Hond plots onzindelijk

Hey allemaal!

Mijn naam is Jolien en samen met mijn vriend heb ik nu bijna een jaar geleden onze Snow geadopteerd. Even wat achtergrondinformatie, want ik denk dat deze info wel belangrijk is voor jullie advies ... is wel een lang verhaal

Wij hadden altijd gezegd dat we een hond uit het asiel een tweede kans wouden geven. Toen we verhuisden naar een huisje met een tuintje, hebben we allerlei asielen afgelopen. Na een lange zoektocht zag ik een oproep passeren op Facebook van een vrouw die "haar" hond Snow wegdeed omdat ze niet meer kon voor zorgen. Ze had Snow afgezet in het asiel Meetjesland (Gent). Bleek nadien dat Snow 3 weken ervoor was binnengebracht omdat haar baasjes een ongeluk had gehad en dus niet meer voor haar en haar broertje Ice konden zorgen. Die vrouw had Snow geadopteerd maar na 1,5 week teruggebracht want "ze had geen tijd, geld en energie voor een hond".  had ze letterlijk gezegd in chat tegen mij en tegen het asiel.

Snow is van juni 2012 dus ze was toen 6,5 jaar oud. Ze is een kruising van een Border Collie met een Siberische husky. Twee rassen die ik graag zie en waarvan ik weet dat ze heel actief (kunnen) zijn. Bij aankomst in het asiel klikte het meteen met Snow en ons en hebben we haar geadopteerd. Na 2 moeizame eerste weken (ze was angstig, net loops, deed in huis omdat ze de buikgriep zoals wij die kunnen hebben, opgedaan had in het asiel) maar toen ze wat meer gesettled was en genezen was, ging alles heel goed. Ik ging er mee naar de hondenschool (elke week) zodat we een betere band kregen.

Nu is Snow echt wel het omgekeerde van een husky/border collie: totaal niet energetisch, slaapt liever op haar rug de hele dag, vindt zelfs wandelen soms lastig. Ze is wel leergierig en leerde snel bij. Super koppig met momenten en als het haar niet aanstaat krijg je gemakkelijk een halfuur beeld zonder klank. Een karaktertje dus. Ze was van in het begin heel gemakkelijk en kon zonder problemen alleen zijn. Ik studeerde toen nog (laatste halfjaar bachelor) en combineerde dit met een 12uurs job en was per dag max 5 - 6 uur weg van huis. We gingen 's morgens en 's avonds altijd wandelen.

In mei ontdekten we een knobbeltje in haar nek. We hebben dit meteen laten weghalen. Het bleek kwaadaardig maar was niet uitgezaaid. We mochten een aantal weken lang niet veel wandelen, trainen of spelen zodat ze goed kon rusten. Wandelen werd dus ook even on hold gezet omdat net daar haar halsband zat. Een gentle leader was niet haar beste vriendje.

Ze is goed genezen en in juli was ze opnieuw loops (wat klopt ongeveer met de cyclus). Toen we op reis vertrokken ging ze overnachten bij een dogsitter met een eigen hond die we vooraf goed leerden kennen. Het klikte goed, maar toen we begin augustus (na 7 dagen vakantie) snow gingen halen, bleek dat ze veel bloed had verloren. De dogsitter dacht dat dit normaal was omdat ze naar het einde van haar loopsheid toe ging maar ze bleek een baarmoederontsteking te hebben. Vanaf hier loopt het fout...

We gingen naar de dierenarts maar die was van oordeel dat de operatie nog even kon wachten (Snow was nog niet gesteriliseerd) omdat haar collega net in verlof was. We werden wel goed opgevolgd en na 2tal weken leek Snow aan de betere hand. Ze verloor amper tot geen bloed meer.

Maar eind augustus viel mij op dat ze plots heel veel dronk en minder energie had (nog minder dan ze al had ). We moesten haar bijna buiten slepen. Op de koop toe deed ze soms elke dag en nacht in huis. Ons tapijt moest eraan geloven... Heb toen direct contact opgenomen met de dierenarts en een aantal dagen later lag ze op de operatietafel en werden haar baarmoeder en eierstokken weggehaald. De baarmoeder zat vol vuil vocht (door de eerdere ontsteking, maar toen liep het nog weg) en woog 1,5 kg. Door de grote baarmoeder was haar blaascapaciteit onder andere met 2/3 verminderd. Logisch dus..

Snow moest weer herstellen en veel rusten dus weer niet meer gaan wandelen, alle dagen pilletjes, haar mat legden we op een rustige plaats in huis. Ze deed niet meer in huis tenzij een onschuldig plasje, maar dit ruimden we met liefde op. Ze was wel wat meer grumpy en grolde wel eens door de pijn naar ons maar niks ergs.

In de maanden dat we Snow al hebben, gebeurden er misschien 1 accidentje op 2 maanden tijd en dat was dan ook wel ons eigen schuld (te lang alleen gelaten, te lang onverwachts weg door bv ziekenhuisbezoek). We negeerden dit en ruimden dit gewoon op.

Nu is ze weer genezen maar sinds 2 weken doet ze echt gewoon constant in huis. Niet alleen een plasje, maar gewoon echt alles. Gedeprimeerd kwamen we ervan... Meestal als het gebeurde ruimde ik het op zonder iets te zeggen, soms maakte ik mij wel kwaad. Mijn vriend is helaas van mening dat we harder moeten optreden (hij en zijn ouders hebben hun honden altijd zo opgevoed door de neus erin te duwen). Iemand van de hondenschool heeft gezegd dat dit ook wel een goede manier is maar ik vind dat dit averechts werkt. De mat hebben we weggehaald en na een aantal dagen een klein schapenvelletje gelegd. Helaas komen we vandaag na 4 uurtjes terug thuis en is niet alleen het schapenvelletje maar gewoon heel de vloer rond de salontafel volgepoept.

We zijn echt radeloos. We zijn al naar de dierenarts geweest maar zij vindt niks. Er lijkt ook niks mis. Ze drinkt ook niet meer als anders en eten doet ze ook wel normaal. Ze is soms wel nog grumpy maar ze ligt wel vaker bij mij in / aan de zetel en komt zoals anders wel affectie zoeken. Ze weet dat ze iets fout gedaan heeft want vanaf het moment dat we thuiskomen zit haar staart tussen haar poten en liggen de oren naar beneden en weet ze wel dat er iets komt. We weten niet of we het nu nog moeten negeren, haar moeten straffen of wat dan ook ...

Het wandelen is nog niet zoals vroeger omdat we terug het ritme zoeken (operatie is nog maar kleine 3,5 weken geleden), en ergens denk ik dat hier de oorzaak ligt. Ik denk ook wel aan verlatingsangst ... Ik werk sinds 1 juli van 8u tot 17 u maar mijn vriend heeft een horecazaak dichtbij en komt vaak onder de middag naar huis. Enigste grote verandering is dus dat ik max 1,5 - 2 uur later thuis ben.

We weten niet zo goed waar het probleem zit en hoe we dit juist kunnen aanpakken. Het is een heel lang verhaal maar echt noodzakelijk omdat het een asielhond is en we dus wel weten dat het misschien iets van vroeger kan zijn.. is er een gedragsprobleem? Of doen wij iets fout? We horen het graag ...

Het kan incontinentie zijn, misschien een blaasontsteking. Dat eens eerst laten uitsluiten.

Het streng aanpakken zoals je vriend en zn ouders doen moet je niet doen.

De hond krijgt alleen maar angst, kan ook weer resulteren in het laten lopen van plas en ontlasting van angst. Je wint er dus niks mee, je verliest er alleen maar mee. De hond angst en geen vertrouwen meer in zn mens en de mens alleen maar frustratie. 

Verder zou ik ook weggaan bij een hondenschool die nog in zulke theorieën gelooft.

Is er na de operatie nog een echo van de buik genomen? 

Een baarmoeder met anderhalve kg pus erin, dat is niet niks! Dat is een zware ingreep. Je hond kan incontinent geworden zijn, misschien zit er in de buik een vochtophoping of ontsteking, misschien heeft de hond pijn, of voelt ze niet alles meer...

Ik zou voor een 2e opinie gaan bij een andere dierenarts of kliniek en een echo van de buik laten nemen.

En zeker niet gaan straffen, wat een idee! Alsof je hond dit met opzet zou doen, terwijl er toch een duidelijke link is met de operatie...

Er lijkt wel vaker niks mis bij honden. Het zijn bikkels. Mijn hond bleek achteraf ook wat ernstigs te hebben, terwijl ze nooit iets liet blijken. Ga eerst medisch alles uit sluiten. Urine inleveren. Je kunt een echo laten maken van de blaas. Zeker je hond in deze situatie niet gaan straffen, dat is echt niet oké..  alsof je hond bewust binnen gaat plassen. Je hond mankeert blijkbaar duidelijk wat.

Hey allemaal

We hebben jullie tips zeker opgenomen, da vond niks.

Sinds de operatie heeft ze ook niet meer bewust in huis gedaan, ook niet 's nachts, de enige malen dat dit voorkwam was als we onverwachts lang weg waren en ze niet buiten kon. Maar zelfs dit is opvallend véél minder en echt max 2x gebeurd.

Voor de rest heeft ze ook meer beweging aangezien ze met mij toch soms wel 3x per week 3 km mee gaat lopen.

Bedankt iedereen voor de hulp!

Mijn hond van 6,5kg loopt ong. 5km per dag. En dan is ze nog een luie hond, ik paste op een jack russel van 10/11 jaar oud, en die had aan die 5km per dag eigenlijk niet eens genoeg!

3x per week 3km klinkt dus ook niet als veel, maar je hond heeft zo te lezen al heel wat meegemaakt, dus weet niet of ze al wat 'bejaard' is?

Onze Snow weegt ongeveer 21 kg en is liever lui dan moe als ik het zo mag omschrijven. Met geen stokken buiten te krijgen soms bejaard kan ze misschien wel al wat zijn, er zat nooit echt fut in, cru gezegd dan. Het is pas sinds een aantal maanden dat ze éindelijk wat speelser is. Soms gaan we slapen en is ze nog aan het rondspurten met haar speeltje. Het heeft - hou je vast - 3 maanden geduurd vooraleer we eindelijk een speeltje vonden waar haar aandacht naartoe ging. Zo moeilijk is ze dus :p

Na 3km is ze ook gewoon écht doodop - ze heeft volgens mij nog nooit zoveel beweging gehad zelfs, behalve haar dagelijkse wandeling - en dan kunnen we er gewoon niks meer mee doen. Ze zeggen steeds dat een border collie een heel actief ras is en een husky ook (ze is een mix) maar hier zien we dus niks in terug

Snow ligt eigenlijk de hele dag te slapen thuis, in alle mogelijke posities. Er zit enkel wat activiteit in als we thuiskomen en ze een buiten moet of eten/drinken krijgt, that's it haha

Wb de 'onzindelijkheid' heb ik niet zoveel te melden. Behalve dan dat ik me eigenlijk niet voor kan stellen dat dit pure onzindelijkheid is. Ik denk dat er een andere oorzaak achter zit. En hoe frustrerend het ook is, je hond doet het niet om je te pesten of klieren.

De neus door de plas heen halen is een hardnekkige fabel. Net zoals dat het gezond zou zijn dat een teef een nestje krijgt. Of dat een hond vals wordt van vlees. Bovendien is de neus door de plas halen ook een aanslag op het vertrouwen tussen jullie en de hond. Gewoon niet doen dus. 

Ik vraag me ook nog iets anders af. Je zegt dat ze lui is. Mijn ervaring is dat een hond niet snel lui is, helemaal niet als het twee van zulke actieve rassen zijn. Een hond als deze die na 3 kilometer doodop is? Dat kan niet. Dan hebben we het niet over lui zijn, maar dan is er iets serieus' aan de hand... Ik zou voorzichtig zijn. Eerst weten wat er eigenlijk aan de hand is, voordat je haar lijf tot het uiterste dwingt met (voor haar!) te lange wandelingen. Zijn jullie al eens bij een osteopaat geweest om te zien of haar skelet geen problemen heeft? Een hond die pijn heeft bij lopen, wil liever blijven liggen...

Ik zou haar eens filmen als ze alleen thuis is. Daar kun je vaak het een en ander uit afleiden. Ik doe dat zelf met de webcam van de laptop.