Opeens vreemd gedrag

Hoi allemaal,

Wij hebben nu zo'n anderhalf jaar onze Staffordshire Bull Terriër "Huub", we hebben hem sinds pup dus hij is ook 1,5 jaar oud. Het is een schat van een beest, maar hij vertoont de afgelopen 2 weken wat afwijkend gedrag.

Ik zal eerst even een introductie geven... Huub is voor ons gevoel een reu met wat naar onzeker/bang neigende trekjes. Hij heeft het niet zo op jongere andere reutjes (pubers), vooral niet als ze groter dan hem zijn en te wild spelen, of op hem springen/over hem heen gaan staan. Hij kan dan flink grommen/uitvallen en/of in de lijn gaan hangen. Hij schrikt vrij snel. Als we wandelen en iemand doet bijvoorbeeld de rolluiken plots dicht, dan zie je hem verspringen, als hij om de bank langs je ligt en je legt rustig je hand op hem, dan voel je een schrikreactie. Hij is bij het omdoen van vooral tuigjes (maar ook halsbanden) een beetje schrikkerig. Hij loopt van je weg als je het tuig oppakt en kan na het om doen nog even staan te bibberen, tijdens het wandelen schud hij zich een keer of 2 uit en dan is het voorbij. De stofzuiger is een enorm onding voor hem, daar wil hij altijd in bijten. En andere nieuwe vreemde objecten kan hij echt van wegrennen. Opeens oud papier in de straat zorgt ervoor dat hij met een boog eromheen loopt en blijft staren van 'wat doet dat nou weer hier in mijn straat'.

Wat is er nu aan de hand?
Wij verwachten nu al zo'n 20 weken een kleine. Wij merken dat Huub wel wat aanhankelijker richting de mama is geworden, maar verder valt het mee. Nu hebben wij besloten de babykamer (boven) vroeg op te zetten net als de box (in de woonkamer, tegenover zijn bench). Bewust heel vroeg zodat hij kan wennen aan dit soort veranderingen. Sindsdien lijkt hij een beetje van slag. Zo gaat hij opeens bibberen/klappertanden (zonder een voor ons te herkennen directe aanleiding, hij kan vlak daarvoor nog met je geknuffeld hebben), hij wil dan naar boven (gaat op/voor de trap staan) en als hij naar boven mag, dan wil hij overal snuffelen. Hij kijkt dan wel eens naar een knuffelbeer die daar ligt, maar hij natuurlijk niet aan mag... dit lijkt hij ook niet te snappen (dat maken we er zelf van). De afgelopen nachten heeft hij ook slijm moeten braken...

We hopen dat iemand dit herkent en ons kan zeggen wat we het beste kunnen doen? Hem troosten als hij is die bibberende staat is? Of juist negeren? Moeten we hem meer op de kinderkamer laten snuffelen? Of juist helemaal niet meer naar boven laten? Of maken we ons veeeeel te druk en is dus nu even iets en gaat het over een paar dagen wel over? We willen graag het beste voor hem! 

Een stafford die zo angstig in het leven staat... waar komt hij vandaan?

Is hij lichamelijk in orde? Ziet en hoort ie goed? 

Het lijkt me dat je eerst moet achterhalen waarom hij zo schrikkerig en bang is van alles. Als je de oorzaak kent, kan je het van daaruit aanpakken.

lastig om vanaf een scherm te beoordelen, ik zou zeggen een goede gt kan misschien iets voor jullie beteken, maar voordat je zo iemand in de arm neemt vraag hier liever eerst even na, iedereen kan zich gedragsdeskundige noemen maar hoeft dat nog niet te zijn en ondeskundige hulp is nogal ongewenst en kan zelfs gevaarlijk zijn.

Huub lijkt voor mij  dus ook onzeker en misschien ook bangig. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me ook soms te pletter schrik als iemand onverwacht voor mij de rolluiken dicht klap als ik langsloop. Dat vind ik op zich niet echt vreemd.

Ik zou zoiets even benoemen, zoiets zeggen als: "schrikken he dat waren rolluiken"

Ook als er iets anders als anders is, in de straat bijv. zou je hem er even rustig naar kunnen laten kijken, en ook benoemen. "Ja Huub goed gezien, daar staat het oud papier", hem even gelegenheid geven om ernaar te kijken en snuffelen als hij dat wil. (niet dwingen)

Dat hij drukke honden/andere reuen e.d. niet leuk vindt, vind ik wel normaal, eenmaal volwassen moeten veel honden niets meer hebben van vreemde andere drukke honden. Hij zou zelf ook niet voor zulke situaties kiezen, dus ik zou zoveel mogelijk van zulke situaties voorkomen en voor bogen maken om andere honden heen kiezen, of desnoods (ontspannen, niet alsof er iets heel engs is) teruglopen.

Je zou misschien eens kunnen kijken naar BAT (behaviour adjustment training) of dat misschien iets is voor jullie.

Wat is ongeveer zijn dagindeling?

Om hem wat zelfstandiger te maken en meer zelfvertrouwen te geven, zou je aan hersenwerk kunnen denken, langzaam aan beginnen en zorgen voor succes.

https://hersenwerkvoorhonden.nl/

https://www.moniquebladder.nl/onzeker-bang/

Wb de babykamer, ik zou daar zo ontspannen mogelijk over doen, als hij daar wil kijken/snuffelen, prima, zo niet ook goed. Ook daar kun je de dingen benoemen.

Je zou ook nog aan een relax o dog kunnen denken ter ondersteuning.

https://nl.relaxopet.com/

Als hij bibbert kan je best even vragen wat er is, "wat is er Huub, alles is goed hoor, binnenkort krijgen we er huisgenootje bij, is dat niet fijn" , ik zeg maar wat, gewoon even wat aandacht geven.

Maar misschien anders voor alle zekerheid toch ook even medisch na laten kijken als hij blijft slijm braken. Bibberen kan verschillende oorzaken hebben, het kan natuurlijk ook zijn dat hij zich niet lekker voelt en zich daarom niet optimaal gedraagt....

" Een stafford die zo angstig in het leven staat... waar komt hij vandaan?
Is hij lichamelijk in orde? Ziet en hoort ie goed? 
Het lijkt me dat je eerst moet achterhalen waarom hij zo schrikkerig en bang is van alles. Als je de oorzaak kent, kan je het van daaruit aanpakken. "

Alaska's Finest!

Ik schets hier misschien wel een eenzijdig beeld van alleen de slechte momenten, hij is niet bang van alles. Huub mag vaak (bij veel overzicht van de omgeving) los wandelen, is zéér sociaal naar nagenoeg alle andere honden (behalve die specifieke uitzondering die ik noemde). Hij is dol op alle mensen, wil altijd meteen met iedereen spelen en naar iedereen toe. Echt een allemansvriend. Hij blaft vrijwel nooit en loopt altijd heel trots met zijn staartje omhoog de buurt door. Ik zou hem in het algemeen absoluut niet beschouwen als een angstige of onzekere hond, maar wel een met wat onzekere momenten, zoals die wat ik omschrijf in mijn eerste bericht.

Hij is zeker niet slechthorend of slechtziend voor zover wij weten... Wel oost-indisch doof voor "kom hier" soms ;) als je "brokjes" fluistert kan hij echter aan de andere kant van de kamer liggen, maar dan komt hij meteen. Ook als je heel subtiel handgebaar maakt, voert hij meteen het passende commando daarbij uit.

Het is dus echt puur deze situatie nu voor mijn gevoel.

" lastig om vanaf een scherm te beoordelen...
  "

Dobry

Thanks voor de tips, we zullen hier ook eens naar kijken! 

Okee, des te beter. 

Als de baby is geboren, is het dan de bedoeling dat de hond in de babykamer mag rondlopen, of wil je hem daar liever weghouden? Want dan zou ik het nu al aanpakken zoals je het later wenst, en dus bijvoorbeeld in het geval hij niet in de babykamer mag, hem er nu ook niet in laten rondlopen. Zo hoef je hem, eens de baby er is, niets af te leren wat je voorheen hebt toegestaan. Hetzelfde met knuffels. Als je niet wil dat ie straks aan de kinderknuffels komt, leg ze dan nu ook buiten zijn bereik. 

Wat andere veranderingen betreft, waar ie aan moet wennen, is het idd handig de dingen te benoemen (zoals Dobry uitlegt). De hond hoeft jouw woorden niet letterlijk te begrijpen, maar mensen communiceren nu eenmaal veel via taal, door onze taal drukken we meteen ook onze intenties en emoties uit en die pikt een hond feilloos op. Dus daar kan een onzekere hond zich aan optrekken, aan geruststellende woorden.