Gedachten lezen

Kunnen honden gedachten lezen?

Alsof ik zou denken: ik ga je in bad zetten?

Of: ik heb honger?

Echt letterlijk lezen?

Ik denk eerder dat ze zo hun baasjes kennen en elke beweging en oogopslag, gezichtsuitdrukking herkennen, dat ze daarom weten wat je gaat doen.

Daar zijn ze natuurlijk steengoed in.

Wat Sylvia zegt. Ik denk dat ze het eerder 'aanvoelen'. En dat door je gezicht en lichaamsbeweging te lezen. Maar vergeet ook niet jouw emotie erbij, dat voelen ze zo snel aan! Ze kennen je door en door 

Een hond kan niet je gedachten lezen, maar een hond die al vanaf kleins bij je is, voelt al je handelingen aan, en daar kan een hond op inspelen......

We weten het niet. Echt gedachten lezen kunnen honden niet, maar hun zintuigen werken wel anders en verfijnder dan die van mensen.

Maar ze gaan niet doen wat jij denkt. 

Wel zijn ze veel slimmer in signalen oppakken en conclusies trekken uit onze gedragingen.

Het is ieders vrije keus ergens voor open te staan of niet. 

Sta je er niet voor open sla je het bericht gewoon over. En erover sputteren hoeft niet. Dat zal ik toch niet lezen 

------------

Ik ben er van overtuigd dat dieren zelfs op afstand ontvangen/opvangen. 

--

Zoals baasje laat de hond uit.

Terwijl vrouwtje pas bedenkt als hond en baasje weg zijn ik ga die renske stoommaaltijd eens klaar maken en zien wat de hond daarvan vind.

Hond en baasje zijn behoorlijk op afstand al, maar ineens begint de hond als een idioot naar huis te trekken. En thuis blijkt een lekke renske stoommaaltijd in de bak te zitten.

(De hond had dat nog nooit gehad en het was niet gepland dat het die morgen gegeven zou worden en baasje was niet op de hoogte. Hoe kan de hond het dan weten).

Ik geloof dat als er echt een band is er een vorm van telepatie bestaat of iets dergelijks in elk geval.

Er zijn zaken waarbij word beweerd dat de hond aan miniscule handelingen van het baasje kan zien wat er gaat gebeuren. En natuurlijk ieder mens is met sommige dingen door handelingen te lezen. Maar niet in alles.

Ik denk dat het veel verder gaat als dat. Ze weten en voelen heel veel meer dan we voor mogelijk houden.

En hoe dat precies zit interesseert mij persoonlijk niet. Ik vind het enkel mooi om te mogen waarnemen. Als er zich dergelijke dingen voordoen.

Ik ben al een tijdje huisdierloos. Dus ik heb geen recente voorbeelden. Maar ik heb te veel gezien en gehoord om te zeggen dat het enkel maar in miniscule handelingen zit wat zogenaamd zou verraden wat je gaat doen.

De ene hond pikt ongetwijfeld dingen scherper op als de ander. Tot zelfs letterlijk symptomen can medische prpblemen letterlijk overnemen.  Doordat ie bijvoorbeeld extra gevoelig is. 

En het is ook maar net of je er voor open staat om het waar te nemen. 

Het is soort van je slaat t boek open en je leest.

Of je slaat t boek open en doet m snel weer dicht. 

Het zijn keuzes. Als mensen t niet willen zien. Hebben ze oogkleppen op. En kunnen ze een hoop missen. Maar soms zijn ze er niet aan toe. En sommigen zijn er nooit aan toe. 

Ieder zijn ding. Ieder zijn keus of oordeel whatever. Hier zullen ook ongetwijfeld een hoop (ver)oordelen over komen.

Daarom kom ik op voorhand na deze post al niet terug in dit topic.

Topicstarter Snoeseke indien je op dit bericht wil reageren mag je me een pb doen.

Pb's van anderen lees ik niet dus die kunnen zich de moeite besparen.

Stel dat ik in een flits iets naars had gedacht over mijn hond. Zou hij dat dan geweten hebben?

Natuurlijk niet.

Misschien als je tegelijkertijd een boos gezicht trok of je spieren verstrakten,  dan zou je hond daaraan merken dat je een negatief gevoel had.

Manlief denkt als hij met mijn vorige hond naar buiten stapt, laat ik even naar mijn ouders gaan, en hond loopt zelf naar de ouders, niet het gewone ochtend rondje.

Man denkt, vandaag ga ik eens niet daarheen, maar naar een park, hond loopt zelf naar het park.

Man denk ik ga hier eens linksaf, hond gaat linksaf.

Zoveel voorbeelden, hoe het kan? geen idee...

Maar is het dan misschien niet zo, dat de hond aan de lichaamstaal van je man kon zien wat hij van plan was.

Zoals al een bepaalde kant opkijken, sneller of juist langzamer lopen.

Ik heb wel eens gelezen dat honden heel veel tijd hebben om hun baasjes te observeren (ze doen haast niet anders), dus ze herkennen elke minuscule beweging en uitdrukking, en daarom weten ze vaak al eerder dan het baasje zelf wat ze gaan doen.

Hier gaat de bel, vrijdagmiddag, de telefoon , vrijdagmiddag.....ja ik kom, dat is het enigste wat ik zeg....we gaan naar het verwenmiddagje doen we iedere vrijdagmiddag, honden springen op en staan al bij de deur, hoe weten ze dat dat we gaan, door mij denk ik....ik maak me al van te voren klaar, kijk wat meer op de klok, zeg tegen de honden , nog even........de telefoon gaat wel eens meer en dan hoor en zie ik ze niet.....maar dat heb ik ook metmijn tweelingzus, telepatisch, waarom niet met een hond ? 

Ja, honden vangen zoveel op van ons. Ik liep eens in het park, had gezegd, we gaan grote ronde doen, hond loopt de richting vd grote ronde op, ze liep voor mij uit, keek niet achterom, liep zeker 20 meter voor mij uit. Toen dacht ik, oeps moet nog dit of dat, toch maar kleine ronde, niets gezegd. Hond draait om en loopt richtin pad vd kleine ronde.

We kennen ook de verhalen dat de hond precies weet wanneer de baas vertrekt van zijn werk, ook als dat op een andere tijd is dan normaal.,,,,,

Dus ja, honden zijn meer telepathisch ingesteld dan wij mensen. Mensen hebben het meer verdrongen. En als wij verdriet hebben voelt een hond dat ook aan, maar dat ligt ook aan ons gedrag, maar zeker ook aan de emotie die we uitstralen,

Haha, Ziva weet precies dat als zij lekker tegen me aan op de bank ligt en ik nodig moet plassen, ik gerust nog een half uur blij zitten omdat zij zo lekker ligt 

Nee, zonder gekheid, ik denk dat ze heel veel signalen oppakken en ja, ik geloof best dat er ooit honden zijn die telepathisch dingen op kunnen vangen. Emoties, handelingen, gedachtes misschien zelfs. Ik denk niet dag iedere hond dat kan maar sommige wel denk ik.

Mensen zijn heel erg geneigd om te denken in zien, horen, voelen, proeven, ruiken. Onze zintuigen. En het is ook heel moeilijk om voor te stellen dat er meer is dat je op kunt vangen dan wat wij zien.

Maar er zijn kleuren die wij niet kunnen zien, die vogels wel kunnen zien (ultraviolet). En honden kunnen juist bepaalde kleuren die wij wél zien, niet zien. Er zijn tonen die wij niet kunnen horen maar sommige dieren wel.

Ik kan me dan prima voorstellen dat er signalen zijn die wij helemaal niet op kunnen vangen omdat we er gewoon de zintuigen niet voor hebben. Andere dieren zullen dat misschien wel kunnen.

Maar, TS, als je een keer iets naars over je hond gedacht hebt en je daar nu schuldig over voelt: niet doen hoor! Tegen mensen zeg je ook wel eens iets wat niet aardig is en in de meeste gevallen wordt dat je gewoon vergeven. Ik weet zeker dat dat vanuit je hond ook zo is!

Nee.

Ja zou je denken, maar als je als je net buiten stapt, dan kan je maar 1 kant op, en toch wist hij, we gaan naar zijn ouders.

Wij vonden het een raadsel, zeker omdat je lichaam het niet kan aangeven, hond loopt voorop, ja misschien is het wel zo klein, maar dan nog denk ik, hoe??

Sam heeft het helemaal niet, ook al mag hij vaak zijn eigen weg kiezen.

Hoe dan ook, ik vind het heel bijzonder.

Wat ik wel denk, dat wij mensen denken te weten hoe dieren werken.

Ik vind de test met de schapen ook zo bijzonder, dat ze met foto's van hun familie, braaf zich laten vervoeren, en zonder foto's van hun familie niet, heeft niks met gedachten lezen ik weet het, maar ik denk dat dieren veel meer kunnen dan wij weten.

Dit gaat denk ik om je schuldgevoelens van het andere topic?

Ook al zou de hond opgevangen hebben dat jij een bepaalde gedachte had, is hij niet daarom gestorven, zo zit het niet in elkaar hoor.

Hij kende je door en door, en kan best iets van je gedachtes/zorgen meegekregen hebben misschien, dat weten we niet, maar juist omdat hij je zo goed kende heeft hij ook zeker geweten dat hij geliefd was, en je juist gewild had dat het hem goed ging. 

Waarschijnlijk (dat is dan mijn gedachte erover) is het juist andersom geweest, jij had een voorgevoel over wat er zou gaan gebeuren, omdat je hem goed aanvoelde.

Of ook helemaal niet, heel vaak maken we ons zorgen of denken we iets,  en gebeurd het helemaal niets......

" Dit gaat denk ik om je schuldgevoelens van het andere topic?
 
Ook al zou de hond opgevangen hebben dat jij een bepaalde gedachte had, is hij niet daarom gestorven, zo zit het niet in elkaar hoor.
Hij kende je door en door, en kan best iets van je gedachtes/zorgen meegekregen hebben misschien, dat weten we niet, maar juist omdat hij je zo goed kende heeft hij ook zeker geweten dat hij geliefd was, en je juist gewild had dat het hem goed ging. 
 
Waarschijnlijk (dat is dan mijn gedachte erover) is het juist andersom geweest, jij had een voorgevoel over wat er zou gaan gebeuren, omdat je hem goed aanvoelde.
Of ook helemaal niet, heel vaak maken we ons zorgen of denken we iets,  en gebeurd het helemaal niets...... "

Dobry

Daar gaat het idd om. Ik wil die gedachte ongedaan maken. Wat voor slecht mens ben ik niet dat ik gedacht heb...

maar het gaat om de intentie, niet om de gedachte zelf. Je hebt een fractie van een seconde gedacht "we zijn er nog niet van af". 

Je kan dat ook opvatten vanuit het gevoel van opluchting, "gelukkig zijn we nog lang niet van hem af". Want dat is toch eigenlijk wat je bedoelde lijkt me.

Ik heb lang getwijfeld of ik zou reageren, maar ik doe het nu toch. Want er moet me al dagenlang iets van het hart, maar ik wilde niet asociaal zijn tegen iemand die verdriet heeft. Maar ik kan dit niet langer aanhoren.

Asjeblieft, Snoeseke: SNAP OUT OF IT!

Ik geloof dat je verdriet echt is, maar ik hoor alleen maar 'ik dit' en 'ik dat'. Joh, denk even niet aan jezelf, maar aan je hond. Je blijft maar hangen in een cirkel van zelfmedelijden ('Wat voor slecht mens ben ik wel niet dat ik dat gedacht heb...'). Zelfmedelijden is ontzettend egocentrisch, want alles draait om jou.

Maar het draait niet om jou, het draait om je hond. Er zijn maar weinig honden die tegenwoordig nog een normaal einde krijgen, zonder een lang, lijdensbed van dierenartsonderzoeken, medicaties en baasjes die geen afscheid kunnen of willen nemen.

Jouw hond was een gelukkige hond met een goed leven. En (hoe erg ook) een goede dood. Beter dan dit is er niet. En jij zit hier maar te malen hoe jij jouw niet bestaande aandeel in zijn dood zo groot en zwaar mogelijk kunt maken voor jezelf.

En terwijl jij blijft zwelgen in mentale zelf-afstraffing, heeft je andere hond een extra verlies te verwerken. Want hij is niet alleen zijn hondenmaatje kwijt, maar ook zijn baasje.

Denk je nu echt dat James niks in de gaten heeft? Een hond kan letterlijk emoties ruiken, jouw gemoedstoestand heeft helemaal geen geheimen voor hem.

Dus stop met die vergezochte gedachten en dat zinloze zelfmedelijden. Want je bereikt er niks mee, je zadelt alleen de mensen en dieren om je heen op met iemand die emotioneel onbereikbaar is.

James heeft verdriet, je man ook. En jij ook, vast en zeker. Maar er komt een moment dat je jezelf een schop onder de kont moet geven en moet stoppen met die vicieuze cirkel waarin je nu al dagenlang rondzweeft.

Okee. Dit komt aan.

Ach soms mag je lekker zelfmedelijden met jezelf hebben, maar je moet wel aan je andere hond denken en juist leuke dingen gaan doen.

Zelfmedelijden is ook een vorm van verwerken, de 1 doet dat niet zo, de ander wel.

Maar jezelf het moeilijker maken dan het is, dat is niet handig, je hebt gewoon je hond pijn bespaard, ik herken zeker het gevoel van, heb ik er wel goed aan gedaan, terwijl mijn hond echt niet kon overleven, en dan nog aan jezelf twijfelen.

Meid , ga er lekker op uit ook al is het rot weer buiten, je hond zou ook nooit gewild hebben dat jij zo'n verdriet hebt, en vooral dat schuldgevoel, wat je eigenlijk jezelf aan praat, loslaten.

Verdriet mag en is normaal hoor, maar denk wel aan je andere hond, daar moet je sterk voor zijn, honden pikken zo je gevoel op..

Tot nu toe heb ik 5 honden in laten slapen en bij allemaal heb ik het gevoel gehad, heb ik dit goed gedaan, wilde de hond dit zelf ook. Kortom, schuldgevoel, het hoort erbij, het slijt, en dan ga je inzIen dat je hond de beste dood heeft gehad die hij kreeg. Jij hebt geen beslissing hoeven nemen. Verdriet is er en dat verwerken we allemaal en iedereen, op onze eigen manier, en daar mag en kan ik noet over oordelen.

Ach, soms heb je dat gewoon eens, een rare gedachte die ineens door je heenschiet en die je helemaal niet echt meent. Al zou een hond letterlijk gedachten kunnen lezen, dan is het wel heel vreemd om te veronderstellen dat hij alleen maar die rare gedachte zou kunnen lezen en niet je werkelijke gedachtes en gevoelens. Eigenlijk doe je daarmee juist onrecht aan de opmerkzaamheid van een hond.

Maar om op de vraag terug te komen, nee letterlijk gedachten lezen kan een hond niet.
Ik concentreer me op dit moment keihard op het beeld van een heerlijke, sappige kluif, maar Bobby geeft geen pukkel.

Ik ben het er wel helemaal mee eens dat honden wel op hele kleine, vaak onbewuste signalen, zoals veranderingen in je stem of houding kunnen reageren. Daardoor lijkt het soms net of ze gedachten kunnen lezen.
Als ik op straat met iemand sta te praten, hoe lang het ook duurt, staat Bobby gewoon rustig naast me. Maar zodra ik bedenk dat ik verder wil gaan en dan heb ik nog helemaal niets gezegd of gedaan, begint ze ongeduldig te keffen, van kom nou, we gaan toch weer.
Sta ik dan op een kruispunt hoef ik maar een fractie van een seconde naar de weg te kijken die ik in wil gaan en ze staat al in de bewuste weg. Deze toch?
Lopen we naar huis, Bobby blijft wat achter omdat ze nog niet terug wil, hoef ik maar te denken van ‘vooruit, we gaan nog een stukje’ en ze loopt ineens kwispelstaartend voor me. Ja leuk.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar inmiddels is Bobby er languit bij gaan liggen, ze reageert nog steeds totaal niet op de heerlijke kluif in mijn gedachten...

Nee. Om te beginnen al niet omdat ze niet echt mensentaal verstaan.

Als ik mijn ochtendritueel doe zijn mijn honden rustig tot ik mijn steunkousen aan ga doen. Dan komen ze verwachtingsvol bij me staan.

Ga ik daarna mijn broodsmeren dan worden ze weer rustig tot ik aanstalten maak om me verder aan te kleden.

Pak ik dan mijn werkbroek dan gaan ze weer lekker op de bank liggen tot ik naar mijn werk ga.

Pak ik dan mijn hondenbroek dan gaan ze uit hun dak. Ook Momo die vaker niet dan wel meegaat.

Konden ze gedachten lezen dan wisten ze al wat ik ging doen toen ik mijn steunkousen aan deed. Wat ze doen is reageren op mijn handelingen. Steunkousen aan kan betekenen dat ik met hen weg ga. Broodsmeren is voor werk. Maar aankleden kan toch weer betekenen dat ik met hen weg ga... Tot ze zien/ruiken welke broek ik pak.

Als een hond gedachten zou kunnen lezen, waarom rent hij dan achter een bal aan waarvan ik doe alsof ik ‘m gooi? Dan zou hij toch weten dat ik ‘m nog in m’n hand heb?

Als een hond gedachten kon lezen dan zouden zoek-spelletjes snel klaar zijn omdat hij dan precies wist waar ik het koekje verstopt had.

Ga zo maar door...

Dus nee, een hond kan niet letterlijk je gedachten lezen. 

" Als een hond gedachten zou kunnen lezen, waarom rent hij dan achter een bal aan waarvan ik doe alsof ik ‘m gooi? Dan zou hij toch weten dat ik ‘m nog in m’n hand heb?
 
Als een hond gedachten kon lezen dan zouden zoek-spelletjes snel klaar zijn omdat hij dan precies wist waar ik het koekje verstopt had.
Ga zo maar door...
 
Dus nee, een hond kan niet letterlijk je gedachten lezen.  "

Hilde & Twinko

Jaaa dat van die bal gooien, daar zit wat in, we hebben onze jongens als vaak voor de gek gehouden op deze manier. :D

"   Geef niets meis, doe er wat mee, neem je andere hond mee en ga eens flink wandelen en je hoofd leegmaken en lees het nog eens aandachtig door wat DOBBER daar heeft geschreven.....iedereen die hier op hp zit heeft wel een hond gehad die overleden is, en iedereen mist zijn maatje verschrikkelijk, jij moet door en ook je andere hond en je familie.....in je verdriet blijven hangen krijg je echt je hond niet mee terug, maak een mooie collage van al je fotoos van Bruce, geef het een plekje bij je thuis zo dat je kan herdenken, maar ga door met je leven.....dat je verdiet hebt is logisch, maar blijf er niet in hangen, koester de mooie herinneringen van Bruce, denk daar eens aan.... "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin ( Ozjin .

Het is aangekomen, en ik zie er wel waarheden in. Dat ik in een vicieuze cirkel ben met mijn gedachten. En dat heeft mij gisteren ook geholpen. Ik voelde mijn even beter. Zag dit als een boodschap voor mijn gejammer, maar helaas, eens ik 's morgens opsta heb ik weer pijn, kan en wil ik niet alleen zijn...Ik weet geen blijf met die pijn. Ik verjaar morgen maar heb er geen zin in om dit te vieren. Plezier maken is precies tegen het rouwen in. 

De hond is nog geen week geleden overleden toch? Logisch dat bij het opstaan s ochtends die pijn weer in alle hevigheid voelt als je je realiseert dat hij er niet meer is.

Je weet nu in elk geval dat het niets met jouw gedachten te maken had en dat je geen schuldgevoelens hoeft te hebben.

(Al hebben we die allemaal wel denk ik. Toen Lola op de brancard lag vlak voordat ze stierf, keek ze me aan op een heel speciale manier, en ik beloofde haar toen dat alles goed zou komen. Daar heb ik me nog heel lang schuldig over gevoeld terwiljl ik eigenlijk ook weet dat ze me dat niet kwalijk zou nemen)

Rouwen doe je zeker om een geliefd dier...het is mij overgekomen en heb drie maanden in een hoekje gezeten, zag en voelde overal mijn hond, ben er ook uitgesleurd, dat heb je toch nodig dat iemand je er uit haal, de maand december is al beladen en nu veel verdriet, huil en wordt boos, geef niets, maar blijf niet hangen meis, in meelij met je zelf, ga er wat mee doen......maak iets moois met de fotoos van Bruce, heb ik ook gedaan, dan zie je niet alleen maar verdriet, maar ook hoe fijn Bruce het bij je gehad hebt, dat is af te lezen van de fotoos, dierbare herinneringen die je toch wat zeggen...en tuurlijk geef het de tijd om te rouwen, dat is niet een twee drie weg....