond bang is..Je voorkomt veel om rek te krijgen op andere fronten die noodzaak waren.

en ik zag hem opbloeien op een ongelofelijke manier.

Hij hing wel aan zijn vaste mensen en patronen voor steun...maar daar waren wij op ingespeeld.

Sommige dingen deed je ook gewoon niet als hij erbij was.

Maar ondanks dat hij al 8 was en tussen de pups woonde in het asiel ,heeft hij super veel geleerd hier en was hij een blije hond uiteindelijk.Op zijn eigen manier.

Angst is pas verschrikkelijk als een hond gepushed wordt  te vaak dingen te doen zonder daarvan te kunnen herstellen of steun te krijgen.

mij lijkt dna angst ook niet logisch

ik zie angst als een normale emotie, een reaktie op iets wat bedreigend/gevaarlijk is.

Pas als er sprake is van een angststoornis zal er meer aan de hand zijn.  Idd een samenspel van factoren wat meespeelt. We weten er het fijne nog niet van.

Jenna was toen ze hier net was ook bang voor van alles en nog wat, maar na wenning niet meer. Alleen andere honden is ze altijd bang voor gebleven en rolkoffertjes (we wonen in de buurt van een station). Slechte ervaringen met andere honden misschien. Maar sinds nog niet zo lang weet ik dat ze heel slecht ziet en dat dit een grote rol speelt bij haar angst.

" Ik heb je stukje niet gelezen maar kan me hier prima in vinden.
Waar ik ook aan moet denken is dat dus de darmflora een grote rol speelt in hormoonbalans..ivm die ook effecten heeft op opname van voedingstoffen.(daar is voldoende onderzoek over gedaan)
De pups krijgen die mee van de moeder...dus evt disbalans ook.
Wat evt pups gevoeliger zou kunnen maken.
Dus dan is het nog steeds geen gen kwestie...maar wel een aangeboren gevoeligheid op basis van meegekregen darmflora en  daarmee opname van voedingstoffen
 
 
  "

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje

Inderdaad de pup krijgt van de moeder haar darmflora mee bij de geboorte. Zo zouden pups die met de keizersnede geboren zijn vatbaarder zijn voor ziektes.

En ook de moederhonden met een verstoorde darmflora geeft dat door met ook weer gevolgen voor de pup, die dan een zwakker immuunsysteem heeft waardoor ook weer gevoeliger voor stressfactoren.

" Inderdaad de pup krijgt van de moeder haar darmflora mee bij de geboorte. Zo zouden pups die met de keizersnede geboren zijn vatbaarder zijn voor ziektes.
En ook de moederhonden met een verstoorde darmflora geeft dat door met ook weer gevolgen voor de pup, die dan een zwakker immuunsysteem heeft waardoor ook weer gevoeliger voor stressfactoren.
  "

Dobry

Inderdaad daarom geven ze vaginale swap tegenwoordig bij keizersnede

" Inderdaad daarom geven ze vaginale swap tegenwoordig bij keizersnede "

Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje

ja, ik vraag me af of ze dit bij pups ook doen? Ik neem aan van wel.

" ja, ik vraag me af of ze dit bij pups ook doen? Ik neem aan van wel. "

Dobry

ook geen idee maar hoop wel dat dat is over gewandeld..als wij dat weten zou een arts dat toch ook moeten weten.