Nieuwe pup in huis

Ik ben niet zo van het reageren maar dit vind ik een belangrijke.
Allereerst vind ik het echt supersneu voor je dat je al de 4 dagen dat je pup bij je is niet van je pup kunt genieten.
Onze pup (friese stabij) is nu 15 weken en ik denk dat ik de eerste week alleen maar verliefd heb rondgelopen.
En daar zit het hem waarom ik reageer....ik ben stapelgek op onze hond maar......het was af en toe echt zwaar.
De puppyblues van.....doe ik het wel goed....en het bijten....het bijsturen..de vermoeidheid.....de verantwoordelijkheid....al die verschillende adviezen en huilend (echt ) op de trap gezeten omdat hij zo hard in mijn voeten beet. Maar weet je..dat hoort erbij en nu al is hij zoveel rustiger en wordt het langzaamaan "mijn" hond. Ik ken m wanneer hij wakker wordt, weet wanneer ik moet stoppen met spelen omdat hij anders oververmoeid wordt, hoe hij leert door te spelen....en ken de plekjes die hij  leuk vindt om te wandelen. Kortom....feest!!
En nu komt het belangrijkste.......dat is heel veel investeren, en, zoals ik al eerder heb gelezen, jezelf even aan de kant zetten. 
Je wilt al lang een hond en geloof me, heel veel nieuwe puppyeigenaren weten niet waar ze aan beginnen, en ook ik dacht wel eens...postzegel op zijn kop en terug naar de fokker :-) maar het is dubbel en dwars de moeite waard.
Dus, beste Rachel, ik weet niet hoe oud je bent, wellicht scheelt dat ook, maar ik denk dat je nu echt goed na moet denken voor de pup.
Of je zet je schouders eronder en gaat investeren in deze (onschuldige) pup
of
Je zegt eerlijk...nee....nu kan en wil ik dit niet investeren en brengt je pup terug naar de fokker.
Als je kiest voor de investering komt de liefde voor je pup echt...dat beloof ik je.
Sterkte ermee en heel goed van je dat je hier advies komt halen!

Ik ben het helemaal met Willemijn en Tibbe eens!

Dat was ook net de insteek van mijn vraag gisteren.  

Je puppy heeft nergens om gevraagd, hij heeft recht op een liefdevol baasje.

Terug brengen kan alleen als je pup van een particulier was, gewoon de honden  in huis dus.

Nooit terug naar de fokker als die uit de broodfok komt.

Ik vind het lastig. Ik denk dat ik zelf een pup gewoon pittig vind. Ik verlang er erg naar, als tie volwassen is!

Ooh wat een dropje! 

Dat begrijp ik weer wel.

Ik was ook blij als mijn honden eenmaal de puppytijd voorbij waren.

Dan waren ze normaal zindelijk, draaiden zonder gedoe mee in het dagelijks leven.

Ze kennen wat commando's, weten wat je bedoelt, en ze horen er helemaal bij.

Je eigen leven gaat ook weer door, alleen extra leuk doordat de hond erbij is.

Maar het eerste half jaar/jaar dat kost nu eenmaal veel tijd en energie om zo ver te komen.

Dat gaat niet vanzelf, je moet er zelf veel voor doen.

Het lijkt wel alsof jij een soort droombeeld had, en je jezelf had voorgesteld dat je pup eigenlijk al op die ideale manier in je leven zou komen.

Maar puppy's zijn schattig om te zien, maar niet schattig om te hebben.

Ze zijn niet zindelijk, je hebt nog geen band met ze, ze bijten je vooral, ze doen niets waarop je had gehoopt of gedroomd.

Ze kunnen het tegenovergestelde zijn waarover je al die tijd had gedroomd.

Dat ligt niet persé aan jou, zo zijn puppy's nu eenmaal, het zijn baby's die van niets weten.

Maar puppy's worden gelukkig snel groot en ze leren snel.

De periode die je nu meemaakt gaat ook weer snel voorbij.

En de liefde, tijd en energie die je er nu instop, daar heb je het hele leven van je hond profijt van.

Maar de vraag blijft, jouw berichten zijn zo zwaarmoedig,  dat het overkomt dat je alleen tegen wil en dank nog een poging waagt met je pup en dat het eigenlijk al een verloren zaak is.

En je wacht op een goed moment om je pup te verkopen/terug te brengen naar de fokker.

En zoniet, dan moet je niet meer klagen maar het eerste half jaar/jaar voor je hond gaan en er veel tijd in steken.

Dan besef je ook dat het eerste half jaar/jaar nu eenmaal veel van je vraagt om je pup op te voeden tot een leuke hond.

De foto van je hond, je hebt een super schattig en leuk hondje 

Daar moet je toch voor gaan!

Wat een leukerd!

Ik herken dit totaal niet, wij hebben ook echt niet de makkelijkste pup gehad, constant hing ze in onze kuiten en ja ook na de eerste weken nog.

Pijnlijk natuurlijk, maar helaas pindakaas! 5 minuten later was dat dan alweer vergeven. Er zijn wel mensen die echt niks, of niet zoveel met pups hebben, misschien hoor je bij die groep en past een herplaatser beter bij je?

Zijn er geen mensen in je omgeving die je kunnen helpen wat zorg uit handen te nemen?

Wat een schatje, Rachel. Het lijkt bijna op een Japanse Spits, maar aan de oortjes te zien denk ik dat het een ander ras is.

Echt waar, ik heb ook zitten janken. Iedere dag bijna wel. 'Doe ik het wel goed?' is dan vooral de vraag. Nu weet ik zelf eigenlijk ook wel dat deze vraag vooral bij mij zit en niet bij mijn pup. Ik ben zelf een beetje onzeker en dat is lang niet zo gek. Ik weet dat ik het goed doe, omdat ik ook op mijn gevoel vertrouw. Alles waarvan ik denk; ik wil het graag zo doen, omdat ik denk dat Nala daar baat bij heeft, is eigenlijk goed. En ja. Het is puzzelen.

En ja, je mag verlangen naar een periode waarin jouw pup gegroeid is tot een volwassen hond. De puppy-perikelen zijn lastig, omdat je een band moet op zien te bouwen. En dat kan je pup niet alleen doen zonder jou, daarvoor heeft ie jou nodig. 

Leuk hondje Rachel. Het komt ook allemaal goed, puppy's zijn leuk voor de foto's maar verder is het hard werken. Ik was blij dat de puppytijd erop zat en nu geniet ik elke dag van mijn grote kleine vriend, met de tijd zal je een band opbouwen en kan je je geen leven meer zonder voorstellen. Dus hou vol want de puppytijd is zo voorbij.

Ik wil nog even zeggen dat ik blij ben met al jullie reacties, steun en tips! 

En ik snap wat de meeste van jullie zeggen hoor. Het is niet de bedoeling om de pup te verwaarlozen! En dat is ook echt niet wat ik wil. Zolang hij hier is zorg ik voor een veilige plek voor hem. 

Door de intensieve tijd sta ik er denk ook nog niet zo positief in. Ik ben ook nog niet zo oud, en het is een grote verandering. Maar het zal het vast allemaal waard zijn.

Dankjulliewel!

Ach ja dat kan ook nog, het besef dat je 100% verantwoordelijk bent voor een wezen dat afhankelijk van je is kan je ineens zwaar vallen. Maar het went, echt!

Ik zag deze langs komen en wilde hem graag met jou rachel delen ????

Voordat je een pup aanschaft denk hieraan

AANDACHT !
Brief van een mama hond aan de nieuwe eigenaren van haar pup:

Ik ben de mama van de pup die je in je armen draagt alsof jij zijn moeder bent.
Aan de ene kant zie ik dat je het alleen maar goed wilt doen, maar wees voorzichtig alsjeblieft! Hij is niet gewend om zo hoog gedragen te worden!
Ja, hij trilt! Nee, het is niet koud!
Hij kent je niet... weet je, mijn pup heeft al gevoelens! Hij heeft nu alleen mij, zijn nestgenootjes en onze menselijke metgezellen gekend, dus hij begrijpt het niet allemaal!
Hij begrijpt al niet waarom je je neus op zijn neus drukt!
We zeggen hallo door te snuiven!!!
Maar ik zei dat deze dag zou komen en ik heb het voorbereid! Kijk... hij likt je al!
Nee!! hij heeft je niet gekozen! Hij is zo... hij kent niets anders dan liefde!
Nee, ik ben niet verdrietig dat je hem met je meeneemt! Ik wil dat je hem respecteert...
Je stelt veel vragen over hem!
" is hij zindelijk? Is hij braaf?"
Zijn de menselijke kinderen wel zo vroeg perfect?
Waarom zou mijn pup dat moeten zijn en niet die van jou
Kent hij jou? Nee! En als je je verantwoordelijk voelt, moet jij het hem alles nog leren! En dat is niet morgen al! Hij kent je niet!
Waarom zou hij je volgen?
Weet je niet hoe je het moet doen?
Hij ook niet!
Je gaat naar huis met mijn pup. Alsjeblieft, begrijp dat hij niet perfect is! Hij gaat huilen omdat hij vanavond helemaal alleen zal zijn, en hij kent jou of je thuis niet!
Hij zal plassen en poepen zeker ook waar je niet wilt.
Als de eerste dagen ingewikkeld zijn voor jou, bedenk dan dat jij ervoor hebt gekozen, begrijp dan dat mijn pup ook in verwarring is.
Zorg goed voor hem, begrijp hoe hij het beleeft.
Laat je kinderen hem niet verstikken met al hun liefde. Laat hem begrijpen dat het bij jou ook zijn thuis is!
Hij zal ons snel vergeten en zijn nestgenootjes. Hij zal alleen voor jou zijn. Maar wees geduldig!
Hij zal je overal volgen en je moet hem leren om alleen te zijn, anders...
Hij zal gaan huilen. Hij zal niet beseffen dat hij je buurvrouw zal hinderen. Een trouwens het echte drama is dat je er niet bij bent!!!
Misschien kauwt hij op je schoenen, meubels, tapijten of handen. Mijn pup heeft geen handen om alles aan te raken! Hij voelt met zijn mond.
Mijn pup kan je wandtapijt opeten, ik zag een kleine menselijke jongen tekenen op een kast!!!
Maar... mijn pup zal sneller groeien dan die van jou!
Hij wordt een tiener! Ja, ook bij ons worden we tieners! Hij komt in de pubertijd... maar laat hem alsjeblieft zien wanneer je het niet met hem eens bent, hou je hoofd koel, en vergeet niet dat pubertijd weer overgaat!
En dan wordt hij volwassen, en dan is hij die hond waar je van droomde... als je hem goed opgevoed en opgeleid hebt!
Als hij wegloopt, bijvoorbeeld, is het omdat je niet op hem hebt gelet!!
Als hij vol modder op je bank springt na de wandeling... dat is dat omdat je vanaf de eerste dag hem op je schoot hebt genomen om tv te kijken!
Als hij je mooie nieuwe schoenen opeet, is dat omdat je hem een oude slipper hebt gegeven!
Zelf heb ik nooit echt het verschil begrepen tussen oude slipper en zondagse schoenen!
Nu je met hem vertrekt, bij de deur, begint je werk! Alsjeblieft, doe het, voor zijn welzijn en die van jou.
Als je hem meeneemt, moet je hem zijn hele leven houden en voor hem zorgen!
Hij zal alleen jou hebben want jij zult zijn leven zijn!
Mijn pup is geen gril, geen speelgoed, dat is waar!
Mijn pup is een levend wezen, met gevoelens en in staat om het beste bij je naar boven te halen.

En als je dan afscheid van hem moet nemen omdat zijn leven geen fijn hondenleven meer is, dan weet je dat je je grootste vriend bent kwijtgeraakt.

Reachel, heus het komt goed, en je zorgt goed voor de kleine, en heus je gaat van deze kleine houden....  onzeker , en je komt er hier mee, allen maar goed, er zijn er bij die niet komen en niets vragen, jij vraagt en je krijgt advies, en tuurlijk moet jij het zelf doen, naar geloof me, straks kan je die kleine niet meer missen, ik zag een foto van je pup, smelt ik van....

Wat een leuke pup :-)

Er is inmiddels al genoeg gezegd denk ik en ik hoop echt dat je over een bepaalde tijd kunt zeggen dat je blij bent dat je hebt doorgezet. Je weet ons te vinden als het nodig is. Het is super dat je steun zoekt en die kun je hier krijgen....samen sterk :-)