Mijn ouders en ikzelf hebben wel eens een nestje labrador pups maar bij ons zou je geen pup mogen meenemen. Een labrador is een gezelschapsdier die maak je heel ongelukkig als je hij of zij altijd buiten in een kennel en moet zitten en overdag ook nog eens helemaal alleen. Je krijgt dan een hele drukke pup die geestelijk te weinig prikkels krijgt en dus zichzelf gaat vermaken door te knagen of op elk geluidje gaat reageren door te blaffen.
Bovendien gaat een pup bij ons zeker tot een halfjaar om de 2 uur naar buiten om te plassen en poepen. De pup is nog helemaal niet in staat om 4 uur lang alles op te houden.
Soms hebben hondenscholen "kind en hond" cursussen, of iets soortgelijks. Misschien is het mogelijk dat je daar naartoe mag als "toeschouwer" om zo gewend te raken aan honden en eerst aan ze te wennen, voordat jullie een pup aanschaffen? Dan kunnen jullie meteen op de hondenschool kijken wat het hebben van een hond in houdt en vragen stellen?
Ik hoop dat je toch iets doet met al deze reacties, Lotte!
Je schrijft ergens dat je van plan bent de hond alleen te laten met 'voldoende speeltjes'.
Dat is zelfs geváárlijk.
Een pup kauwt op alles wat hij tegenkomt en eet dat zoveel mogelijk op. Dus plastic en stoffen speeltjes gaan kapot en de maag in. Soms met dramatische gevolgen : verstopping, operatie....
Ok. En speeltjes van een goede kwaliteit, geen plastic?
Waarom reageer je altijd op 1 klein detail? Hier worden 100 redenen gegeven om geen hond te nemen.
Honden krijgen bijna elke speelgoed stuk. Zelfs een Kong.
Wat met het graven in de tuin, het janken, piepen, blaffen? Het feit dat je ze niet opgevoed krijgt? Het feit dat deze hond niet gelukkig gaat zijn? Dat je hond niet zindelijk gaat worden? Je spreekt ergens van 4 uur alleen laten de eerste periode... puppy’s van 8 weken plassen dan zeker nog om het uur. De onze moest toen zelfs om het half uur buiten! En dan nog hadden we ongelukjes.
ik word er een beetje onnozel van dat je echt niet inziet dat dit niet gaat lukken. En ik ben er echt 100% zeker van dat jullie dit wel heel snel gaan inzien als de hond er eenmaal is, Mr dan is het te laat. :-(
Ooit maakte ik een zelfde soort denkfout. Ik was namelijk bang voor paarden en dacht dat het over zou gaan met een eigen pony. Dat was ergens ook wel zo want door de jaren heen werd ik in ieder geval minder bang voor mijn eigen pony. Maar doordat ik ook bang was, was er geen intens vertrouwen. Als je ergens je dier niet helemaal vertrouwt, zal je dier jou ook niet helemaal vertrouwen en dan kun je nooit een optimale relatie samen opbouwen. Zeker niet als je de hoofdverantwoordelijke bent en dus alles zelf moet doen. Jij bent 14 en je hebt het geluk dat je ouders je kunnen helpen en misschien de meeste zorg op zich nemen. Maar dan nog is het moeilijk. Want weet je wat het is, angst is zoiets ongrijpbaars. Vaak weet je niet eens wáár je precies bang voor bent. Maar die angst wordt wel heel makkelijk getriggerd als je een negatieve ervaring krijgt. Bijvoorbeeld, stel dat je hartstikke dapper met je hond aan het wandelen bent en opeens komt er een heul grote woest uitziende hond blaffend en schuimbekkend op jullie af. Dat is nooit een feestje, maar al helemaal niet als je éigenlijk gewoon bang voor honden bent. Een volgende keer, áls je het al aandurft om weer met 'm te gaan lopen, zul je eerst over een drempel moeten en vervolgens nog tijden met de schrik in je benen rondlopen.
Nou weet ik wel dat je ouders ook wel met de hond willen lopen en dat scheelt. Aan de andere kant zal het meer de hond van je ouders worden dan die van jou. Want je vader wil ermee op cursus en misschien wil jij er ook nog wel mee lopen. En dat laatste, daarin zit een te grote vrijblijvendheid. Want die hond is er dan en die zit buiten in een kennel en aangezien je ouders tóch de zorg voor hem nemen, kun jij je eraan onttrekken. Misschien voel je je hartstikke verantwoordelijk, maar omdat je bang bent is het niet automatisch allemaal heel leuk. Als je niet bang was, zou het helemaal jouw vriendje kunnen zijn. Zou je voor dag en dauw al met hem uit willen. Met hem op cursus gaan. Eten geven. Je zou niet bij hem weg te slaan zijn. Maar doordat je bang bent, zal alles moeite kosten en het niet voelen als "Jeeeej! Ik ga vandaag zulke leuke dingen met Bello doen", maar zal je eerder formuleren als "De hond MOET nog eten/uit/naar cursus/naar de dierenarts". Het wordt een plicht. Wat het ook is, natuurlijk, maar als je het met plezier doet, dan voelt het anders. En als dat plezier er niet is, dan ga je niet jarenlang volhouden.
Dus tja, dan moeten je ouders heel graag een hond willen en dat heel leuk vinden en dan is het hun hond. Dan is het prima als jij af en toe eens wat met 'm doet, zolang zij de dagelijkse zorg bieden. Dan is het okee als jij liever andere dingen gaat doen. Het is wel een heel ander uitgangspunt.
Nu ben je 14, en ik vind dat sowieso te jong om de volle verantwoordelijkheid voor een hond te dragen. Ouders moeten ook eigenlijk gewoon nooit een dier in huis nemen voor hun kinderen als ze er zelf geen bal aan vinden. Maar als zij het helemaal zien zitten en ervoor gaan, dan is er best een mogelijkheid dat jij gaandeweg minder bang wordt. Of in ieder geval leert om met jullie eigen hond om te kunnen gaan.
Wat voor speeltjes bedoel jij dan?
Bij de meeste speeltjes en kauwdingen wordt aangeraden de hond altijd in de gaten te houden.
Hij kan ook stikken in bepaalde dingen....!
Ik denk dat TS en haar ouders de keuze hoe dan ook al gemaakt hebben. Er komt een puppy. Zij willen schijnbaar graag een pup dat zich altijd eenzaam voelt, dan 8 u lang zijn plas moet ophouden, s avonds alleen buiten zit in weer wind en regen en zichzelf maar moet vermaken. Lekker bezig. Oh, op marktplaats staan trouwens leuke labrador pups. Van een br00dfokker, Maar wat geeft dat? Dat de pup dood ziek is, dat die moeder hond al 10 nesten heeft gehad, en dat de pup niet gesocialiseerd wordt is verder toch niet jullie probleem, hij zit toch altijd alleen. Zolang jullie maar je pup hebben is alles prima. Heel veel succes!
Het wordt een beetje de hond van iedereen, mijn ouderd nemen de grootste verantwoordelijkheid natuurlijk maar eten en borstelen kunnen ik en mijn zus prima doen. En ik snap wat je bedoelt met het verhaal van die ponymaar ik heb gemerkt (nu momenteel bv) we zitten op een domein (vakantie) met 2 honden en in begin stond ik te trillen op mijn benen maar nu na een paar dagen ga ik al als ze vrij buiten rondlopen (met iemand bij me nog wel) ze gaan aaien en heb ik veel minder schrik dus ik moet altijd gewoon goed wennen aan een hond denk ik. Bv ook een hondje van vrienden had ik eerst ook heel veel schrik van nu kijk ik er zelfs een beetje naar uit om daar terug naartoe te gaan.
Hartelijk dank.
Ik neem aan dat je wel door had dat dit sarcasme was? Denk eens na.. die hond gaat een rotleven krijgen.
Na alles nog niet begrijpen dat een hond geen goed leven gaat leiden bij jullie.
Als 14 jarige kun je ook nadenken. Wat een egoïstische keuze is dit zeg. Vreselijk zulke mensen. Niet nadenken dat een pup er straks aan onder door gaat. Als ze zelf maar gelukkig zijn. Bah.
Ik stop maar, dit heeft helemaal geen zin. Succes ermee.
Wat maakt dat nou uit, daar gaat het toch helemaal niet om, hoe de hond zich voelt?
Het gaat erom dat het gezin kan zeggen dat ze een hond hebben.
Wat een hond is of hoe je ervoor moet zorgen, dat is allemaal iets minder belangrijk.
De hond heeft zich maar te schikken in redelijk eenzame leven wat hem te wachten staat.
Hopelijk is het allemaal een soort grap, vakantie dus verveling en voor de grap hier een topic maken?
Dat gebeurt namelijk wel vaker.
Kijk maar uit dat ze het niet even serieus oppakt als mijn tekst
Ik hoop ook dat het 1 grote grap is en dat haar ouders wél logisch kunnen nadenken.
Misschien was dat "hartelijk dank" op haar manier ook sarcastisch bedoeld.
Dat hoop ik dan maar
Dat was het ook
Idd was al vrij snel duidelijk door het selectief reageren.
Jullie vergeten dat jullie met een kind te maken hebben,zij is niet verantwoordelijk voor de beslissing van haar ouders.
Dat vergeet ik niet, ze is iets van 14? Geen peuter meer, helemaal tegenwoordig niet. En natuurlijk is zij niet verantwoordelijk maar het kan wel zo zijn dat zij loopt te 'zeuren' om een hond want 'oh dat zal vast m'n angsten wegnemen'. Sowieso kan zij haar ouders dit allemaal laten lezen.
ok..
Max is een golden van bijna 16 weken nu.
Mijn zoon is 9 jaar en gek op honden.
Max was 8 weken toen hij kwam, tot 1 week geleden was mijn zoontje bang van Max. Puppy tanden zijn geen feest.
Dan nog het feit, dat als je een gehoorzame zindelijke hond wil hebben, is dat je er TIJD in moet steken. Max is nu zo goed als zindelijk(om de 3,5 uur uit) Alleen blijven kan hij nu 2,5 uur ZONDER speelgoed, want speelgoed gaat stuk.. Helemaal in de puppytijd, een pup ontwikkeld en groeit zo vlug, dat hij, voordat jij het door hebt, stukken van speelgoed haalt, terwijl hij er de vorige dag nog de grootste moeite mee had.
Jij bent nu 14, vol van zelfvertrouwen en je ouders doen de rest, maar als ik het zo lees hebben jullie niet door dat een pup meer is dan een bolletje wol. Een pup is vervelend. . Hij doet je pijn, maakt spullen stuk, kan nog niet luisteren, brengt zich zelf in gevaar, piest en poept je huis vol als je niet oplet, je moet er in de nacht uit... Gek eigenlijk dat een goede hondenbaas er dan alleen maar liefde voor voelt hahaha
Denk er AUB goed over na
Ts heeft haar profiel verwijderd.
Ook al liep ze te zeuren bij haar ouders,het zijn de ouders die beslissen en verantwoordelijk zijn.
Ze is inderdaad geen peuter meer maar ze is een meisje van 14 jaar,dan probeer ik toch altijd mijn reactie een beetje te matigen.
Ik had geadviseerd bij een dierenasiel te helpen wat bij nader inzien misschien niet het beste advies was maar toch iets minder hard,gewoon omdat ik haar leeftijd wist daar hou ik dus wel rekening mee.
Dat geeft niets, ze kan gewoon blijven lezen hier.
Wat labradors en Golden Retrievers betreft... dat zijn inderdaad gezinshonden die graag mee binnen bij de familie behoren, maar ook graag buiten zijn. Dus naar gelang de uitleg van de vraagsteller zou ik inderdaad ook geen labradors/retrievers als huisdier in huis nemen als ze niet binnen mogen. Hoewel ik sommige reacties "hond is sowieso doodongelukkig als hij niet binnen mag" toch ook wel wat wil nuanceren hoor... wat dat klopt ook helemaal niet! Bij heel veel mensen blijven honden dag en nacht buiten... maar veel hangt er vanaf hoe je daar dan mee omgaat. Als je zelf ook een buitenmens bent, je graag buiten zit, ook als het wat frisser is, (lekker knus onder een feecedekentje bijvoorbeeld) dan is het op zich geen probleem dat je hond buiten steeds buiten zit!
Zorg er voor dat je, je honden toch voldoende aandacht geeft en er zijn nog aanvullende alternatieven om je hond het naar zijn zin te maken buiten. Maar nogmaals dan zou ik wel niet voor Labradors kiezen.
Een bijkomende nuance: Er zijn echt wel honden die helemaal NIET GRAAG binnen zitten! Hangt van het ras af, maar ook van hun gewoontes en voldoende uitdaging buiten. Qua raskeuze zou ik dan eerder voor een Alaskan Maluamute gaan, een Alaskan Husky of een Siberische Husky. Dit soort types moet je echt niet voor een stoof in het salon zetten terwijl jij gezellig TV zit te kijken hoor. OK, hij is dicht bij de familie, hij heeft gezelschap maar hij gaat daar echt niet vrolijk van worden. De binnenhuiswarmte gaat het gewoon extra stress geven en hij is dan veel gelukkiger (alleen) buiten! Maar dat is natuurlijk een ras waar je natuurlijk die alternatieve aandacht en uitdagingen (waar ik het daarstraks over had) wel moet geven. Hen heel veel beweging geven (zelf uit je luie zetel komen en de TV 's avonds links laten liggen) een grote tuin (met afwisseling en uitdaging) aangevuld met enkele uurtjes wandelen per dag! En dan kan je perfect een buitenhond zoals een Husky, bepaalde herderssoorten of Beaucerons ofzo wel buiten houden.
Ik geef dit "off-topic" gewoon maar even mee om toch een aantal reacties over "een hond MOET je ook binnenhouden" toch wel wat te nuanceren. Dank voor uw begrip hiervoor.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?