Onze puber snapt 
Rij gedrag is eigenlijk altijd stres, meestal weten ze even niet hoe ze met een situatie om moeten gaan.
Blaffen is ook opwinding.
Op die momenten een kluifje geven en ergens rustig laten kauwen, even rust in bouwen.
Je lab uitdagen, versieren kan zijn grenzen uittesten zijn. Dat hoort erbij, kijken tot hoe ver je gaan gaan.
Hormonen kunnen ook een rol gaan spelen, met interesse in teefjes, hoewel 7 maanden nog best jong is.
Goed gedaan verder, de omgeving aanpassen.
Het is echt een heel ander ras dan je lab
fijn dat je al resultaat hebt!
Kalmerende Signalen is een fijn basisboekje. Van dezelfde schrijfster is dit artikeltje over pups en jonge honden
http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien
En ja hormonen kunnen zeker meespelen.
Blaffen is ook opwinding.
Op die momenten een kluifje geven en ergens rustig laten kauwen, even rust in bouwen.
Je lab uitdagen, versieren kan zijn grenzen uittesten zijn. Dat hoort erbij, kijken tot hoe ver je gaan gaan.
Hormonen kunnen ook een rol gaan spelen, met interesse in teefjes, hoewel 7 maanden nog best jong is.
Goed gedaan verder, de omgeving aanpassen. Het is echt een heel ander ras dan je lab
"
Ik merk inderdaad dat het rijden inderdaad vanuit teveel prikkels, moeheid etc komt. Tijdens de wandeling rond 18 gebeurt het ook vaak, als ik hem dan het commando volg geef is het over. Hij lijkt dan wel blij om te weten wat hij moet doen.
Ik heb via iemand hier op het forum een grote snuffelmat gekocht en daar doe ik sinds gister een gedeelte van zijn voer in. Top ding! En hij vindt het super en is zeker 20 minuten aan het snuffelen.
alle speeltjes en botjes weg geven echt rust.
hij heeft niet meer gesnapt en komt zelfs weer wat meer knuffelen. Heel fijn!
Kalmerende Signalen is een fijn basisboekje. Van dezelfde schrijfster is dit artikeltje over pups en jonge honden
http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien
En ja hormonen kunnen zeker meespelen.
"
Leuk artikel! Dat boekje is echt super, ik ben sinds gister echt gebruik ervan aan het maken bij de interactie in huis tussen mijn beide honden. Onze puber is te wild richting onze lab en zij corrigeert niet. Als ik er zoals beschreven in het boek op een bepaalde manier tussen ga staan komt er bij beide rust. Heel leuk om te zien dat dit werkt.
ah leuk dat er al zo snel resultaat is! 
Ik ben op het moment bezig in een boekje van Rosie Lowry, understanding the silent communication of dogs, is ook een aanrader.
Of de wijsheid van honden van Brian Hare en Vanessa Wood.
Leuk hè, al die info over honden communicatie. Vind dat echt interessant om te lezen. Ook leuk om dan te kijken naar je eigen honden. Bedankt voor de tips, ga meteen eens kijken op google;).
Het is ook erg interessant.
De interactie tussen je eigen honden, maar ook buiten met andere honden.
Wat ik een duidelijk boek vind is begrijp ik mijn hond van Sacha Gaus en Nikki Gootjes. Met duidelijke afbeeldingen laten ze de lichaamstaal zien
Ik ben op het moment bezig in een boekje van Rosie Lowry, understanding the silent communication of dogs, is ook een aanrader.
Of de wijsheid van honden van Brian Hare en Vanessa Wood. "
Die laatste ben ik net aan het lezen, leerzaam boek.
Maar de leefregel zou toch niet moeten zijn: ik aai mijn hond als ik daar zin in heb? Ik vind dat regels van 2 kanten moeten komen. In sommige situaties aai je gewoon beter niet, niet omdat je bang bent en je hond alles laat bepalen, maar omdat het voor zowel de hond als de veiligheid van de kinderen beter is. Ook een beetje het respect naar de hond toe dat meespeelt. Als wij willen dat een hond respect voor ons heeft, zullen we dat ook naar de hond toe moeten hebben.
Dan weet de hond ook gelijk, dat in situaties dat er eens iets gedaan moet worden dat je te vertrouwen bent, het mens dat hem begrijpt.
M.i. heeft dat overigens niets met regels leren te maken. Iedereen heeft bepaalde regels, maar dat staat er los van in mijn ogen.
Ik ben het volledig eens met het bovenstaande. Lees hier dingen als "dat zou ik stevig aanpakken", jongens toch. Vraag me af hoe die mensen zouden reageren als ze denken dat hun bord voor hun neus wordt weg genomen of als ze worden gestoord tijdens het eten. Want zo is het toch, onze honden moeten maar alles goed vinden. Ja er zijn regels, maar laat de hond gewoon met rust als hij een botje heeft of wat te eten. Zelfs mijn superlieve Labrador en Golden, konden het bepaald niet hebben als je in de buurt van hun botje kwam, ik liet ze gewoon met rust.
En toen ik nog kind was, hadden we een Peek met een serieus sterk karakter die je ook niet moest storen tijdens het eten. Wel dat werd ik dan geleerd, hoor mijn moeder nog zeggen "als Beauty eet, laat je hem gerust, want luister je niet en hapt hij toch, dan is het je eigen dikke schuld". En ze had gelijk.
Voor de rest was hij heel zijn leven mijn beste maatje, ook een hond mag dingen niet leuk vinden en waarom houden wij mensen ook niet eens rekening met hen ipv enkel andersom. Het zijn honden, geen robotjes.
Nee, honden moeten niet alles maar goed vinden.
En bij de voorbeelden die TS beschrijft pakt ook niemand eten af. De hond haalt op andere momenten uit.
Zoals: iemand geeft hond een botje en een aai.
Dat is niet hetzelfde als een mens die zit te eten en zijn bord wordt plots afgepakt.
Dat zou eerder zijn: jij geeft je huisgenoot een stuk taart en een aai over zijn hoofd en hij slaat je in je gezicht.
Of het voorbeeld van het kind: hond heeft gedaan met botje eten, loopt zelf naar het kind dat op de bank zit, kind wil hond aaien en hond haalt uit.
Da's hetzelfde als: jij zit op de bank, je huisgenoot heeft gedaan met eten en komt bij jou zitten, je wil hem een knuffel geven en hij verkoopt jou een mep.
Vinden we dat aanvaardbaar gedrag? Ik mag hopen van niet...
Dus moet een hond alles zomaar goed vinden? Nee. Maar er zijn grenzen aan wat kan en mag. Samenleven in huis moet wel voor iedereen aangenaam zijn, iedereen moet zich lekker in zijn vel voelen en elkaar kunnen vertrouwen.
Dus m.i. is het zeker wenselijk om een hond aan te leren dat er geen bedreiging zit in de combinatie eten-menselijke aanwezigheid, zodat het voor ieder ontspannen blijft. Voor de hond, jazeker, maar ook voor de mensen.
ik denk dat het belangrijk is te bedenken vanuit welke gemoedstoestand de hond dit doet. Voor ons is aaien iets liefs, iets dat wil zeggen ik vind je aardig, voor honden is het iets onnatuurlijks wat aangeleerd moet worden.
Een kennis vertelde ooit van haar eerste les met haar pup op de hondenschool. De allereerste opdracht was, aai je pup, iedereen ging met die hand over het koppie en aaide de pup, en elke pup zonder uitzondering deinsde even terug.
Dat leek haar en mij ook een goede basis om te weten dat aaien voor honden niet hetzelfde is als voor ons mensen en ze er daarom ook anders dan verwacht op kunnen reageren, al naar geang ze zich bedreigd voelen of niet.
Aan Lola en Jenna heb ik dat ook goed gemerkt, Lola liet zich nooit zomaar (voor haar) aaien, Jenna wel, maar zij verstijft en ondergaat het in een soort verkrampte houding, lijkt het alleen heel af en toe fijn te vinden om geaaid te worden.
Dobry
Ja, aaien is niet voor alle honden fijn. Maar de hond van TS vindt het wél fijn, hij komt geregeld zelf om knuffels en aaien vragen, en duwt de andere hond er zelfs voor opzij.
Kijken naar gemoedstoestand is altijd belangrijk. Maar die kan heel uiteenlopend zijn. Zeker zijn er mogelijkheden als angst, onzekerheid, nervositeit, maar net zo goed bezitterigheid, chagrijn, controledrang, jaloezie...
En soms heb ik de indruk (en ik spreek nu niet specifiek over dit topic, maar algemeen bij probleemgedrag) dat er zeer snel de kaart van onzekerheid en angst wordt getrokken en dat niet altijd terecht is.
En bij de voorbeelden die TS beschrijft pakt ook niemand eten af. De hond haalt op andere momenten uit.
Zoals: iemand geeft hond een botje en een aai.
Dat is niet hetzelfde als een mens die zit te eten en zijn bord wordt plots afgepakt.
Dat zou eerder zijn: jij geeft je huisgenoot een stuk taart en een aai over zijn hoofd en hij slaat je in je gezicht.
Of het voorbeeld van het kind: hond heeft gedaan met botje eten, loopt zelf naar het kind dat op de bank zit, kind wil hond aaien en hond haalt uit.
Da's hetzelfde als: jij zit op de bank, je huisgenoot heeft gedaan met eten en komt bij jou zitten, je wil hem een knuffel geven en hij verkoopt jou een mep.
Vinden we dat aanvaardbaar gedrag? Ik mag hopen van niet...
Dus moet een hond alles zomaar goed vinden? Nee. Maar er zijn grenzen aan wat kan en mag. Samenleven in huis moet wel voor iedereen aangenaam zijn, iedereen moet zich lekker in zijn vel voelen en elkaar kunnen vertrouwen.
Dus m.i. is het zeker wenselijk om een hond aan te leren dat er geen bedreiging zit in de combinatie eten-menselijke aanwezigheid, zodat het voor ieder ontspannen blijft. Voor de hond, jazeker, maar ook voor de mensen. "
Was er eerder iets voorgevallen tussen de dochter en de ier?
Zijn er Grenzen over gegaan?
Ook kinderen tasten grenzen af ontdekken de wereld en daarbij kunnen grenzen over worden gegaan bij honden, niet vervelend bedoelt, door een kind.
Op vele you tube filmpjes te zien.
Er zijn rassen, waar je heel ver over een grens kan gaan, de labrador en er zijn rassen, zoals de terriers, waarbij dat niet kan, die laten can zich horen.
Dus om nou te zeggen, dat bepaald gedrag onaanvaardbaar is, terwijl je geen idee hebt betreft de rede voor het gedrag van de hond, kan je nooit zo beweren
Een hond doet iets niet voor niets, die heeft altijd een rede voor zijn gedrag.
Ze zijn conflict vermijdend, ze zetten niet zo maar agressie in
En soms heb ik de indruk (en ik spreek nu niet specifiek over dit topic, maar algemeen bij probleemgedrag) dat er zeer snel de kaart van onzekerheid en angst wordt getrokken en dat niet altijd terecht is. "
Toch komt „probleemgedrag”
meestal door onzekerheid. Angst in veel mindere mate.
Het is te verklaren.
Als je zeker bent van je zelf en je omgeving, zal je minder stres ervaren. Dus geen rede voor het inzetten van ongewenst gedrag.
Onzekerheid komt door een verlaging van de beïnvloedbaarheid en voorspelbaarheid en dat levert stres op.
Als stres oploopt, zijn grommen, uitvallen, snappen en bijten de gevolgen ervan.
Angst en zelfs angst agressie zie je vaak bij buitenlandse honden, vooral als ze een traumatisch verleden hebben.
Ons land is voor hun onbekend en vol met prikkels en erg druk. De overgang van hun „vertrouwde” land naar ons land, andere eigenaren, zorgt voor een verlaging van de voorspelbaarheid ze hebben geen idee waar ze terecht zijn gekomen en ook controleerbaarheid, dat hebben ze niet.
Ze krijgen niet altijd genoeg ruimte en tijd om te wennen, waardoor stres te hoog oploopt. De aanwezige angst kan voor angst agressie zorgen.
Daarom is een goede begeleiding zo belangrijk bij deze groep honden.
En bij de voorbeelden die TS beschrijft pakt ook niemand eten af. De hond haalt op andere momenten uit.
Zoals: iemand geeft hond een botje en een aai.
Dat is niet hetzelfde als een mens die zit te eten en zijn bord wordt plots afgepakt.
Dat zou eerder zijn: jij geeft je huisgenoot een stuk taart en een aai over zijn hoofd en hij slaat je in je gezicht.
Of het voorbeeld van het kind: hond heeft gedaan met botje eten, loopt zelf naar het kind dat op de bank zit, kind wil hond aaien en hond haalt uit.
Da's hetzelfde als: jij zit op de bank, je huisgenoot heeft gedaan met eten en komt bij jou zitten, je wil hem een knuffel geven en hij verkoopt jou een mep.
Vinden we dat aanvaardbaar gedrag? Ik mag hopen van niet...
Dus moet een hond alles zomaar goed vinden? Nee. Maar er zijn grenzen aan wat kan en mag. Samenleven in huis moet wel voor iedereen aangenaam zijn, iedereen moet zich lekker in zijn vel voelen en elkaar kunnen vertrouwen.
Dus m.i. is het zeker wenselijk om een hond aan te leren dat er geen bedreiging zit in de combinatie eten-menselijke aanwezigheid, zodat het voor ieder ontspannen blijft. Voor de hond, jazeker, maar ook voor de mensen. "
Hele duidelijke uitleg, niets aan toe te voegen, ben het hier helemaal mee eens.
Wel nog een toevoeging, wat m.i. ook mogelijk moet zijn. Ik neem altijd het laatste stukje van een kluif af, dit omdat bullen veel te schrokkerig zijn en te grote stukken willen doorslikken. Wordt geruild voor iets anders wat hij onweerstaanbaar vindt 
. Dit is totaal geen probleem en ik ben van mening dat dit ook moet kunnen.
Kijken naar gemoedstoestand is altijd belangrijk. Maar die kan heel uiteenlopend zijn. Zeker zijn er mogelijkheden als angst, onzekerheid, nervositeit, maar net zo goed bezitterigheid, chagrijn, controledrang, jaloezie...
En soms heb ik de indruk (en ik spreek nu niet specifiek over dit topic, maar algemeen bij probleemgedrag) dat er zeer snel de kaart van onzekerheid en angst wordt getrokken en dat niet altijd terecht is. "
ja op bepaalde momenten vind hij aaien fijn, in het geval van de andere hond denk ik eerder dat de "jaloersheid" of "het erbij horen" de reden is dat hij ook geaaid wil worden. En in het geval van het voerbakje neerzetten is aaien gewoon geen verstandige keus geweest, de hond wilde op dat moment duidelijk niet geaaid worden. Ik denk in zo'n geval dat de hond niet uit angst of vanuit een eigen onzekerheid snapte maar wel uit een niet vertrouwen van de baas en vandaaruit het voedsel verdedigen.
Uiteraard betekend dat niet dat je de situatie zo moet laten, maar wel kijken wat je eigen aandeel hierin is en hoe je dit kunt verbeteren.
Maar goed dat is ook maar vanaf een scherm en aan de hand van het verhaal en mijn interpretatie natuurlijk.
Maar gelukkig gaat het inmiddels al veel beter lijkt het.
Ik lees dit topic ook even mee. Ook leuk hoe iedereen er weer anders in staat. Ook wij zijn nog steeds zoekende naar de juiste aanpak. We zijn al een tijdje verder en begin nu echt op mijn tenen te lopen. Wij hebben dus een hond die door niemand geaaid wilt worden. Ons tweede zoontje van 8 mag er al helemaal niet aanraken, heeft ze ook al zelfs een paar keer naar gesnapt. Mijn jongens weten dat ze de hond moeten negeren maar hoe leuk is het dat je een hond hebt maar eigenlijk niet mee/kan knuffelen.
Ik snap iedereen, dat je je in huis veilig moet voelen en dat bepaald gedrag niet wenselijk is.
Honden doen ervaringen op en gaan daarna handelen.
Gedrag heeft een rede, een oorzaak.
Heeft de hond een niet leuke associatie bij die hand, die zijn richting uitgaat?
Wat voor associatie bij de dochter op de bank?
Stel, mijn partner pakt mijn bord af en ik krijg per ongeluk een klap.
Hoe ga ik reageren als hij de volgende keer mijn bord afpakt?
Mijn zoon komt naast me op de bank zitten en springt ineens heel hard op mijn buik. (Wilde me een knuffel geven, kon 3 dagen niet lopen.)
De volgende keer, waarschuw ik hem, voordat hij weer het zelfde doet lief bedoelt van hem, kinderen zijn impulsief en soms erg onhandig.
Een hond die snapt, natuurlijk niet wenselijk, maar waarom is hij dit gaan doen?
Het hoeft echt niet opzettelijk zijn geweest. Je zet zijn voerbak neer en er valt iets op zijn rug terwijl je er naast staat. Ben jij de boeman.
Je zit op de bank en zet je arm neer, per ongeluk op de oor van je hond die plat ligt.
Daarom altijd goed bedenken waarom de hond het is gaan doen en hoe kan ik het voorkomen, oplossen
Is hij onderzocht bij de da?
Hoe oud is hij, welk ras?
Hoe oud is hij, welk ras? "
We hebben hem inderdaad laten checken bij de dierenarts. Kern gezonde, actieve hond. Het is een Welsh springer van bijna 2 jaar. Onze vorige Welsh kon met iedereen goed opschieten. Deze is alleen gericht op mijn man en mij. Ik heb de fokker ingelicht, misschien dat die nog tips heeft. Misschien vindt de hond het te druk bij ons, daar zit ik nu meer aan te denken. Het vreemde is dat onze jongste zoontje van 2 jaar heerlijk kan aaien etc. Maar die van 8 moet ze niets van hebben. Bij de eerste aanraking meteen al grommen.
Dan zou ik gaan kijken of er iets gebeurd is tussen die 2.
Kinderen proberen uit, die ontdekken de wereld en soms kan er dat een grens worden overschreden bij een hond.
Begrijp me niet verkeerd, kinderen hebben geen verkeerde bedoeling, maar het kan voor de hond niet fijn zijn.
Net iets te ruw een pootje optillen of even in een oor of oog kijken.
Wat wij vaak adviseren, is om met een hek een fysieke scheiding te maken tussen hond en kind.
Zo leren ze dat ze bij elkaar zijn, terwijl ze hun veilige plek hebben. Zo leer je ze, dat ze niets met elkaar hoeven.
Dat kan voor rust zorgen
Uiteraard betekend dat niet dat je de situatie zo moet laten, maar wel kijken wat je eigen aandeel hierin is en hoe je dit kunt verbeteren.
Maar goed dat is ook maar vanaf een scherm en aan de hand van het verhaal en mijn interpretatie natuurlijk.
Maar gelukkig gaat het inmiddels al veel beter lijkt het. "
Het gaat inderdaad veel beter. Hij heeft niet meer gesnapt sinds mijn eerste bericht. Heb alle tips toegepast, me wat meer ingelezen en we letten beter op rondslingerende speeltjes/botjes (gebeurd niet meer) en op de interactie met de kinderen.
en qua aaien: dit vindt hij vanaf het begin fijn. Als pup veel op schoot gezeten, samen botjes gekluifd etc. Hij komt niet alleen een aai halen als de andere hond geaaid wordt gelukkig :)
en qua aaien: dit vindt hij vanaf het begin fijn. Als pup veel op schoot gezeten, samen botjes gekluifd etc. Hij komt niet alleen een aai halen als de andere hond geaaid wordt gelukkig
"hartstikke goed,
en gelukkig houdt hij wel van aaien...maar niet altijd en in elke situatie dus
Klopt helemaal, het lukt steeds beter te zien wanneer hij er geen zin in heeft;)
"Dat is fijn. Goed bezig met alle aanpassingen.
Het kan soms zo simpel zijn om het voor iedereen prettig te maken.
Een hond leert onze taal en bedoelingen en anders om is het ook belangrijk.
En bij de voorbeelden die TS beschrijft pakt ook niemand eten af. De hond haalt op andere momenten uit.
Zoals: iemand geeft hond een botje en een aai.
Dat is niet hetzelfde als een mens die zit te eten en zijn bord wordt plots afgepakt.
Dat zou eerder zijn: jij geeft je huisgenoot een stuk taart en een aai over zijn hoofd en hij slaat je in je gezicht.
Of het voorbeeld van het kind: hond heeft gedaan met botje eten, loopt zelf naar het kind dat op de bank zit, kind wil hond aaien en hond haalt uit.
Da's hetzelfde als: jij zit op de bank, je huisgenoot heeft gedaan met eten en komt bij jou zitten, je wil hem een knuffel geven en hij verkoopt jou een mep.
Vinden we dat aanvaardbaar gedrag? Ik mag hopen van niet...
Dus moet een hond alles zomaar goed vinden? Nee. Maar er zijn grenzen aan wat kan en mag. Samenleven in huis moet wel voor iedereen aangenaam zijn, iedereen moet zich lekker in zijn vel voelen en elkaar kunnen vertrouwen.
Dus m.i. is het zeker wenselijk om een hond aan te leren dat er geen bedreiging zit in de combinatie eten-menselijke aanwezigheid, zodat het voor ieder ontspannen blijft. Voor de hond, jazeker, maar ook voor de mensen. "
Ik kan je hier 100% in volgen.
Dus ja, respecteer inderdaad zelf bepaalde grenzen met respect voor je hond, maar maak ook duidelijk dat ook hij grenzen kent. Je hond is je vriend, maar vriendschap blijft alleen maar duren als er wederzijds respect is, en dat jij daarin de ranghogere (de opvoeder, de ouder, de leerkracht, de spelleider,.... als je dat liever hoort dan "ranghogere" of baas) bent. Gelukkig kan je in veel situaties en bij veel honden het respect verdienen, door het spel, door de wandelingen en uitdagingen die je aanbied... maar soms is dat verdienen nu eenmaal niet voldoende en dan moet je dat respect ook echt afdwingen.
Het samenleven moet leuk zijn... ook voor je hond maar zéker ook voor jezelf, anders blijft het niet duren en loopt het fout op lange termijn... met soms vervelende tot soms zelfs zeer erge gevolgen (maar daar hoef ik geen tekeningetje bij te maken)!
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?