Gastgezin buitenlandse pup

Hoi allemaal, ik maak dit topic aan omdat ik heel enthousiast en ook zenuwachtig ben, want over een paar weken krijgen wij als gastgezin een buitenlandse pup (van ongeveer 5 maanden, bijna puber dus)! Het gaat om een middelgroot reutje en hij ziet er verschrikkelijk schattig uit, zoals alle pups. Verder weten we (nog) niet veel van hem, behalve dat hij goed is met honden en andere dieren, en vanaf zijn geboorte bij mensen in opvang en later in asiel is geweest (dus gelukkig geen geweld ervaren heeft/honger heeft geleden, maar ook nog maar heel erg weinig geleerd). We verwachten dat hij niet al te lang bij ons in de opvang zal zitten, maar ik vind het fijn dat hij een betere kans op adoptie heeft door bij ons te komen logeren. (En ik garandeer niets; als het goed gaat met onze hond, bestaat uiteraard de kans dat we zelf verliefd worden en hem willen houden ;) Maar dat is niet het uitgangspunt).

Ik heb me uiteraard al goed ingelezen en ben daar ook nog steeds mee bezig, maar ik was toch ook nieuwsgierig naar de ervaringen van mensen hier. Hebben jullie een jonge buitenlandse hond opgevangen? Hoe ging het? Wat zijn dingen waar ik volgens jullie echt op moet letten?

En gewoon enthousiasme en zenuwen delen dus :D

Ik snap heel goed dat gastgezinnen de kans op plaatsing vergroten en er een beter beeld is van het karakter. Toch heb ik er ook wel moeite mee. Want zo'n jonge hond komt in een nieuwe wereld, moet wennen, gaat hechten en wordt dan weer overgeplaatst. Ik merk toch dat het effect heeft als een hond al 3 keer van baas is gewisseld voor zijn eerste jaar. In de zin van een band opbouwen met mensen en vertrouwen. Ik heb 1 keer een jonge hond tijdelijk opgevangen omdat zijn baasjes gingen scheiden en hij niet kon blijven op het logeeradres. Daarna is hij naar zijn uiteindelijke baas gegaan maar dat hondje heeft best issues gehouden door dat gesleep. Verlatingsangst, wantrouwen naar vreemden etc. Uiteindelijk wel goed gekomen hoor en nu een heerlijk hondje maar het heeft me wel doen nadenken over tijdelijke opvang en of dat zo handig is.Het doet wel iets met een pup al dat gewissel, al zal dat natuurlijk per hond verschillen. Maar ook op de hondenschool zie ik best wat issues met jonge honden uit het buitenland die al meerdere gezinnen hebben gehad. Ze missen dan toch een stabiele basis. Niet iedere hond heeft dat nodig om zelf stabiel te worden maar ook veel honden wel.

Dat snap ik heel goed! Het blijft een afweging. Doordat mensen de hond eerst kunnen ontmoeten (en ook doordat het gastgezin een extra check is), is het denk ik mogelijk om te zorgen dat een hond echt op een betere plek terecht komt dan wanneer deze 'uit het niets' geadopteerd wordt. Zo is het mogelijk om (een deel van de) situaties waarin de plaatsing niet goed uitpakt te voorkomen. Kijk ook naar het topic van Dobber bijv, waarin zij heeft kunnen voorkomen dat de hond geplaatst werd op een plek waar de connectie niet goed was.

Tegelijkertijd is het zeker waar wat je zegt, een hond moet een extra keer wennen en een band opbouwen en deze weer kwijtraken. Dat kan ook een klap geven. Wat de beste keus is? Ik weet het niet, maar ik neig toch naar opvang (anders ook niet gedaan natuurlijk haha). Omdat ik toch veel honden in mijn omgeving gezien heb die achteraf gezien echt geen goede match waren voor het gezin waar ze in kwamen. Een deel later herplaatst is, en een deel gewoon niet erg gelukkig heeft geleefd. Situaties die voorkomen hadden kunnen worden door een extra check, betere beoordeling van verkoper/bemiddelaar. Maar dat betekent niet dat opvangen altijd de beste keus is, uiteraard; het kan ook gewoon in één keer goed gaan.

(En specifiek voor onze situatie: als het hier heel goed gaat en alle kanten op klikt, vooral ook tussen de honden, dan is de kans er wel dat hij mag blijven hoor! Als het níet goed klikt met onze hond, dan zal het voor de opvanger uiteindelijk ook prettiger zijn om naar een ander huis te gaan.)

Hoi Aurelia. Wat leuk dat je gaat opvangen! Ik heb dit jaar 1 jonge hond opgevangen. Helaas kwam corona roet in t eten gooien. Ik zit in de kwetsbare groep en kan geen bezoek in huis hebben. De hond is naar een ander gastgezin gegaan, wat een zware wissel op hem getrokken heeft maar uiteindelijk is hij succesvol herplaatst en het gaat goed.

Als corona ooit een keer geen probleem meer is ga ik weer verder met opvangen. De voordelen voor de hond zijn echt groter dan de nadelen. Een hond kan vanuit een gastgezin veel adequater geplaatst worden..

ah ik  hoop dat het klikt bij jullie en jullie hem zelf kunnen houden

Ik heb dezelfde mening als Klara. Steeds weer omschakelen is voor een hond niet fijn.

De een zal er ook meer last van hebben als de ander.

Wel moeten we roeien met de riemen die we hebben en kijken waarmee de hond de beste kansen heeft. 

Lola en Jenna waren allebei al zes jaar toen ze hier kwamen dus geen jonge honden meer, en het waren ook twee heel verschillende karakters dat scheelt ook

Ik zou de gewone dingetjes aanhouden, rustig laten wennen, eerst het huis en de nieuwe bewoners leren kennen, nog kleine rondjes eerst buiten. Dus niet druk gaan socialiseren en commando's gaan oefenen.

De beide honden goed begeleiden, apart laten eten en goed kijken hoe ze op elkaar reageren en op tijd ingrijpen als het mis dreigt te gaan. Oppassen met speeltjes en botjes e.d.

Succes!

Nu ben ik wel heel benieuwd naar een foto 
Veel plezier en succes! 

Even kijken of het lukt!

Ohh droppie! 

Wat leuk! 

Wij hebben ook honden opgevangen. De jongste is mijn eigen Puck geweest van toen een maand of 10 oud. 

Het belangrijkste is om in het begin goed te letten op veiligheid, goed sluizen en goed aanlijnen. 

Ik heb trouwens geen moeite met eerst opvangen, anders hadden wij het natuurlijk niet gedaan. Maar de kans op een goede match is op die manier veel groter dan wanneer mensen van een foto en verhaaltje moeten afgaan. Daarnaast kun je ze vast laten wennen aan het leven in huis en in NL. En de kans dat ze überhaupt geadopteerd worden is veel groter. 

Wij hebben een opvanger gehad die 3 jaar in het asiel heeft gezeten. Na een paar maanden bij ons had hij al een nieuw baasje gevonden, waar hij nog steeds gelukkig is.  Zo ken ik nog meer verhalen van honden die jaren in het buitenland waren, en eenmaal in NL zo waren geadopteerd. 

Ik snap een andere mening trouwens wel hoor. Ik vond het voor de hond ook altijd een beetje sneu dat hij weet opnieuw moest wennen. Maar gelukkig ging dat steeds heel snel. En kunnen ze voor de rest van hun leven lekker bij hun nieuwe baasjes blijven.  Dus voor mij persoonlijk weegt dat niet op tegen de nadelen ervan, maar dat is voor iedereen anders natuurlijk. 

" Hoi allemaal, ik maak dit topic aan omdat ik heel enthousiast en ook zenuwachtig ben, want over een paar weken krijgen wij als gastgezin een buitenlandse pup (van ongeveer 5 maanden, bijna puber dus)! Het gaat om een middelgroot reutje en hij ziet er verschrikkelijk schattig uit, zoals alle pups. Verder weten we (nog) niet veel van hem, behalve dat hij goed is met honden en andere dieren, en vanaf zijn geboorte bij mensen in opvang en later in asiel is geweest (dus gelukkig geen geweld ervaren heeft/honger heeft geleden, maar ook nog maar heel erg weinig geleerd). We verwachten dat hij niet al te lang bij ons in de opvang zal zitten, maar ik vind het fijn dat hij een betere kans op adoptie heeft door bij ons te komen logeren. (En ik garandeer niets; als het goed gaat met onze hond, bestaat uiteraard de kans dat we zelf verliefd worden en hem willen houden Maar dat is niet het uitgangspunt).
Ik heb me uiteraard al goed ingelezen en ben daar ook nog steeds mee bezig, maar ik was toch ook nieuwsgierig naar de ervaringen van mensen hier. Hebben jullie een jonge buitenlandse hond opgevangen? Hoe ging het? Wat zijn dingen waar ik volgens jullie echt op moet letten?
En gewoon enthousiasme en zenuwen delen dus "

Aurelia

Wat leuk! Ik heb de laatste 9 jaar meerdere pups en volwassen honden opgevangen, waarvan 2 foster failures. Het afstaan vd hond is bij mij altijd weer een gevoelsdingetje, ik ga daar altijd stuk op. Maar met 2 dagen en berichten dat het goed gaat, is dat ook weer voorbij. 

Tja...waar je op moet letten: Geduld, tijd, aanpassen aan de hond, de hond niet zielig vinden, grensen stellen, ontsnappingsgevaar. Maar best vreemd dat je niet weet hoe de pup is. "Kan met honden en dieren", is wel erg breed. Wat is hij gewend, dan? Maar geen karakteromschrijving. Dat eerst maar uitpluizen dan. 

Ik ga altijd uit vh ergste. Dat de hond knalbang zal zijn. De eerste weken de bench niet uitwil, binnen plast/poept, geen visite, niet naar buiten durven, niet geaaid wilt worden, en heel langzaam met andere dieren geïntroduceerd moet worden. Alles wat beter is, is mooi meegenomen. Mijn 1e fosterfailure was dus zo'n traumapup. 

Maar super dat je een hondje deze kans geeft. Dan heeft dat gastgezin/asiel daar weer mogelijkheid om een ander hondje veiligheid te bieden. Cirkel of life. 

En wb het plaatsen van opvang naar adoptie. Ik heb nog geen enkele keer meegemaakt dat dit mis ging en zeker de pups (die zeer veerkrachtig zijn), daar veel last van ondervinden. Mits door geschikte mensen geadopteerd te zijn uiteraard. Ik had er veel meer last van dan de honden haha. 

Succes

Oh weet wel een beetje hoor, maar het beeld in het asiel is dat hij gewoon een pup is: vriendelijk, vrolijk, speels, en moet nog alles leren. Van een pup kun je nu eenmaal minder zeggen dan van een volwassen hond qua karakter. Hij is de eerste paar weken/maanden in huis opgevangen en daarna naar het asiel gegaan, dus hij heeft eea meegekregen van het leven in huis, maar geen opvoeding gehad verder.

Hij is daar niet bang, maar ik ga er vanuit dat hij maar weinig kent en daarom hier een heel stuk angstiger zou kunnen zijn. Wat je zegt, van het ergste uitgaan, en dan kan het alleen maar meevallen.

Ik heb niet de mening van Klara, ja natuurlijk is het lastig om verschillende baasjes te hebben, maar vaak in asiels is het meer overleven dan leven, daarom is de kans ook groter als de hond eerst gaat leren hoe het in een huis is.

Zoals Kees zegt, de voordelen wegen zwaarder dan de nadelen.

Ik heb nooit een hond opgevangen, die van mij zijn meteen gebleven, maar misschien ooit ga ik me ook als gastgezin opgeven, als ik afstand kan doen van een hond, dat is het punt.

Ik wil wel ven wijzen op, ook al is het dier nu stabiel lijkt het, hij kan met mensen en dieren, dat kan wel ineens veranderen, zeker als ze zich wat veiliger voelen, dan komt het echte karakter pas naar boven.

Mijn tip is, wees op alles voorbereid, dan kan er niks mis gaan..

Doen we zeker!

Jee Aurelia, eerst, ik vind het geweldig dat je opvangt voor een hond, bij jou zit dat goed, maar oooo straks naar een ander wat zal dat moeilijk worden voor de hond maar ook voor jou...als de hond goed terecht komt geeft het geen hele grote problemen , maar het kan wel zomaar gebeuren, heb het met Ogin meegemaakt, met negen weken is Ogin terug gegaan naar de fokker en met bijna zes maanden weer bij mij terug gekomen...twee weekjes maar bij mij geweest je zou denken dat er geen hechting heeft plaats gevonden, toch wel....de terug keer van Ogin heeft veel energie gekost bijna een jaar alles er in gestopt zodat ze weer een wereldhond werd...zelf zou ik  het dus niet doen een opvang, het afstaan na een periode en je afvragen hoe het zal gaan, maar je doet goed werk, en meestal gaat het ook goed, ben benieuwd of je deze zelf gaat houden...

Ik geloof ook best wel dat een stabiel gastgezin met goede kennis van honden en vooral ook mensen kan zorgen voor een betere match. Maar ik ben nu een paar keer mee geweest om naar een hond te kijken en was niet super onder de indruk. (Stel je o.a. een vol niet heel fris ruikend huis vol honden voor met een wat excentrieke nukkige dame) Wat natuurlijk  niets zegt over TS hoor. Die wens ik vooral veel plezier met deze schattige pup. En ik hoop natuurlijk dat het direct een match is en de friemel lekker op zijn plek blijft. 

Hihihihi wie weet was ik dat wel.

Nee ik ben bang dat de excentrieke nukkige dame onze (enige) hond is; mijn man en ik zijn heel gezellig (en ons huis best netjes), al zeg ik het zelf

Hebben jullie nog tips voor dingen die ik moet aanschaffen? Bench (voor veilig hoekje, niet voor deurtje dicht), ligkussen, kauwtouw, eigen voerbak en tuigje zijn allemaal al gefixt. We hebben al verschrikkelijk veel lekkere trainings- en kauwspullen in huis vanwege onze eigen hond. Ik heb veel zin om me voor te bereiden en alvast iets leuks voor hem te kopen, maar ik ben bang dat we al compleet zijn of niet?

hahaha dat geloof ik hoor :) 

Naast (veiligheids) tuig ook een halsband en 2 riemen, zodat je hem dubbel kan aanlijnen. En 1 heel belangrijk iets...... rodiworst. (Altijd een topper op het feestje). 

Hij is onderweg. Ik ben best zenuwachtig! Maak me opeens vreselijk druk of het allemaal wel goed zal gaan. Dat zal allemaal dan wel meevallen in de praktijk (zoals mijn moeder zegt: 'een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest' ;)), maar pffff toch spannend hoor! Volgens mij hebben we alles klaar voor hem, dus nu wordt het gewoon afwachten hoe hij gaat reageren op ons, hoe de honden op elkaar reageren, etc. Maar in principe hebben we zo veel mogelijk klaar om hem rustig te kunnen laten bijkomen... dus daar gaan we maar op inzetten.

(Ik heb er ook veel zin in! Maar nu voeren de zenuwen even de boventoon )

O spannend al heeft je moeder gelijk natuurlijk en je bent goed voorbereid. Maar toch...spannend, ook leuk spannend

Ik ben heel benieuwd hoe de kennismaking verloopt. 

Komt vast goed! Stapje voor stapje!

Nou, hij is vanmorgen gearriveerd! Hij heet trouwens Merlin :)

Het gaat eigenlijk vooralsnog allemaal heel goed. We waren berekend op heel bang en totaal niet zindelijk. Hij kwam ook wel heel schuw binnen; het in en uit de auto gehaald worden etc maakte hem heel onzeker denk ik. Maar binnen al vrij direct uit zichzelf aan onze vingers snuffelen en een rondje maken door de woonkamer etc. Nam ook meteen al trainingssnoepjes aan, dus niet zó bang dat hij niet wilde eten.

Mijn man moest vanmorgen even weg en heeft onze eigen hond meegenomen. Dus ik heb met hem een paar uur alleen thuis geweest. In de tuin geweest, toen nog niks gedaan, vooral héél veel snuffelen. Wel ook meteen wat brokjes gegeten. Uiteindelijk de nieuwe mand van onze hond gevonden en er in geploft. Toen besloten dat dat blijkbaar de veilige plek was. Hij was overduidelijk dóódop, wilde ook niet meer uit de mand. Prima natuurlijk, het is een enorme onderneming.

Toen man en hond thuiskwamen, hebben ze binnen kennisgemaakt. Dat was niet hoe we dat gepland hadden (weinig ruimte), maar hij wilde echt niet meer naar buiten. Ging ook niet helemaal lekker; beetje ruiken, maar Kim snauwde naar hem, en hij snauwde wel meteen terug helaas. We hebben ze daarna niet bij elkaar gelaten maar man naar boven met onze hond, ik beneden met hem. Later omgeruild. Hij heeft echt de hele verdere dag zo ongeveer geslapen, af en toe even snuffelen maar echt de mand niet uitgekomen. Echt heel goed te merken dat hij doodop was.

Op een gegeven moment hebben we onze hond na het uitlaten gewoon naar binnen laten gaan. Dat ging heel goed; ze negeerde hem in zijn mand en hij negeerde haar. Allebei uiteraard beloond. Fijn om te zien: onze hond kan nogal claimerig zijn en bordercollie-staren naar andere honden. Deed ze een tijd lang helemaal niet.

Ondertussen gelukt om in de tuin een plas te doen. Hoera, weer beloond!

Daarna weer binnen, nu ging het helaas weer minder lekker met onze hond. Die gaat 's avonds echt aan (krijgt ze heel veel zin in eten maar mag ze helaas niet (dan is ze 's nachts niet zindelijk nl) en wordt ze daardoor best onrustig). We hebben ze dus gewoon uit elkaar gehouden, gezorgd dat ze elkaar niet konden zien. Hij was weer rustig in zijn mand.

Net kwam hij weer in actie, dus zijn avondeten gegeten en weer de tuin in. Daar zowaar ook keurig gepoept, hoera. We hadden ook al een bench voor hem neergezet (zodat hij echt een veilig holletje heeft, ook om zich af te kunnen zonderen van onze hond). Daar wilde hij eerder nog niet in, maar zojuist is hij er eerst ingelopen en heeft zich er toen opgekruld. Dekentje erover en hij ligt nu weer poeslief te slapen.

(Onze hond liep net verdwaasd rond: "waar is ie nu gebleven???" )

Dus heel voorzichtig oordeel tot nu: vooralsnog lijkt hij het heel goed op te pakken allemaal. Hij is wat onzeker (helemaal logisch!) maar verstart dan vooral. Maar komt veel uit zichzelf, vooral naar mij. We hebben al héél veel likjes gehad. Merk wel dat hij echt veel onzekerder is richting mijn man; daar heeft hij al een paar keer naar gegromd (vooral als hij stond; bij hurken komt hij wel naar hem toe en likjes geven). Hij is verder nooit een zwerver geweest, maar blijkbaar toch minder fijne ervaringen met mannen. Misschien wel alleen maar de reis; daarbij is hij natuurlijk door mannen in de auto geplaatst geweest en er weer uitgehaald.

Ik ga er vanuit dat de echte Merlin nog boven water moet komen, maar het is fijn om te zien dat hij in ieder geval plast, poept, eet, drinkt en echt slaapt. Dan gaat het hem fysiek in ieder geval goed, ondanks alle stressvolle ervaringen van de laatste dagen. We zullen zien wat er de komende tijd gebeurt!

En een paar foto's uiteraard:

Sorry HP draait de foto's, weet niet hoe te fixen helaas.

Hij heeft een bijzondere kleur trouwens. Op de foto's lijkt hij zwart en hij is ook echt heel donker, maar achter zijn oren en bij zijn kruis/billen heeft hij echt veel lichtere haren (ook een beetje krullend onder zijn oren!). Zijn ondervacht is ook lichter. Ik denk dat hij best wel eens een toverbal zou kunnen zijn en misschien veel meer met een soort donkere wildkleur zou kunnen eindigen.

En trouwens meteen een vraagje: Hij heeft wel erg vieze oogjes steeds, best wel wat uitvloeiing, beetje pusachtig komt het over. Verder ogen helemaal niet rood of waterig, alleen steeds zo'n traantje. Iemand daar ervaring mee? Kan het met voeding te maken hebben of is er iets anders waar ik op moet letten? We gaan nu nog niet direct naar de dierenarts, dat is veel te veel.

(Ik hoor af en toe trouwens een diepe zucht uit het donkere gat van de bench komen :') Hij is er totaal onzichtbaar haha.)

Wat een knapperd, en wat fijn dat hij het al zo goed doet! 

Ik volg graag.

Ja dat kan heel goed door slechte voeding komen. Ik weet niet waar hij vandaan komt maar mijn opvanger had t ook en dat bleek uiteindelijk door wormen te komen. Heel vies maar goed te behandelen met Milbemax. Thelaziose heet de parasiet

Voor nu kun je t schoonmaken met afgekoelde kamillethee of gekookt water en even aankijken.

Mooie hond trouwens! Fijn dat ie al zijn behoefte gedaan heeft! 

Zo, hij heeft wel nu al besloten dat ik zijn safety net ben! Als ik even de kamer uitga, dan komt hij bijna meteen uit de bench om te kijken waar ik ben, en gaat hij blijkbaar zacht piepen (ook als mijn man dus in de kamer is). Als ik terug kom, gaat hij eigenlijk ook meteen de bench weer in. Ik ben blijkbaar de bewaking voor de poort!

Wat een schatje. Die witte teentjes 

Hij doet het heel goed dus. En heeft ook al alle vertrouwen in jou, dat is een goed teken lijkt me. Ook dat hij toch al naar je man toe kwam toen hij zich klein maakte, dat is ook al heel wat. En gelijk al snuffelen en lekkertjes aannemen.

Wel logisch dat de honden even zo op elkaar reageerden.

Ja nu eerst maar lekker bijkomen.

Is hij voordat hij hierheen kwam geent, ontwormd en antivlomiddel e.d.? Dat geeft allemaal best een aanslag op het immuunsysteem natuurlijk. Ook de reis, de nieuwe virussen, bacterieen, pollen e.d. daar moet allemaal aan aangepast worden. Hopelijk is het met een goede voeding en verzorging dan snel weer in orde met zijn oogje.