pup 14 weken

Ik heb het gelezen. WAT een geduld heb jij. Respect. En inderdaad, ik lees dat het nu stukken beter gaat. 
Je schrijft ook leuk :-).

Ik vind het echt zo fijn dat het herkenbaar is. Dat was oko precies de vraag. Fijn dat je de moeite hebt genomen om te reageren :-).

Als je het zo schrijft, klinkt het NOG erger, hahaha. Maar inderdaad, ik weet niet of we deze hond wel kunnen bieden wat hij nodig heeft. Hoe goed we ons er ook een voorstelling van hebben gemaakt. En deze hond (alle honden natuurlijk) verdient het beste. En als wij dat niet zijn, dan is dat zo.
Hond gaat dus niet mee op vakantie. Dat was echt een no-go. Maar dit even ter info

" Misschien vinden ze juist een geweldige moeder, omdat je eerlijk bent hierin.
 
Je laat zien, dat je ook maar een mens bent, met gevoelens, en eerlijk daarover bent.
 
 
Hoe vaak dingen niet aan kinderen worden verteld, waardoor kinderen merken dat er iets is, niet weten wat en het op zich zelf betrekken.
 
Wat dat betreft, vind ik je een top moeder!
 
 
Zou het niet kunnen, dat omdat je meer thuis zit, wat je fijn vind (ik ook)  meer na denkt over je pup en terwijl thuis rust is, thuis nu betekend aan het werk voor de pup?
 
Hoe heet hij trouwens en wat voor pupje is het?
 
Tijd voor je zelf om leuke dingen te doen en je pup zoveel mogelijk uit te besteden aan je kids en man.
Weet niet of je man thuis werkt of lang van huis is?
  "

Suzanne en Luca

Oh, dit had ik zooooo nodig. Bedankt hiervoor. Tjonge, wat kun je soms toch even de kijk erop kwijt raken he.

Weet je, misschien is dat ook wel iets ja. Ik heb op dit moment zoveel verschillende gevoelend en meningen ook, dat ik even niet meer weet, wat wat nu is.

En daar heb ik dus ook moeitem mee. Het is een gezinsding, absoluut. Maar ik blijkt het nogal wat te vinden om de kinderen met "de hond op te zadelen". Helemaal omdat ie regelmatig niet te hanteren is. De leukste momenten zijn s morgens, en dan zijn ze dr niet (school). Ik ook niet, want ik werk en is pup ff alleen.Man werkt overdag en is pas tegen avond thuis. Zijn qualitytime met hond is s avonds errug kort. Ook dit wisten we van te voren hoor. 

Fijn dat je de moeite neemt om eerst te lezen en dan ook nog te reageren.
En dan ook nog zo n fijne reactie. Bedankt

" Misschien vinden ze juist een geweldige moeder, omdat je eerlijk bent hierin.
 
Je laat zien, dat je ook maar een mens bent, met gevoelens, en eerlijk daarover bent.
 
 
Hoe vaak dingen niet aan kinderen worden verteld, waardoor kinderen merken dat er iets is, niet weten wat en het op zich zelf betrekken.
 
Wat dat betreft, vind ik je een top moeder!
 
 
Zou het niet kunnen, dat omdat je meer thuis zit, wat je fijn vind (ik ook)  meer na denkt over je pup en terwijl thuis rust is, thuis nu betekend aan het werk voor de pup?
 
Hoe heet hij trouwens en wat voor pupje is het?
 
Tijd voor je zelf om leuke dingen te doen en je pup zoveel mogelijk uit te besteden aan je kids en man.
Weet niet of je man thuis werkt of lang van huis is?
  "

Suzanne en Luca

Oh, dit had ik zooooo nodig. Bedankt hiervoor. Tjonge, wat kun je soms toch even de kijk erop kwijt raken he.

Weet je, misschien is dat ook wel iets ja. Ik heb op dit moment zoveel verschillende gevoelend en meningen ook, dat ik even niet meer weet, wat wat nu is.

En daar heb ik dus ook moeite mee. Het is een gezinsding, absoluut. Maar ik blijkt het nogal wat te vinden om de kinderen met "de hond op te zadelen". Helemaal omdat ie regelmatig niet te hanteren is. De leukste momenten zijn s morgens, en dan zijn ze dr niet (school). Ik ook niet, want ik werk en is pup ff alleen.Man werkt overdag en is pas tegen avond thuis. Zijn qualitytime met hond is s avonds errug kort. Ook dit wisten we van te voren hoor. 

Fijn dat je de moeite neemt om eerst te lezen en dan ook nog te reageren.
En dan ook nog zo n fijne reactie. Bedankt

Zo'n pup draait alles om de eerste maanden om. Iedereen is druk de pup goed te befeleiden. Iedereen houd rekening met de pup etc. Waardoor de volledige aandacht praktisch om de pup draait. 

Het gezin en hoe gezin ervoor draaide voelt daardoor nu anders. En kan leiden tot het gevoel dat je waarneemt.

Maar als je die eerste tijd allemaal alles doet om betreft de pup op 1 lijn te zitten goed te begeleiden.

Dan groeit de band. De pup gaat steeds meer naar hond. Meestal 1 die ook zelf lekker zijn rust gaat pakken wanneer dat nodig is. 1 die heeft geleerd ook af en toe even alleen thuis te zijn. En ineens draait niet meer alles om de pup/hond maar is de hond onderdeel van het huishouden onderdeel van het gezin.

Maar ik denk dat de impact zoals jij die nu ervaart. Vooral komt omdat alles draaide om je gezin. Maar met een jonge pup is alles anders. Dus voelt anders. En toch als je zoveel tijd verder bent dan vind je t jammer dat het zo snel is gegaan. 

Maar ik denk dat het allemaal wel goed komt. Alleen al omdat het vele werk dat een pup met zich meebrengt niet het probleem is.  Maar nu draait alles om de pup en straks gaat die tot groter uitgegroeide pup zich ook meer aanpassen aan het gezin. Aan de gewoontes. En dan zal je gevoel ook meer gaan kloppen.

" Ik heb dit inderdaad met mn gezin besproken, dat ik het hebben van een hond, heel erg zwaar vind. Dat ik me dat van te voren nooit zou hebben gerealiseerd. Met de kennis van nu vandaag, zou ik 7 weken geleden nooit een hond in huis hebben gehaald. En dat gezegd hebbende, ik neem de woorden "nooit" en "altijd" bijna niet in de mond, omdat beide "wel erg lang" aanduiden en dit blijkt in bijna alle gevallen/situaties niet van toepassing te zijn .
Mijn gevoel derde dag, was allang voor dat kynoloog dr bij kwam. het was en is echt een onderbuikgevoel. 2-ledig in dit geval dus. karakter van de hond maar vooral het gevoel wat hond me geeft.ik vind het echt heel erg moeilijk allemaal. Vooral voor de kinderen. Juist richting de kinderen zelfs. Die zien moeders nu echt anders. Zien dat ik het er moeilijk mee heb. Dat wil ik helemaal niet. Ach, weet ik ook veel.vanmorgen wederom met een rotgevoel wakker geworden.Zucht.....  "

gast

Ik denk dat het toch goed is dat je het bespreekbaar maakt binnen je gezin.  Verstoppen ervan is het laatste dat je moet doen. Je worstelt met jezelf. En dat mogen ze best weten.

Misschien helpt het als er een back up is die af en toe een dagje of een paar uurtjes de pup onder de hoede neemt. 

Zodat je even lucht hebt. Misschien dan even van een afstand makkelijker lan bekijken. 

Het is soms echt zoeken om uit te vissen wat wel en niet werkt of hoe iets anders kan om het makkelijker te maken. 

" Oh, dit had ik zooooo nodig. Bedankt hiervoor. Tjonge, wat kun je soms toch even de kijk erop kwijt raken he.Weet je, misschien is dat ook wel iets ja. Ik heb op dit moment zoveel verschillende gevoelend en meningen ook, dat ik even niet meer weet, wat wat nu is.Het is een kruising Dalmatier x Kelpie en hij heet Koda . T is zo n moppie.En daar heb ik dus ook moeite mee. Het is een gezinsding, absoluut. Maar ik blijkt het nogal wat te vinden om de kinderen met "de hond op te zadelen". Helemaal omdat ie regelmatig niet te hanteren is. De leukste momenten zijn s morgens, en dan zijn ze dr niet (school). Ik ook niet, want ik werk en is pup ff alleen.Man werkt overdag en is pas tegen avond thuis. Zijn qualitytime met hond is s avonds errug kort. Ook dit wisten we van te voren hoor. Fijn dat je de moeite neemt om eerst te lezen en dan ook nog te reageren.En dan ook nog zo n fijne reactie. Bedankt "

gast

Ik probeer altijd de goede kant ergens van te zien, die wordt vaak vergeten.

Een moeder is ook maar een mens, je hoeft niet alles alleen te doen.

Mijn kinderen zijn inmiddels 18 en 21. De vriend van mijn jongste woont hier alweer 2 jaar, mijn zoom heeft al 3 jaar een relatie, die wonen deels hier, deels bij haar vader. 

Ik heb mijn kinderen ook erg hard nodig gehad, als het even minder ging, om wat voor rede ook. Mijn blinde darm is er ooit uitgehaald, daarna goed gebruik gemaakt van hun. Na een polsbreuk ook, na het overlijden van mijn moeder.

Mijn ervaring is dat ze dingen heel goed begrijpen als je je even minder goed voelt, of als je iets lastig vind, hoe jong ze ook zijn. Wat ik al zei, juist door het te delen en dat alleen al lucht op.

Ze kunne veel meer aan dan we denken.

oh ja, je had al gezegd wat voor popje het was. Super leuke naam Koda!

Pups bijten en zijn soms druk. Wat belangrijk is om te zien, wanneer ze gaan bijten en klieren, omdat ze over moe zijn. Dan is het (net als bij een kind) verplicht rust. 

Dan zullen ze misschien even mopperen, maar dan gaan slapen.

Wat voor kinderen leuk is, is om een voorwerp, of voertjes te verstoppen en Koda te laten zoeken. Dat is "veiliger" dan om met een speeltje te gaan spelen. Dan heb je een kans, dat je een tand in je hand krijgt, tijdens spel.

Samen een doos te verscheuren, pups gebruiken dat bekkie nog veel en scheuren vinden ze erg leuk om te doen. Een doos kan verder geen kwaad, je moert even opruimen.

Dit is ook handig als ze alleen zijn, beter een doos verscheuren, dan je schoenen.

Kinderen vinden het ook vaak leuk, trucjes aan een hond te leren, pootje, high 5, rol, rondje draaien. Op you tube heb je daar filmpjes over. zo zijn ze samen op een rustige manier bezig, waarbij er dus minder kans is op een tandje in een arm, door druk spel.

Ik zou sowieso nooit mrt balletjes, of takken laten spelen, dat zorgt nl alleen maar voor opwinding. Zoeken en de neus gebruiken, daar worden ze langer moe door en rustiger.

Zorg goed voor jezelf en neem echt tijd voor je zelf. Wie weet vinden je kinderen het juist super leuk, dat ze ook de verantwoording voor Koda krijgen.

Zoals je het omschrijft...best duidelijk. Ja, dat zijn idd wel dingen waar ik tegenaan loop.
Bedankt voor bemoedigende woorden. Ik kijk het aan. En hoop dat het idd goed komt.

Het is idd zoeken. Ben uit mn comfortzone getrokken. En ik had gewoon echt niet gedacht, dat dat zoveel met me zou doen. Dat vind ik echt zoo erg van mezelf. Wat een sufmuts zeg.
Maar goed, zoals ik in eerdere reactie aangaf, ik kijk het aan.
In elk geval bedankt nogmaals voor je moeite om te reageren.

" Ik probeer altijd de goede kant ergens van te zien, die wordt vaak vergeten.
 
Een moeder is ook maar een mens, je hoeft niet alles alleen te doen.
Mijn kinderen zijn inmiddels 18 en 21. De vriend van mijn jongste woont hier alweer 2 jaar, mijn zoom heeft al 3 jaar een relatie, die wonen deels hier, deels bij haar vader. 
Ik heb mijn kinderen ook erg hard nodig gehad, als het even minder ging, om wat voor rede ook. Mijn blinde darm is er ooit uitgehaald, daarna goed gebruik gemaakt van hun. Na een polsbreuk ook, na het overlijden van mijn moeder.
Mijn ervaring is dat ze dingen heel goed begrijpen als je je even minder goed voelt, of als je iets lastig vind, hoe jong ze ook zijn. Wat ik al zei, juist door het te delen en dat alleen al lucht op.
Ze kunne veel meer aan dan we denken.
 
oh ja, je had al gezegd wat voor popje het was. Super leuke naam Koda!
 
Pups bijten en zijn soms druk. Wat belangrijk is om te zien, wanneer ze gaan bijten en klieren, omdat ze over moe zijn. Dan is het (net als bij een kind) verplicht rust. 
Dan zullen ze misschien even mopperen, maar dan gaan slapen.
Wat voor kinderen leuk is, is om een voorwerp, of voertjes te verstoppen en Koda te laten zoeken. Dat is "veiliger" dan om met een speeltje te gaan spelen. Dan heb je een kans, dat je een tand in je hand krijgt, tijdens spel.
Samen een doos te verscheuren, pups gebruiken dat bekkie nog veel en scheuren vinden ze erg leuk om te doen. Een doos kan verder geen kwaad, je moert even opruimen.
Dit is ook handig als ze alleen zijn, beter een doos verscheuren, dan je schoenen.
 
Kinderen vinden het ook vaak leuk, trucjes aan een hond te leren, pootje, high 5, rol, rondje draaien. Op you tube heb je daar filmpjes over. zo zijn ze samen op een rustige manier bezig, waarbij er dus minder kans is op een tandje in een arm, door druk spel.
Ik zou sowieso nooit mrt balletjes, of takken laten spelen, dat zorgt nl alleen maar voor opwinding. Zoeken en de neus gebruiken, daar worden ze langer moe door en rustiger.
 
Zorg goed voor jezelf en neem echt tijd voor je zelf. Wie weet vinden je kinderen het juist super leuk, dat ze ook de verantwoording voor Koda krijgen.
  "

Suzanne en Luca

Daar heb je ook gelijk in. Ik zeg het vaak: daar ben je mensch voor. Maar bij mezelf voor t gemak even vergeten.
Je hebt ook gewoon gelijk hoor. Maar k vind het gewoon lastig :-). Zucht....moeder zijn is leuk en prachtig en wauw....maar ook echt wel heavy soms.

We hebben in de gaten wanneer hij het doet. Maar ook regelmatig in de ochtend, als ie dus net wakker is. Zo ook vanmorgen. Liep ik weg, had ik hond in mn been hangen. Poeh, hij had me ff goed te pakken. Heerlijk die puppytandjes ;-).
Inderdaad, dat doen onze kinderen ook weinig. Die verstoppen dan voertjes of zn speeltje. Je kunt nu al zeggen dat ie moet blijven (wel met herhaling nog) en dan gaat ie zoeken. Hij doet het alleen visueel trouwens. Dat hele neusgebeuren in huis gebruiken, doet ie niet echt. En buiten zijn er weer zoveel dingen, dat ie daardoor vaak afgeleid is. Mooi man.
Hij vind wc-rolletjes echt leuk. Doe ik dat in een doos en daar zn voer bij in. Succes gegarandeerd :-). High five is inmiddels aangeleerd, door de kids. We zijn nu bezig met rollen. Maar het oefenen is echt onder zijn voorwaarden dsu neemt wel wat tijd in beslag, haha.
Ze krijgen en hebben al de verantwoordelijkheid hoor. Ik denk dat ik daar even niet duidelijk in ben geweest. Uiteindelijk hebben we de hond ook aangeschaft voor hun. Dus ze denken om hem, ruimen op, geven ook eten als ik even handen vol heb, oefenen met hem (en al die dingen ik dus ook he). Maar ik vind het dus lastig, om op een moment dat ik er even klaar mee ben, bijvoorbeeld even wat voor mezelf te doen. En voor mn gevoel, ze dus op te zadelen met hond. Gevoel versus verstand. En helemaal als ie vervelend is. Dat vind ik gewoon niet kunnen, dan.
Super fijn dat er meegedacht wordt.
ik kijk het allemaal gewoon aan en hoop dat het tij ten goede keert. Daar ga ik voor want dat verdient pup. En mn gezin ook trouwens. En dan als laatste...ikzelf :-).

" ik kijk het allemaal gewoon aan en hoop dat het tij ten goede keert. Daar ga ik voor want dat verdient pup. En mn gezin ook trouwens. En dan als laatste...ikzelf . "

gast

Of: als eerste jijzelf! Als ik het goed lees heb jij het er momenteel zwaarder mee dan Koda, je man of je kinderen. En dus verdien jij het ook, of beter gezegd, misschien nog wel meer dan de anderen, dat het tij ten goede keert.  

Ik begrijp de behoefte om jezelf op de laatste plaats te laten komen, maar juist jouw gevoel is nu heel belangrijk. Ik vind je zo hard voor jezelf. Wees mens, dat ben je ook, en je doet het fantastisch! Het feit dat je zo bezig bent met je pup dat je de moeite neemt om er een topic over te starten, dat je je schuldig voelt als je je kinderen met de hond opzadelt en dat je het allerbeste wil voor pupje, zegt heel veel over jou. 

Ik ga je verder geen tips geven want je hebt er al genoeg gehad, dus ik wil je alleen even een hart onder de riem steken. Ik geloof echt dat het helemaal goed komt met jullie allemaal, maar het helpt enorm als je lief bent voor jezelf. Als je wil mag je mij een PB sturen, mocht je eens willen uitrazen of als het je teveel wordt. Ik heb een pupje van 15 weken rondlopen en ik help je graag. 

Knap van je dat je je gevoelens zo uit!

Hier een pup van 12 weken, gelukkig ervaar ik niet dezelfde gevoelens als jij, maar ik kan me er wel in vinden.. ik wilde zelf al jaren een hond, toen begon 1 van de kinderen er ook over dat ze graag een hondje wilde(5 jaar oud, en die heeft zéker een jaar lang bijna elke ochtend aan papa gevraagd (rond 6:30.. :-))) of hij er al over nagedacht had..) en toen mijn man hersteld was van een burn-out leek het hem toch ook wel een toevoeging aan ons gezin, (wel met de voorwaarde dat ik de verzorging en opvoeding van de hond doe) maar net als jij, ben ik het meest met de pup, en heb ik af en toe ook echt zoiets van pfffffff waarom wilde ik dit.. zijn we net uit de baby’s, gaan we weer een baby toevoegen aan ons gezin ;-)
Vooral nu hij wat minder begint te slapen, dan is hij dus eigenlijk wel moe, maar gaat gewoon door, Of hij wordt wakker door de kids, die probeer ik er als hij slaapt bij weg te houden, Maarja...als je uit school komt, of uit het zwembad, of langs hem loopt, moet je toch even knuffelen?.. en dan is ‘t inderdaad  ‘s avond’s, bijten, blaffen en dwars doen.. op zulke momenten denk ik echt waarom wilde ik dit zo graag? 
misschien scheelt het in ons geval dat we nog maar net 2 jaar uit de luiers zijn, en dat we bij de kids ook zien dat het alleen maar makkelijker wordt... wij mogen helemaal niet klagen hoor, want hij is nu al super makkelijk, ik kan hem prima een poosje alleen laten, maar dat knaagt idd ook aan mijn gevoel, ik weet dat hij lekker gaat liggen slapen, maar tóch zorg ik dat ik zo snel mogelijk weer thuis ben..

als ik jouw verhaal lees denk ik echt, dat is het ‘moederinstinct’ 
jullie zijn natuurlijk al een hele tijd uit de kleine kinderen, maar nu is er weer een kleintje, die afhankelijk van jou/jullie is.. kan me goed voorstellen dat je dan echt wel soms denkt Het was allemaal op orde, waarom moesten we nou weer zo’n kleine handenbinder.. daar ben je niet meer aan gewend, maar als moeder zit het zorgen voor kleintjes er tóch in denk ik.. 

komt vast wel goed! 

Wederom iemand die de spijker op zn kop slaat, ik heb het er moeilijker mee als de hond. En ik wil inderdaad het beste voor hem. Daarom voel ik me ook zo. Ik wil het te goed doen. T is zo n moppie. Ik blijf het gewoon moeilijk vinden om ruimte te nemen voor mezelf tov van pup. Tov van kinderen heb ik dat niet. Dat gaat super allemaal. Maar om dus nu ruimte te nemen voor mezelf, en kinderen met hond te laten zijn, dat druist zo in tegen mn gevoel. Met als gevolg dat ik me dus al een paar weken wegcijfer. En ik ben op. Gisteren en vandaag waren en zijn echt verschrikkelijk. Ik kan het gewoon niet loslaten, wat ik ook probeer. Ik wil het gewoon te goed doen. Dus een paar keer een flinke huilbui gehad. Nee, echt super weer.  
En als dit een ander zijn verhaal zou zijn, zou ik iemand dus ook ene hart onder riem steken. Maar bij mezelf kan ik dat dus niet. Sufmuts.
In elk geval bedankt voor het lezen en je reactie en het niet geven van tips ;-). Heel erg fijn. Je hebt geen idee

" Knap van je dat je je gevoelens zo uit!
Hier een pup van 12 weken, gelukkig ervaar ik niet dezelfde gevoelens als jij, maar ik kan me er wel in vinden.. ik wilde zelf al jaren een hond, toen begon 1 van de kinderen er ook over dat ze graag een hondje wilde(5 jaar oud, en die heeft zéker een jaar lang bijna elke ochtend aan papa gevraagd (rond 6:30.. )) of hij er al over nagedacht had..) en toen mijn man hersteld was van een burn-out leek het hem toch ook wel een toevoeging aan ons gezin, (wel met de voorwaarde dat ik de verzorging en opvoeding van de hond doe) maar net als jij, ben ik het meest met de pup, en heb ik af en toe ook echt zoiets van pfffffff waarom wilde ik dit.. zijn we net uit de baby’s, gaan we weer een baby toevoegen aan ons gezin Vooral nu hij wat minder begint te slapen, dan is hij dus eigenlijk wel moe, maar gaat gewoon door, Of hij wordt wakker door de kids, die probeer ik er als hij slaapt bij weg te houden, Maarja...als je uit school komt, of uit het zwembad, of langs hem loopt, moet je toch even knuffelen?.. en dan is ‘t inderdaad  ‘s avond’s, bijten, blaffen en dwars doen.. op zulke momenten denk ik echt waarom wilde ik dit zo graag? misschien scheelt het in ons geval dat we nog maar net 2 jaar uit de luiers zijn, en dat we bij de kids ook zien dat het alleen maar makkelijker wordt... wij mogen helemaal niet klagen hoor, want hij is nu al super makkelijk, ik kan hem prima een poosje alleen laten, maar dat knaagt idd ook aan mijn gevoel, ik weet dat hij lekker gaat liggen slapen, maar tóch zorg ik dat ik zo snel mogelijk weer thuis ben..
als ik jouw verhaal lees denk ik echt, dat is het ‘moederinstinct’ jullie zijn natuurlijk al een hele tijd uit de kleine kinderen, maar nu is er weer een kleintje, die afhankelijk van jou/jullie is.. kan me goed voorstellen dat je dan echt wel soms denkt Het was allemaal op orde, waarom moesten we nou weer zo’n kleine handenbinder.. daar ben je niet meer aan gewend, maar als moeder zit het zorgen voor kleintjes er tóch in denk ik.. 
komt vast wel goed!  "

Cindy

Dank.
Wauw, 5 jaar oud en dan elke dag vragen....wat een doorzetter ;-). Leuk joh.
Ja, ook dat. Waarom wilden we dit ook alweer? haha, dat weet ik natuurlijk wel. Kinderen zijn dr namelijk wel wijs mee. Daarom ook hond. Voor de kinderen. Alleen weet ik dus  niet of ik dit kan volhouden voor mn kinderen
Ik schreef hierboven ook net ene reactie. Het is idd een soort van instinct ja. Alleen wel nu een wat ik superzwaar vind. Had ik bij mn kinderen lang niet zo erg, haha. Want dat kon ik op mn gevoel doen. En dan is een kind toch anders als een hond. Ik wil het gewoon te goed doen. Zucht.....ik wil me zo helemaal niet voelen. Als ik dit allemaal had geweten.....had ik 8 weken geleden echt nooit, maar dan ook nooit een hond gekocht. Nooit.
Sufmuts kan er gewoon niet normaal mee omgaan. Als ik mezelf volledig zou kunnen wegcijferen, was ik echt een perfect baassie geweest. Alles dan voor de hond. Alles. (is ook niet goed he....)
Ook voor jou...bedankt voor het lezen en je reactie. Ik kan er vandaag wel even weer tegen, denk ik

Wat ik me wel afvraag (niet zuur hoor, al kan het zo overkomen na al die bemoedigende woorden) heb je je verdiept in de Kelpie en de Dalmatiër? Want beide zijn ontzettend energieke honden die heel veel van een baas vragen. Ik ken er twee van 8 jaar oud die nog steeds in hun stuiterbalfase zitten. Zelf vind ik het leuke rassen hoor, niets negatiefs daar over. Maar dit klinkt als een hond waar de komende 2 jaar je je handen vol aan gaat hebben qua energie en opvoeding. Want zo lang duurt het vaak voordat een hond echt opgevoed is. Ik wil niemand de put in praten maar ben altijd wel heel realistisch over verwachtingen. Natuurlijk bestaat er zoiets als een tijdelijk dipje al een pup er iets maar het kan ook echt dat het gewoon geen match is. Als het hier om een klein gezelschapshondje ging had ik er ook in gestaan als veel mensen hier boven. Maar bij zo'n energieke kruising vraag ik me echt af of jullie gelukkig gaan worden samen. Waarbij ik wel wil benadrukken dat ik de hond niet ken en ik ook op papier energieke kruisingen ken die uiteindelijk wel prima relaxte gezinshonden waren. 

Hallo Klara,
Jazeker hebben we ons erin verdiept. Alleen kun je je er nog zo goed een voorstelling van maken, in de praktijk blijkt vaak toch dat eea anders ervaren wordt. En bij de een is dat prima en bij de ander niet. Zo kijk ik hier wel naar, gelukkig. Anders zou ik echt helemaal gek worden ;-). Ik heb gelukkig wel vernomen dat eea herkenbaar is. En bij de 1 pakte het uiteindelijk wel goed uit maar ook reacties gehoord en gelezen van mensen die er toch voor gekozen hebben om pup te herplaatsen. 
We gaan het meemaken allemaal.
Bedankt voor het lezen en je reactie :-).

Ik bedoel het ook absoluut niet negatief maar je hebt op papier niet voor het makkelijkste karakterpakketje gekozen. Zeker voor een eerste hond. En dan is het niet  een kwestie van kijken of het lukt en we gaan het meemaken. Dan is het vooral er bewust voor kiezen om heel veel energie, tijd en plezier in dat hondje te stoppen. Dat verdient zo'n hondje namelijk en dat is ook nodig om er een leuke goed luisterende gezinshond van te maken. Dus of knopje omzetten en er vol voor gaan of besluiten dat het het toch niet is en herplaatsen. Marktplaats staat vol met honden tussen de 5 en 10 maanden oud dus het is ook niet zo dat er rijen staan te wachten om jouw hondje over te nemen als het toch niet lukt. Want je bent echt niet de enige die in deze situatie zit, zeker niet nu er tijdens Corona heel veel pups zijn aangeschaft. Sorry dat ik een beetje streng klink hoor maar je bent volwassen en hebt zelf bewust voor deze hond gekozen. Die we zien wel of we gaan herplaatsen of niet houding gaat je niet helpen.

" Hallo Klara,Jazeker hebben we ons erin verdiept. Alleen kun je je er nog zo goed een voorstelling van maken, in de praktijk blijkt vaak toch dat eea anders ervaren wordt. En bij de een is dat prima en bij de ander niet. Zo kijk ik hier wel naar, gelukkig. Anders zou ik echt helemaal gek worden . Ik heb gelukkig wel vernomen dat eea herkenbaar is. En bij de 1 pakte het uiteindelijk wel goed uit maar ook reacties gehoord en gelezen van mensen die er toch voor gekozen hebben om pup te herplaatsen. We gaan het meemaken allemaal. Bedankt voor het lezen en je reactie . "

gast

Bedoel je als het tegenvalt dat de hond wordt gewipt?

" Dank. Wauw, 5 jaar oud en dan elke dag vragen....wat een doorzetter . Leuk joh.Ik ben 3 jaar geleden hersteld van overspannenheid en wat ik nu voel......komt er gevaarlijk dichtbij weer. En dat vind ik ook wel beangstigend.Ja, ook dat. Waarom wilden we dit ook alweer? haha, dat weet ik natuurlijk wel. Kinderen zijn dr namelijk wel wijs mee. Daarom ook hond. Voor de kinderen. Alleen weet ik dus  niet of ik dit kan volhouden voor mn kinderenIk schreef hierboven ook net ene reactie. Het is idd een soort van instinct ja. Alleen wel nu een wat ik superzwaar vind. Had ik bij mn kinderen lang niet zo erg, haha. Want dat kon ik op mn gevoel doen. En dan is een kind toch anders als een hond. Ik wil het gewoon te goed doen. Zucht.....ik wil me zo helemaal niet voelen. Als ik dit allemaal had geweten.....had ik 8 weken geleden echt nooit, maar dan ook nooit een hond gekocht. Nooit.Sufmuts kan er gewoon niet normaal mee omgaan. Als ik mezelf volledig zou kunnen wegcijferen, was ik echt een perfect baassie geweest. Alles dan voor de hond. Alles. (is ook niet goed he....)Ook voor jou...bedankt voor het lezen en je reactie. Ik kan er vandaag wel even weer tegen, denk ik "

gast

Oh jeetje, dat is inderdaad zeker niet de bedoeling! En snap dat dat je beangstigd.. overspannen zijn is niet niks.. doet een boel met jezelf en het gezin! 
de verantwoordelijkheid is ook best groot uiteindelijk, als de pup in het begin van z’n leven een verkeerde opvoeding heeft gehad, heb je daar in de toekomst weer last mee.. 

denk dat het in jouw geval waarschijnlijk weinig uit had gemaakt of het een ander ras was geweest, je wil gewoon het aller aller áller beste voor je pup doen.. dus of dat nou een chihuahua of deze hond is, dan had je waarschijnlijk hetzelfde gehad (denk ik dan hè)

Ja ons kleine dametje is inderdaad een doorzettertje  maar ze is dan ook écht vreselijk gek met Joep(zo heet ie) super om te zien hoe ze bij hem gaat zitten of liggen, en dan met hem kletst, en heerlijk knuffelt met hem  Onze jongste dochter is ook heel wijs met hem, maar tóch anders, die vind hem heel erg leuk en lief, maar toch soms ook nog wel een beetje eng als ie tegen haar staat te blaffen wanneer hij wil spelen, hij is ook al vrij groot inmiddels, dus voor zo’n klein meisje is het natuurlijk al een hele hond! 

Ik hoop van harte voor jullie dat je er uiteindelijk een weg in zou kunnen vinden, je lijkt me inderdaad een heel goed baasje, die het beste met haar pup voor heeft! 

Hoi Klara,
Je bent niet zo streng hoor. 
We hebben inderdaad bewust voor hond gekozen. Maar het gaat in dit geval ook niet zo zeer om de tijd, energie en plezier. Dat krijgt ie namelijk allemaal wel. Daarom heb ik ook niet om specifieke tips gevraagd, want dat gaat allemaal wel goed.
Hieronder reageert iemand die het juist heeft. Het gaat niet om het soort hond, het gaat erom dat ik het niet los kan laten. En ik dus gewoon gek wordt van mezelf. En daar kun je je simpelweg niet op voorbereiden. Ben mezelf niet. En ook niet tov van de kinderen. En DAT vind ik heel erg. Hoe ik mn best ook doe. Ik ben alleen maar met hond bezig. Als dat niet actief is, dan wel in mn hoofd. Omdat ik het beste voor hem wil. Wat weer resulteerd in heel slecht slapen. En daarom dus een topic geopend. Of er mensen zijn die dit in meer of mindere mate herkennen. En hoe ze daarmee zijn omgegaan. En ja, daar zaten dus ook reacties bij die ik hoorde van mensen die er toch voor gekozen hebben om hondje te herplaatsen omdat men er zelf bijna aan onderdoor ging (Daar heeft ook niemand wat aan). En ook reacties gelezen van mensen die toch hebben doorgezet en er het beste van hebben gemaakt.
En daaraansluitend...deze hond heeft een dus danige leider nodig....ik merk dus dat ik dat dus niet ben. Van te voren vanalles bedacht en in de praktijk vind ik sommige dingen dan weer zielig ofzo. En dat is ene gevoel. En als iemand mij kan vertellen waar dat knopje zit, zodat ik dat anders ga voelen.....heel graag.

" Bedoel je als het tegenvalt dat de hond wordt gewipt? "

Monique

Hond valt niet tegen hoor. Het is een prachtbeest, uiterlijk en innerlijk. Zie mn reactie hierboven. 

Hallo Cindy,

En dan tref je een reactie van iemand die het snapt. Het gaat inderdaad niet om "type" hond. Ik zou dit bij alle honden hebben. En dat had ik van te voren gewoon echt niet bedacht, dat ik zo zou zijn. Echt niet. Niet in t minste of geringste.
komt er bij deze hond dus bij dat hij sturing nodig heeft. Van te voren bedacht dat we dat allemaal prima zouden kunnen. En nu blijkt dat ik dan veel dingen al gauw weer zielig vind ofzo. Zo gek. Man wat n neuroot ineens. 
En dus slaap ik nu al weken echt dramatisch slecht.
Waarbij ik wel even wil aantippen dat de opvoeding goed gaat hoor. Dat is heel praktisch he ;-).

Dat kan ik me voorstellen dat dat inderdaad prachtig is, om te zien. 
Er staat inderdaad, bij kleine kinderen, al gauw een hond voor hun. Onze jongste had een band met hond van mn schoonmoeder. Een Appenzeller. Ook geen gemakkelijk ras, zegt "men". Wij konden er mee lezen en schrijven. En onze jongste helemaal. Maar zo klein als ze was, er stond dan wel wat voor haar. En idd, als dat dan begint te blaffen...ik kan me voorstellen dat dat beangstigend is. Niks mis mee.

Heeeel erg bedankt voor je reactie. 

Een heel lang verhaal inderdaad,rond de hete brij heendraaien,je zegt dat de hond een leider nodig heeft en jij dat niet bent.

jij slaapt slecht,jij bent er alsmaar in je hoofd mee bezig,jij kan het niet loslaten,jij wordt gek van jezelf,jij,jij....het draait allemaal om jou .

zo te lezen wordt dat prachtbeest met goed innerlijk en uiterlijk gewipt als jij,je niet beter gaat voelen.

" Een heel lang verhaal inderdaad,rond de hete brij heendraaien,je zegt dat de hond een leider nodig heeft en jij dat niet bent.
 
jij slaapt slecht,jij bent er alsmaar in je hoofd mee bezig,jij kan het niet loslaten,jij wordt gek van jezelf,jij,jij....het draait allemaal om jou .
 
zo te lezen wordt dat prachtbeest met goed innerlijk en uiterlijk gewipt als jij,je niet beter gaat voelen.
 
  "

Monique

Hoi Monique,

Het klopt. De vraag (ervaringen en hoe mensen daar een weg in hebben gevonden) gaat inderdaad niet over hond maar over mij.
En het is niet de bedoeling om om hete brij heen te draaien, hoor. Ik wil het zo goed als mogelijk verwoorden. Wat dus best lastig is.
En hond wordt niet "zomaar" gewipt. Erg jammer dit. Want we zijn allemaal erg verknocht aan onze hond. Bovendien geef ik, geloof ik, ook echt wel aan dat ik eea echt niet had verwacht van mezelf. dat ik mezelf dus slechter ken dan gedacht. Je hebt gelijk hoor, als je dat wilt lezen.
En daarom dus ook mijn vraag. Om wat zekerder te worden.

" Hallo Cindy,En dan tref je een reactie van iemand die het snapt. Het gaat inderdaad niet om "type" hond. Ik zou dit bij alle honden hebben. En dat had ik van te voren gewoon echt niet bedacht, dat ik zo zou zijn. Echt niet. Niet in t minste of geringste.komt er bij deze hond dus bij dat hij sturing nodig heeft. Van te voren bedacht dat we dat allemaal prima zouden kunnen. En nu blijkt dat ik dan veel dingen al gauw weer zielig vind ofzo. Zo gek. Man wat n neuroot ineens. En dus slaap ik nu al weken echt dramatisch slecht.Waarbij ik wel even wil aantippen dat de opvoeding goed gaat hoor. Dat is heel praktisch he .Dat kan ik me voorstellen dat dat inderdaad prachtig is, om te zien. Er staat inderdaad, bij kleine kinderen, al gauw een hond voor hun. Onze jongste had een band met hond van mn schoonmoeder. Een Appenzeller. Ook geen gemakkelijk ras, zegt "men". Wij konden er mee lezen en schrijven. En onze jongste helemaal. Maar zo klein als ze was, er stond dan wel wat voor haar. En idd, als dat dan begint te blaffen...ik kan me voorstellen dat dat beangstigend is. Niks mis mee.Heeeel erg bedankt voor je reactie.  "

gast

Ik zou even uitleggen waarom ik wel over het type hond begin. Ik heb zelf herplaats borders gehad en nu een herplaats Australian Shepherd. Beide werkhonden die veel vragen in de opvoeding, zeker de eerste jaren. Beide hebben, vanwege verschillende redenen, die start niet gehad bij hun vorige baasjes. En daardoor hebben ze wel wat issues die ik er zelf nu niet meer uit krijg. Niet dat dat voor jouw hond gaat gelden. Maar het ene ras opvoeden kost meer tijd en energie dan het andere. Er zijn honden waarbij het vanzelf goed komt, ook als je even wat minder in je vel zit. Er zijn rassen waar je veel meer tijd en energie in moet steken. Kelpie's en Dalmaten zijn beide druk en energiek en ontwikkelen beide snel ongewenst gedrag. Daar moet je gewoon die eerste jaren echt bovenop zitten. En er zoveel mee bezig zijn kan eigenlijk alleen als je het leuk vind, er energie van krijgt en bereidt bent om het met vallen en opstaan te doen. Ik vraag me zelf ook wel eens af wat ik ook alweer zo leuk vindt aan Australian Shepherds als ik weer eens met mijn handen in het haar zit. Maar over het algemeen vind ik het heerlijk om met ze te trainen, te sporten, te chillen en ze overal bij te betrekken. En ja, het kost bakken met tijd en ik moet mijn leven echt behoorlijk aan ze aanpassen. Zeker als ik mezelf vergelijk met een vriendin die een heerlijk makkelijk gezelschapshondje heeft dat zich eenvoudig voegt naar de ritme van haar gezin. Er zit dus wel degelijk verschil in de hoeveelheid werk die een type hond met zich meebrengt.  En de druk die het geeft op je dagelijks leven en functioneren. En vaak heeft dat inderdaad echt niet te maken met de tijd die je hebt, maar vooral met de energie die het je kost of die je er juist van krijgt.

Hoi Klara,

Het is een duidelijk verhaal, wat je schrijft. We gaan op cursus binnenkort (was allemaal uitgesteld ivm Corona) en ik ben heel nieuwsgierig hoe hij het daar gaat doen. In huis en tuin dingen aanleren is natuurlijk heel wat anders als in een ruimte waar nog andere pups zijn :-). Hij is in elk geval dol op andere honden. En mensen ook trouwens. Dat het van invloed zou zijn op ons dagelijks leven, daar hebben we natuurlijk rekening mee gehouden. Maar ik had er dus geen rekening mee gehouden dat het op deze manier van invloed zou zijn op mijn functioneren.
Anyway, wederom bedankt voor je reactie. 

" Hoi Klara,
Het is een duidelijk verhaal, wat je schrijft. We gaan op cursus binnenkort (was allemaal uitgesteld ivm Corona) en ik ben heel nieuwsgierig hoe hij het daar gaat doen. In huis en tuin dingen aanleren is natuurlijk heel wat anders als in een ruimte waar nog andere pups zijn . Hij is in elk geval dol op andere honden. En mensen ook trouwens. Dat het van invloed zou zijn op ons dagelijks leven, daar hebben we natuurlijk rekening mee gehouden. Maar ik had er dus geen rekening mee gehouden dat het op deze manier van invloed zou zijn op mijn functioneren. Anyway, wederom bedankt voor je reactie.  "

gast

Misschien wordt je zelf ook wel weer wat relaxter doordat jullie straks naar cursus gaan, ik merk zelf namelijk wel dat ik me er zekerder door voel, en je krijgt er toch ook een beetje bevestiging in dat je het allemaal wel goed doet. 

Is dit trouwens jullie eerste pup? Van ons wel namelijk, en dan is het toch wel zoeken naar doe je het goed of juist niet, daar kan je best onzeker van worden, waardoor je je ook erg rot kan gaan voelen natuurlijk! 

Ik zelf durfde bijvoorbeeld, onze pup absoluut niet los te laten lopen, en vroeg me ook af wanneer ik dat zou kunnen gaan doen, de mevrouw van de cursus gaf aan dat het juist heel verstandig is om daar direct mee te beginnen, omdat hij nu de focus vooral heeft op mij, een beetje huiverig heb ik ‘m uiteindelijk diezelfde avond los mee laten lopen, en hij bleef inderdaad gewoon bij me! En nu loopt hij in principe waar dat kan bijna altijd los met me mee!  Dat soort dingen wordt je dan wel weer zekerder van, en sterkt je ook weer in je gevoel dat je het wel goed doet! 

Ik ga even heel eerlijk zijn tegen je, omdat het soms nodig is voor iemand om dit te horen. Ik hoop niet dat je het te hard vindt, want het doel hiervan is om je te helpen.

Alleen jij kunt die knop vinden. Een verandering van mindset zit in jóu en jíj moet daar het werk voor doen. 

Je geeft een aantal redenen waarom het niet werkt en de gemeenschappelijke deler ben jij. Je kunt naar anderen luisteren, maar wat belangrijker is, is dat je naar jezelf luistert. Jij moet bij die nare gedachten (‘ik kan dit niet’, ‘ik stel anderen teleur’, ‘de pup krijgt niet wat hij verdient’, en zo verder) tegen jezelf zeggen dat het niet waar is, want je haalt jezelf compleet naar beneden en daarmee doe je jezelf geen lol, maar de pup en je gezin ook niet.

Ik zal je hier een aantal tips geven die ik rechtstreeks van een website pluk (robertvanderwolk.nl) en die in mijn ogen erg sterk zijn:

1. Wees nieuwsgierig: er is altijd een andere manier waarop je tegen dingen aan kunt kijken of ze op kunt lossen. Gebruik een speelse, nieuwsgierige kijk om te zien hoe je het voor jezelf leuker/prettiger/makkelijker kunt maken.

2. Omarm de sprong. 

Je amygdala ontvlamt en je hoofd vertelt je dat hoe het was voordat je pup kwam, het veiligste was.

Het denkpatroon dat afkomstig is van je brein’s ‘veiligheidsmodus’ zal proberen je tegen te houden om die sprong te wagen totdat de uitkomst 100% zeker is. Je brein probeert je enkel te helpen; het is niets meer dan een geërfde overlevingstechniek.

Stel jezelf dus gerust, adem in en spring. 

3. Veroordeel jezelf niet. Het kan zijn dat je vanalles tegen jezelf zegt omdat je je mindset niet eerder hebt veranderd. Van gedachten veranderen in een positieve context (bijvoorbeeld liever voor jezelf zijn zodat je de pup kunt houden) is enkel een stap die erop duidt dat je je grenzen verlegt.

4. Speel open kaart. Maak je gezin deelgenoot van je gedachten en vertel ze wat het met je doet. Voor mijn part vertel je het ook nog eens tegen je pup als jullie met z’n tweeën zijn. Het helpt als anderen het weten en je kunnen helpen. Geef aan wat je nodig hebt, daarmee help je hen ook. 

5. Pak kansen. Het leven zit vol kansen en om die kansen te grijpen betekent het dat je bereid moet zijn te improviseren. Gelukkig heb je het verbluffende vermogen om al doende je denken te activeren; een ingebouwd mechanisme om je toekomst te creëren.

Je kunt alleen genieten van de kansen van het leven met een mindset die openstaat voor verandering.

Het is lastig om tegen je eigen gedachten in te gaan, maar het is absoluut niet onmogelijk. Wellicht helpt het zelfs om herplaatsing überhaupt even niet meer als optie te zien: je gaat dit gewoon tot een succes brengen, klaar.  Soms werkt het voor mij als een ander tegen me zegt: schouders eronder, kop omhoog en gáán. Zet die knop om.
Daarom zeg ik dat nu tegen jou. 

En misschien lukt het uiteindelijk toch niet en kiezen jullie ervoor om de pup te herplaatsen. Dat is heel erg, maar dan heb je het wel geprobeerd.