Nieuwe pup in huis

Hoi,

Ik heb dus sinds 4 dagen een pup in huis.

Een speelse lieve pup. Ik vind het zo vervelend, maar ik kan niet van 'm genieten. Ik zie alleen het negatieve ervan in: heb ik wel de juiste keus hierin gemaakt, ben ik wel juiste baasje voor hem, past hij wel in mijn toekomst? 

Hebben mensen hier misschien ervaring in of advies?

Ik zit er echt mee. Ik wil graag het beste voor de pup!

Wat jammer.

Kwam je pup onverwacht in je leven of stond je ergens al een tijd op een wachtlijst of zo?

Ben jij de enige die voor de pup zorgt of zijn er misschien andere gezinsleden?

Geniet je echt totaal niet van je pup of zijn het af en toe momenten?

Misschien moet je vooral wennen aan dat er een hond in je leven is waar je verantwoordelijk voor bent?

@sylvia 

Ik wil al een paar jaar heel graag een hond! En ben er vorig jaar december mee bezig geweest. Ik woon wel in een gezin, maar hij is echt van mij. Ik voed 'm op. 

Misschien dat ik 10% van de tijd van 'm geniet. En dat vind ik zo vervelend! Ik wil heel graag het beste voor 'm maar denk dat ik dat niet aan 'm kan geven. 

Tuurlijk is het wennen inderdaad, alleen als ik me er op de 4e dag nog steeds niet gelukkig mee voel vraag ik me af of dat nog gaat komen.

Dat klinkt als de welbekende 'puppy blues'.

Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar weet in ieder geval dat je niet de enige bent.  

Probeer je niet te veel zorgen te maken en geef jezelf de tijd om te wennen. Het is natuurlijk allemaal nieuw, spannend en vergt ontzettend veel aanpassingsvermogen. De puppentijd is nu eenmaal intensief. Maar als jullie eenmaal aan elkaar gewend zijn, zul je merken dat het vooral verschrikkelijk leuk is en kun je het hondje voor geen goud meer missen. 

Vier dagen is nog ontzettend kort, dus probeer een beetje te ontspannen. Gun het hondje én jezelf de tijd om te wennen. Daar kan echt wel een paar weken of zelfs maanden overheen gaan. 

Ik heb hier de eerste maand dat ik mijn pup in huis had ook heel erg last van gehad. Ik twijfelde ook heel erg of het wel de goede keuze was en of de pup in mijn leven paste. En bij alles wat gebeurde wat niet ging op mijn manier was ik zo gefrustreerd en kon ik wel janken. Ik wanhoopte heel erg en dacht alleen maar dat ze het nooit allemaal zou leren. Iedereen om me heen gaf me ook ander advies, wat me ook erg onzeker maakte. Vaak wist ik niet wat de juiste keuze was. Ik heb echt moeten leren dat ik naar mezelf en vooral naar de pup moest luisteren, want ja niet elke hond is hetzelde.

Er waren enkele momenten dat ik van haar genoot, maar ik was 90% van de tijd gefrustreerd haha.

Maar na een maand ongeveer, toen de pup alles een beetje begon te leren ging het beter. En nu is ze 5 maanden, en ik zou haar echt niet meer willen missen. Ik geniet zo van haar, ze is zo lief en fijn.

Dus wanhoop niet! Het is natuurlijk een grote verandering, zn pup in huis. Jij en de pup moeten beide wennen aan jullie nieuwe leven, en dit gebeurd meestal niet binnen 1 week. Maar zodra jullie beide gewend zijn en op elkaar ingestemd zijn zul je zien, dat je je pup niet meer wilt missen.

Een pup is net een beetje een baby natuurlijk...moet wel zeggen, ik herken het niet.

Ik had me ook erg ingelezen, beslist wat ik wou qua entingen, hondenschool, opvoeding enz...en ja, ik vond het zo makkelijk. Denk dat het ook een bepaalde 'feeling' is, en relaxed zijn.

Had ook alles tot in de puntjes voorbereid, en het ras bleek dan supergoed te matchen.ik zou zeggen, zoek een hondenschool, onderneem leuke dingen samen...lees je goed in qua positieve opvoeding enz...dat zou toch al erg moeten helpen. 

Heel herkenbaar. Toen mijn Roemeense opvangertje kwam was ik ook compleet uit mijn ritme en wilde ik zo snel mogelijk een baasje voor haar vinden. Maar echt, dat ebt weg als de hond wat langer bij je is. Jullie krijgen samen en ritme en dan gaat het al heel wat beter. 

Heel herkenbaar, hoor. Onze pup is nu 11 dagen bij ons en ook hier is het nog steeds wennen. Al begint ze steeds meer te ontdekken wat nou eigenlijk niet mag, maar ze is nog even eigenwijs om hiernaar te luisteren.

Ook begin ik nu beter te begrijpen wanneer Nala lijkt te zijn overprikkeld (ze hapt en bijt dan flink erop los, maar soms is ze nog rustig te krijgen). Ook al doe je niet veel, voor sommige pups is het al heel snel te veel. Nala vindt veel leuk waardoor ze denk ik te lang door wil. En daar gaat het bij ons fout. Maar nu weten we dit moment sneller te vinden, waardoor we haar ook sneller kunnen laten rusten.

Waar ik eerst besloten had geen verplichte benchrust te willen geven, merken we wel dat ze hier erg veel baat bij heeft. Wel maken we het uiteraard echt leuk door iets lekkers te geven waar ze eerst even op kan kluiven. Daarna halen we dat weg (waar nodig) en valt ze zo in slaap. Op het moment dat we zien dat Nala zelf haar rust begint te pakken, geven we uiteraard geen benchrust. Dan vertrouwen we op Nala haar keuze. :) 

Misschien eens niet focussen op het negatieve maar op het positieve,het leuke.

Een pup in huis is gewoon even alle zeilen bijzetten,alles staat 24 uur per dag in teken van de pup en geleidelijk aan wordt het steeds makkelijker.

Ik ken deze gevoelens niet was al vanaf dag 1 toen ik mijn pup in mijn armen kreeg verliefd,moe jazeker maar dat hoort erbij....niks gaat vanzelfs een pup is hard werken.

4 dagen is echt niet lang. Ook ik herken jouw situatie. Wij haalden in januari onze Golden op. De eerste maanden vond ik ontzettend zwaar. Niet eens het zindelijk worden, etc. Maar het continu aandacht hebben voor de hond. Bovendien maakte hij alles in huis kapot en had ik maandenlang bloedende polsen en enkels. Maar geloof me: het wordt echt beter! Een pup in huis is een hele verandering. Jij én jouw pup moeten nog de draai vinden in het dagelijkse leven. Dit gaat echt met de tijd beter. Ik heb ook gemerkt dat de band steeds sterker wordt hoe meer jij de pup begrijpt en andersom. Volg je een puppycursus? Ik zou het zeker aanraden. Dit draagt naar mijn mening namelijk bij in het begrijpen van elkaar, waardoor de band dus versterkt wordt. Met mijn Golden Retriever (inmiddels 8 maanden) hebben we de smaak te pakken en zitten we alweer halverwege op een vervolgcursus. Ook hierna ga ik weer verder met cursussen. 

@danielle

Ik ga een puppycursus volgen ja! Alleen dat duurd nog even 

Ik herken je verhaal ook hoor. Stonden dik 1.5jr op de wachtlijst, en dan komt hij eindelijk thuis. Eerste hond en tal van boeken en informatie tot je genomen. Maar het valt opeens zwaarder dan gedacht.

Je maakt kortere nachten waardoor je overprikkeld raakt, (goed bedoelde) adviezen van iedereen maken je onzeker en dat kleine pluizenbolletje rent overal mee, zet zijn tanden overal in en doet juist contra wat jij wilt.

Ik heb met tranen in mijn ogen voor hem gestaan de eerste keer dat ik mijn stem verhief omdat ik er echt klaar mee was. En dat was het omslagpunt voor mij. Naast de tal van 'negatieve' daden van dit monstertje brengt het ook veel moois met zich mee. Bijna twee jaar verder kan ik dit met een lach typen, en kan ik adviseren om je eigen plan te trekken. Laat je niet teveel van de wijs brengen van de pup en van andere 'opvoedkundige' op straat of in je omgeving. Het is niet alleen nieuw voor jou, maar ook voor de pup. Dat je hier zo mee zit laat alleen maar blijken dat je een goed baasje bent en het beste wilt voor de pup.

Wat jammer nu toch, vier daagjes in huis en het even niet zitten, je hebt je er op verheugd, en het is je wat te veel....kijk even niet naar de toekomst maar naar het nu....je hebt zeg je zelf, een lieve speelse pup, die nog moet groeien, probeer een beetje een ritme er in te voelen, kijk naar het beestje en ziet hoe lief ze is, en ondeugend , geen ervaring in het hebben van een pup heb je, bekijk het dan per dag, ga eens kijken voor en vriendin om samen te wandelen, op een bankje zitten en je pup bekijken....vraag je vriendin of ze bij je wilt komen , bijvoorbeeld smiddags , zodat je er met iemand over kan praten...en misschien dat zij even op je pup wilt passen en jij een boodschap kan doen....genieten moet ook hoor van zo,n bengeltje     Vertel eens wat zijn de negatieve dingen van de pup .? 

@willemijn

Er zijn zeker geen negatieve dingen aan de pup zelf! Hij is ook totaal niet de schuldige dat ik me zo voel, daarom voelt het ook zo onterecht dat ik dit gevoel heb! Maar ik denk dat het inderdaad waar is wat je zegt. Kijken naar hoe het nu gaat, bedankt voor de tip!

Rachel, het gooit je leven overhoop, en dat is wat het doet afzien, rekening houden met.....maar geloof me, een pup(hond) daar ga je van houden en is straks als de hond volwassen is niet meer weg te denken uit je leven, het is aanpassen , en ook voor je pup....de pup wil jou kunnen vertrouwen, probeer het zo te zien dat je geniet, en lukt dat even niet, vraag je vriendin of iemand die een middagje op de pup wilt passen, dan breng je de pup daar en heus je ziet hem daarna weer graag...komt goed...

Rachel, een tip en advies, kijk naar een verzekering voor je hond, zodat als er grote kosten komen die betaald kunnen worden...ik zelf ben verzekerd bij Ohra, een goeie verzekering, en als je ze zonder modules neemt, (die zijn aan te sparen) is de premie maandelijks niet al te hoog, hoe jonger de pup hoe goedkoper de verzekering, coogle er maar eens op, en bekijk de polisvoorwaarders goed...

@willemijn

Ik snap niet helemaal waarom je die tip geeft nu?

Voor het geval je de pup achter het behang wil plakken.

Verzekering is om de kosten te dekken als er medisch wat aan de hand is....ik ga er van uit dat je de hond graag houdt, ondanks wat kleine moeilijkheden ? 

" Voor het geval je de pup achter het behang wil plakken. "

Monique

  Dat kan ook, maar of de verzekering dan uitbetaald, hihi....

Vind je het dan wel leuk om met je pup om te gaan, of is  het voornamelijk negatief wat je voelt?

Vinden je huisgenoten je pup wel leuk ook al doen ze er niets mee?

Krijgt je pup wel genoeg liefde en aandacht of is het meer ' moeten'  om met je pup om te gaan?

Je pup heeft wel recht op een liefdevol huis.

Zijn er wel momenten dat je van je pup geniet,.of denk je erover om hem terug te brengen naar de fokker?

Ik merk gewoon heel erg dat ik niet geniet. En daardoor vind ik het ook niet zo leuk om met 'm om te gaan. Mijn huisgenoten zijn wel enthousiast over 'm. Zelfs meer dan ik. En ik vind het zelf ook super belangrijk dat de pup zijn nodige liefde en aandacht krijgt! 

Ik twijfel nu gewoon ontzettend wat ik wil. Zelf denk ik dat het goed is om sowieso nog een maand het een kans te geven. Alleen ik zie nu al tegen die maand op.

Rachel....vergeet even niet dat je pup zich gaat hechten aan het gezin en na een maand weg moet is voor de pup ook niet leuk, denk daar goed over na, het is geen product dat als het niet bevalt ingewisseld kan worden, het is een levend diertje die zich aan jouw gezin gaat hechten....  ga er van genieten van deze bengel en als je daar moeite mee hebt dan is het beter om de pup terug te brengen naar de fokker en niet even een maand uitproberen als de pup zich dat thuis begint te voelen bij jou.

Sorry hoor,wat is dat voor onzin,ofwel cijfer je nu weg  voor je pup en geef je het de liefde wat de pup nodig heeft.

Of je brengt de pup terug naar de fokker en die zoekt iemand die wel een pupje in die belangrijke eerste weken met liefde wil opvoeden.

Het is niet eerst een maand aanmodderen,kijken of mijn hond leuk is zo niet gaat hij weg.

Het is niet zo van het bevalt mij niet het dan maar weg,het is geen weggooi artikelen. 

Ik lees de laatste tijd zo vaak van die onzin,lopen klagen en bleren want ik vind het zo moeiljk,ik vind de pup  niet leuk....alleen maar ik,ik,ik.....

Wat te denken van je schouders te rechten,karakter te tonen,je met je pup bezig te houden je verantwoording te nemen voor het levend wezentje dat je in huis hebt gehaald en dat betekent een liefdevol warm nestje geven vanaf dag1.

Hup hup.. schouders eronder en ervoor gaan! Jij staat nu even op de tweede plek.

Je hebt gekozen voor een pup en nu moet je de verantwoordelijkheid dragen. Dat het wat zwaarder/anders is dan je had verwacht, is nou eenmaal zo. Deal with it.

En ik begrijp je heus wel, hoor. Vond de eerste maanden ook ontzettend zwaar. Waarbij ik soms ook radeloos was. Maar heb nooit in mijn hoofd gehaald om de pup terug te brengen. Ik heb voor hem gekozen dus zal ik voor hem zorgen. Ook vond ik dat ik verantwoordelijk was dat hij niks te kort kwam, ook al vond ik het zwaar. Ik zorgde ervoor dat hij altijd meer dan genoeg liefde en aandacht kreeg en dat hij de optimale zorg kreeg die ik hem maar kon geven. En wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan. Nu zijn we een half jaar verder en is de 'pup' 8 maanden oud. We kunnen niet meer zonder elkaar! 

Maar wat maakt dat je precies niet geniet? Wat had je van te voren gedacht/gehoopt?

Ik herken er helemaal niets van, ik vind t geweldig om een hond groot te zien groeien.

Al die vragen die je je zelf stelt, waarom? Kijk gewoon wat je pup nodig heeft en geef m wat ie nodig heeft. Dan geniet je maar even niet en haal je je lol uit andere dingen.

Een band opbouwen kost tijd, maar die moet je niet bij voorbaat al kapot analyseren.

Suc6!

Heb je ook een foto van je pup?

Jammer dat je de vraag 'past hij wel in mijn toekomst? ' niet eerder gesteld hebt  Dat zijn zulke fundamentele zaken voordat je een pup aanschaft. 

Waarom zou die niet in je toekomst passen? Er zijn voor zoveel dingen een oplossing. 

Ja en soms kun je wat minder van huis weg, moet je eerder op, of rekening houden dat je optijd terug bent van een feestje bijv. Maar zelfs daar zijn oplossingen voor (af en toe een oppas inschakelen bijvoorbeeld). 

Het is natuurlijk ontzettend wennen een eerste hond, maar een beetje omdenken kan daar soms wel bij helpen