agressie st bernard

Toch ff reageren... Obi was in zekere mate namelijk precies zo. Het opspringen, happen etc komt me allemaal bekend voor rond die leeftijd. Obi was super onzeker en een enorme draak. Ik heb me zo ontzettend gefrustreerd (en gejankt) over hem. Hij was zo enorm overprikkeld met tijden. Wist niet wat ie met zichzelf aan moest. Hapte tijdens wandelingen in mijn arm als het druk was op straat en ga zo nog maar ff door. Binnen in huis besprong hij je, kraste alles open ging in je broek tot het scheurde. Belaagde je....  Maar daadwerkelijk kwade bedoelingen zaten er nooit achter. Lomp ja, maar echte agressie niet al voelt het soms zeker zo omdat het pijn doet. Obi weegt nu 50kg en was al snel erg groot en zwaar. Obi zat in crisis toen hij puberde, welke puber niet? Maar hij werd er op een andere manier vervelend van dan een mensenkind. Op de hondenschool kwam ik in contact met een GT, thundershirt en nog vanalles geprobeerd. Lang verhaal kort; GT wist het niet meer en mailde me niet meer terug, serieus zo ging dat. Dus ik heb zelf door de zure appel gebeten en alles wat ik wist van mijn vorige honden toegepast. Zoals ik ook begonnen was... En dat hielp ook niet. Het enige wat hielp was Obi die volwassen werd, tijd dus. En alles viel op zijn plaats. Nu zou ik hem voor geen goud willen missen en het is echt een lieve grote beer geworden. Maar of ik ooit nog een pup zoals hij wil, nee ik pas dan maar. Je gaat ook zo twijfelen aan jezelf aan de hond etc. Echt niet relaxed...

Fysieke correcties op welke manier dan ook helpen niets. Als je een hond van dat caliber wil "pakken" door hem met pijn iets te leren moet je ver gaan dus zet dat maar uit je hoofd. Obi springt vaak rond, ramt het deur kozijn door zijn lompe gedrag en knippert nog niet met zijn ogen. Geweld wordt ook de norm als je dat toepast dus compleet zinloos en niet fair naar de hond. Gewoon eerlijk naar de hond zijn... Hij zit zoals ik het nu in een superdruk chaotisch gezin. Obi heeft ook altijd netjes een tuig aangehad dat hem nergens belemmert géén slipketting. Hoe meer je het de hond makkelijk en comfortabel zult maken hoe meer die op zijn gemak zal zijn en daarmee los je het probleem bij deze hond op lijkt mij als ik het verhaal zo lees. Dat zal makkelijker worden als hij straks ouder is. Obi is nu compleet anders... Maar wel nog steeds niet erg zeker van zichzelf.

Onze reu jason had dat ook heel erg zoals obi hier boven. Een stafford kruizing erg groot en sterk. Als we aan het wandelen waren en we kwamen in het bos of leuke wandel plekjes dat hij zo overprikkelt werd dat hij niet meer bereikbaar was. Ook springen en hard bijten in me armen en grommen. Had toen de tip bij de hondenschool gekregen. Om hem rustig bij zijn halsband te pakken en laag houden. Tot hij weer rustig werd. Heb ook momenten gehad wat moet ik hier mee. Heeft zeker tot 2 jaar geduurt en toen werd het steeds minder. Van elke dag naar 1 x in de week van 1 x in de maand. Hij is nu 4. En het is echt een zachtaardige goedzak geworden. Ook met onze kinderen van 1 jaar en onze jongste van 8 weken, Zo lief en zachtaardig. Denk dat je hier ff door heen moet deze periode. En vooral rustig blijven en geduldig zijn. Ik hoor het vaker dat honden als pup en puber extreem dikke draken kunnen zijn. 

Nog even een up-date van hetgeen ik schreef over de st Bernard, is een gedrachtstherapeute bij geweest en samen met dochter is er een goed plan opgemaakt, de puppy cursus was niet goed voor hem, het gaat nu stukken beter, alleen als hij een heerlijke modderplas ziet moet hij er even in ha ha, en in de tuin gaten graven is zo mooi, maar gelukkig is hij nu toch al beter te hanteren, alles moet toch zijn tijd hebben, maar helemaal blij hiermee.

Da's mooi, Ria! Fijn dat het al zoveel beter gaat!

En ja, lekkere modderplassen en kuilen graven... het blijft natuurlijk een hond, die mag ook zijn plezier hebben, hahaha! 

He goed nieuws, Ria...grote honden houden is altijd wat moeilijker in de puberteit dan kleine hondjes maar je ziet het jullie komen er ook uit.....