dominante golden retriever

Ik vind niet dat Suzanne alle situaties zomaar benaderd vanuit onzekerheid. Ze oppert het als een mogelijkheid. En het lijkt mij inderdaad zo dat onzekerheid, bij meerdere gedragsvertoningen, ook de oorzaak is.  Ze zegt volgens mij niet dat het echt zo is, maar dat het mogelijk is. Zo heb ik het toch begrepen. 

Ik ben het ook niet altijd eens met Suzanne, dat weet zij ook.  Maar elkaar direct gaan aanvallen... daar heeft de TS toch niets aan?   We mogen het natuurlijk met elkaar oneens zijn...  en we mogen dat ook wel schrijven dat we het oneens zijn.  Maar het doel moet toch zijn om de TS te helpen met zijn of haar vragen?   Is het dan gewoon niet beter dat we elks onze eigen mening en ervaringen delen (zonder elkaar daarbij te bekritiseren) en dat de TS dan zelf uit kan uitzoeken of uitmaken welke oorzaak, welke theorie of welke oplossing bij zijn/haar hond het meest van toepassing kan zijn? Elke hond is anders, en de TS kent zijn hond het beste en de verschillende theorieën, oorzaken en/of oplossingen daar aan toetsen toch? 
Ik hoop alvast dat de TS, ondanks de aanvallende discussie hier, toch antwoorden kan vinden op hem/haar vragen en deze kan toetsen aan zijn/haar hond. 

Ik volg intussen mee, want het is wel een interessant onderwerp en een goeie vraag van de TS.

Ok, als de hond van Dagmar dat niet uit dominantie doet...  wat is volgens jou dan wel de reden?  Ik weet het zelf ook niet hoor, dus ik wil je niet corrigeren ofzo, ik vraag enkel wat verduidelijking.  Mijn hond vertoond dat gedrag thuis niet, hij plast niet op mijn spullen, of waar ik ben aan geweest (of de tuinstoel waar ik opgezeten heb).  Maar hij plast tijdens de wandelingen wel overal waar hij een geurtje van een andere hond riekt.  Het is een vorm van markeren dacht ik, maar geen teken van dominantie? Is die theorie echt zo achterhaald? En waarom?   Ik zou er gewoon graag wat meer over weten. 

Ahja, nog één vraagje:  Als ik zelf tijdens een wandeling in het bos zelf moet plassen tegen een boom. Mijn hond wacht dan braaf achter mijn rug...  maar het eerste wat hij daarna doet is steeds zelf tegen diezelfde boom gaan plassen...  Wil hij dan zeggen: "Die boom is niet alleen van jou, maar ook van mij"? Of zegt hij: "Jij wil laten weten dat je hier bent geweest, wel ik wil dat dan ook"?

Niks! met mensen heb je een theekransje, met je hond plas je samen tegen een boom om geur achter te laten voor de volgende hond, sociale interactie...net als een theekransje.

Even off-topic en ook totaal niet vervelend bedoeld, maar dit is zo’n voorbeeld wat ik in een ander topic bedoelde met zoveel analyseren vd hond (waarschijnlijk vroeg jij het je gewoon af waarom hij dit doet, zonder er echt een analyse erop los te gooien).

De GT’s hebben er waarschijnlijk een hele theorie over, terwijl ik alleen maar denk: OK. Niet meer en niet minder.. haha.

Begrijp me niet verkeerd, ik let ook goed op wat onze honden aangeven! Maar soms denk ik er niet te ver over na.

Doe je bij kinderen toch ook niet?

Naja.. back on topic ;).

Geen idee, ik ken haar hond niet.

Het typische aan de rangordetheorie van vroeger was dat we toen constant dachten dat honden alles deden om ons te overheersen, om daardoor meer macht te krijgen over ons ( ook tov elkaar)

We bekeken honden in die tijd echt heel negatief.

Je kan meestal dadelijk merken aan mensen of ze nog steeds in die theorie geloven: ze zijn constent in " strijd" met hun hond en veel handelingen van hun hond wordt als negatief bestempeld. Hij wil hun altijd overheersen, hij is daar hele dagen bij bezig (denken ze)

Markeren heeft niks met domineren te maken.

Het is gewoon een geur achter laten, niet het ding opeisen waar ze tegen geplast hebben ( is ook weer een fout idee uit die rangordetijd).

Ik ken jouw hond ook niet, dus geen idee waarom hij dat doet.

Als je er meer over wil leren kan je altijd bij gediplomeerde mensen een cursus hondengedrag gaan volgen.

Dat is absoluut niet waar... Mijn Dobber was onderdanig aan de reu van mijn broer. Ze heeft die hond leren kennen toen ze bijna 1 jaar was en hij 2. De reu is altijd dominant geweest en zij accepteerde dat. Maar hoe ouder ze werd, hoe meer ze de baas wilde worden. De eerste keer dat ze actief probeerde om de dominante hond te worden, was toen ze hem aanvloog op een zwak moment. Uiteindelijk konden ze niet meer samen, omdat ze gingen vechten.

Een kennis van mij had (op dat moment) 7 honden, waarvan een aantal uit hetzelfde nest. Eén van deze nestgenoten was de omega van de hele roedel, maar haar zus was de alpha teef. Uiteindelijk is er een keer een gevecht geweest en daarna konden ze niet meer samen, omdat het jonge zusje haar zus niet meer accepteerde als alpha. Tot zo ver aangeboren rangen... 

Dan zal jij het beter weten dan de wetenschappers.

En geen idee waarom die honden in jouw verhaal zo deden, kunnen allerlei gedragsafwijkingen zijn.

Nee hoor, het zijn/waren allemaal volkomen normale honden :). 

Ik ben overigens wel nieuwsgierig naar dat onderzoek van de WUR. Weet iemand waar ik het kan bekijken?

Je kent hem niet, maar je weet wel dat hij niet dominant is? 

Het is verder helemaal geen negatieve hond, integendeel en waar ik wel of niet in geloof, doet bij mijn handelen ook helemaal niet ter zake. Hoe ik met mijn honden omga, bepalen ze zelf door hoe ze zijn. Dat wordt niet bepaald door theorieën. 

https://www.groenkennisnet.nl/nl/groenkennisnet/show/Signalen-van-agressie-bij-honden-geen-maat-voor-dominantie.htm

https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0133978

Utrechtse school, al van 2015.

We zijn al weer een paar jaar en een hoop onderzoeken verder.

Bedankt! Ik heb alleen de eerste link helemaal doorgelezen. De tweede link is me net even wat te lang (en te engels' ;))

Is dit trouwens wel het onderzoek waaruit zou blijken dat honden aangeboren rangen hebben die hun hele leven niet meer veranderen? Want daar lees ik dus niks van in die eerste link (en ook niet in de tweede die ik deels gelezen heb)... 

" Utrechtse school, al van 2015.
We zijn al weer een paar jaar en een hoop onderzoeken verder. "

Suzanne en Luca

Wat is dan het nut van al die onderzoeken? Als ze elkaar telkens tegenspreken, wat kun je er dan mee? Hoe weet je dan welk onderzoek waar is? Persoonlijk kijk ik daarom liever naar mijn eigen hond, i.p.v.  naar een onderzoek...

Tegenspreken? 

Nee hoor, ze zijn verder gegaan met het onderzoeken, als aanvulling.

Joanne doet geweldig onderzoek naar gedrag en er worden steeds meer ontdekt.

Ik ken haar en ben grot fan van haar.

Deze en andere onderzoeken met een andere invalshoek, werden weer met elkaar vergeleken, waardoor anno 2020 er weer net een iets andere kijk op is.

Blijf vooral open staan voor nieuwe hedendaags inzichten.

Als je nog steeds de dominantie of roedeltheorie als uitgangs punt gebruikt, tja dan doe je je hond erg te kort.

Dat verklaart ook bepaalde gedragingen, voor mij.

Het is logica Hanna, gedrag is logisch.

Een hond die heel zeker is van zijn zaakjes, heeft het niet nodig om uit te vallen, naar bezoek te blaffen, of te gaan plassen uit stres.

Dergelijk gedrag komt bijna (dus niet altijd) door onzekerheid.

Angst is heel wat anders dan onzekerheid, daar zie je vaker vlucht gedrag, weg willen.

Gelukkig hebben honden geen minderwaardigheid complex.

Ik verzin het niet, ik neem het gedrag van honden als uitgangs punt, oorzaak en gevolg, de leerprincipes.

Waarom vind denk je dat dergelijk gedrag  een obsessie is?

" Het is logica Hanna, gedrag is logisch.
 
Een hond die heel zeker is van zijn zaakjes, heeft het niet nodig om uit te vallen, naar bezoek te blaffen, of te gaan plassen uit stres.
Dergelijk gedrag komt bijna (dus niet altijd) door onzekerheid.
 
  "

Suzanne en Luca

Heel zeker waar.

Ik weet een ding zeker als ik het betrek op mijn eigen pup;

Dyuna blaft soms behoorlijk naar anderen honden. Dit kunnen mijn inziens twee dingen zijn.

Of ze heeft een grote klep (de pubertr*t uithangen) en zodra de hond korterbij komt, is ze toch niet zo groot en sterk als dat haar mondwerk deed overkomen;

Of ze blaft juist omdat ze niet zo groot en sterk is en laat zich op afstand al gelden.

Wat het concreet gaat worden?

Over een jaar zal ik jullie het antwoord geven dan zal het wel duidelijk zijn wat het was.

Ps. Misschien een klein tipje; probeer jullie Eigen ervaringen te delen zodat Ts eruit kan pikken wat voor hem wijs is en wat werkt...gaan gooien met linkjes ed is iets wat Ts waarschijnlijk ook al zelf geprobeerd heeft op te zoeken vooraleer hij om advies hier kwam vragen. Just an idea om het leuk te houden

Een hond die heel zeker is van zijn zaakjes, heeft het niet nodig om uit te vallen.

Suzanne en Luca

In dat geval: waarom valt een hond ook uit naar een kat? Alleen omdat de hond onzeker is? Of ook omdat ie geen katten moet in zijn buurt en ze met veel kabaal wil wegjagen?

Net om diezelfde reden kan een hond ook lelijk te keer gaan naar een andere hond. Of een mens.

"Ik duld jou hier niet, oprotten!"

En wees maar zeker dat een hond, die anderen niet duldt in zijn buurt, ook héél zeker van zijn zaak kan zijn.

Jij kan dan wel vinden dat het nergens voor nodig is om uit te vallen, maar de hond kan daar heel anders over denken 

Maui doet dit ook terwijl ze juist super sociaal is naar andere honden. Ik denk dat het een stukje frustratie kan zijn omdat ze er graag heen wilt, maar ze niet kan omdat ze aan de lijn zit. Hoeft dus niet altijd onzekerheid te zijn. 

Frustratie kan je natuurlijk ook dikwijls plaatsen onder het labeltje onzekerheid.

Doe daar nog een stukje ervaring ( ik blaf en dan gaat die griezel weg) , opvoeding ( of net geen), en gewoonte bij ( als ik hard genoeg blaf mag ik eens gaan ruiken aan die andere hond) en dan weet je helemaal niet meer waarom die hond dat doet.

Een zelfzekere hond is niet vlug gefrustreerd.

Waarom een hond achter een kat aanjaagd? Waarom jagen  dikwijls diezelfde honden, achter andere dieren?

Bij Dyuna weet ik helaas heel zeker dat ze op het moment supreme 'bang' word. Met name volwassen honden. Ze gaat dan in het gras liggen en durft betreffende hond niet te benaderen. Zodra deze toch korterbij komt rent ze al piepend weg met de kont naar beneden en staart tussen de benen.

Bij een puppyvriendinnetje was ze laatst wel snel ontdooit en gingen ze spelen. Echter moest ze niks weten van de aanwezige volwassen hond.

" In dat geval: waarom valt een hond ook uit naar een kat? Alleen omdat de hond onzeker is? Of ook omdat ie geen katten moet in zijn buurt en ze met veel kabaal wil wegjagen?
Net om diezelfde reden kan een hond ook lelijk te keer gaan naar een andere hond. Of een mens.
"Ik duld jou hier niet, oprotten!"
En wees maar zeker dat een hond, die anderen niet duldt in zijn buurt, ook héél zeker van zijn zaak kan zijn.
Jij kan dan wel vinden dat het nergens voor nodig is om uit te vallen, maar de hond kan daar heel anders over denken 
 
 
  "

Alaska's Finest!

Het gedrag naar katten heeft niets te maken met zeker-of onzekerheid. Het heeft te maken prooidrift. Een kat is een trigger, leuk spel om op te jagen.

Jij hebt het over dat een hond heel zeker kan zijn met bepaald gedrag, jazeker kan dat.

Als een hond succes heeft met bepaald gedrag, kan een hond heel zeker worden met dat bepaalde gedrag.

Dat wil niet zeggen, dat deze hond ook heel zeker is van zich zelf, sterker, een zekere hond heeft het niet nodig een ander weg te snauwen.

Als je denkt dat het wel zo is, raad ik je aan om de hond te filmen en vertraagd terug te kijken, dan kan je goed de onzekere houding terug zien.

Het gaat niet om wat ik vind, het zijn de bevindingen door het eindeloos observeren van gedragingen door vele gedragsbiologen en andere onderzoekers

Zelfzekerheid is niet hetzelfde als verdraagzaamheid.

Zelfzeker is zeker zijn van je eigen kunnen, niet twijfelen aan je eigen kracht en capaciteiten, zelfbewust zijn van je talenten, je inzicht, enz. Stevig met de voeten op de grond staan.

Dat is niet hetzelfde als je makkelijk schikken, makkelijk aanvaarden, of toegeeflijk zijn.

Dus ook zelfzekere honden kunnen snel gefrustreerd zijn als een situatie hen niet zint, omdat het niet over henzelf gaat maar over externe factoren die ze anders willen hebben, naar hun hand willen zetten, e.d. Ook zij kunnen dus gewoon kwaad worden, onhebbelijk zijn, explosief reageren.

Ik heb de indruk dat men vanalles en nog wat onder 'onzekerheid' zet wat helemaal niks met onzekerheid te maken heeft.

Als je denkt dat het wel zo is, raad ik je aan om de hond te filmen en vertraagd terug te kijken, dan kan je goed de onzekere houding terug zien.

Suzanne en Luca

Oh, maar ik kan dat heel goed zien, en daar zit geen geintje onzekerheid in 

Angst zie je aan de houding.

Het liggen is een stressignaal, het is bevriezen.

Ze zitten dan zo hoog in de stres dat je geen invloed meer hebt.

Het zegt alleen dat ze het op dat moment spannend vind.

Logisch, stres is een verlaging van de voorspelbaarheid en beïnvloedbaarheid en dat is wat er op dat moment aan de hand is. Ze kan niet weten wat er gaat gebeuren en heeft op dat moment ook geen invloed op de andere hond

Als je er iets mee wilt, zal je voordat ze bevriest er mee aan de slag kunnen gaan

" Zelfzekerheid is niet hetzelfde als verdraagzaamheid.
Zelfzeker is zeker zijn van je eigen kunnen, niet twijfelen aan je eigen kracht en capaciteiten, zelfbewust zijn van je talenten, je inzicht, enz. Stevig met de voeten op de grond staan.
Dat is niet hetzelfde als je makkelijk schikken, makkelijk aanvaarden, of toegeeflijk zijn.
 
Dus ook zelfzekere honden kunnen snel gefrustreerd zijn als een situatie hen niet zint, omdat het niet over henzelf gaat maar over externe factoren die ze anders willen hebben, naar hun hand willen zetten, e.d. Ook zij kunnen dus gewoon kwaad worden, onhebbelijk zijn, explosief reageren.
 
Ik heb de indruk dat men vanalles en nog wat onder 'onzekerheid' zet wat helemaal niks met onzekerheid te maken heeft. "

Alaska's Finest!

Je hebt een heel ander beeld van een zelf verzekerde hond als ik:

https://hondenlot.nl/gedragstherapie/lichaamstaal.html

" Zelfzekerheid is niet hetzelfde als verdraagzaamheid.
Zelfzeker is zeker zijn van je eigen kunnen, niet twijfelen aan je eigen kracht en capaciteiten, zelfbewust zijn van je talenten, je inzicht, enz. Stevig met de voeten op de grond staan.
Dat is niet hetzelfde als je makkelijk schikken, makkelijk aanvaarden, of toegeeflijk zijn.
 
Dus ook zelfzekere honden kunnen snel gefrustreerd zijn als een situatie hen niet zint, omdat het niet over henzelf gaat maar over externe factoren die ze anders willen hebben, naar hun hand willen zetten, e.d. Ook zij kunnen dus gewoon kwaad worden, onhebbelijk zijn, explosief reageren.
 
Ik heb de indruk dat men vanalles en nog wat onder 'onzekerheid' zet wat helemaal niks met onzekerheid te maken heeft. "

Alaska's Finest!

Ik weet ook zeker dat het bij Maui geen onzekerheid is. Ze speelt wekelijks in een stabiele roedel en kent de hondentaal heel goed. Ze is best een pittige tante, al helemaal als ze haar zin niet krijgt en ze moet nog leren dat we niks doen met aangelijnde honden maar met loslopende honden wel. Dus frustratie, ach ze is pas 5 maanden. 

"Het gaat niet om wat ik vind, het zijn de bevindingen door het eindeloos observeren van gedragingen door vele gedragsbiologen en andere onderzoekers "

Suzanne en Luca

Wat vervolgens, als het onderzoek jou niet uitkomt, een dag later al helemaal verouderd kan zijn.

Welke waarde hebben die onderzoeken van.jou dan nog? NIETS.

Je hebt een heel ander beeld van een zelf verzekerde hond als ik

Suzanne en Luca

Dat geloof ik graag, en de link bevestigt dit alleen maar. Want ik geloof niet in 1 hondentaal, waarbij uiterlijke houdingen bij elke hond hetzelfde willen zeggen. Daar klopt niks van. Honden spreken niet 1 taal, vandaar dat ze onderling elkaar ook zo vaak fout interpreteren en er miscommunicatie ontstaat.

Maar wie zijn eigen hond door en door kent, weet donders wat ie zeggen wil. Omdat je dan het hele plaatje kent, zijn karakter in al zijn facetten. En dan hoef je niks te filmen en vertraagd terug te spoelen, omdat elke vezel in je lijf weet wat er speelt.