Uitvalgedrag aanpakken voor het escaleert

Hoi!

Ik ben nieuw hier en heb een account aangemaakt omdat ik even met mijn handen in het haar zit betreft ons hondje.

We hebben een 3-jarige kruising Shih-Tzu/Maltezer, die bij ons is gekomen als pup zijnde. Die drie jaar lang hebben wij nooit problemen met hem gehad. Helaas begint er nu echt een probleem te ontstaan en ik weet niet hoe dit aan te pakken. Onderdeel hiervan is dat dit een huishouden is van 6 volwassenen en we dus écht op 1 lijn moeten zitten betreft de hond. Dit is in ieder geval wat er aan de hand is:

Hond valt soms uit naar grote honden. Bij kleine honden vertoont hij dit gedrag niet, wel bij de grotere. In onze ogen lijkt het nog willekeurig (geen specifieke 'afkeur' voor geslacht of ras). Wat ik lastig vind is dat ik niet kan peilen wanneer hij dit wel of niet doet. Het uitvallen is nu een aantal keer voorgevallen, soms met duidelijke waarschuwingen vooraf en gebrek aan kennis van mijn kant om hier adequaat op te reageren, maar het is laatst ook gebeurd dat hij rustig naast me lag, de andere hond aan het snuffelen was in het gras, ik met het baasje aan het kletsen was en mijn hond ineens uitviel. De andere hond was niet in de buurt en mijn hond lag er in mijn ogen rustig bij. Ik ben daar toen best van geschrokken. Er zijn ook grotere honden waar hij dit gedrag niet vertoont of veel minder heftig.

Wat hij precies doet is vooral in de lijn hangen, ontzettend hard blaffen en grommen en richting nek/keel duiken. Ik ken zijn enthousiaste geblaf, speelse gedrag en het dominantere gedrag uit zijn pubertijd, maar dit is nieuw.

We hebben wel een vermoeden waar dit gedrag vandaan komt. Helaas woont er in onze straat een hond die niet met andere honden kan. Staat hier berucht om. Ons hondje is een keer ontzettend geschrokken toen hij uitviel (dit was wel op afstand). Als deze hond langs onze voordeur loopt (glas) heb ik ook weleens het idee dat hij zo door het glas heen springt, zo wild is hij dan. Net zo als wij langs zijn deur lopen. Ik vermijd die route dan ook bewust.

De situatie is nog niet onhoudbaar, maar wel zeer onwenselijk en we willen hier zo snel mogelijk korte metten mee maken. Online lees ik zo verschrikkelijk veel over dat het angst kan zijn, of juist dominantie en dat hij toch gecastreerd moet worden, waaks gedrag of wat dan ook. Ik wil hem leren begrijpen, maar óók dat dit niet een dagelijks iets gaat worden. Ik heb eigenlijk even advies nodig wat ik nu het best op de korte termijn kan doen, bij de dagelijkse wandeling. Ik begrijp dat dit daarmee niet opgelost is, maar lees wel veel dat als wij niet juist reageren bij iedere keer dat het gebeurd dat we hem alleen 'aanmoedigen' of 'bevestigen' in zijn angst/onzekerheid/dominantie/agressie en dat wil ik niet.

Iemand tips/advies/handvatten/bemoedigende woorden? Ik heb het idee  dat ik het helemaal fout doe en mijn hondje zoveel onnodige stress bezorg in deze situaties.

Ik gebruik BAT. Mijn hond gilde naar elke hond, ongeacht formaat of ras of kleur. Niet blaffen dus, maar gillen alsof ze levend gevild werd ofzo Ondertussen hangt ze nog wel regelmatig in de lijn, en als we langs gras lopen begint ze deze met de achterpoten gras meters hoog en ver te trappen. Maar ik vind het alsnog verbetering XD Ook kunnen we nu soms zelfs gewoon langs honden lopen; dat in de lijn hangen en grond weg trappen is haar op haar ergst. En dat vind ik een stuk beter dan gillen, grommen of blaffen Je kan Googlen naar BAT (behavior adjustment training) om te lezen wat het precies inhoudt, ik ben niet zo goed in uitleggen

Je hond reageert uit angst. Hij is bang. Ik zou een gedragsdeskundige inschakelen om hier aan te werken. 

De oorzaak van dit gedrag doet er niet helemaal toe, belangrijk is dat hij er direct uit gehaald wordt als het gebeurd.

Het gebeurd nl door te hoog opgelopen spanningen en je moet dus zorgen dat die spanning niet zo hoog kan oplopen. (stilstaan bv en praten met een ander mens terwijl er andere honden vlakbij zijn is dus nu geen goed idee, dat kan je hondje nu niet aan)

Dus: nu even strikt aan een vrij korte lijn laten lopen zodat je direct kunt ingrijpen. en met ingrijpen bedoel ik: loop met een boog om andere honden heen zodat elke confrontatie onmogelijk is. Zorg ook dat je hondje moeilijk oogcontact met andere honden kan krijgen door desnoods zelf voor je hond te gaan lopen.

Kortom, even andere honden mijden.

Daarna heel rustig weer opbouwen door oefenen met rustig langslopen met een andere, vriendelijke hond.

Dus niet te onzeker zijn, rustig en zelfverzekerd met m blijven lopen zodat hij ook voelt dat JIJ wel zal zorgen dat er niks engs gebeurd.....

Ter aanvulling van Coby ( mag vast wel)

Probeer het uitval gedrag voor te zijn, je ziet het aankomen, je ziet dat er vlak voor iets veranderd aan je hond dát er iets gaat gebeuren.

Oren naar achteren/voren, aan de lijn trekken of wat dan ook.

Dat is vind ik altijd het beste helpen.

Ik heb een Duitse Herder gehad, die als jonge hond iets met fietsers had en vond dat hij deze achterna moest rennen.

Ik zorgde ervoor dat ik die fiets net iets eerder zag dan hem, waarschuwde hem dat hij het niet in zijn kop moest halen dat,( zo ongeveer) was snel afgeleerd.

precies! Dat moest er zeker nog bij: dit gedrag voorzijn

kleine aanvulling, de oren en staart, is de houding van de hond.

Je kan op de stressignalen letten. Dan zie je wat het doet als stres hoog oploopt. Als per bij de eerste stresssignalen gelijk handelt, dan zal de stres niet oplopen en dan valt je hond ook niet uit. 

Dus bij snuffelen en dat is n iet gewoon snuffelen, maar stres snuffel. Je hond ziet een ander en gaat met zijn neus naar beneden, hij kijkt dan wel naar de andere hond met zijn ogen.

Dat kan je niet zo zeggen, angst zie je aan de houding. Angst is te herkennen aan: oren laag, staart laag, ronde rug, in elkaar gedoken, oogwit is te zien.

Bijna altijd reageren honden uit onzekerheid. Honden met angst vertonen vaker vlucht gedrag.

Mijn hond Jenna, die overigens de meest zachtaardige hond ter wereld is,  zou ook uitvallen als ik haar niet begeleid ze houdt absoluut niet van andere honden maar ook niet van rolkoffertjes bijv en we wonen niet ver van een station, ook een onverwachts langsscheurende fietser zou ze naar uit kunnen vallen of rennende gilende kinderen bijv. dus ik ben altijd wel alert. Al kan ze inmiddels bijna alles wel negeren, maar honderd procent zeker kan ik niet zijn.

Ik heb veel gehad aan Trisha Stewart haar boek BAT2 en aan Turid Rugaas haar boekje  Help mijn hond trekt (of valt uit). We doen een soort eigen variant hierop tijdens de wandelingen.

Wij houden dus afstand, maken bogen, lopen desnoods terug. En als dat niet mogelijk is houd ik haar kort naast me ikzelf tussen dat waar ze naar uit zou vallen en Jenna in. Voor alle zekerheid loop ik op een smalle stoep ook tussen haar en de straatkant in voor het geval er onverwachts een fietser te kortbij langsfietst.

Het lijkt lastig, altijd alert zijn, maar je raakt het helemaal gewend en het gaat dan als vanzelf, een soort tweede natuur.

Overigens zie je dergelijk gedrag vaak als honden volwassen zijn.

Pups en jonge honden staan nog open om de wereld te ontdekken. Dat moet ook, ze moeten leren wat ze kunnen , willen en wie ze zijn. 

Als ze eenmaal volwassen zijn, zo rond de 3 jaar, is dit openstaan niet meer nodig. Ze weten wat ze willen, leuk vinden en kunnen, hun eigen sociale groep is belangrijk en alles daarbuiten niet.

Afhankelijk van de ervaringen die ze hebben opgedaan, kunnen op hun omgeving gaan reageren, om andere honden op afstand te houden

Sommige kunnen angstig worden, vlucht gedrag vertonen, anderen onzeker gedrag met uitvallen als gevolg.

Rassen zoals de labrador, de golden retriever, die bijven meestal  alles en iedereen leuk vinden, als jachthond werken ze met meerdere mensen en honden, bovendien, mogen die niet waaks zijn, dan zouden ze de jacht kunnen verstoren, vandaar dat die vaak goed blijven reageren op vreemde honden.