Op bezoek met een pup

Mijn god..hoe maak je het gezellig haha. Je wilde dus alleen maar zien of je gelijk kon krijgen en dat kreeg je niet. Als mijn moeder zo was, zouden er nog maar weinig bezoekjes komen... Beetje bepalen hoe je volwassen kind zijn hond moet opvoeden, hilarisch.

Vervelend dat het nu zo escaleert tussen jou en je zoon. Maar zoals meerdere hier al aangeven lijkt het alsof je niet voor rede vatbaar bent. Als je dit gesprek ook zo hebt met je zoon kan ik me voorstellen dat hij gefrustreerd raakt.

Even ter beeldvorming vanaf de andere kant. Ik heb een hondje met een flinke gebruiksaanwijzing. Qua gedrag en allergie. Nu zijn er dus bepaalde "regels" / grenzen die ik stel zodat mijn hond zich naar mijn idee optimaal kan voelen in elke situatie. Mijn moeder "overtreedt" deze met enige regelmaat. Het heeft al meerdere malen voor gevaarlijke situaties voor de hond gezorgd. Het is volledig HAAR keuze om hier zo mee om te gaan. Maar het is MIJN keuze hoe ik hier op reageer. De consequenties zijn dan ook voor beide. Ik laat mijn hond dus niet meer alleen met mn moeder uit veiligheid voor hem.

Ik snap dat als je een vraag over een pup stelt je niet zit te wachten op psychologieles. Maaaar.... zulke situaties zullen wss vaker voorkomen. Je zoon stelt een regel en jij hebt de keuze om akkoord te gaan of niet. Dat is volledig aan jou. Maar afhankelijk van die keuze krijg je een reactie van je zoon. Dit is de consequentie van jouw actie! Beklagen heeft dus geen zin. Bevalt de consequentie niet zal je je eigen gedrag aan moeten passen om resultaat te krijgen. Het gedrag van de ander aanpassen zou natuurlijk ideaal zijn maar ligt niet in jouw handen.

Je snapt het dus nog steeds niet. Het gaat er niet om of jij het begrijpt of dat jij het er mee eens bent. Het gaat er om dat het niet jouw pup is maar de pup van je zoon en dat je zijn regels moet respecteren om hem te respecteren. Of niet. Dan respecteer je je zoon niet en dat is behoorlijk op weg naar het verbreken van het contact met je zoon. Jouw keuze.

Het is voor jullie beiden blijkbaar ontzettend belangrijk. Waarom dan blijven zwart/wit denken, daar komt alleen maar ruzie van.

Er is toch een eenvoudige middenweg waarbij ieder krijgt wat ie wenst?

En dat is: als je zoon met de pup op bezoek komt, blijft ie eerst in je straat wat snuffelen, beetje dralen, wachten tot de puppy rustig wordt. Dat is een goeie oefening op zelfbeheersing, wat jouw zoon de hond zo graag wil aanleren.

En als de pup rustig is, dan pas komt ie in jullie huis binnen en kunnen jullie het hondje begroeten en knuffelen. Wil de hond opspringen? Kniel dan zelf neer, hou het laag en aai hem dan.

Probleem opgelost, iedereen blij 

je kan anders ook de hond even begroeten zonder aaien, gewoon even rustig/vriendelijk hallo...naam van hond.. zeggen. 

Zelf vind ik een hond helemaal negeren niet goed, dat kan voor de hond heel stressvol zijn. Maar aaien kan ook voor veel opwinding zorgen, dus gewoon even gedag zeggen is dan een mooie middenweg.

Ik snap de drama zo niet. Als je zoon wil dat de pup eerst rustig is voor je hem aait dan is dat toch niet zo erg? Pup gaat er niet dood van als je hem 2 min niet aait hoor. Ik vind het ook niet fijn als andere mensen mijn honden gaan “opfokken” bij binnen komst. Als de bel gaat moeten mijn honden ook degene die aan de deur staat kunnen “negeren” en dat doen ze ook netjes. Als dan de mensen die aan de deur staan zonder mijn toestemming de honden gaan roepen/aaien dan gaan ze bij de bel enthousiaster en enthousiaster worden en dat wil ik niet (ik houd nogal van stilte in huis) en nee ik ben geen barbaar die mijn honden straft want dit heb ik aangeleerd dmv training/beloning.