Mijn man mag mijn hond niet

Beste TS,

Sorry helaas heb ik geen advies voor je. Heb zelf nooit in zo'n situatie gezeten en kan me ook niet precies voorstellen hoe dit zou moeten zijn.

Wel wil ik even kwijt dat ik het raar vind dat veel mensen hier toch (ook al subtiel) aangeven dat een scheiding misschien ook een optie is.

Ik weet niet hoe de relatie met je man is, maar je hebt een gezin samen en bent dus al langere tijd bij elkaar.

Hoezo zou een hond die je net een paar maanden hebt meteen zo'n grote invloed op je relatie hebben?

Als je het zelf ook al stiekem hebt over scheiden?

En begrijp me niet verkeerd. Ik weet heel goed hoe een band met je hond zich kan ontwikkelen. Ik zou echt niet meer zonder mijn Aedon kunnen, maar

Vind je het dan nog wel fijn om bij je man te zijn in de huidige situatie? En is er misschien iets wat al niet helemaal lekker loopt aan jullie relatie dat een hond (die hij eigenlijk al niet wilde) eventueel voor een scheiding zou kunnen zorgen?

Het zijn geen vragen waar ik een antwoord op moet hebben, maar misschien zijn ze wel goed om over na te denken en mee te nemen. Een scheiding is een grote beslissing die heel veel impact heeft op jullie en je gezin.

Wat een vervelende situatie het lijkt mij niet erg gezellig voor jou en de kinderen. Ik heb geen tips maar sluit mij aan bij de reactie van Arran "En is er misschien iets wat al niet helemaal lekker loopt aan jullie relatie dat een hond (die hij eigenlijk al niet wilde) eventueel voor een scheiding zou kunnen zorgen?". Ik hoop dat jullie er uit komen, sterkte.

Je man heeft de situatie aangevoeld als vele jaren gezeur van jouw kant. Nu vind jij dat hij de klager en zager is.

Dat is voor niemand fijn.

Wat ik zou doen in jouw situatie? Eerlijk gezegd denk ik niet dat ik een hond in huis had gehaald als ie daar niet welkom is en op voorhand al werd bekeken als een ongewenste lastpak, maar goed, daar heb je niets aan. 

Ik denk dat je echt open met elkaar moet praten. En niet alleen over de hond op zich. Maar over hoe jullie met elkaar omgaan. Want eigenlijk draait het daarom: ergernissen naar elkaar toe.

Wat verwacht je van elkaar, als partner, als ouder, als vriend. Op het gebied van omgaan met elkaar. En vervolgens: beantwoord je zelf aan die verwachtingen die je van de ander hebt. Als het moeilijk is om hier open over te spreken, wees dan niet te beroerd om een therapeut in te schakelen.

Want misschien gaat dit niet alleen over de hond als individu, maar is de hond een makkelijke manier om allerlei andere ergernissen en frustraties af te reageren.

En ondertussen: niet op eieren gaan lopen. Jullie zijn beiden evenwaardige partners in de relatie. De hond is een deel van het gezin. Dus niemand hoeft zich onderdanig te gaan gedragen om de andere te 'ontzien'. Open en volwassen gesprek aangaan!

KIM is niet meer actief op het forum, net gekeken

Dat betekent niet dat ze niet meer meeleest. Nieuwe mensen op dit forum weten vaak niet hoe het werkt.

Overigens vind ik een onderwerp als dit meer passen op een algemeen forum en niet op een hondenforum.

Het is volgens mij een relatieprobleem en niet een hondenprobleem.