Mijn man mag mijn hond niet

Hoi allemaal!
Ik zit met een probleem en wil graag jullie adviezen, wat jullie zouden doen.

Ik ben 11 jaar samen met mijn man wij hebben 2 kinderen van 5 en 7 jaar. Ik wil al vanaf het begin van onze relatie een hond (ik heb thuis altijd honden gehad en wist dat ik dit ook wilde als ik op mezelf ging wonen) , maar hij wilde dit absoluut niet hebben.

Na jaren gezeurt (zo noemt hij het) te hebben, mocht ik eindelijk een hond. Zodat hij van het gezeik af is, zo zegt hij het.
Nu de hond er is kan hij alleen maar zeiken op olly 8maanden. Olly kan niks goeds doen, mijn man heeft veel last van hem. Ik ben het zo beu aan het raken om iedere dag kijn hond te verdedigen en wordt zo moe van al dat geklaag van mijn man over olly. Waar hij over klaagt is de haren, stank, druk doen (hij is pup dus wat verwacht je), niet luisteren naar hem, olly is vervelend en kost geld en nog meer van zulke dingen.

Ik heb al aangegeven dat je dit van te voren kon weten en ik klaar ben met dat gezeur van hem over olly. Maar hij stopt niet met klagen. Wat kan ik hier aan doen? Wat zouden jullie doen in mijn situatie? Ik ben continue bezig om olly in de gaten te houden, zodat mijn man niet kan zeuren over hem. 

Alvast bedankt lieve mensen.

Gewoon hem overal gelijk in geven en lekker van je hond genieten.

Zoek buitenshuis iemand die van honden houdt waar je samen mee kunt wandelen bv.

Wel heel vervelend, ook naar je kinderen toe niet een fijne situatie.

Wat een lastige situatie. 

Je haalt een levend wezen in huis voor de komende 10 a 15 jaar.

Dan is het wel fijn als alle gezinsleden erachter staan, zelfs al hoeven ze zelf niet veel te doen.

Ziet je man het wel zitten om Olly nog 10+  jaar om zich heen te hebben?

Is je man wel eens met het hondje alleen?

Haalt hij hem wel eens aan, wil hij wel voeren of uitlaten o.i.d.?

Het is voor je hond niet leuk dat iemand in het gezin zo tegenover hem staat, dat zal hij heus wel merken.

Als je man een hond echt zo erg vindt en er geen vooruitzicht is dat dit beter gaat worden,  is je hond misschien beter af bij een ander baasje.

Maar als je man je hond wel leuk zal vinden als hij rustig en stabiel volwassen is, dan is het nog even doorzetten en proberen je man te laten zien wat er leuk is aan het leven met een hond.

Jeetje zeg wat jammer dat je vriend zo doet, ik zou gewoon afspreken dat jij voor de hond zorgt en dat hij zich er niet mee hoeft te bemoeien maar niet heel de tijd moet zeiken(om in zijn woorden te spreken)over wat hij van de hond vind. Dit haalt jou plezier van een hond hebben weg. en is de hond echt zo druk?

Ik zou er gewoon niet teveel op ingaan. Genieten je kids wel van de hond? 

Och bah, wat vervelend.  Geen echte tips helaas, behalve mss een gesprek aangaan met je man? En zorgen dat hij nooit met de hond alleen is en hij er dus nooit 'zorg' voor moet dragen?

Ik woonde vorig jaar samen met iemand die mijn honden niet kon verdragen. Die heb ik de deur gewezen. Maar goed, dat was mijn man niet dus dat was wel wat makkelijker.. 

Ik ben heel kritisch, wanneer er een van de partners de hond niet mag gaat de relatie er ook aan, de irritaties kunnen dan zo hoog oplopen dat er gekozen wordt.....en wil je dat.      Of je gaat om de tafel zitten met eLkaar om tot een compromisch te komen, want echt als de een de hond een last vind komt dat niet ten goede van de relatie.

Dank je wel allemaal voor jullie reacties. 

Ik draag alleen de zorg voor de hond, dus ik laat hem uit, geef hem eten, enzovoorts. Ik laat de hond niet met hem alleen, dus als ik weg moet een hele dag dan breng ik olly naar mijn moeder omdat ik dan een fijner gevoel heb en mijn man is hier ook blij mee. 

Ik zal olly nooit weg doen, dan ga ik nog eerder bij mijn man weg. Olly is niet druk hij heeft zijn gekke 5 minuten en wil vaak spelen. De kinderen vinden olly wel heel leuk, maar merk soms dat de oudste de uitspraken van mijn man overneemt. 

Dan zou ik wel even kwaad worden en zeggen dat hij zich volwassen mag gedragen. 

Uiteraard ook zelf water bij de wijn doen en momentjes zonder hond inplannen met je man (vakantie of dergelijk).

Maar dat gezeur mag wel stoppen, daar zou ik ook gek van worden. Ik hoop dat het gauw betert 

" Ik ben heel kritisch, wanneer er een van de partners de hond niet mag gaat de relatie er ook aan, de irritaties kunnen dan zo hoog oplopen dat er gekozen wordt.....en wil je dat.      Of je gaat om de tafel zitten met eLkaar om tot een compromisch te komen, want echt als de een de hond een last vind komt dat niet ten goede van de relatie. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Ik snap je helemaal. Ik heb hier ook aan gedacht. Ik heb al een paar keer met hem om de tafel gezeten, maar helaas heeft dit dus geen effect gehad. ja voor even gaat het dan goed, maar dan begint het weer. 

Allemaal al gedaanhet werkt voor even en dan begint hij weer. 

Dank je wel in ieder geval voor je reactie. 

Toen je toestemming kreeg voor de hond, was hij toen ook al zo negatief? 

Niet zo erg als toen Olly er was. Ik heb toen ook gevraagt of hij er echt achter stond en dat deed hij. 

Bah. :(, ik hoop dat je toch gauw kan doordringen, want zo'n sfeer is voor niemand plezant 

Dan zou ik persoonlijk tegen hem zeggen dat ook hij voor de hond gekozen heeft, je een dier voor het leven neemt en dat hij dus maar met z’n eigen keus moet dealen. Hij hoeft al niks met de hond te doen dus hij hoeft ook niet te zeuren. De dingen waar hij over zeurt (haren/druk etc) kan hij ook zelf oplossen door even te stofzuigen bijvoorbeeld. 

Ik vind dat je wel wat van je man mag verwachten. 

Kan het zijn dat hij jaloers  is op de hond?

Misschien vind hij dat hij te weinig aandacht krijgt nu de hond er is 

Dat dacht ik eerst ook. Maar hij zegt dat dat absoluut niet is. Hij vindt olly vervelend, zegt hij. 

Even antwoorden dat hij zelf ook niet de leukste is? 

Hoop niet dat hij dat ook over de kinderen zegt.

Ik Vind een huisdier is evenveel in een gezin als de rest

Oke dit is gewoon een ontzettend lastige en nare situatie. Voor alle partijen overigens. 

Het erge is dat ik er zelf, tot op zekere hoogtes, ook last van heb. Er wonen hier in huis 2 honden, de ene die van mij is helemaal top, de ander van mijn vader nou och pff een verschrikking heb ik er een hekel aan mehh, irriteer ik me eraan ja enorm. Klaag ik erover? Nee tenzij ze (weer) iets van mij heeft gesloopt. 

Ik loop wel eens met haar als t moet. Soms een aai, geef haar wel dagelijks voer maar dat vergeet mijn vader werkelijk waar als ik weg ben dan mist ze meerdere dagen voer 

Al met al

Ik weet niet of t bespreekbaar is.

Hij hoeft niks met de hond te doen maar minde rklagen zou fin zijn.

Natuurlijk mag hij zich ergeren als een idioot. Heel waarschijnlijk gaat ze hond ook weinig naar hem toe daar die voelt dat hij hem niet wilt. 

Kun je anders niet proberne af te spreken gewoon een moment te hebben waarop die alles bij elkaar mag klagen en het daarna weer op te potten tot het volgende klaag moment. Verder hoeft hij er toch niks mee. Ja de haren zijn vervelend en ik zie echr wle in dat dat een dingetje is. Wat dat betreft iets vaker stofzuigen?robotstofzuiger? 

Daarnaast zeg je dat hij erachter stond om een hond te hebebn. Maaar wist die ook echt wat het inhield? Heb je eerst zeg op een hond gepast ed? Ik bedoel ik stond er ook achter dat hier een nieuwe hond kwam (ander was overleden) maar het karakter van de ander ehond hier staat me gewoon niet aan... 

Daaar kan het ook botsen. Helaas is daar gewoon niet veel aan te doen behalve dus het te slikken.. 

Verder kan ik niet anders dan je succes wensen.

Dank je voor je reactie. Een hele vervelende situatie idd. Ik zal het eens voorleggen jouw tip. 

Hij is zelf opgrgroeid met honden en ik heb 3 oppashondjes gehad voordat olly kwam. Deze hondjes kwamen soms een dag en soms bleven ze een week logeren. Dus hij wist wel van te voren wat het inhield. 

Waarschijnlijk waren jouw oppashondjes al volwassen, dus hij wist wat het inhield om een vólwassen hond te hebben ... Een pup of puber is heel wat anders. Die vergen heel wat geduld en tijd, dus ik kan me wel voorstellen dat je man zich irriteert. Niet leuk, maar waarschijnlijk is voor hem de realiteit ook heel anders dan de verwachting. M.i. was het niet slim om een pup te kopen van een ras als de rottie (er even vanuit gaande dag Olly de hond op de foto is). Het zijn pittige honden die veel actie nodig hebben en niet altijd even gemakkelijk zijn in de opvoeding. 

Maar goed, hij is er nu en je zult moeten roeien met de riemen die je hebt. Al zou ik herplaatsing ook overwegen (of scheiden ;)).

Daar kun je toch alleen maar verliefd op worden!!!! Wat een lief hoofd 
Ja ik weet niet, maar zo'n man had ik ongenadig op zijn plek gezet, wat (klinkt het als) een vreselijke jankbal  

Of je doet normaal of je gaat lekker ergens anders zitten piepen. Ik zou er héél slecht tegen kunnen. Dus of zelf eens heel lelijk doen of heel sterk blijven, hem negeren en wachten tot het overwaait.

Ik benijd je alvast niet met dat stuk chagrijn de hele tijd in huis 

Het klinkt misschien heel cru, maar dat is wat ik zou doen..

Olly is afhankelijk van jullie en heeft dit niet verdiend. Je doet al zoveel om je man te ' ontlasten '  wat Olly betreft, hoever moet je daarmee gaan? 

Heeft hij geen hobby's? Voetbal kijken bv...

Ik neem aan dat jij dan ook niet continue zit te drammen..?

Het verschil is alleen: Olly is een levend wezen, en nogmaals, die verdient het niet dat jouw man zo tegen en over hem doet..

Jij verdient dat ook niet!

Honden zijn bijzonder gevoelig voor sfeer, en als je kunt zou ik hem dat besparen..

En hoe oud is je man?

Wat een kinderachtig gedrag toont hij. Hij zei ja, dus hoppa, niet zeiken. Paar nachten op de bank doet mogelijk wonderen. Of een t-shirt met "grootste zeur". 

Anders kan je altijd nog scheiden. (Grapje hoor. Of niet.....). Je zou ook kunnen gaan spiegelen. Doe net als hem. Als hij je iets vraagt, en jij zegt ja, er dan later over zeiken. 

Als zijn kinderen vervelend zijn, loopt hij dan ook zo te bitchen? 

Een partner die eigenlijk geen hond wilt overhalen een hond te nemen, is net zoiets als partner die geen kind wilt overhalen om een kind te nemen: niet aan te raden. Vaak volgt spijt.

Als het uiteindelijk neerkomt op scheiden of herplaatsen, vergeet dan de belangen niet van de kinderen. Ik bedoel maar, met de hond komt het echt wel goed als hij ergens terecht komt waar hij wél door iedereen gewenst is. Maar de kinderen door een scheiding loodsen als dit echt het enige is wat speelt in de relatie, het kan ze tekenen voor de toekomst. 

Ik zou nog een paar keer met manlief om de tafel gaan zitten. Praten, praten, praten en nog eens praten. Een goede mediator kan hier ook bij helpen. Of een relatietherapeut. Dat klinkt misschien een stap te ver, maar het kan net het verschil maken (met daarbij meer begrip, wederzijds). 

Wat naar! Lijkt me heel vervelend om zo tegenover je eigen partner te staan..

Ik heb niet exact hetzelfde gehad maar misschien een beetje. Ik woonde bij mijn vader (18 jaar was ik toen) en wilde heel graag weer een hond nadat ons oude hondje was overleden. Mijn vader heeft ooit met mijn moeder ingestemd dat ze een hondje mocht maar alleen als hij hem niet hoefde uit te laten, dat ging 16 jaar goed, hondje is toen overleden. Ik miste het gezelschap en heb lang overlegd en uiteindelijk heeft hij ingestemd met dat ik opnieuw een hond mocht. Dit keer een grotere, dat wel en weer op voorwaarde dat hij niet de zorg op zich kreeg.

Hij heeft de zorg of kosten  ook nooit hoeven dragen maar begon wel te mopperen over verharen en vuil in huis.. ik ben toen in gesprek met mijn vader gegaan en hem geconfronteerd met het feit dat hij écht zelf heeft toegestemd en alles gaat volgens zijn voorwaarden dus dat ik het heel vervelend vond alsnog zoveel gemopper te horen. Dit heeft toen wel geholpen (en ik pakte gewoon nog wat vaker even de swiffer, voor wat hoort wat )  tot ik ging samenwonen en de hond lekker meenam!

Hele nare situatie. Niet leuk voor jou, je hond je man. 

Maar had je het ergens niet een beetje verwacht? Hij zegt letterlijk dat je een hond mocht aanschaffen om van het gezeur af te zijn.. dan kon je verwachten dat hij de hond niet met open armen zou ontvangen toch? 

Eens.

Ik weet het nog goed, onze eerste hond , mijn vrouw hield niet van honden, maar ze had ooit gezegd , zo'n hond als bij die televisieserie "Commissaris Rex " ( je weet wel die serie waar zo"n goed uitziende kerel de hoofdrol speelt), zo'n hond dat vindt ze wel mooi.

Op een gegeven moment had ik op het werk een collega die was ernstig ziek, uiteindelijk was hij overleden op best wel jonge leeftijd binnen 1 jaar, Op dat moment dacht ik , het is nu of nooit, we gaan een hond aanschaffen.

We gingen toen kijken ( het was op een vrijdag , met z'n vijven, (3 kleine kinderen en ons twee)), mijn vrouw wou nog steeds geen hond, maar OK , Ik wel de kinderen ook, Ik dreef mijn zin door, de knoop doorgehakt, we schaffen een hond aan,

Toen kwam er een Duitse Herder puppie in ons leven, we noemden haar Gero, vooral mijn kinderen genoten van haar , Ik liet haar ook vaak uit, eigenlijk toen ze wat ouder werd na 4 jaar had ik het meest over haar ontfermd (lange wandelingen maken, fietsen etc.), in al die jaren heeft mijn vrouw eigenlijk nooit zitten mopperen of zo, ze zag wel hoe onze kinderen van haar genoot.  in al die jaren die voorbij gingen heeft ze van Gero leren houden, 9,5 jaar later was Gero onverwachts overleden, Raadt wie toen het hardste huilde , juist "mijn vrouw".

In jou situatie, is jou man een positief persoon? of is hij gewoon iemand die van alles een probleem maakt, je kinderen kunnen ook een grote rol spelen, vooral als het meisjes zijn, op een gegeven moment zal je man heus wel inzien dat die hond jullie veel vreugde geeft en hij zal het moeten accepteren en misschien ook van die hond leren houden, Zou ik wel doen , uiteindelijk hou je toch van je vrouw . Net als jij zou ik die hond nooit wegdoen, Ik zou er alles voor doen om die hond te houden, misschien ook wel scheiden, maar ja je weet het ook wel, bij een scheiding zijn de kinderen altijd de dupe.

Een lang verhaal, ik wens je veel succes, hou van je hond, je krijg er veel voor terug.

ps , je bent een vrouw, hij houdt van jou(neem ik aan) een vrouw heeft veel invloed op een man (als je weet wat ik bedoelt)

Groetjes van ons allen en een dikke poot van Lara (duitse herder )

Tja, in je openingspost zeg je al dat je man geen hond wil. En dat hij het heeft toegestaan om van jouw gezeur af te zijn. Dat is de slechtste uitgangspositie om toch voor de hond te gaan. 

Mijn ex wilde ook geen hond in huis. Dus kwam er simpelweg geen hond. Nu ik alleen sta, kwam mijn hond dus wel. 

Het wordt voor jou kiezen of delen. De hond is vanaf dag 1 de dupe. Wat wil jij?

Sterkte iig. En denk aan je kids!