Onze puber snapt

Onze puber (Ierse terrier 7 maanden oud) heeft nu al een paar keer gesnapt naar mijn man. Dit gebeurde bijvoorbeeld vandaag aan het einde van de dag; mijn man gaf hem een kong en meteen nadat hij deze gegeven had (de hond ging netjes zitten) aaide hij hem nog even over zijn rug. En meteen snapte hij. Dit heeft hij ook al weleens gedaan als hij een botje had of uit jaloezie als ik de andere hond aaide. Verder ruilen wij alles met hem en heeft hij geen baknijd.

hoe kunnen wij hier het beste op reageren? En moet ik me zorgen maken? Wij hebben jonge kinderen en het maakt wel dat ik wat op mijn hoede raak. 
tevens is hij in de avond veel aan het rijden. 
Hij krijgt veel beweging (iedere dag los in het bos etc) en we gaan 1 keer per week naar de cursus.

Wat eten betreft, gewoon niet storen, niet tijdens eten, niet tijdens een botje of een kong. Waarschijnlijk heeft de hond al vele signalen gegeven alvorens die begint te snappen, die signalen zullen jullie genegeerd hebben en dan is dit wellicht het resultaat.

Hier ook een hond waarbij ik niet te dichtbij mag komen met eten of een bot. Maar als ze in moeilijkheden zit kan ik haar ten alle tijde helpen. 

Het rijden kan ik niet veel over zeggen, misschien een teken van overprikkeling? Dus, teveel gedaan die dag, een spannend moment beleeft wat die aan het verwerken is?

Qua het missen van signalen; dat was met dat voorbeeld van de kong niet aan de orde. Ken de kalmerende signalen etc en dit ging echt meteen mis. Dus kong en meteen snappen.

Maar niet storen met eten dat doen we ook niet omdat hij dat echt lastig vindt. Wel in het begin en soms nog wel samen een bot en eten ruilen voor nog iets lekkerders. 
Maar is het niet zo dat je eigenlijk als baasje er altijd bij moet mogen? Ik ben dit absoluut niet gewend van onze labrador. En vind het ook niet zo prettig, ben toch soms echt wel op mijn hoede.

Neen. 

Sommige honden beginnen met dergelijk gedrag als de eigenaars bij hun hond ooit " getraind" hebben op voedsel moeten afgeven.

Sommige mensen denken dat ze pas echt " baas" over hun hond zijn als hun hond zijn eten laat afnemen.

Een iets of wat slimme hond krijgt het daarvan op zijn heupen na een tijd en zal zijn eten gaan verdedigen ( zou ik ook doen) .

Ze gaan dan ook al snel overdrijven en al beginnen te happen voordat je aan hun eten komt.

Het is dus eigenlijk gedrag wat de eigenaar dikwijls zelf aangeleert heeft.

Honden die een slechte start hebben gehad ( broodfok vb) kunnen ook zo fanatiek op eten reageren doordat ze in het nest te weinig eten kregen.

Bedankt voor de reacties.
We hebben nooit eten afgepakt, wel soms extra lekkers erbij gegeven in de etensbak. Hij laat soms botjes slingeren die ik wel weg leg om gedoe tussen beide honden te voorkomen. Zou het hier door kunnen komen? 

Wat ik er lastig aan vind is dat ik bang ben dat het erger wordt en het dadelijk ook met bijv speeltjes of richting de kinderen gebeurt. Hij is verder wel fel (hoort bij het ras) maar super lief. Kan goed met andere honden en iedereen die bij ons thuis op visite komt wordt enthousiast begroet.

Hij komt gelukkig van een zeer betrokken fokker en heeft een goede start gehad. 

In je openingspost geef je aan dat hij ook nog geaaid wordt. Het gaat dus niet meteen mis zoals je hier boven zegt. Je geeft hem eten, strekt je handen vervolgens uit om je hond te aaien. Laat je hond gewoon met rust tijdens het eten. Geven en klaar. Ook met botjes weg pakken. Hier krijgen ze apart een botje of als ik erbij zit. Haal ik het weg? Dan krijgen ze er altijd gelijk een lekker koekje voor terug.  

Ook rijden is regelmatig een teken van stress/spanning/overprikkeling. Ik zou toch als ik jou was wat extra op de signalen letten.. 

Snappen is eigenlijk: laat me even rustig eten.

Als je eten ruilt, kan je eten tot iets maken wat weggehaald wordt.

Dan kunnen ze op hun hoedde zijn met eten, het juist gaan verdedigen. Dat doet hij al door te snappen.

Door te ruilen, eten weg pakken, werk je het willen verdedigen juist in de hand.

Wat je kan doen, als hij eet, laat hem gewoon met rust, niet ruilen.

Om jullie leuk te maken als hij eet, geef iets heel lekkers erbij.

Dan leert hij, dat er niets wordt afgepakt, maar dat er juist extra bij komt.

Altijd zorgen met jonge kinderen, dat die niet bij hem kunnen komen als hij eet.

Jonge kinderen zijn onvoorspelbaar, je zal je hond dus moeten beschermen.

Eten bvb in je keuken of ergens waar je kinderen niet naar hem toe kunnen komen.

Rijden is een stres reactie

Je zou hem dan iets te kluiven kunnen geven.

Hoeveel wandel je het hem en wat doe je zoal en hoe lang? Spelen, balletjes gooien ed

Je man aaide haar, dat zal de trigger zijn geweest

Stel dat je bij je man zijn stuk super lekkere appeltaart onder zijn neus weg pakt, of je het laatste stukje koekje van je kind afpakt. Denk ik dat je een boze reactie zal krijgen.

Geen enkele rede om eten onder iemands neus af te pakken. Voor je hond exact het zelfde.

Een hond heeft de zelfde emoties als wij.

Ik heb nog nooit eten van mijn hond afgepakt, geruild, maar altijd met rust gelaten.

Het gevolg, een hond die ontspannen eet. Als ik iets extra's in haar bak doe, stopt ze even zodat ik het er bij kan doen. Ik vorm geen bedreiging bij haar eten

Ik heb geen ervaring met de Ierse terrier specifiek, dus of het iets is wat vaker voorkomt binnen het ras weet ik niet. Heb je Facebook? Zoek dan eens op de groep "Ned. Ierse terriërs". Heb je nog goed contact met de fokker? Die zou ik ook een berichtje sturen om te vragen voor advies. Wellicht herkent hij het gedrag en weet hij hoe je er het beste mee om kan gaan. 

Ik persoonlijk zou flink pissig worden en het afpakken, maar ja, bij mijn hond kan dat gelukkig ook. Ik zou proberen flink door te pakken en niet terugdeinzen of omlopen of gaan doen alsof hij van porselein is; hij doet dat immers ook niet bij jou. Naar mij happen is een flinke no-go. 

Wat een rare opmerking

Eens met Hannah.

Toen wij onze honden kregen waren mijn broertje en ik nog redelijk jong.

1 regel hier was dan ook dat de hond absoluut niet gromt of hapt naar ons en dat we ten alle tijden eten oid kunnen afpakken.

Mijn moeder heeft ons toen andere signalen leren herkennen zodat we vroeg afstand konden nemen en de hond dus al niet in de positie kwam om te grommen/happen.

Mocht dat toch een keer gebeuren dan kreeg hij in z'n donder.

Daar zullen veel mensen het denk ik niet mee eens zijn, maar ik wil ten alle tijden iets van mijn hond kunnen afpakken zonder gebeten te worden. Gelukkig is de ver trouwens band hier zo goed dat dat gaat zonder problemen

Geen enkele hond is kattenpis.

Iemand vraagt hulp en dat suggereer je dat ze bang is en hem dan maar weg moet doen, dat vind ik niet heel vriendelijk over komen.

De grootste fout die je kan maken, is grommen corrigeren.

Grommen is afstand vergrotend signaal, de hond vraagt om ruimte.

Zijn emotie maakt dat hij dat doet, hij voelt zich niet prettig in die situatie, hij voelt zich bedreigd of heeft misschien pijn.

Als je grommen corrigeert, dan zal de hond leren dat hij niet mag grommen, maar wat met zijn gevoel, zijn emotie, hij voelt zich nog steeds niet prettig, bedreigd of heeft pijn.

Het volgende wat kan gebeuren, als de situatie niet verandert, dat hij gaat bijten.
Grommen wordt nl gestraft en hij zal zich toch gaan uitten.

Honden zijn conflict vermijdend, vandaar dat er zo veel signalen zijn die ze laten zien, voordat ze zullen bijten.

Ze communiceren, vragen om afstand.

Een hond heeft niet voor jou als baas gekozen. Een hond al heeft bijna geen invloed op zijn eigen leven.

Leer daarom naar je hond luisteren, neem zijn communiceren serieus, zijn grommen, geef hem de ruimte als hij dat vraagt.

Betreft eten afpakken: ik vind dat geen teken van een hond die respect moet hebben voor de baas en het maar toe moet laten, het respectloos naar je hond.

Een toevoeging: uiteraard ga je met de rede voor het grommen aan de slag. Op een ander moment, als de stres nog niet is opgelopen

Hier een loge gehad die dat deed. Ik heb hem toen een vaste plaats ( bench) gewezen waar ze haar botje moest eten en ervoor gezorgd dat de kinderen en andere honden haar daar met rust lieten. Na een tijdje kreeg ze het door en at ze rustiger. En door haar een vaste plek te geven hou je ook een beetje controle over de situatie. Want ik vind het onwenselijk dat de hond succes krijgt met snappen. Je wilt inderdaad voorkomen dat een hond dit gaat inzetten bij alles. En een boze brul geef ik hier ook gewoon, want hier was een grom ook genoeg geweest. Ik weet niet of je naar een hondenschool gaat maar vaak kunnen ze je wel helpen om de signalen wat beter te zien. En qua afpakken van eten sta ik er dubbel in. Er zijn momenten dat ik het wel wil. Bijvoorbeeld als ze iets van straat pakken, ik plotseling de deur uit moet, er iets van het aanrecht valt. Ik leer het mijn pups dus wel aan, maar heel ontspannen en puur als spelletje. Ze krijgen hun botje direct terug of nog iets veel lekkerders. En zodra ik spanning zie stop ik.

Als je nooit eten afpakt, vorm je geen bedreiging voor je hond als hij eet. Dat maakt, dat je uiteindelijk juist iets kan afpakken als nodig.

Ik zelf heb nooit iets afgepakt, ze verblikt of verbloost niet als ik of de rest van het gezin bij haar is met eten.

Bij nood, kan ik in haar buurt komen en iets uit haar bek pakken.

Voor op straat eten, kan je de nee oefening als commando aanleren. Nee is bij jou iets lekkers.

Positief aanleren, dan werkt dat heel goed

Bedankt voor alle reacties. 

ik ben niet bang voor mijn hond, maar ik moet wel wennen aan het felle op zijn eten. Verder kan ik er mee lezen en schrijven en vertrouwen we elkaar. Maar inderdaad: wanneer er eten in het spel is ben ik op mijn hoede. Hij kan ook uitvallen naar mijn andere hond wanneer eten in het spel is, dus hen houd ik daarmee apart zodat ieder in alle rust kan eten. Dit gaat nu zo goed, dat onze Ier een bot kan kauwen en dat onze labrador dan in de buurt kan gaan liggen zonder problemen.

maar terug naar het snappen en het voorbeeld: ik heb nav jullie berichten nog eens kritisch gekeken naar onszelf. Ik denk inderdaad dat het aaien niet had gemoeten en dat hij wat overprikkeld is op de momenten dat het gebeurd. Hij neemt uit zichzelf overdag weinig rust. Dus misschien dat meer rust helpt evenals het wegleggen van zijn speeltjes (liggen nu in zijn mand) en geen botjes laten slingeren. 

maar dan nog blijft bij mij de vraag en twijfel over hoe te reageren als het onverhoopt wel gebeurd? Doe ik het dan fout en moet ik zijn ruimte accepteren of moet ik ten alle tijde bij hem kunnen komen? Ook als hij wat lekkers heeft.

En herplaatsen is voor ons geen optie, of het moet wel erg uit de hand lopen. Dan wil ik erg graag voorkomen want het is ook een lieverd en erg leuke hond.

" De grootste fout die je kan maken, is grommen corrigeren.
Grommen is afstand vergrotend signaal, de hond vraagt om ruimte.

Suzanne en Luca

Deels eens maar niet helemaal. Ik vind het ook onderdeel van het opvoeden dat een hond leert dat hij niet altijd zijn zin krijgt. Ik ken helaas meerdere gevallen waar de hond het grommen en snappen puur uit regeldrift is gaan inzetten. En dat is onwenselijk zeker als er ook kinderen in een gezin zijn. Vaak eindigt die in herplaatsing (of erger) en zie je dat het gedrag in een andere omgeving met duidelijke regels en vaak ook minder prikkels weer verdwijnt. Grommen is een duidelijk communicatiemiddel maar ik kijk wel kritisch hoe en waarom de hond het inzet. 

Ik zou gewoon eens iemand mee laten kijken. Het is niet verstandig om hier advies te geven vanachter het scherm. Misschien dat de fokker je bijvoorbeeld kan helpen. 

Persoonlijk zou ik je honden niet naast elkaar laten eten, ook geen botjes. Eten kan een trigger zijn, beter in alle rust ze laten eten.

Op het moment dat je hond gromt, kan je maar 1 ding doen en dat is weg lopen.

Ga je nl verder, dan loopt de stres nog meer op en dat betekend bijten.

Het heeft dus niets te maken met je hond zijn zin geven, want als je verder gaat en je hond bijt, zijn er alleen maar verliezers.

Je kan op een ander moment, als je hond rustig is, met de rede van het grommen aan de slag gaan.

Hoe, hangt af van de situatie.

Honden hebben idd genoeg rust nodig. Als te weinig slapen, kunnen ze, net als wij, sneller geprikkeld raken. Dan kan een aanraking idd een trigger zijn.

Wat een goede manier is, om je hond op een ontspannen manier moe te krijgen is zoek en snuffel spelletjes. Dat kopie gebruiken vinden ze leuk en het is vermoeiender dat fysieke inspanning.

Als mijn hond brok krijgt, strooi ik die in de tuin. Dan is ze 10 min aan het zoeken, daarna erg tevreden.

Tijdens wandelen, brokjes in een boomschors verstoppen, n gras strooien. Of een bal verstoppen en laten zoeken. 
Zo zorg je sowieso voor rust tijdens wandelen.

Dat kan een hoop schelen.

Het gaat niet op, zijn zin krijgen. Dat is bij honden niet aan de orde.

Voor een hond heeft iets nut of niet. Heeft het nut, zal hij het vaker in zetten, heeft het geen nut, dan stopt het.

Het kan zeker aangeleerd gedrag worden, als het nut heeft.

Je zal zeker iets met de oorzaak moeten doen, dus nooit met het grommen zelf.

Het kan heel simpel zijn,

gommen met eten:

laat je hond met rust.

Grommen met aaien, stop met aaien.

Aaien is niet altijd prettig.

Als je wel wilt aaien: voertjes voor de neus en aaien, om zo aaien leuk te maken.

Grommen als een kind in de buurt komt, ga conditioneren op een veilige afstand.

Zo ga je eerst op zoek naar de oorzaak en daarmee aan de slag.

Zo ben je beide winnaar.

einde van de dag, dus misschien moe, hij krijgt een kong, dus heel belangrijk voor hem, dus spannend. Die aai was teveel van het goede. Veel honden tolereren aaien van ons mensen, maar iets natuurlijks is het niet. En dan nog over zijn hoofd heen, op de rug, dat kan bedreigend overkomen. Zo'n situatie moet je als mens voorkomen. Dus niet aaien op zulke momenten zo voorkom je het snappen. Heb je dan toch (goedbedoeld) zo'n fout gemaakt, en de hond snapt, stel hem dan even gerust en maak rustig afstand. 

Dit moeten de kinderen ook weten, aaien alleen in ontspannen situaties en als de hond het zelf wil, en zeker niet in situaties die met eten, of spelen te maken hebben.

In dit filmpje zie je het goed

https://www.youtube.com/watch?v=-cGDYI-s-cQ

dit zou alleen in noodgevallen nodig zijn. En dan is het belangrijk dat hij het volste vertrouwen in jou heeft. En om dat te bereiken moet de hond in alle rust kunnen eten zodat hij ontspannen is en weet dat er niemand in de buurt komt.

Ik had met mijn vorige herplaatser (een herder rottweilermix qua uiterlijk) zoiets ervaren. Ze was toen ze er net was, heel agressief bij haar eten, echt grauwen als een wolf. Door op afstand te blijven, en haar rustig te laten eten leerde ze dat ik te vertrouwen was. En dat kwam toen een tijd later iemand een blikje hondenvoer met gif in de tuin gelegd had en zij dit te pakken had, goed van pas, ik kon het toen van haar overnemen. Dat had nooit gekund als ze me niet vertrouwd had. Het is dus belangrijk om dat vertrouwen op te bouwen, juist door afstand te houden als de hond eet, zodat je mocht het nodig zijn wel in de buurt kan komen.

" Het gaat niet op, zijn zin krijgen. Dat is bij honden niet aan de orde.
Voor een hond heeft iets nut of niet. Heeft het nut, zal hij het vaker in zetten, heeft het geen nut, dan stopt het.
Het kan zeker aangeleerd gedrag worden, als het nut heeft.
 
Je zal zeker iets met de oorzaak moeten doen, dus nooit met het grommen zelf.
 
Het kan heel simpel zijn,
gommen met eten:
laat je hond met rust.
Grommen met aaien, stop met aaien.
Aaien is niet altijd prettig.
Als je wel wilt aaien: voertjes voor de neus en aaien, om zo aaien leuk te maken.
Grommen als een kind in de buurt komt, ga conditioneren op een veilige afstand.
Zo ga je eerst op zoek naar de oorzaak en daarmee aan de slag.
 
Zo ben je beide winnaar. "

Suzanne en Luca

Ik heb Aussies en die zijn reteslim en zeten wel degelijk gedrag in om hun zin te krijgen. Komen ze ergens mee weg zullen ze dit direct uit gaan bouwen. En helaas heb ik dat al te vaak fout zien gaan doordat mensen onvoldoende hun grens bepalen en dat helemaal aan de hond overlaten. Het is de nummer 1 reden voor herplaatsing bij dit ras. Natuurlijk heeft een hond zijn behoeftes en vindt iets wel of niet leuk. Maar als eigenaar moet je nu eenmaal dingen doen die niet leuk zijn. Snel een teek weghalen, oogdruppels toedienen, een op straat gevonden boterham uit de bek trekken. En ik let altijd op, maar heb ook wel eens gehad dat er opeens een klein kind naast mijn hond stond in de dierenwinkel. In al die gevallen wil ik niet dat ze leren om direct tot grommen of bijten over te gaan. Ik wil dat ze erop vertrouwen dat ik het oplos als ze een subtiel signaal afgeven. Of dat ze soms nu eenmaal iets moeten ondergaan wat pijn doet of niet leuk is. Opvoeden is niet alleen maar luisteren naar signalen, het is ook een kwestie van duidelijke en eerlijke regels opstellen. En natuurlijk heeft grommen een achterliggende reden. Maar ik denk niet dat je er een leuke hond van krijgt als je dan altijd maar toegeeft en de situatie gaat vermijden of aanpassen. Mijn honden hebben geleerd dat ze uit een situatie kunnen weglopen (bijvoorbeeld als ze niet geaaid willen worden) en dat als ze in hun eigen mand liggen ze nooit worden gestoord. Ze hebben geleerd dat ze een flinke beloning krijgen als ze iets moeten ondergaan wat minder leuk is. (En ik leer dat in rust aan). Maar als mijn hond bijvoorbeeld zou grommen als hij op de bank ligt en iemand anders stuurt hem eraf omdat hij wil zitten, dan wordt ik gewoon boos. Ik snap het signaal, maar negeer de boodschap. Want de bank is niet van hem.

Hier ben ik het zeker mee eens. Ik zie (en lees hier) ook vaak genoeg dat mensen bepaalde handelingen (die ze zelf noodzakelijk of wenselijk vinden) gaan vermijden omdat ze bang zijn dat de hond naar hen zal uithalen.

Dan volgt er een heel geneuzel en gekunstel om toch de hond maar niet 'boos' te maken.

Ik ben ook van mening dat bepaalde dingen gewoon moeten kunnen. Het leven is geen ponykamp, niet alles is prettig en leuk. 

En uiteraard leer je dit op een constructieve manier aan, en niet à la bullebak. Maar m.i. is dat idd deel van een opvoeding, van de leefregels die je stelt. En één van die regels bij ons is: wij dulden geen claimgedrag of uitingen van agressie naar ons toe. Dat is onze grens, en die wordt duidelijk gesteld.

Klopt, een aus zal zijn leven lang, zijn grens blijven uittesten.

Het zijn, zelfstandige denkende en werkende veedrijvers.

Leuk om ze aan het werk te zien. Ben met vrienden mee geweest bij de jj range. 

Dat heeft overigens niets te maken met de zin te krijgen.

Ik vind ook zeker dat je moet opvoeden, duidelijk en consequent moet zijn , regels hebben.

Dat zorgt nl voor een voorspelbare omgeving en dat zorgt voor rust.

Dit alles staat los van het feit, dat je grommen, wat een stres reactie is, nooit moet corrigeren.

Je gaat, op een ander moment met de oorzaak van het grommen aan de slag.

Dat doe je door conditioneren.

Het mooie is, als je hond zich begrepen en gehoord voelt, jou vertrouwd, ze jou handelen in lastige situaties, ook accepteren, zoals bij de da, bij pijn of een lastige situatie.

Gromnen naar een kind, betekend dat je hond dat kind op afstand wilt, dat mag.

Als baas zorg je dat je hond niet in een positie komt, waar hij zich niet veilig voelt, hou dat vreemde kind op afstand en ga conditioneren met kinderen.

Ipv je hond de bank af te sturen, kan je het ook gewoon vragen.

Beloon als hij er af gaat, brokje en hij zal graag de bank af gaan, als je het vraagt

Maar de leefregel zou toch niet moeten zijn: ik aai mijn hond als ik daar zin in heb? Ik vind dat regels van 2 kanten moeten komen. In sommige situaties aai je gewoon beter niet, niet omdat je bang bent en je hond alles laat bepalen, maar omdat het voor zowel de hond als de veiligheid van de kinderen beter is. Ook een beetje het respect naar de hond toe dat meespeelt. Als wij willen dat een hond respect voor ons heeft, zullen we dat ook naar de hond toe moeten hebben. 

Dan weet de hond ook gelijk, dat in situaties dat er eens iets gedaan moet worden dat je te vertrouwen bent, het mens dat hem begrijpt. 

M.i. heeft dat overigens niets met regels leren te maken. Iedereen heeft bepaalde regels, maar dat staat er los van in mijn ogen.

Ik denk dat we in grote lijnen hetzelfde zeggen maar het op een detail oneens zijn. En dat is corrigeren op grommen. Ik trek daar namelijk wel een lijn in. Ik geloof namelijk dat dat een belangrijk onderdeel is van opvoeden, duidelijk en consequent zijn. En dat je daardoor ook de voorspelbaarheid en rust krijgt. Als ze door te grommen altijd hun zin krijgen zullen ze het alleen maar steeds vaker en sneller inzetten. En als mijn hond gromt op de bank dan ga ik hem echt niet vriendelijk vragen om eraf te gaan en dat dan weer belonen met een koekje. Dan krijgt hij een brul zodat hij het de volgende keer wel uit zijn hoofd haalt. De bank is toch echt mijn plek niet die van hem. Mijn honden pikken dat gedrag trouwens ook niet van elkaar. Laatst gromde mijn jonge hond toen hij in de mand van de oudere lag, toen ging er een lip omhoog bij mijn oudje en maakte de jonge hond dat hij weg kwam. Hier was ook het signaal duidelijk maar werd de boodschap genegeert :). En als mijn hond geen zin in heeft geaai heeft hij vier pootjes gekregen om uit de situatie weg te lopen inplaats van te grommen (en ik zorg er altijd voor dat hij die ruimte ook krijgt en een plek heeft waar hij met rust gelaten wordt zeker als hij eet).. En natuurlijk zorg ik bij kinderen voor een voor beide veilige situatie. Maar dat is niet altijd kiezen voor de hond en het kind wegsturen. Hier stuur ik vaker mijn hond naar een veilige plek (mand of gang) waar het kind dan vervolgens niet komt. Ik denk dat regels hanteren, afentoe boos worden, en niet iedereen altijd zijn zin geven niets te maken heeft met wel of geen respect hebben.