Onrust in de avond

Hoi allemaal

As vrijdag hebben we een afspraak staan bij de DA, dus dat gaat sowieso besproken worden. 

Maar...mijn 9 jarige reu vertoont de laatste dagen onrust in de avonduren. Het is dan een uur zenuwachtig opstaan, liggen, opstaan, liggen, op bed, van bed, in mand, uit mand, op de vloer, dan weer krabben, weer op de vloer, rondje tafel, weer mandje en.weer van voor af aan. Het duurt even, maar dan stopt het ook gewoon weer. Ondertussen kijkt hij me vragend aan, maar wat het nu is?

Even een medische uitleg over Dave. Dave is 9, hij heeft artrose aan zijn voorpoten (met 1,5 geadopteerd uit Roemenië met het Curvus Radius Syndrome. Stukje bot weggezaagd, dus artrose was voorspeld), spondylose in zijn rug, begin staart is iets niet goed. Hier slikt hij rimaldyl en gabapentine voor. En heeft de osteopaat gezien en de fysiotherapeut met hydrotherapie, dat hem goed gedaan heeft. Zodra ik achteruitgang zie, staan we weer bij de fysio.

Als pup ziek geweest. Ik dacht hondenziekte gehad, maar weet niet zeker. Hij heeft een heel slecht gebit hieraan overgehouden. Is in juni/begin juli onder narcose schoongemaakt, elk jaar wordt er naar gekeken. 

Hij heeft een seizoensgebonden allergie, elke zomer is het weer helemaal mis. Vorig jaar apoquel geprobeerd, dat wil ik eigenlijk nu niet omdat het toch best rotzooi is. Dus sinds maart zit hij aan de bijenpollen, die werking schijnt nu uitgewerkt te zijn. Dave zit aan een halve magnesium per dag, tegen krampen (heb nog gedacht of dat dat opgehoogd moest worden, maar het lijkt het niet te zijn). Dave heeft sinds een 4tal weken faciales paralyse aan zijn linkerkant gezicht, waardoor hij verlamd is links (niet kan knipperen, een hangwang heeft en zijn oor hangt), hij heeft oogzalf en een oorcleaner. Omdat het hoogstwaarschijnlijk iets met een oorontsteking te maken heeft (niet bevestigd, wordt gedacht). Onder narcose zijn zijn oren bekeken, ze zagen niks. Maar hij schudt nog steeds met zijn hoofd en krabt, niet elke dag, lijkt nu wat rustiger, maar mogelijk is dat het? 

Jaarlijks krijgt hij een bloedtest, nieren etc worden in de gaten gehouden. Deze is in mei geweest.

Hij heeft geen vlooien. Ontvlooien gebeurd op homeopathische basis. En ontworming gebeurd niet, zijn ontlasting wordt gecheckt door t Woud. Was schoon in mei. Dave is wel bekend met volle anaalklieren, daar wordt vrijdag ook naar gekeken. Maar die zijn in juni/begin juli ook nog geleegd. 

Dit gedrag is nieuw, begon met die hele warme dagen. Eerst dacht ik dat het de warmte was, de ligging niet kunnen vinden. Maar nu is het koeler en blijft het aanhouden. Hij jeukt zich weer de peentjes. Vandaar gedoucht en gekamd om de jeuk weg te nemen en de losse haren. Ik heb huidlotion met aloë vera besteld. Nu smeer ik de rode plekken met aloë vera gelly. 

Wat vergeet ik. Voer is het niet, hij heeft al jaren speciaal voer. En dit soort ongein is altijd in de zomer. 

Oh ja, hij krijgt glucosamine met MSM en Chondroitine, aangevuld met omega 3 (lijnzaad) en 1x per week een visje. Dat moet wel snor zitten. 

Er is niks wat ik niet merk aan hem. En is er iets, ik sta op de stoep bij DA. En ik heb altijd gelijk (hij is dan ook mijn zorgenkindje). 

Ik denk iets met de jeuk of zijn oor of iets in die trant. Ik las iets over voetjes in de brandnetels, maar dat kan niet. Gisteren liepen we ergens anders en toen had hij het ook. En waarom alleen s'avonds? Tegen het slapen aan?.

Ik word knettergek van het zoeken, maar vind het vooral sneu voor hem. Wat ik zei, dit gaat gefilmd worden en meegenomen naar de DA. Maar herkent iemand dit?

Gr Chantal 

Hij heeft Hondenziekte gehad (ofwel Ziekte van Carré, ook wel Canine Distemper genoemd) als pup... Het glazuur van de tanden is aangetast, vertel je. Het kopschudden en jeuken aan de oren kan komen door een pijnlijke kies? Daar kun je nog eens naar laten kijken.

Maar ook het zenuwstelsel en de hersenen kunnen schade hebben opgelopen door distemper - het virus veroorzaakt immers een hersenontsteking. Ook al herstelt een hond goed, kan er blijvende schade zijn zoals tics en trillende spieren, maar ook  schade die pas later naar boven komt. Een zeer enkele keer ontwikkelt een hond jaren later ODE, Old Dog Encephalitis, doordat er toch virus in de hersenen is blijven hangen - en op latere leeftijd opnieuw activeert( niet besmettelijk voor andere honden). Wat ik uit de veterinaire literatuur begrijp is dat aanwezigheid van het virus heel moeilijk aantoonbaar is, maar de verschijnselen en veranderingen aan weefsel zijn erg hetzelfde.

Het kán dus zijn dat die aangezichtsverlamming, de jeuk aan de oren en de onrust en rondjes lopen daarmee te maken hebben, het demyeliniserende aspect van ODE. (Dat krabbelen doen Cavaliers ook als ze syringomyelie hebben, eveneens een aandoening van het ruggenmerg en de hersenen).

Ik wil je niet bang maken, maar ik denk dat je deze mogelijkheid wel moet aankaarten bij de DA?

Er is niet zo heel veel info te vinden over ODE of over de langetermijneffecten van distemper. Een paar links (vrij technisch, veterinair) waarin je iets meer kunt vinden over aan distemper gerelateerde ODE:

https://www.vetstream.com/treat/canis/diseases/old-dog-encephalitis

https://www.sciencedirect.com/topics/veterinary-science-and-veterinary-medicine/canine-distemper

Er zijn zo veel dingen aan de hand bij Dave. Wat voor soort hond is hij? Hoe groot?

Allereerst heb ik bewondering voor wat je allemaal doet en laat doen om Dave zo comfortabel mogelijk te maken of houden.

Dementie zou ook kunnen; waardoor zijn ritme verstoord wordt en hij 's avonds gaat spoken,

http://www.dogside.nl/gedrag_oude_hond.html

Het krabben aan zijn oor is dat fantoom krabben of echt krabben?

Ben je met Dave bij een neuroloog geweest? Heeft de dierenarts Gabapentine voorgeschreven? Veel honden worden een zombie door de Gaba.

Sommige afwijkingen/aandoeningen zowel in oor, hersens en ruggenmerg zijn alleen met een MRI vast te stellen.

Nou, vlgs mij was het geen hondenziekte en is zijn gebit aangetast door de antibiotica toendertijd (2010), de Roemeense was daar niet helemaal duidelijk over. En ik kan het  niet terugvinden. Ik ga dit zeker morgen even aankaarten, maar heb niet het idee dat dat het is. Althans niet dat onrustige, voir zijn F.P. zou het zo gekke gedachte niet eens zijn. Ik neem hem mee, thnx 

Hoi. Dave is een middenmaat herderachtige hond van rond de 20 kilo. 

Heb niet het idee dat dit dementie gerelateerd is. Ik weet niet of hij écht jeuk heeft of niet. Denk van wel. Maar gelukkig jeukt hij niet meer zo erg aan zijn oor. Vandaag zijn gehoorgangen weer met oorcleaner gewassen (moet 2x p/w) en dit was eigenlijk de eerste keer dat het geen kopgeschud opleverde. Het schudden met zijn kop is sowieso veel minder. Vanavond heeft hij nog niet rondgerent, maar we zijn dan ook nog niet de laatste ronde uit geweest en daarna begint het meestal. We shall see. 

Nee, ben niet bij neuroloog geweest. Gabapentine is door de fysio geopperd omdat tramadol niet werkt bij Dave. En omdat de Gaba goed werkt bij zenuwenpijnen, en dat klopt. 2x.dgs 1 tablet, evenals mijn andere Roemeen die hoogstwaarschijnlijk een zenuw in zijn nekwervel heeft zitten. (Is ook door de malle molen geweest, helaas niet te zien op röntgenfoto's). MRI is nog geen optie voor nu, is knijterduur om even te doen. Pas als het echt echt echt nodig schijnt te zijn en meerwaarde heeft, laat ik het mogelijk doen. 

Ps. De faciales P gaat vanzelf over, kan een half jaar duren wordt me verteld en heb ik geleden. 

Enige jaren geleden heb ik aan mijn Cavalier ook Gabapentine moeten geven.

Eerst werd dit 2 x daags voorgeschreven. Tot men er achter kwam, dat zoals in de bijsluiter staat, dit ook aan dieren 3 x daags gegeven moet worden om de opgebouwde bloedspiegel continu in stand te houden. Dat werd dus 3 x daags om de ca. 8 uur. Wie weet wordt hiermee ook het onrustige gedrag van 's avonds onderdrukt.

Het zou kunnen zijn dat bij Dave het beter gaat als je de Gaba 3 x daags geeft. De dosis uiteraard in overleg met je dierenarts.

gabapentine | Farmacotherapeutisch Kompas

https://www.farmacotherapeutischkompas.nl/bladeren/preparaatteksten/g/gabapentine#dosering

Gisteravond heeft Dave, sinds dagen, niet meer zo'n onrustperiode gehad. Erg blij. Gisteren heb ik hem met Aloë Vera gelly gemasseerd en dat scheen wel te helpen tegen de jeuk. Vanmiddag naar DA geweest. Die zegt dat de onrust kon komen vd warmte en de jeuk, maar ze kon er niet zo heel veel van maken. Ik ga nu eerst die jeuk maar eens goed aanpakken. Heb nu ook lotion binnen. 

Gelukkig heeft hij wel een beetje een dreigreflex aan zijn linkeroog. Of dat 5 weken geleden ook was, weet ik niet (was toen een invallende DA). Dus we gaan nu.bijhouden of het aan het verbeteren is. Zijn oren moet ik blijven schoonmaken, hij is daar gevoelig voor. Of de verlamming door de ziekte, die hij als puppie had, is een mogelijkheid. Maar ook zij kon niet vinden welke ziekte hij precies had. Ik kan het de Roemeense ook niet vragen, we staan niet op goede voet, zeg maar.... De DA zei wel dat honden, die distemper als pup, gehad hebben op latere leeftijd wel wat gevolgen daaraan kunnen ondervinden. Ze heeft vaker gezien dat ze bv een rare waggel ontwikkelen of iets. Of dit met Dave ook te maken heeft, geen idee. We moeten gewoon afwachten. 29 augustus gaat hij weer onder narcose voor een meiboom op.zijn rechterooglid. (Ja, dat heeft hij ook). Die wordt verwijderd en 2 soort wratten aan zijn poot worden verwijderd. Dus we zijn nog niet klaar. Gelukkig was er niks aan zijn anaalklieren jeeeej. Wel die van Simba ( andere Roemeen), die zaten vol en er is een.punctie van een bult op zijn buik gemaakt. Afwachten voor resultaat. En Sun, mijn teef, heeft ontstoken ogen door ws allergie. Dat wordt druppelen, gelukkig met dezelfde zalf als dave al heeft. Je had de factuur moet zien....nice.

Maar wat ben ik opgelucht dat Dave dat onrustige gisteren niet liet zien. Is wel een billenknijper voor vanavond.

Wb de gabapentine. Ik ga af wat de fysio en artsen tegen mij persoonlijk zeggen. Ik vind het zeer lastig worden, als leek, dat over elke medicijn iedereen weer andere meningen en adviezen hebben. Qua pijn, waar ze dit voor krijgen, zit het wel snor. Simba mag er idd 2xdgs 2, maar heeft dat niet nodig. Ik zit er zelfs aan te denken te gaan minderen, maar eerst met Rimaldyl. 

Ik heb het dossier van dave doorgespit. Hij heeft als pup coccidiose gehad. Een darmaandoening, geen neurologische aandoening. 

Wat er de laatste dagen met Dave gebeurd is, is niet te filmen. 

Het is een gevolg op mijn vorige verhaal. De verlamming is nog steeds niet weg. Rond 10 aug zag ik dat er iets was met Daves gebit, bleek hij een verrotte kies te hebben. Die is 20 aug getrokken, waaronder ook een meiboom uit zijn oog is verwijderd en wederom in zijn oor is gekeken en gezalfd omdat hij weer aan het schudden was. Ik dacht dat alle ellende wel eens van die kies kon komen. Paar dagen ging het goed, een vrolijke Dave. Tot vorig weekend. Zwarte troep op zaterdag uit zijn oor en op zondag een soort snot. Maandag weer naar DA. Ontsteking in oor, antibiotica. Woensdag terug voor controle, zag er beter uit. Vertel mn DA ineens dat hij dus een gescheurde trommelvlies had. Dat was hij maandag vergeten te vertellen. Donderdagavond en nacht ging het rap achteruit met Dave neurologisch gezien. Hij kon niet meer staan, hoofd schuin, smakken, hijgen, geeuwen. In de ochtend gingen zijn ogen ook nog schokken. S'nachts noodkliniek gebeld voor moed en advies, ondertussen wel al gelezen dat deze aandoening GVS (geriatrische Vasculaire Syndrome) de kop op kon steken. Dus het zag er ernstig uit maar dit was in de lijn der verwachting. Vrijdagochtend zag Dave er heel slecht uit, gepoept en geplast. At wel als een dijker, maar hij was een vaatdoek. Om 9u meteen de DA gebeld voor een spoedafspraak. Kon pas 11:45 terecht. Wij daarheen, even in zijn ogen gekeken. Ik mijn vermoedens uitgesproken over GVS, veroorzaakt door de verwaarloosde ontsteking door de verrotte kies, dat de verlamming veroorzaakt kan hebben, daarmee een middenoor-en/of binnenoorontsteking veroorzaakt heeft en dat de GVS. 1+1=2 . Toen ging de dierenarts met de andere da in overleg, kwam terug en zei dat ze dachten aan een hersentumor. Ik had het niet meer. GVS zou niet kunnen omdat daar nooit een oorzaak bij gevonden wordt en bij dave waren meerdere oorzaken. Hersentumor kan alleen met CTscan gezien worden, dus of die laten maken of een prednisonprik en tot morgen wachten of er verbetering was, want dan was het een ontsteking. Maar ze zagen het zwart in. Als het morgen niet beter was, zou hij ingslapen worden. Ik huilend naar huis. Dave was echt heel slecht. Ik snapte maar niet hoe dit zo kon, had hier geen rekening mee gehouden. Second opinion telefonisch aangevraagd bij dierenkliniek alkmaar, die zei dat de ontsteking op nr 1 stond. Met ervarings mensen gesproken en hoe meer mensen ik sprak hoe absurder het idee van hersentumor. Ondertussen was Dave al een beetje aan het opknappen, maar ik geloofde mn eigen oordeel niet. Maar gelukkig zag vriendin het ook. Ondertussen besloten morgen Dave niet te laten inslapen, maar over het weekend heen te gaan en afwachten aangezien GVS even nodig heeft. Wel al mortuarium gebeld of ze in het weekend open waren en DA die euthanasie aan huis doet, voor het geval dat dave wél in het weekend slechter zou worden. Na een nacht niet slapen en dit nieuws en deze dag was ik compleet gesloopt. Maar dave ging snel vooruit. Vanmorgen naar da gegaan en we liepen samen lopend naar binnen, Dave nog wel wat zwalkend, maar hij loopt. En wat zegt de andere DA die eerder hersentumor had gezegd " ja toch GVS he". Mn broek zakte af. Had hem gezegd dat dat vlgs zijn collega niet kon. Hij zei van wel, maar dat ze hersentumor nooit mogen uitsluiten. Maar dan nog had ze dat zo nooit mogen zeggen. Maar goed, mn wonderhondje is er nog. Hij krijgt nu een week lang elke dag een sterke prednisoninjectie en met de antibiotica en gabapentine, moet dit een paardenmiddel zijn. En met 72 uur moet dit over kunnen zijn. Hij kan mogelijk wel het schuine hoofd overhouden. 

Zal hij dan eindelijk, na ruim 2 maanden, eindelijk een keer van de pijn en ooronstekingen verlost worden? 

Complete gekkenhuis. 

Oef, wat een verhaal joh. Heel veel sterkte!

Wat een roller coaster aan akelige gebeurtenissen met Dave.

De dierenartsen brachten je in eerste instantie verwarring.

Een hel als je zelfs aan inslapen moest denken.

Ik hoop dat met de zware kuren Dave nu stabiel gaat worden en er daarna een periode van opbouw naar een hond; die eindelijk pijnvrij is, zal zijn.

Je zal er zelf ook wel doorheen zitten door alle stress, die dit met zich meebrengt.

Hopelijk nu een relaxte periode.

Hoi hoi. 

Zijn we weer. Het is bijna een soap, alleen is GTST er niks bij. Er is nogal wat gebeurd sinds 31 aug. Dave bleek dus een gat in zijn trommelvlies te hebben, dat met weken antibiotica slikken maar niet dichtging. Dus de vervanger van mijn DA zei iets heel verstandig: " ik weet niet waarom het gat niet dichtgaat, ik ga je doorsturen naar de beste KNO arts voor honden van NL, als hij het niet weet dan weet niemand het". Afspraak gelijk gemaakt en op 9 oktober gingen Dave, ik en mijn vader heen. 09:50 de afspraak. Hele fijne man die Gert ter Haar, bij SDU in Utrecht.  Ct scan gemaakt waarop te zien was dat Daves hele gehoorgang dicht was van alle ontstekingen tot zijn middenoor aan toe. We hadden 2 keuzes: of een andere ab en oor schoonmaken en hopen op een wonder of zijn middenoor schoonmaken, zijn hele gehoorgang verwijderen en dichtmaken. Wat dus betekent dat zijn oor nutteloos zou worden, maar ws hoorde Dave al niks meer. Aan de scheven kop en de verlamde spier in zijn gezicht kon hij niks meer doen, dat was eenmaal aangetast. Maar geen jeuk en pijn, met een slagingskans van 97%. De keus was snel gemaakt: operatie. En dat kon meteen gebeuren. Alles is naar wens gegaan en om 17:30 stapten we binnen in huis. Het duurde allemaal lang omdat Dave wel lekker lag te knorren en hij niet snel op temp kwam. Maar dat was niet erg. Vandaag is het een week geleden dat dit gebeurd is. Alles gaat eigenlijk zeer voorspoedig. De scheve kop heeft Dave, maar veeeeeel minder dan gedacht. Hij slaapt heel veel, jeukt best weinig (wat zijn die kragen toch altijd een ramp, zelfs de comfy cone. Na 2 nachten en weinig uitrusten voor Dave besloten de kraag af te houden en zijn poot in te pakken met 2 sokken en een washandje) en de wond ziet er heel rustig uit. Afgelopen zaterdag wel even naar da gegaan om de dikte te laten nakijken, maar dat was wondvocht en is normaal. Hopelijk na 4 maanden soebatten is het nu klaar. Dave schijnt hier dus al hele lange tijd (kan zomaar 1 a 2 jaar al hebben zitten broeden) last van kunnen hebben. Vorig jaar zijn we zo bezig geweest met onderzoeken waar het gedragsverandering van Dave vandaan kwam. Depri Dave was veelal aanwezig. Buiten met staart naar beneden lopen, leek het leven somstijden niet leuk te vinden. Van alles gedaan: osteopaat, fysio, aquatherapie omdat we allemaal dachten dat het aan zijn artrose en/of sponsylose lag. Nooit maar dan ook nooit gedacht dat een oorontsteking zulke gevolgen kan hebben. Mijn vader zegt ook dat ik hier maar niet aan moet denken, dat mijn hondje misschien wel met 1 a 2 jaar met pijn in zijn oor liep. Daar word ik zo verdrietig van. 

Voor nu, op naar een pijnvrij leven en hopelijk mijn laatste update hierover. 

ik heb je topic doorgelezen als een spannend boek,wat een ontwikkeling zeg, heel indrukwekkend.

Dave mag blij zijn dat je volgehouden hebt en je zo voor hem ingezet hebt, complimenten daarvoor.

Hoe gaat het inmiddels?

" ik heb je topic doorgelezen als een spannend boek,wat een ontwikkeling zeg, heel indrukwekkend.
 
Dave mag blij zijn dat je volgehouden hebt en je zo voor hem ingezet hebt, complimenten daarvoor.
 
Hoe gaat het inmiddels? "

Dobry

Echt he? Wat fijn dat je er naar vraagt. 

Hoe het gaat...better than ever (zeg ik fluisterend. Geleerd niet te snel te juichen). Maar ik zie al zo'n 2 a 2,5 weken een Dave die ik al minstens 1,5 jr niet zo gezien heeft. Zo vrij en vrolijk. Zelfs ook speels. Alsof er een mega last van hem afgevallen is. Ik denk er verder maar niet bij na hoelang hij hier pijn van ondervonden moet hebben, want dan ga ik janken. En aan 1 oor doof is niet eens zo verkeerd zo richting de vuurwerkperiode haha. Als hij op zijn goede oor ligt, dan hoort hij niks en slaapt hij heel diep. 

Dave zn koppie is nog wel scheef, maar niet zo scheef als waar we mee begonnen. Eigenlijk alleen maar positieve dingen. Op de beslissing Dave te adopteren na, de op 2 na beste beslissing ever genomen om die operatie te doen. 

wat ontzettend fijn dat hij nu gewoon van zijn leven kan genieten, zonder die ellendige pijn,

dan is aan 1 oor doof zijn idd een prijs die alle  moeite waard was om te betalen.

Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als hij niet bij jou terechtgekomen was.

" wat ontzettend fijn dat hij nu gewoon van zijn leven kan genieten, zonder die ellendige pijn,
 
dan is aan 1 oor doof zijn idd een prijs die alle  moeite waard was om te betalen.
 
Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als hij niet bij jou terechtgekomen was. "

Dobry

Thanks .

Mijn honden krijgen de aller aller beste zorg. Ze zijn ook bijna mijn hele leven. Anderen hebben kids, ik heb mijn honden. Gaat verder dan een passie. Soms zou ik wel wat minder gevoelig willen zijn wb mijn honden, want als ze al een beetje teveel knipperen slaat de schrik me om de keel. Het resultaat van 8 jaar tobben met Dave (het verhaal in dit topic is er maar 1 van meerderen wb Dave). Maar ten alle tijden zullen ze als volwaardige wezens behandeld worden in mijn zorg. Ik ben er dan ook voor hen, heb mijn leven aangepast aan hen en niet geheel andersom. Het voordeel van alleen zijn . Er zijn er die me voor gek verklaren, maar....dat boeit me niks. Uch...haha

nouja gek ben je natuurlijk wel...op je honden, en daar is niets mis mee integendeel

" nouja gek ben je natuurlijk wel...op je honden, en daar is niets mis mee integendeel "

Dobry

Dat 1e klopt ook wel weer, waar je mee omgaat....

Hoi allemaal,

We zijn ruim 3 jaar verder en ik zie deze 3 extra jaren als reserve jaren die ik met Davy heb mogen doormaken. Wat was het een avontuur.

In een eerder topic over de oudjes onder ons heb ik al verteld dat ik Davy 28 nov heb moeten laten inslapen. 

Er was 3 dagen eerder een grote massa ontdekt onder de kaak, aan de kant waar de ellende uit dit topic beschreven staat, en was hij meer benauwd en ratelend. Of het was een ontsteking of een tumor. We wilden nog proberen met antbiotica, maar daar kreeg hij ook nog een allergische reactie op. De dag na de diagnose was Davy meer dan duidelijk in zijn wens en besloten we dat we Davy's wens gingen respecteren (door de allergische reactie ging het nog slechter), dus we moesten nog 2 dgn wachten voor een da een huisbezoek wilde doen om hem naar de eeuwige jachtvelden te zenden.  Ik was die dagen natuurlijk een puinhoop. Zoveel stress en zorgen, niet kunnen eten, alleen maar trillen en tranen wegduwend om de honden niet te triggeren. Ben in 1 weekend 4 kilo kwijtgeraakt. De dag zelf was prachtig (en verdrietig). We deden alles wat we op een normale hangdag zouden doen. Kaarsjes aan, tv aan, alles eten wat normaal niet kon (ontbijten met frikandellen en gehakt bv) ed.

Hij ging al slagroomlikkend onder narcose met iedereen om zich heen waar hij van hield. Met twee minuten was er geen hartslag meer te horen na de tweede spuit.

Drie dagen later kon ik hem ophalen bij het crematorium en is Dave weer thuis en staat hij naast zijn grote broer. 

De dagen erna waren natuurlijk emotioneel slopend. Maar toch had ik gedacht dat ik er veel verdrietiger over zou zijn. Ik heb een bepaalde rust en vrede over me. Wat ik nu wel heb is een schuldgevoel dat ik me niet rotter voelt dan ik, in mijn hoofd, zou moeten voelen. Voer voor de psycholoog vlg week. We zijn morgen 10 dgn verder. 10!!!!!! dagen. Hoe dan! Al 10 dagen zonder Dave. Na ruim 11,5 jaar zij aan zij samengeleefd te hebben. Het is een zo ontzettend gek begrip om te omarmen. De hele beslissing voelt 1000% goed, het gemis is er. En gisteren kreeg ik de uitslag vd punctie van de massa in zn nek. En ik weet nog niks. Er zaten ontstekingscellen, maar ook andere cellen die konden wijzen op een tumor. Dus niks wijzer. Niet dat dat iets uitmaakt. Behalve dat ik het gisteren even benauwd kreeg met het feit dat in mijn hoofd ineens de gedachte kwam dat hij misschien alleen een ontsteking had en zich tijdelijk rot had kunnen voelen en daarna wel weer beter werd. Maar dan bedenk ik me wat ditzelfde hem 3 jaar eerder heeft gekost en dat zou ik hem niet een 2e keer door laten maken. En daarbij, hij was zo duidelijk in zijn wens. Maar er is altijd dat kleine rottige peststemmetje achter in je hoofd. Waarom is dat toch? 

En nu mijn andere twee kanjers. De oudste Simba (13,5) moest twee dgn na het overlijden van Davy onder narcose voor zijn gebit. Rete spannend natuurlijk.

Had de da gezegd heel voorzichtig te zijn met de narcose, ik wilde geen twee honden in 2 dgn tijd kwijtraken. Maar wel gemeld hem niet te reanimeren als toch ineens zijn hart zou stoppen (zo pienter was ik dan toch wel weer). Maar onderweg naar de da popte daar een regenboog op, die daar eigenlijk niet hoorde te zijn en ik wist dat dit een boodschap van Dave was. En dit klopte. Ook dit is vandaag alweer een week geleden en Simba begint nu weer een beetje de oude te worden. Ik overschatte de tijd dat hij nodig had om van deze narcose bij te komen, hijzelf trouwens ook. Hij is tenslotte ook een oude man. Simba mist zijn speelmaatje wel, maar hij laat het niet zo heel erg merken. Hij lijkt er minder last van te hebben dan van mijn meisje Sunny. 

Sunny is namelijk nog geen dag van haar leven alleen geweest. Van een Roemeens asiel naar huis met 2 andere honden. En haar relatie met Dave was één van de redenen waarom ze bleef (foster). Zij waren 4 pootjes op 1 buik. En Sun is al zo'n gevoelig traumahondje met mega rugzak. Maar we make it work voor al 11 jaar. Dave was ook de lijm die het drietal bij elkaar hield. Hij speelde met Simba en met Sun, maar Simba en Sun speelden niet samen. En dat heb ik dus nu in huis. 2 Honden die naast elkaar leven en dat is het. Vind dit best schrijnend om te zien. Sunny is ook echt in rouw en zij voelt mij ook feilloos aan. Dit vind ik het moeilijkst eigenlijk nu. Het breekt mijn hart haar zo te zien. Maar het is nog vers, dus we gaan het de tijd geven. En afleiding. 

Het was me wel een avontuur met Dave. Één met vele ups and downs. Maar vooral met veel liefde. Heel veel liefde. Ik loop de laatste dagen op veel plekken met mijn 2 kanjers waar Dave het leuk had en in mijn herinneringen zie ik hem in het water staan, op takjes knauwen, rennen over het strandje, op het plateautje dansen met met de andere honden spelen, lekker rollen op zijn rug, zijn neus achterna gaan richting de konijnenkeutels. Zoveel mooie en warme herinneringen aan die man en zo weinig slechte. Daar ben ik wel blij mee. Ik was beetje bang dat het laatste weekend op de voorgrond zou blijven, maar dat is niet zo. 

Dus ik sluit hoofdstuk Davy. De meeste lieve, gevoelige, makkelijke, sociale, zachte hond op aarde. Tot nu toe de enige hond die ikzelf voor 100% heb uitgekozen. De andere honden kozen mij uit of werd door anderen gekozen. Davy was echt mijn soulmate. Dat weet ik zeker. Hij liep altijd los en deed dit keurig. Uiteraard vaak had hij zo zijn momenten, als ik even niet oplette. Dan zat hij weer in de bosjes kattenpoep te eten of dook hij het weiland in en waren we een half uur zoet. Hij kon met een scheve link toet me dan aankeken en daar kon ik nooit boos op worden. Zijn neus was hem heilig. Ik mis hem verschrikkelijk in bed, waar hij 11,5jr naast me lag. Maar ook op de bank. Waar hij zolang achter me lag en ik op het puntje mocht zitten. Ik zou het allemaal zo weer opgeven. Man, wat mis ik je. Maar het is goed zo. Je lichaam was op en je hebt alles gegeven. Wat een strijder was je, een vechter. Ik had respect voor hem. Hij deed het toch maar even, mijn special needs hondje. En toch 12,8jr geworden. Bedankt voor ons avontuur, je was mijn allessie. Hopelijk zien we elkaar weer. 

Heel mooi maar ook emotioneel verhaal. Veel sterkte toegewenst!!!

Heel veel sterkte met het verlies van Dave.

Ik hoop dat Sunny en Simba - en jij natuurlijk ook - een nieuwe balans vinden.

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.  Koester alle mooie herinneringen in je hart.

Mooi, dat verschijnen van die regenboog!

Heel veel sterkte met het verlies van je beste vriend

Wat heb je alles mooi omschreven.

Mooi die regenboog, net op zo'n moment dat je nodig had. 

Heel veel sterkte voor jou, Simba en Sunny.