Overprikkeld tijdens wandelen

Mijn hond (golden retriever) is een prikkelgevoelige hond. Tijdens de cursus komt er altijd een moment dat hij tegen me aanspringt, hapt en rijdt, enz. Nu we door corona maar met 3 honden tegelijk de cursus doen, gaat het al een stuk beter. Maar als hij zo'n moment heeft, maak ik hem vast aan de pin tot hij weer rustig is. Dan kan ik even letterlijk een paar meter afstand van hem nemen. 

Oké, bij de cursus is het opzich wel logisch dat het voor kan komen. Maar sinds kort doet hij dit ook tijdens de meest 'simpele' saaie wandelingen. Dan gaat hij ineens tijdens het lopen tegen me aan springen en trekt mijn jas uit elkaar. Ik moet dan (met een golden van 35 kg aan mijn been) op zoek naar het dichtsbijzijnde paaltje om hem daar even een paar min vast te leggen en mezelf te 'bevrijden'. En als ik een looplijn gebruik (ipv flexi) dan ziet hij het als een spelletje en gaat aan de lijn trekken enzo.

Iemand tips? Het heeft me al behoorlijke blauwe plekken en krassen op mijn been (door de spijkerbroek heen) opgeleverd.

Het hoeft niet altijd te betekenen dat er overprikkeling is. Het kan ook zijn dat er te weinig vrijheid of zelfbeschikkingsrecht is, of dat er dingen gevraagd worden die hij op dat moment niet wil en die hem frustreren, of dat hij iets beu is en wat anders wenst, of dat iets hem ergert of verveelt, enz.

Dus probeer het wat ruimer te bekijken, ook tijdens die wandelingen, en te letten op andere factoren. Misschien kan je dan een link leggen en daarop inspelen.

Heeft hij wel af en toe de gelegenheid om even lekker los uit te rennen, zich uit te leven zeg maar?

Ik snap wat je met je vraag bedoelt, dat je hond ook prikkelgevoelig is.

En dat je daaraan wilt werken.

Maar tijdens saaie wandelen tegen je op springen etc, heeft hij dan geen energie teveel?

Dat hij ook de kans  mag hebben om zijn ei kwijt te raken 

Mijn hond deed dit ook in de pubertijd en is vanzelf over gegaan. Dat klein grut ging als een gek rondjes rennen en draaien en sprong dan omhoog en beet in mijn broek/bovenbeen. Op een bepaald punt deed hij dat élke keer we bijna terug thuis waren en dan ging het van kwaad naar erger en begon het al als we op de terugweg waren. Hem even ergens aan vastmaken of even laten gek doen (zolang hij niet beet!) was wat hielp en dat ging na een tijd vanzelf over :)

Ohja, ik moest nu even heel diep grabbelen in mijn geheugen, maar simpele oefeningen op de terugweg hielpen ook, hij was dan niet meer zo geboeid door de omgeving maar had wel aandacht voor mij, dus 'volg' 3 stappen zetten, snoepje, volg, paar stappen, volg.... En dan steeds meer uitbreiden :) 

Wat is de gedachte achter de hond ergens vastleggen en zelf weglopen omdat ze gedrag laten zien wat je niet fijn vindt?

Heeft dit gedrag nut voor hem? Geef je hem (negatieve) aandacht? Bijvoorbeeld tegen hem praten of wegduwen?

Mijn hond deed dit als pup en toen keerde ik haar de rug toe. Toen werd het saai en stopte ze. Misschien duurt aan een paal vastbinden te lang en is daardoor de boodschap niet helder genoeg.

Andere dingen die hier geschreven zijn zou ik ook zeker over nadenken. 

Sorry je vroeg om tips. Aangeven dat je het niet fijn vindt wat hij of zij doet. Niet in de lijn laten bijten, en je zit op cursus, dus ik mag aannemen dat de hond in ieder geval het begrip nee, en zit kent. Pas dat toe.

Beloon bij luisteren naar simpele commando's, niet in de riem laten bijten, welke riem dan ook, flex, leren riem of lange lijn. Riem bijten is een NEE, biedt een alternatief aan, hetzij door afleiding middels voer, hetzij door een heel geweldig speeltje mee te nemen wat hij af en toe krijgt om samen met jou mee te spelen, daarna gaat het speeltje weer in je zak. Voerbeloning alleen geven als hij daadwerkelijk doet wat je vraagt (en waarvan je weet dat hij dat commando al geleerd heeft).

Opgewonden opspringen en behoorlijk hard happen in broek/benen en mouwen/armen is no go. Je mag als baas echt wel duidelijk aangeven dat je dit niet wilt hebben, met zijn zo je zegt bijna 35 kilo aan gewicht is hij volwassen genoeg om een nee te incasseren. Ergens op afstand aan een lijn afleggen en hopen dat het stopt zet zo te zien geen zoden aan de dijk.

@Blondie, het kan ook zijn dat ze dit hysterische gedrag juist voed als zij met de hond gaat spelen. In ieder geval dat zou bij mijn hond zo zijn. (Niet bedoeld als kritiek op je tips hoor, maar bij sommige honden kan dit een tegengesteld effect hebben, dus wil het toch maar even zeggen).

Een gouden tip die ik ooit gekregen heb is: als je hond druk doet moet jij rust brengen. En als je hond sloom is moet je zelf juist energieker worden. 

Dus ik zou nooit hysterisch gedrag voeden met spel of verbale correcties. Grote kans dat het chaos wordt.

Dank voor de reacties!

Hij mag regelmatig los, gistermiddag was hij ook los en heeft hij met een van zijn maatjes gespeeld. Einde van de middag met de 'saaiere' wandeling begon hij dus te happen, etc. Het zou goed kunnen dat hij meer vrijheid wil. Maar goed, ik kan hem niet overal los laten. Sommige wandelingen moet hij gewoon aan de lijn blijven.

@Blondie: De reden om hem vast te leggen is zodat ik geen 'strijd' met hem hoef aan te gaan. Een grote hond die tegen je opspringt, klemt en bijt is niet prettig. Automatische reactie is hem wegduwen, maar dan blijft hij bezig. Niks doen is ook geen optie want dan blijft hij ook doorgaan. Dus met vastleggen kan ik zelf afstand nemen en pak ik hem weer tot hij rustig is. Vanuit de trainer was het ook met de gedachte 'we kunnen alleen met hem dingen ondernemen als hij rustig is. Als hij wild/happerig is, staat hij letterlijk even buitenspel en doet hij weer mee als hij rustig is'

Heb je al eens geprobeerd om de korte saaie rondjes alrijd op dezelfde manier en op ongeveer hetzelfde moment te doen? Bvb vlak voor het slapen gaan of iets dergelijks. Bij ons hielp dat ook, dat hij wist dat die wandelingen niet dienen voor plezier maar voor plasje en kakje. 

Ja, het kan niet altijd feest zijn. 

Maar ik merk het aan m'n eigen honden ook, hoe belangrijk het voor hen is om zelf te mogen bepalen. Als ze van mening zijn dat de balans niet goed zit tussen wat ik van hen vraag en wat ik hen geef, dan laten ze me dat weten (ahum!) 

Het kan helpen om in die 'saaiere' wandelingen toch kleine momentjes in te bouwen waar het even wat gekker mag zonder dat ie meteen los hoeft. Bijvoorbeeld: samen een sprintje trekken, even van het pad af en onnozel doen,... al naargelang waar je hond plezier in heeft. En dan weer een eind netjes aan de lijn. 

Ben wellicht niet helemaal duidelijk. Ik bedoel zeker niet continue spelen, en ook niet als hij dus gaat opspringen en bijten uit zichzelf. Ik schreef door hem een opdracht/commando te geven dat hij kent, de rust erin proberen te krijgen en dát belonen met een voertje of even kort het speeltje geven wat je zelf vast houdt en bij je houdt. Als hij toch daarin dan doorslaat, weer de rust en de beloning wat uitstellen. Desnoods voer in de hand en de hand laten volgen. Op een bepaalde manier het gedrag dus om buigen naar iets wat je wél wenselijk vindt.

@iglo, die tip is goed, maar dan moet je wel weten hoe je dat dan voor elkaar krijgt. Rust brengen in een hond die snel getriggerd raakt is soms best lastig. En heel eerlijk vind ik het ergens afleggen omdat je als eigenaar geen rust erin kan brengen of voorkomen dat de honden zo in je gaan hangen of op je been gaan rijden best kwalijk. Je moet er toch samen uit komen lijkt me. Time out die je zelf geeft, of je eigen grenzen aangeven lijkt me zelf fijner dan dat je zoals TS schrijft met een hond aan arm en been een boom of paal gaat zoeken om de hond van je af te krijgen. 

Rennen met een hond die al opspringt en hapt zou ik overigens sterk afraden. De kans is groot dat juist dan hij nog drukker wordt en van opwinding nog meer gaat happen.

Ik weet niet of dat een reactie is op wat ik schreef?

Maar uiteraard bedoel ik niet gaan rennen als een hond hapt en springt uit protest.

Ik bedoel: een betere balans in je wandeling steken, zodat de hond niet gefrustreerd wordt.

Dus kijken naar wat je zelf af en toe aan een saaie wandeling kan toevoegen, zodat het niet zover komt dat ie baldadig wordt. Voorkomen dus, door de saaiheid wat te doorbreken. 

@Danielle, ik herken het overigens hoor. Mijn reacties zijn gebaseerd op de ervaringen met mijn honden, wat energieke herders van een kilo of 30/38.

Probeer de momenten dat hij "doorslaat" tijdig te herkennen, is er geen mogelijkheid om hem dan al bij de halsband te pakken en laag te houden? Dat kan ook een moment zijn van even helemaal niets. Laag houden, halsband desnoods een kleine slag draaien zodat hij echt even pas op de plaats moet maken en niets anders kan dan alleen zitten. Zelf zei ik dan vaak, Klaar nu. 

Saaie wandelingen kunnen overigens ook leuk gemaakt worden door op een speelse manier wat dingetjes te oefenen. Zelf was ik dat altijd al gewend om te doen, maar goed een golden is geen herder, maar gezien de drukte van jouw hond misschien ook wel een idee om gebruik te maken van zijn zin om dingen te doen? Lopen over een laag muurtje, even op een bankje laten zitten, hoog op een picknicktafel.. daarbij ook weer opletten dat hij niet té enthousiast wordt want als dat gebeurd, toch weer even de rust erin met een kort bekend commando.

Sorry voor het lange relaas. Nog 1 ding. Hoe ben je zelf, en hoe beloon je als hij dingen goed doet? Hier merkte ik dat bij sommige van mijn honden een té enthousiaste manier van belonen soms averechts werkte. Dan gingen ze stuiteren, en inderdaad weer neigen tot opspringen en happen. Het was soms echt even zoeken naar een balans tussen rust vinden, oefeningen doen, belonen en ervoor zorgen dat de beloning dus weer niet maakte dat ze hyper werden. Belonen met stem, of een klein voertje of een aai was vaak eigenlijk al voldoende. Opkloppen en met een hoge stem zeggen hoe goed ze het wel niet deden werkte soms juist averechts.

Misschien kan niet iedereen zich hierin vinden. Maar het is een beetje hoe ik met bepaalde dingen ben omgegaan. En hoop dat er wat dingen zijn die je er uit kunt pakken en waar je wat aan hebt.

" Ik weet niet of dat een reactie is op wat ik schreef?
Maar uiteraard bedoel ik niet gaan rennen als een hond hapt en springt uit protest.
Ik bedoel: een betere balans in je wandeling steken, zodat de hond niet gefrustreerd wordt.
Dus kijken naar wat je zelf af en toe aan een saaie wandeling kan toevoegen, zodat het niet zover komt dat ie baldadig wordt. Voorkomen dus, door de saaiheid wat te doorbreken.  "

Alaska's Finest!

Bedoelde het niet rot, maar zelf werd ik volgens mij ook verkeerd begrepen door iemand anders. Zoals jij het nu zegt heb ik net ook wat getikt inderdaad, proberen ook een "saaie" wandeling interessant te maken met wat uitdaging en leermomenten.

En als je nou mentale uitdaging bied? Wij hebben hoog gras langs de kant, daar strooi ik was brokken in en snuffelen maar! Dan is meneer gelijk zoet. Ook behendigheidsoefeningen door bijvoorbeeld op een stoepje te gaan staan of op een bankje. Of om een lantaarnpaal heensturen ik zeg maar wat. Ik weet natuurlijk niet of het voor elke hond werkt, maar als ik middags het halfuur rondje aan de lijn doe dan doen we altijd dit soort spelletjes. Marley is daarna lekker rustig hoor haha.

haha zie dat jij hetzelfde voorstelt. Sorry beetje dubbel op van mij