Dominantietheorie

Ik heb verschillende chronische ziekten en ik moet zeggen dat ik op momenten dat ik niet goed ingesteld was, of iets mankeerde wat ik nog niet wist, ook zulk soort momenten had.

Van tot het autistisch toe alle geluiden die in je bubbel komen, tot dingen die niet meer doordrongen. Ontzettend chagrijnig, wat ik altijd aan mijn cyclus wijte, maar dat dus achteraf gezien door een overbelast lijf door glutenintolerantie kwam. Ook bijv. altijd koude voeten. Blijkbaar als je lijf in opperste staat van paraatheid is door chronische ontstekingen, kost dat zoveel energie dat je jezelf niet meer bent.

Ook bij heftige pijn na wortelkanaalbehandeling waarvan de verdoving niet pakte, ben ik bijv. het geheugen van bijna een hele dag kwijt.

Ik denk dat dat bij Leo ook zomaar mee kan spelen. Iets fysieks, of die wonden die niet genezen, of iets anders wat niet in orde is, waardoor hij constant op zijn tandvlees loopt en daardoor een kort lontje kan hebben.

: Mijn vriend roept hem rustig tot de orde, niks bestraffends, maar je kan op zo'n moment niks met een dog whisperer's stem, dat komt niet aan. Op de één of andere manier moet hij iets horen waardoor "he snaps out of it".

Dat betekend dat hij te hoor in de stres zit, dan is hij ook niet meer bereikbaar.

Hem toespreken komt niet meer binnen. Je zal dus voor hij in die modes komt iets moeten doen.

 Wat ik niet begrijp is dat dit gedrag ineens de kop is opgestoken. Hij vond me tot een maand geleden helemaal niet spannend (behalve in de context van zijn poot, en dat is eigenlijk ook plots gekomen).

In de context van zijn poot vind hij je spannend, dat kan hij gegeneraliseerd hebben.

Met gedrag wat plotseling verandert, dan kan je denken aan een heftige gebeurtenis, of pijn. grote kans, dat zijn pijn een rede kan zijn.

Ik kan inderdaad wel snoepjes gaan geven op momenten dat hij wakker is in zijn kamertje als mijn vriend erbij is (eigenlijk doe ik dat al, regelmatig hem iets lekkers geven als hij bij het hekje staat), maar ik vrees dat dat een hele andere omstandigheid is dan wanneer hij slaapt en wakker schiet. In zo'n geval is er geen marge om op tijd een uitval te vermijden met snoep. Het ene moment slaapt hij, het andere moment is hij wakker geschoten, en "is hij er niet meer".    

Toch kan het helpen om jou weer tot vertrouwd persoon te gaan maken, momenten dat hij bereikbaar is aan de band te gaan werken.

Als hij uitvalt, dan kan je idd niets meer, behalve voorkomen.

De omstandigheden van de uitvallen:

1) Leo kreeg de hik. Basil had zoiets blijkbaar nog nooit gehoord en schrok enorm. Hij stootte tegen Leo bij wijze van correctie. Ik zette me ertussen en haalde Basil zwijgend bij Leo weg. Mijn vriend kwam binnen en vroeg wat er aan de hand was. Ik draaide me naar hem om om het te vertellen, daarbij hikte Leo opnieuw, glipte Basil om me heen om hem weer aan te stoten, en Leo vloog op hem. Mijn vinger zat ertussen, en Basil had een wondje aan zijn oog.

De hik kan een trigger zijn, stres loopt op, het aanstoten trieerde Leo, je vriend komt binnen weer hikken en de stres is blijkbaar bij Leo zo hoop opgelopen, door de tweede stoot, dat hij op Basil klapte.

Ruzie om een trigger.

https://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/wat-is-trigger-stacking-en-waarom-moet-je-het-zien-te-voorkomen/

https://hondenlot.nl/gedragstherapie/stresssignalen.html

2) Leo en Daisy zagen voor het eerst de koeien in de wei net naast ons. Ze flipten allebei totaal. Wij hadden die reactie niet zien aankomen, en probeerden hen te kalmeren en weg te lokken. Basil vond vooral Leo zijn gedrag onaanvaardbaar en vloog hem aan om te corrigeren. Waarop Leo hem vastgreep, inclusief prooischudden. Ook weer kunnen uit elkaar halen. Basil had een wondje aan het tandvlees rond zijn hoektand.

Dit is ook stres die te hoog oploopt, door een trigger.

 maar Leo dacht blijkbaar wel dat Basil zijn balletje wou.4) Leo was hysterisch aan het blaffen op voorbijgangers en teruglokken hielp niet meer.zag me niet echt", en wilde hij uithalen naar mij.

Dit ging om bezit, dat was de trigger. Hij zat zo hoog in de stres, de aanval naar jou was redirect agressie.

Je bent zo boos en slaat uit woedde een deur dicht. Die deur kan er niets aan doen.

5) Hier was ik niet bij. Mijn vriend had Leo nieuwe balletjes gekocht. Hij lag er onder een struik op te knabbelen. Basil kwam al snuffelend voorbij, geen enkele interesse in de balletjes, neus in het gras. Typische verstijving van Leo die we ondertussen al kenden, mijn vriend greep Leo met zijn ene hand, en probeerde Basil met zijn andere hand tegen te houden, maar die wilde zichzelf ook verdedigen tegenover Leo en vloog telkens weer op Leo af. Het eindigde met Leo die in mijn vriends arm beet. 

Weer om de bal. Het in je vriend bijten de redirect agressie.

Het vreemde is dat dingen die voorheen nooit een probleem waren (in Leo's kamertje zijn, Leo's balletje, ik en zijn poot), plots niet meer kunnen… Wat is dan het volgende dat plots niet meer kan voor hem?

Het zou kunnen meer pijn bij Leo, maar wat ik lees, dat ik denk, dat al je honden een uitdaging nodig hebben, waarbij de stres vermindert gaat worden, zodat er thuis meer rust komt, omdat ze moe verzadigt zijn.

Ik lees te veel onrust, te veel spanning, dat is voelbaar bij ook de andere honden. Spanning slaat ook op hun over.

Je vraagt ook of het spel wel altijd leuk was voor beide partijen. Tja, mij leek het van wel. Ze wisselden vaak van rol, pauseerden vaak, veel spelbogen… Maar goed, er waren ook wel momenten waar ik zelf even voor kalmte heb gezorgd, omdat ik vond dat het misschien wat heftig werd.

Rol wissel is goed spel, als het te ver oploopt, b betekend dat toch een hoop stres.

Samen aan de lijn wandelen… Op dit moment ben ik nog wat bang dat er iets gaat gebeuren, en dat ze dan aan de lijn in elkaar hangen. Maar misschien is dat wel de manier om ze op termijn terug aan elkaar te herintroduceren. In elk geval wil ik dat pas overwegen als ik voel dat Basil zijn angst "manageable" is geworden.

Als je aan de lijn wandelt, zou je dat samen met je vriend moeten doen, zodat ze niet bij elkaar kunnen komen.

Je zou dan ook, beide flink uit elkaar en voertjes laten zoeken. Zo werk je aan de emotie.

Voertjes laten zoeken is niet afleiden, maar je bent bezit met de emotie en uiteindelijk ook het gedrag te veranderen.

Ze voelen zich prettig en. dat gevoel gaan ze aan elkaar koppelen.

OK, genoteerd wat de balletjes betreft. Makes sense.

Heel belangrijk is, om bezig te zijn met moe maken, door die neus te laten gebruiken. Geestelijk moe maken, werkt veel langer door dan fysiek moe maken. Van fysiek moe maken, herstellen ze nl heel snel, er zit adrenaline in het lijf, wat weer voor onrust kan zorgen.

Hij staat al van begin dit jaar op fluoxetine, eerst 20 mg, nu ondertussen de maximale dosis van 60 mg (hij weegt 30 kg). Inderdaad, het moet aangevuld worden door training, en daar doen we zelf ons best, maar zoals gezegd werden we in een korte tijdspanne in de steek gelaten door een aantal trainers en therapeuten. We gaan volgende week teruggebeld worden door iemand die hopelijk wel iets wil doen voor ons. Maar dat deel van de behandeling is dus meer dan dringend aan het worden… Hopelijk ben ik niets vergeten van je vragen.

Trainen is echt je oplossing.

pijn zou dus kunnen, maar wat ik schreef, te veel onrust. Je zal met alle 3 aan de slag moeten om ze vooral geestelijk moe en voldaan te krijgen.

Dat werkt nl op alle vlakken door. Net zo als nu de stres doorwerkt.

Je zou in je tuin ook wat gehoorzaamheid met Leo kunnen doen. Niet te vaak, 2 a 3 x per week, 10 min. Dat versterkt jullie band nl ook. Een Mechelaar vind het leuk om iets met jou toe doen.

Belangrijk is, om nu altijd te belonen met een voertje.

Dat wilde ik nog vragen: je zegt dat hij oefeningen niet lijkt te begrijpen. Hoe doe je de oefeningen?

Persoonlijk denk ik niet dat dit het soort hond is dat geholpen kan geholpen worden dankzij geschreven berichten op een forum voor gewone hondenliefhebbers of mensen die spelen dat ze Gt zijn.

Integendeel: ik vind het compleet onverantwoord om, in dit geval, huis en tuin hondentips door te geven.

Van wat ik lees, lijkt deze hond een tikkende tijdbom.

Ts heeft  dringend, professionele hulp ( geen trainers) nodig.

tuurlijk, ik denk ook niet dat de ts dat bedoeld, maar ervaringen delen, meedenken en vragen stellen, en suggesties maken helpt misschien de ts toch een beetje

ik denk dat wat Wilma zegt bijv. zeker meespeelt dat het lichamelijke deel een grote rol hierbij speelt

" Ik heb verschillende chronische ziekten en ik moet zeggen dat ik op momenten dat ik niet goed ingesteld was, of iets mankeerde wat ik nog niet wist, ook zulk soort momenten had.Van tot het autistisch toe alle geluiden die in je bubbel komen, tot dingen die niet meer doordrongen. Ontzettend chagrijnig, wat ik altijd aan mijn cyclus wijte, maar dat dus achteraf gezien door een overbelast lijf door glutenintolerantie kwam. Ook bijv. altijd koude voeten. Blijkbaar als je lijf in opperste staat van paraatheid is door chronische ontstekingen, kost dat zoveel energie dat je jezelf niet meer bent.Ook bij heftige pijn na wortelkanaalbehandeling waarvan de verdoving niet pakte, ben ik bijv. het geheugen van bijna een hele dag kwijt.Ik denk dat dat bij Leo ook zomaar mee kan spelen. Iets fysieks, of die wonden die niet genezen, of iets anders wat niet in orde is, waardoor hij constant op zijn tandvlees loopt en daardoor een kort lontje kan hebben. "

Wilma en Dobby

Helemaal eens

Ik zit hier met mn arm in t gips, gebroken hand en pijn,  ben super geprikkeld, chagrijnig, kort lontje, terwijl ik normaal nooit humeurig of chagrijnig ben.

Ik vind mezelf echt super zielig met mijn kapotte pootje

" tuurlijk, ik denk ook niet dat de ts dat bedoeld, maar ervaringen delen, meedenken en vragen stellen, en suggesties maken helpt misschien de ts toch een beetje
ik denk dat wat Wilma zegt bijv. zeker meespeelt dat het lichamelijke deel een grote rol hierbij speelt "

Dobry

Ik ben de eerste om toe te geven dat honden die pijn hebben chagrijniger zijn: ik maak het elke dag mee in het trimsalon.

Ts heeft zogezegd al verschillende professionals thuis gehad om de hond te screenen, ze ging niet akkoord met hun bevindingen....van geen enkele die verschillende hondengedragstherapeuten.

Dan kan ik al raden wat deze aangeraden hebben...

En dan gaan sommigen hier het even oplossen met voertjes en een " beetje trainen"...?

Compleet onverantwoord.

ik denk persoonlijk dat eerst het lichamelijke opgelost moet gaan worden voordat er überhaupt aan trainen gedacht kan worden.

Lola was ook "agressief" en in die tijd was er ook zeker niet aan trainen te denken, trouwens ben ik geen "train"mens en is ze eigenlijk nooit getraind het kwam gewoon allemaal vanzelf goed toen ze tot rust kwam en zich veilig en begrepen voelde. Wel mezelf getraind in altijd kalm en positief blijven tegenover haar, zo nodig afstand bewaren.

OK, ik reageer zo meteen op de jullie constructieve posts, maar er moet me één ding van het hart.

Luz, denk niet dat ik het niet met je eens ben dat we professionele hulp nodig hebben. Ik loop al maanden te zoeken naar professionele hulp, maar verder dan het intake gesprek zijn we nog niet geraakt, omdat Leo's verhaal buiten de scope ligt van de meesten! Ik weet niet waar je het haalt dat ik "ZOGEZEGD al verschillende therapeuten thuis heb gehad"? Ten eerste, je implicatie dat ik mijn verhaal uit mijn duim zuig, apprecieer ik niet. Ten tweede, wílden ze al maar eens langs komen! Dat zou al helpen! Maar er heeft het 1 iemand geprobeerd, en die heeft het opgegeven na 3 afspraken, waar telkens een maand tussen zat zodat we lekker veel tijd kwijt zijn geraakt voor niks, omdat ze overboekt was. En toen het echt kritiek werd, brak Corona uit, en kón er niemand komen! En dan ga ik voorbij aan al die wat niet eens de moeite namen om te willen komen! En waar heb ik geschreven dat ik het niet eens was met hun bevindingen? Welke bevindingen? Hun "Nee mevrouw, sorry, hier heeft u andere expertise voor nodig."? Of hun "Maar er is wel al een bijtincident geweest? Ja, dan is de kans op success gering."? Of hun "Sorry, maar dat is te ver rijden voor mij." Of hun "Neem zeker opnieuw contact op als zijn poot genezen is!"? Noem je dat "bevindingen"? Ik heb gezegd dat ik in enkele ongerelateerde gevallen Dany Grosemans heb leren kennen, en me niet goed voelde bij zijn aanpak. Mag ik dit nog vinden? Ik heb dit topic geopend omdat ik de tijd tussen nu en professionele hulp (die ik werkelijk ga inschakelen, maar dankzij Corona kan dat dus nu pas weer) zo geïnformeerd en nuttig mogelijk zelf wil opvullen. En aan alle reacties heb ik al véél gehad. En natuurlijk weet mijn kleine teen ook wel dat dat geen kant-en-klare recepten zijn voor zijn genezing! Maar ze zijn tenminste constructief! Daar heb ik in deze periode veel meer aan dan iemand waarvan de bitterheid en de minachting uit haar reacties druipt! 

OK, sorry, ik wil niet kwaad worden hier, dat is niet de bedoeling. Ik apprecieer, respecteer, en ga akkoord met je opinie dat professionele hulp dringend nodig is. Ik doe mijn aller-uiterste best om die te vinden. Maar laat me in de tussentijd alsjeblieft even deelnemen aan een community van mensen die evenveel voor hun dier zouden doen als ik.

Als je het antwoord krijgt dat er na een bijtincident " niks meer aan doen is" dan zit je bij de verkeerde mensen.

Maar na je reaktie op Dany Grosemans vind ik je antwoorden minstens raar...

En realistisch zijn heeft niks te maken met veel of weinig van je honden te houden.

Het moet veilig en leefbaar blijven voor zowel de probleemhond, de andere honden en mensen.

Het is heel begrijpelijk dat je wel es kwaad wordt, als je professionele hulp zoekt en je je niet écht gehoord of geholpen voelt. Tuurlijk word je daar radeloos en emotioneel van. En tuurlijk zoek je dan ook oplossingen of steun of (h)erkenning in andere hoek (zoals op een forum, of uit een boek).

In welke provincie/regio woon je? 

Iedereen allereerst heel veel beterschap met al jullie lichamelijke issues, breuken, en aandoeningen! Sterkte!

@Wilma en Dobby: Ja absoluut, er is zeker een grote medische component betrokken bij zijn toestand. Eerst die breuk, nu die wonden. Maar zijn beginnende agressie was eerder dan zijn wonden. Dus pijn was eerst, toen dus stress door die pijn, toen een wondje dat groter werd door die stress, dat gaf nog meer pijn, en dus nog meer agressie, nog meer stress, en uiteindelijk wonden die maar niet genezen. En ziehier onze vicieuze cirkel. En daarbovenop weet ik zeker dat er ook genetische elementen meespelen. Zijn voormalig Turks-Antwerpse eigenaar was vermoedelijk niet zo erg bezig met welke moeder en vader best niet of wel met mekaar matchen...

@ Suzanne en Luca: Ja, ik ben het eens met wat je zegt, alle incidenten stonden bol van de stress en de onrust, en die voelden we ook significant dalen in huis nu Basil en Leo gescheiden zijn. En nu zijn we met beide honden apart tijd aan het doorbrengen om hun hoofdjes te vullen met leuke dingen. Ze moeten niet enkel kalmeren, ze moeten ook weer gelukkig worden. En ik ben het eens dat trainen hier een oplossing voor is, maar ik wil het wel juist doen, omdat (en ik val hopeloos in herhaling) ik momenteel geen professionele trainer/therapeut aan boord heb. Maar... Ik verwacht morgen een telefoontje. Fingers crossed...

@Dobry: Ja, de dierenarts wilde oorspronkelijk ook eerst hem medisch helemaal in orde hebben vooraleer ze het groen licht wilde geven voor training. Maar die pogingen om hem er medisch door te krijgen slepen ondertussen al van november aan. En het effect van de psychofarmaca kunnen we het beste evalueren door zijn "trainbaarheid" te bekijken over de tijd. Maar ergens blijft het een verschrikkelijk frustrerend kip-of-ei-verhaal...

@Luz: Mijn oprechte excuses voor het niet adoreren van jouw grote idool...

@Alaska's Finest!: Ik woon in Belgisch Limburg.

" ik denk persoonlijk dat eerst het lichamelijke opgelost moet gaan worden voordat er überhaupt aan trainen gedacht kan worden.
 
Lola was ook "agressief" en in die tijd was er ook zeker niet aan trainen te denken, trouwens ben ik geen "train"mens en is ze eigenlijk nooit getraind het kwam gewoon allemaal vanzelf goed toen ze tot rust kwam en zich veilig en begrepen voelde. Wel mezelf getraind in altijd kalm en positief blijven tegenover haar, zo nodig afstand bewaren.
 
 
  "

Dobry

Natuurlijk ben ook jij aan het trainen, conditioneren geweest. Trainen doe je niet alleen  door trucjes te leren op een trainingsveld, trainen doe je ook onbewust en houd eigenlijk nooit op.

Je traint je hond de riem om te laten doen, even wachten als je de deur open doet, even zitten voor het eten, komen als je ze wilt aanlijnen. Je traint ze om alleen te leren. zijn, niet te trekken aan de lijn.

Toen je Lola net had, hield  je buiten de lijn kort, daarmee ben je aan het trainen en liep dezelfde routes

Trainen, maakt dat de hond weet wat er van hem verwacht wordt het wordt voorspelbaar en dat zorgt voor rust.

Ik train oa ook, door alleen benoemen en zo kent Luca de namen van al onze poezen, de schildpadjes, mijn familie en een aantal vrienden, namen van voorwerpen, van plaatsen waar we heen gaan.

trainen is meer dan trucjes leren

" Natuurlijk ben ook jij aan het trainen, conditioneren geweest. Trainen doe je niet alleen  door trucjes te leren op een trainingsveld, trainen doe je ook onbewust en houd eigenlijk nooit op.
Je traint je hond de riem om te laten doen, even wachten als je de deur open doet, even zitten voor het eten, komen als je ze wilt aanlijnen. Je traint ze om alleen te leren. zijn, niet te trekken aan de lijn.
Toen je Lola net had, hield  je buiten de lijn kort, daarmee ben je aan het trainen en liep dezelfde routes
 
Trainen, maakt dat de hond weet wat er van hem verwacht wordt het wordt voorspelbaar en dat zorgt voor rust.
 
Ik train oa ook, door alleen benoemen en zo kent Luca de namen van al onze poezen, de schildpadjes, mijn familie en een aantal vrienden, namen van voorwerpen, van plaatsen waar we heen gaan.
trainen is meer dan trucjes leren "

Suzanne en Luca

ja dat klopt idd wel, op die manier was ik ook aan het trainen, bij het woord trainen heb ik misschien de verkeerde associaties in mijn hoofd

@ Suzanne en Luca: Ja, ik ben het eens met wat je zegt, alle incidenten stonden bol van de stress en de onrust, en die voelden we ook significant dalen in huis nu Basil en Leo gescheiden zijn. En nu zijn we met beide honden apart tijd aan het doorbrengen om hun hoofdjes te vullen met leuke dingen. Ze moeten niet enkel kalmeren, ze moeten ook weer gelukkig worden. En ik ben het eens dat trainen hier een oplossing voor is, maar ik wil het wel juist doen, omdat (en ik val hopeloos in herhaling) ik momenteel geen professionele trainer/therapeut aan boord heb. Maar... Ik verwacht morgen een telefoontje. Fingers crossed...

Precies, positieve ervaringen op doen, dat draagt bij aan hun welzijn, het weer gelukkig worden. Als je je prettig voelt, de weegschaal de positieve kant opstaat, kunnen ze ook meer hebben.

Ik duim dat je hulp krijgt!

Wat trouwens ook een rol kan spelen is de leeftijd van Leo. Jonge honden, ondergaan nog een hoop. Richting volwassenheid, kunnen ze steeds vaker van zich laten horen.

Bij de staffords noemt men dat de knop die omgaat, waarbij ze hond intolerant kunnen worden.

Dat laatste is overigens niet alleen bij de staffords van toepassing.

Hij gaat richting volwassenheid en het kan best dat hij de correcties van Basil niet meer accepteert, het aanstoten met niezen, zijn bal willen verdedigen.

Het zijn eigenlijk meestal kleine puzzelstukjes, die bijdragen aan incidenten, zo ook kleine puzzelstukken, die bijdragen aan een oplossing.

Ik hoop dat je ons op de hoogte houd en je wat aan de tips hebt.

ja dat is het frustrerende aan het hele verhaal voor alle partijen

is er ook iets bekend hoe hij het bij die eerste baas had, een erg positieve indruk krijg ik er niet van 

@Dobry: Ik ben het eens met Suzanne en Luca, natuurlijk gaat het goed omdat je hebt getraind! Een hond komt nooit "vanzelf" goed, dan was echt jij hoor ! En nee, er is eigenlijk zo goed als niks bekend over de vorige eigenaren. De mensen die hem achtergelaten hebben bij de dierenarts, stonden niet eens op zijn chip. Dat was de eigenaar dáárvoor nog (de "fokker" denk ik). Maar toen we hem in huis namen na zijn operatie was het duidelijk dat hij helemaal niks van het binnenleven kende. Van de gewoonste dingen was hij bang. Het officiële verhaal van die mensen was dat hij zich tijdens het wandelen losgerukt had, en onder een auto was gelopen. Maar een riem had hij niet om, en had hij ook nog nooit van zijn leven gezien. Dus hij zat ergens in een hok in de tuin vermoedelijk, is uitgebroken, en is los onder een auto gelopen. Da's onze theorie.

@Suzanne en Luca: Ja, ik denk dat het inderdaad een kwestie was van "emmertje vol". En waar ik bang voor ben is dat dat richting Basil permanent is. Maar goed, laten we ons daar nog maar niet over pijningen...

En ja hoor, ik hou jullie zeker op de hoogte! Net trouwens een nieuw speur/apportspelletje met Leo gedaan. Snoepje gooien, "zoek!", en dan knalgroene targetschijf in de hand, "touch!". Hij haalde zijn snoepje, en kwam leuk teruggelopen, en "boop" met zijn neus op de targetschijf! Dat is een blijvertje! 

Gaaf de touch!

Slimme hond en ze vinden het zo leuk samen met jou iets te doen

Oohh wauw, zo leuk!

hij heeft dus al een slechte start gemaakt hoogstwaarschijnlijk

maar superleuk dat het spelletje zo goed aankwam, lekker veel positieve ervaringen opdoen is belangrijk en goed voor de band

(in mijn beleving is een hond van zichzelf uit al "goed" en heeft dat niets met trainen te maken, maar ik snap wat jullie bedoelen)

Trainen is niet bedoelt om je hond te veranderen, het is bedoelt om elkaar te gaan begrijpen.

Ik leer wat ik met zit bedoel en Luca leert mij weer, dat ze wilt drinken als ze in de waterbak krabt, of naar buiten wilt als ze voor de deur gaat staan.

 
Ik vind het wel belangrijk, dat het zonder dwang gaat, geen moeten is en plezier oplevert.

Vandaag effectief telefoontje terug gekregen van een trainingscentrum. Korte samenvatting van het gesprek: "Ik wil zeker enkele oefeningetjes doorgeven die jullie kunnen doen met hem. Maar mijn ervaring leert dat de slaagkansen om van een dergelijke hond een succesverhaal te maken 0 zijn." Zucht. Another one bites the dust...

https://www.doggo.nl/artikelen/probleemgedrag/hoe-vind-ik-een-goede-gedragstherapeut/

https://www.kahot.be/

Misschien kan je hier een goede vinden.

Die laatste, heeft blijkbaar weinig ervaring en ik vrees geen goede opleiding.

Dat laatste is zo belangrijk.

een dergelijke hond.... 

misschien maar goed dat dit trainingscentrum (ik heb nog altijd moeite met het woord omdat ik niet weet wat ik me erbij voor moet stellen) je niet kan helpen, degene die antwoord,lijkt niet iemand te zijn die zich uitkent met herplaatsers, die een slechte start hadden en ook nog pijn/medische problemen hebben. En bovendien lijkt alleen gegarandeerde succesverhalen aan te durven nemen.

@Suzanne en Luca: Bedankt, ik ken er inderdaad al enkele van. De rest ga ik eens opzoeken.

@Dobry: Hij heeft enorm veel verhalen over honden "met een moeilijk verhaal", en telkens eindigt het verhaal met een verloren strijd… Het ontneemt je echt alle hoop...

Anyway, we hebben besloten om per direct met gedragstherapie voor Basil te beginnen. Geen enkele therapeut of trainer heeft daar een bezwaar tegen, en hij heeft het ook nodig voor zijn angsten voor Leo, zijn hyper gedrag als mijn vriend niest, of als Daisy aan het dromen is, of als Leo zich verslikt of hikt… Dat maakt Basil zeker ook een groot deel van het probleem als uitlokkende factor, en dan zijn we tenminste daar al aan het werken. Vrijdag hebben we een eerste les. En in de tussentijd zoeken we verder voor Leo.

Wat goed! Dat gaat zeker ook invloed op Leo hebben.

Is die gene goed opgeleid? Wie weet wil die uiteindelijk ook met Leo aan de slag.

Succes

Ik had je trouwens een pb gestuurd

Welja, het is iemand die heel goed is opgeleid, maar die ook niet positief was over Leo. Maar ik heb dat voor Basil even aan de kant geschoven, om aan de slag te kunnen. Misschien, zoals je zegt, verandert hij gaandeweg ook van gedacht over Leo, maar daar ga ik niet op wachten. Ik weet trouwens niet of ik, nadat hij zo negatief was over hem, dat zelf wel wil. Ik zoek verder voor Leo. 

En ja, sorry, ik heb dus net je pb gezien… Ik ben nog een groentje hier, en mijn blik was nog niet naar de rechterbovenhoek van mijn scherm gegaan ...

Mag ik weten met welke therapeut je in zee gaat?

Of is het een trainer?

Jelte Van Camp, van Canifit. Hij is beide therapeut en trainer, maar wij hebben hem nu voor therapie. In duet met Laura Bangels, moet ik er eigenlijk bijzeggen.