Keuzes, keuzes - Stafford pup

Hoi Allemaal,

Zoals het onderwerp doet vermoeden, en wellicht ben ik zeker niet de eerste, ben ik informatie aan het verzamelen over de engelse stafford.

 

Het is mijn eerste post dus zal mij, lees ons, kort introduceren.

 

Wij zijn een gezin van 5 met, logisch gezien, 3 kinderen van 10 - 7- 4. Zelf ben ik 35 en mijn vrouw is 39. Al lange tijd zijn wij aan het kijken voor een hond maar zelf heb ik het statement altijd gemaakt niet voordat de jongste deze uit kan laten.

 

Zelf zijn mijn vrouw en ik groot gebracht tussen honden en andere dieren dus daar zit, vinden wij, genoeg ervaring. ( Jack Russels, Friese Stabij, Katten, Poezen, Hamsters, Vissen)

 

Aangezien ook ik toch heel graag een 4-voeter in huis heb zijn we ons nu actief aan het oriënteren en is ons oog gevallen op de engelse stafford. Er zijn veel vooroordelen over deze prachtige dieren en helaas zijn er teveel niet, of niet meer waar. Uiteraard speelt uiterlijk (stoer) wel een rol maar er zijn genoeg stoere honden met een betere "naam". 

 

Wel zijn wij gevallen voor zijn zachte karakter binnen een gezin, het tegen het stootje kunnen tijdens het spelen, intelligentie, "trainbaarheid" en zijn formaat. Dat dit alles valt of staat met opvoeding, socialisatie etc. is in onze optiek logisch.

 

Echter zitten wij wel met een aantal vragen/"dilemmas" en hopen via diverse fora wat meer te weten te komen. Alle input is welkom.

 

* Puppy periode: in onze ogen de "lastigste" periode. Op dit moment zijn we aan het kijken of we het ophalen van de pup kunnen combineren met 3 weken vakantie van mijn vrouw, die normaal 3 dagen per week werkt, met daarop aangesloten 4 to 6 weken vakantie van mij op dagen dat mijn vrouw werkt. Dit zal betekenen dat de pup de eerste 20 weken niet alleen zal zijn. Daarna zal ze, wekelijks 2 dagen per week max 4 uur alleen zijn aangezien mijn vrouw tijdens pauzes naar huis kan.

Het dilemma zit echter in de 4 uur dat ze "alleen" is. Onze zoon 10 jaar komt rond 14:30 thuis en zal dan alleen zijn tot 17:00 met de hond. (gescheiden dan wel bij elkaar) 

 

Het is in ons huis gelukkig te regelen dat de hond in een apart verblijf zit tot er toezicht is van een volwassenen echter vraag ik mij af of een hond, stafford specifiek dit accepteert. Echter ze zijn slim genoeg om aanwezigheid te detecteren. Huilen, blaffen, krabben etc. willen we graag voorkomen.

 

Socialisatie tov. andere honden.

 

Veel mensen in onze directe omgeving hebben honden. Broers, zussen, ouders met Jack russels, Retrievers en Labradors. Na een eventuele aankondiging van een Engelese Stafford gingen alle alarmbellen rinkelen. (wat mij toch wel een beetje deed gniffelen, omdat alle vooroordelen het werk deden)

Dat de Engelese stafford bekend staat om zijn intolerantie is een feit, echter is elke hond te socialiseren en moet je het maar net treffen. Negatief dan wel positief. 

Graag jullie tips/advies of ouderwets forum bashing voor omgaan met andere honden.

 

Als laatste een korte vraag over de Fokker Supreme Justice. Wie van de lezers heeft ervaring met deze fokker en wil dit graag delen?

 

Wellicht niet heel netjes om te vragen op een openbaar forum echter zal een liefhebber hier geen problemen mee hebben (hoop ik)

 

Voor nu even voldoende en zie jullie reacties tegemoet.

 

Heel erg bedankt,

 

Groetjes Tom

Dat de Engelese stafford bekend staat om zijn intolerantie is een feit, echter is elke hond te socialiseren en moet je het maar net treffen. 

 

hondintolerant is niet een kwestie van socialisatie. Het zit in het ras en komt er vroeg of laat uit. 

 

 

Hoi Ruby,

Helemaal mee eens, maar je leest veel over het feit dat het met goede socialisatie wel beter te "managen" is.

Elke hond kan hier last van hebben bij elk ras. Bij de Stafford is het echter meer aanwezig.

Of het mogelijk is dat de hond in een andere ruimte blijft terwijl je zoon thuis is weet ik niet. Dat verschilt natuurlijk per hond. Al denk ik dat het ook een kwestie van gewenning is. Daar zou je dan goed op kunnen oefenen. Maar zekerheid heb je nooit natuurlijk.

 

Dat de vooroordelen niet waar zijn ben ik niet met je eens. Natuurlijk zijn er staffords die sociaal zijn, en speelt opvoeding en socialisatie een rol. Maar als hond intolerantie er in zit, krijg je dat er echt niet uit. 

 

Ze zijn nou eenmaal gefokt om te vechten, dus de kans op hond intolerantie is bij zo'n ras gewoon groter. (Net zoals de kans groot is dat je whippet jaagt, ook als ze niet meer gefokt zijn voor de jacht...)

 

Daarnaast hebben ze sterke kaken, dus de schade is veel erger dan bij een andere hond. 

Ik ken er trouwens een heleboel die als jonge hond sociaal waren, en eenmaal puber of volwassen helemaal omgeslagen. 

En ook een die altijd heel leuk Was met andere honden (ook volwassen nog) Maar toch ineens een klein hondje in de nek pakte en er mee begon te schudden. Gewoon omdat ze klaar was met zijn gekef. Zonder van te voren een (duidelijke) waarschuwing te geven  dmv van snauwen of grommen. 

 

Het is helaas niet voor niks dat veel pensions ze niet meer aannemen. 

 

Ik zou daar niet te licht over denken. 

 

Bedoel trouwens niet dat je geen engelse staff moet nemen. Maar ben je er wel van bewust dat je met socialisatie dat echt niet kan voorkomen als je er een hebt die hond intolerant is.

 

Nou heb ik zelf het idee dat het met de Engelse wat dat betreft beter gaat. Maar misschien ben ik toevallig de "goede" tegen gekomen. 

 

Zover ik begrijp kan je ze leren honden te negeren. Maar het blijft een hond die je niet los kan gooien op een losloopveld met een groep vreemde honden, of die je andere honden aan de lijn kan laten snuffelen. Voor mensen zijn het prachtige honden, voor andere honden minder. Ze hebben een kort lontje met honden en sterke kaken. Hoewel meer honden hondintolerant kunnen zijn, is de schade die ze aan kunnen richten groter.

Zo is de mijne ook een felle kikker. Maar met haar 6 kilootjes zal zij het onderspit delven bij de meeste honden en niet veel schade aan kunnen richten. Bij haar is het deels ook angst, het gaat beter als ik met een groep bekende honden met haar loop, maar anders ga ik nooit losloopgebieden in, en aan de lijn andere honden begroeten mag ze ook niet. Ik vind dit niet erg.

Een kind de hond uit laten laten, is dit misschien moeilijker uit te leggen, ongeacht de hond loop ik altijd in een grote boog om kinderen met hond heen, heb al een paar keer gehad dat ze zich naar ons toe lieten sleuren door de hond, en een halve hartverlamming kregen als de mijne begon te grauwen en snauwen.

 

Voor de rest klinkt het schema erg fijn voor de hond!

Voel je trouwens niet minder man als je zonder stoere hond loopt hoor! Als ik ‘stoere’ mannen met pittbulachtige (losse) hond draai ik me namelijk meteen om, ik vind ze eng, want ze lijken te willen laten zien dat ze wel mans genoeg zijn om zo’n hond te laten luisteren. En toen was het bijna hap-slok-weg mijn kleine pup van 2kg  Heb allebei mijn benen moeten gebruiken met pup grommend in m’n armen, ook al was ze nog maar 11 weken.

Ik kwam van de week een man tegen met een inimini langharig chihuahua’tje, en roze flexi, en heb met hem gekletst en zijn hond geaaid. Ik vond hem er niet minder man of stoer door 

En vakanties. Je komt sommige landen met Stafford niet in, of alleen altijd gemuilkorfd. Frankrijk zijn ze sowieso verboden, Ierland moeten ze ten alle tijden gemuilkorfd en aangelijnd, andere landen weet ik niet zo uit mijn hoofd. 

Hoi D,

Voel je trouwens niet minder man als je zonder stoere hond loopt hoor!

 

Dat is zeker niet het geval. Mijn vrouw zit in de kinderopvang en ik ben netwerkengineer. Net de de "doorsnee" zonder iemand te willen beledigen, Stoere personen. (vind ik zelf)

Persoonlijk vind ik een naam vaak veel meer doen dan uiterlijk qua stoerheid, vandaar dat het in mijn opening ook tussen haakjes staat.

Hugo of Tank oid voor een chihuahua vind ik veel cooler ;)

Je verhaal klinkt goed! Het klinkt alsof de hond weinig alleen hoeft te zijn, en dat is zeker een groot pluspunt. 

 

Er gaan wel wat alarmbellen bij mij rinkelen als je het hebt over 'niet eerder dan dat de kinderen de hond uit kunnen laten'. Kinderen zouden de hond niet uit mogen laten. Zelfs al heb je de meest zachtaardige, kleine hond ter wereld. Je weet nooit wat de asociale hond van de onverantwoordelijke overburen doet. Als je hond aangevallen word, dan wil je niet dat een kind zich daar mee moet redden. 

 

Daar komt nog bij dat zelfs de best opgevoede hond wel eens een off-day kan hebben en achter een kat aan gaat. Een kind kan de hond dan niet houden en pats, hij word doodgereden door een auto. Zulke risico's moet je niet nemen met een geliefde viervoeter. Dat is het niet waard. 

Jullie hebben het goed voor elkaar, goed over nagedacht.

De staffort staat inderdaad bekend als een hele fijne gezinshond.

Of het lukt als de hond apart moet blijven terwijl jullie zoon thuis is, dat weet ik niet.

Maar misschien went hij eraan en gaat het prima.

 

Een staffort kan hond intolerant worden wat jullie ook aan socialisatie doen.

Dat maakt op zich niets uit, als je dit weet en niet erg vindt.

Je moet je er alleen wel bij neerleggen dat het misschien niet mogelijk zal zijn je hond mee te nemen naar je familie of vrienden die een hond hebben. (of dat die hun hond niet meer mee kunnen nemen naar jullie).

Als je hond toch hond intolerant wordt is het waarschijnlijk ook niet meer mogelijk dat je kinderen er buiten mee gaan wandelen.

 

 

Jullie komen er wel met de hond, zo goed over alles nagedacht in ingelezen.

Het enige wat ik niet zou doen is een kind alleen laten met de hond. Ongeacht welk ras overigens. Dus zou ze inderdaad apart doen. Gewoon van begin af aan leren.

Succes met jullie zoektocht!

Het suffe is, dat ik toen ik klein was de hond altijd alleen ging uitlaten. Wellicht dat het voor mij daarom ook zo vanzelfsprekend is. Nog steeds mag mijn dochter van 7 het hondje uitlaten van mijn ouders. (Jack Russel)

Uiteraard is een Jack veel lichter en minder sterk dan een volgroeide Stafford maar daarmee ga je het aanvallen van een andere hond niet tegen. Wellicht zijn de tijden veranderd of de buurt meer/minder geschikt (hondarm/hondrijk)

Met een stafford is alleen uitlaten gewoon geen optie. (dus alarmbellen kunnen uit) ;) haha

Ik mocht vroeger de hond van een kennis ook wel uitlaten. Een grote kruising rottweiler. Ik was ongeveer tien jaar oud. Onverantwoord! 

 

Ik laat niemand met mijn hond lopen, ook geen kinderen. Ze mogen alleen een deel van de lijn vasthouden, terwijl ik het handvat heb. Ze krijgen dus ook niet de lijn in handen als ik er wel bij ben. Want ja, je bent er dan misschien bij, maar als er wat gebeurt, is het wel het handje van je kind waar de hond zich uit los rukt. 

 

Het hoeft niet eens een agressieve buurhond te zijn hoor. Het kan ook een kat zijn die plotseling oversteekt. Of een reu die ineens een loopse teef ruikt en een ruk geeft. Er zijn heel veel redenen waarom een hond een ruk kan geven aan de lijn. En een kind heeft dan gewoon de kracht nog niet. 

 

Het is al eerder gezegd, maar je moet met een staffie echt rekening houden met een meer of mindere aversie tegen (vreemde) honden. Roedelgenoten gaat regelmatig goed (ook regelmatig verkeerd). Maar vreemde honden zijn als de hond nog jong is vaak geen probleem. Zodra je hond echter ouder word, zal waarschijnlijk toch een stukje rasgebonden agressie naar buiten komen. Ze zijn tenslotte indertijd wel gefokt op agressie naar andere honden. En dat stukje haal je er zomaar niet uit. Je hoort heel vaak dat dit soort honden op latere leeftijd (als ze volwassen zijn) toch intolerant worden naar soortgenoten. In hoeverre je dit kunt begeleiden met goede socialisatie weet ik niet. Maar ik weet wel dat iets dat er in zit, gaat er niet uit. Een jachthond zal willen jagen. Een retriever wil apporteren. Een waakhond wil waken. Zo zijn ze nu eenmaal. En helaas is de stafford e.d. gefokt op agressie. En met verantwoordelijke fokkerij kun je dit er zeker wel deels uit halen, maar je zult er ook altijd rekening mee moeten blijven houden. 

 

Heel belangrijk is dus dat je een pup koopt met stamboom van een fokker die verantwoord fokt. Dus die de honden laat testen op gezondheid (HD, ED etc.). En die ook laat testen op gedrag. Bij voorkeur worden ook de pups getest als ze nog in het nest zitten, zodat je een duidelijker beeld krijgt van de karakters. Een onzekere stafford wil je niet bij kinderen hebben. 

Hey Tom,

Wat een geluk of pech, het is maar hoe je het gaat oppakken, dat er hier ook staffordfokkers zitten.

 

Ik zie geen enkel bezwaar om in jou situatie een engelse stafford te introduceren.

 

MAAR:

Veel mensen in onze directe omgeving hebben honden. Broers, zussen, ouders met Jack russels, Retrievers en Labradors. Na een eventuele aankondiging van een Engelese Stafford gingen alle alarmbellen rinkelen. (wat mij toch wel een beetje deed gniffelen, omdat alle vooroordelen het werk deden)

Dat de Engelese stafford bekend staat om zijn intolerantie is een feit, echter is elke hond te socialiseren en moet je het maar net treffen. Negatief dan wel positief. 

Graag jullie tips/advies of ouderwets forum bashing voor omgaan met andere honden.

 

Laat ik je vraag opmerking eens omdraaien, waarom zou je een hond met bepaalde eigenschappen nemen om die te veranderen? Waarom dan niet verder zoeken naar een hond die alle eigenschappen heeft die je wel zoekt.

 

Ik kan je uit ervaring zeggen (+10 jaar en ex-SBT fokker), als het erin zit, ga je het er niet uitkrijgen. Zit het er niet in is het geen stafford zoals het behoort te zijn en ga je kanten die je juist wel wilde ook missen. Een echte stafford is een totaal pakket, niet een bij elkaar geraapt zooitje, waar je wat aan kan toevoegen of afhalen. Zo werkt het niet.

 

Fokker die je noemt, moeilijk om iets te zeggen zonder in de "problemen" te komen. Heel zwart/wit, show hondjes en als ik dan zie dat ze club matches winnen, kan ik niet anders zeggen als heel erg hard en ver vandaan blijven. Waarom? omdat het een karikatuur is van de echte stafford.

 

Persoonlijk zou ik het je afraden! Ik heb er toen ook veel te makkelijk over gedacht, ja de kanten dat ze goed met kids kunnen en mega aanhankelijk zijn geweldig, maar de andere kant van het verhaal is toch beduidend minder leuk. Lekker dagje naar strand of bos met gezin en hond, euh nee, je loopt gewoon niet 100% ontspannen, moet constant andere mensen met loslopers in de gaten enz enz.

 

Ik reageer later nog wel moet helaas echt verder nu...

Jullie hebben het goed voor elkaar, een prima leven voor de hond als ik het zo lees. 

 

Het klopt dat de stafford een fijne gezinshond is, ik ken aardig wat staffords bij mij in de buurt, waarvan een aantal opgroeien met kleine kinderen. Echter is maar 1 van deze staffords (7) redelijk sociaal naar andere honden. Deze stafford is 3 jaar, en de eigenaar is gelukkig verantwoordelijk genoeg door te beseffen dat dit sociale gedrag elk moment om kan slaan. 

Wij wandelen wel eens samen, maar áltijd aangelijnd. Een stafford kan jaren lang sociaal zijn, je hoeft maar een niet sociale hond te treffen die jouw stafford aan het uitdagen is, en het kan zo gedaan zijn, het is echt niet altijd de stafford zijn schuld, echter richt deze wel vaak de meeste schade aan. 

 

Ik denk dat het gewenning is dat de hond gescheiden gaat worden totdat er een volwassene bij is. In die 20 weken kan er aangeleerd worden dat de hond niet meteen begroet wordt wanneer er iemand thuis is. 

 

Wel denk ik dat je het uit je hoofd moet zetten dat de kinderen de hond uit gaan laten. Ik liep vroeger zelf ook op mijn 6e al een blokje om met onze bordercollie labrador kruising, welke altijd los kon en echt nooit iets deed. Echter kan er altijd een hond op jullie af rennen en met een sterk en imposant ras wil je daar geen kinderen bij betrekken. Mijn buurmeisje van 10 laat wel eens ons keeshondje uit, maar ik zal haar mijn herder nooit meegeven. 

 

Wb het 'vooroordeel' dat hondintollerantie afgeleerd kan worden door een goede socialisatie en opvoeding is niet waar helaas. Jachthonden jagen, herders drijven, retrievers apporteren en zwemmen, en staffords (bull's) vechten. Dit zit in hun instinct en zal het niet uit gaan, soms heb je geluk, maar houdt dan ook áltijd in je achterhoofd dat het eens flink mis kan gaan, al dan wel over 5 of 10 jaar. 

Het beste is daarom om de hond van pups af aan te leren andere honden te negeren. Ga niet naar losloop veldjes zodat hij met andere pups kan spelen, maar leer hem meteen dat jij belangrijker bent dan andere honden en dat jij met hem kan gaan spelen wanneer hij dit wil. Zo voorkom je een hoop problemen. 

 

Over de fokker kan ik je niets vertellen.

 

Succes! :) 

Socialiseren heeft er niks mee te maken, beter te managen zijn ze ze ook niet. M’n reu heb ik zo goed mogelijk proberen te socialiseren. Hij ging vanafs pup afaan naar hondentraining, met verschillende honden kennis gemaakt op verschillende plekken en elke dag ging ik met hem met een groep honden op pad, rond de 6mnd kon dat al niet meer. Dezelfde honden die die elke dag zag, vliegt die nu het liefst aan. M’n teefje is rustiger naar andere honden, maar nu begin ook zij andere honden steeds minder te tolanderen. Bij haar gegint het nu pas op te treden, ze is nu 2.  

 

Hou er rekening mee dat ze dus niet los kunnen en losse honden moet proberen te vermijden en dat kan best moeilijk zijn. Bij vreemde plekken ben ik altijd gespannen, omdat mensen me daar niet kennen en er haast altijd wel losse honden lopen al mag het niet. 

 

Ik heb nu al zovaak gehad dat er losse honden voor m’n voeten stond en er zijn genoeg die de uitdaging net zo hard aangaan.  Gelukkig nog nooit wat gebeurd, maar het is vaak genoeg in de buurt gekomen en dat is een moeilijke situatie. 

Dan is nu het wachten op de "soepkip" met haar staffordachtige kruising die gaat roepen dat ze wel sociaal kunnen zijn.

 

Ben benieuwd hoelang we erop moeten wachten...

Hoi Tweeq,  jullie denken er goed over na, dat is duidelijk.

Hebben jullie er ook al rekening mee gehouden dat staffords in enkele landen om ons heen niet welkom zijn en dat er ook hondenpensions zijn die de deur niet voor de stafford openen?

Stukje hondintolerantie is vaak wel een ding. Dit is niet te managen en daar heb je ook geen invloed op door goed te socialiseren. Een echte SBT hoort de uitdaging aan te gaan. Wil je eigenlijk liever een hond die je met een gerust(er) hart los kan laten, die je met een gerust(er) hart mee kan nemen naar familie en daar los kan laten lopen met hun honden, kun je beter voor een ander ras kiezen dat dat stukje intolerantie niet heeft.  Ben je bereid je hond altijd aangelijnd te houden, ben je bereid je hond altijd scherp in de gaten te houden als er andere dieren zijn, ben je bereid bepaalde aanpassingen te doen (zoals ander vakantieland uitkiezen)...  Dan doen. Als je dit niet ziet zitten, niet doen. 

Hier ook een Engelse stafford eigenaar.

Mijn vorige en huidige stafford ongeschikt om los te lopen bij vreemde honden.

Pensions problemen.

Kinderen kunnen er niet mee lopen,als ze vechten weet zelfs menig volwassen niet hoe te reageren.

Een breakstick is geen overbodige luxe.

Ze zien er schattig uit maar als ze het op de heupen krijgen dan gaan ze tot het gaatje en die andere kant daar moet je mee kunnen omgaan.

En het voornaamste ,je kan ze socialiseren tot je een ons weegt maar de aard van een hond kan je nooit veranderen.

Accepteer en respecteer je dit karakter dan heb je een geweldig hond voor het leven.

Familie uitjes op zondag met de honden zit er inderdaad niet in.

 

Ik moet hier ook altijd zorgen dat de poort goed op slot zit,anders komt het niet goed met bepaalde buurthonden.

Heb geen kinderen thuis anders is dit ook een dingetje.

 

Een Engelse stafford met het goede karakter ,is een heerlijke hond,ik vind ze geweldig maar het is niet zomaar een hond. 

We willen tegenwoordig zo vaak iets van een hond maken wat het niet is. Zie het ook bij mijn ras. Een actieve werkhond die zich snel verveelt. En mensen die dan toch hopen op een rustige die genoeg heeft aan iedere dag hetzelfde blokje om. Raseigenschappen moet je leuk vinden, niet bij voorbaat al hopen op een uitzondering. Dus bij een staf denk ik aan een vrolijke stoere kindervriend die niet met andere honden kan. Is dat geen probleem? prima, maar onderschat niet hoe lastig dat is als je in een drukke woonwijk woont.

Hoi allemaal,

Uiteraard zoek ik geen hond om te veranderen, echter wordt er op veel sites gesproken over socialiseren. Letterlijk betekend dit in mijn ogen sociaal omgaan met mens en wellicht dier.

 

Zeker is het niet zo dat wij hopen een Stafford te treffen die alle honden lief vind, echter vragen wij ons af of het dan wellicht echt zo erg is als soms omschreven wordt. Daarnaast willen wij onze keuze niet laten beïnvloeden door de hond van een ander maar het lijkt me naïef om er niet over na te denken.

 

Uiteraard zijn nog steeds alle tips en commentaren welkom ;)

Ga eens langs op een sportevenement (ik kan je een paar data doorgeven als je wil) en aanschouw het gegil lol

StaffordTimes 2018.

Hangt er ook een beetje vanaf welke lijnen je hebt. Veel van die showproppies van tegenwoordig tsja... Maar ga er gerust van uit dat een hele boel honden elkaar gewoon zouden willen opeten als ze in elkaars buurt gelaten worden op een bepaald moment. "Het zal allemaal wel meevallen", denken er wel meer. En er zijn uiteraard ook fokkers die je vertellen dat het allemaal best kan hoor, maar die vertellen vooral wat men wil horen en geven niet thuis op het moment dat er een hond in tweeën ligt. Die zouden ook niet moeten fokken, die doen het ras geen goed. 

Persoonlijk zou ik je afraden om een stafford te nemen, omdat ik denk dat er vele makkelijkere rassen zijn die ook aan jullie eisen voldoen. Zeker wanneer je een gezin hebt lijkt het me verstandig om een makkelijkere optie te kiezen, of iig te onderzoeken.

 

Zoals al genoemd is, kan een stafford altijd omslaan. Hoe goed hij ook opgevoed is. Dit is toch vervelend als je wil dat je hond leuk omgaat met andere honden. En ook is hij steeds minder welkom, in het buitenland en gewoon in Nederland, wat het houden van een staff toch wat lastig maakt. Wil jij eventueel niet meer op vakantie kunnen, puur omdat je een stafford hebt die geen pension in mag en ook niet mee de grens over?

 

Wat zijn andere kwaliteiten dan kindvriendelijk die je graag in een hond ziet, zowel karaktersgewijs als uiterlijk? Ik denk dat wij met z’n allen flink wat suggesties kunnen doen. 

 

Ik denk trouwens dat jullie oudste binnen een paar jaar gewoon met de hond kan lopen hoor, alsof een 12-jarige bv het zoveel slechter zou doen dan een volwassene.. al helemaal als het gewoon een blokje om begaat. 

 

20 weken tijd voor een pup en daarna maximaal 4 uur alleen is een heel goed leven voor een hond! In die tijd kan je dat echt wel aanleren. En zo niet zijn er altijd nog andere opties. 

 

Een hond en een kind echt alleen laten zou ik niet doen, 10 is net iets te jong in mijn ogen. gescheiden houden moet aan te leren zijn en over een à twee jaar gaat je oudste naar de middelbare en kan de hond wel gewoon alleen gelaten worden met hem (als jullie daarvoor kiezen). Maar het ligt ook maar net aan jullie kind. Als jullie hem vertrouwen alleen te zijn tot vijf uur, zegt dat mij toch ook wel iets over zijn karakter. Dus misschien dat het wel gewoon mogelijk is.

 

Of het werkelijk zo is, tja ik weet niet wat je wel en niet gelezen heb, dus dat is moeilijk beoordelen.

Laat ik heel duidelijk zijn, wat jullie te bieden hebben is voor heel erg veel rassen echt meer dan voldoende! In mijn ogen een potentie voor een gouden mand.

Een Engelse Stafford die correct gefokt is, is geweldig in huis. Ja druk aanwezig, aanhankelijk tot het plakkerige toe, een doldwaze clown, die jou kan lezen en bespelen als geen ander. Een hond waar je als gezin enorm van kan genieten. (Goed, als ik niet zo dacht had ik er niet 3 in huis).
Maar buiten met vreemde honden kan het hell op poten zijn. Kranten berichten genoeg over staffordachtige/pitbull en laten we eerlijk zijn, dat is niet voor niets. Vele onbetrouwbare fok, vele onbetrouwbare eigenaren, kruisingen zover de horizon gaat met combi’s van rassen waarbij je op voorhand al kan zeggen dat ze onwenselijk zijn.

Ik kom wel fokkers tegen die glashard beweren sociale Stafford te fokken. Tot nu toe bewees hun fok me dat hun uitspraken gevaarlijk waren, want hun fok was niet sociaal en helaas dus uiteindelijk ook betrokken bij bijtincidenten met honden, die voorkomen hadden kunnen worden. Er is GEEN ENKELE lijn aantoonbaar tot minimaal 9 generaties terug sociaal! Dus de eerste fokker die je die onzin verkoopt, wegwezen, hij/zij liegt!
Bij kruisingen kom je ze wel eens tegen dat ze sociaal zijn, vaak zie je in 3e generatie van Stafford x labrador, staflab x labrador, staflablab x labrador dat het eruit is. Overigens ben je ook alle goeie eigenschappen kwijt...., dus tja... je heb er niets aan.

Wij hanteren als gezin een aantal standaard regels en ja het is aanpassen en ja dat moet je willen als je voor een huisclown kiest. Kan je zeggen dat het je beperkt in mogelijkheden en dat ik vaak gedacht heb, dat dat toch niet heel handig is met een gezin. Goed nu heb ik er 3, waarvan 1 niet met de andere 2 kan. Degene die het mildst is (AST), kan benaderd worden, maar dan moet ze wel die hond mogen domineren en geen enkel weerwoord krijgen, speelgoed is uit den bozen, want alles is van haar. Pak der bal af en ze vreet je op, ren je der eruit, grijpt ze je achterpoot... niet bepaald sociaal te noemen en dus ook op plekken waar loslopers lopen al een uitdaging. Noa is een showgefokt hondje. Banzai (SBT REU) is mijn scherpste, geen bang hondje, vind alles en iedereen prima, maar hij heeft zijn save zone, kom je daar binnen, waarschuwt hij, luister je niet, dan word het een gehakt molen. Het is zo’n dag en nacht verschil..thuis werkelijk de grootste sukkel die er is, heet niet voor niets de mafkees, je kan op hem gaan staan, geeft geen kik, je kan hem een rotschop geven, dan komt ie als nog terug voor een aai, maar vreemde honden in zijn zone... pfff dan is de foto die je hierboven zag nog heel lief!

Het zijn de 2 gezichten die maken dat mensen er te makkelijk over denken. Je kan je werkelijk niet voorstellen dat ze thuis van een bezoekend jong meisje blij zich prinsessen kleertjes laat aantrekken en daar breeduit van geniet (zichtbaar), met vreemde honden ineens kan veranderen in een bloeddorstig monster.

Je moet bewust de keuze nemen dat je de schaduw kant respecteert en accepteert en dus ook de ongemakken. De blikken op straat, het commentaar op straat, van vrienden en familie. Alles komt er gratis bij.... Maar neem je dus de juiste keuze, oh man wat is het genieten!! De mafkees die mijn maatje begroet door keihard naar hem toe te rennen om een meter voor hem in alle vaart op zijn rug te draaien en zo glijdend over de vloer tegen hem aan te komen, zo kroeltijd, joehoe hier op mijn borst. Kan boeken schrijven van dit soort gedragingen.

Ik hoop dat je wijs bent en kiest voor wat je zoekt en niet iets wil maken....

Hoi Tom,

Ik ben het ook wel eens met andere mensen eerlijk gezegd.

Er zijn nog zo veel andere rassen die bij jullie zouden passen in het gezin.

Mooie,leuke en wat je graag wil stoere rassen..

Een Jack russel of een friese Stabij is toch wel een totaal ander ras..

je schrijft ook dat broers,zussen en ouders honden hebben.

Is het dan juist niet alleen daarom een ander ras te kiezen zodat je makkelijker evt samen dingen kunnen ondernemen met honden van jouw  familie.

Maar ook lijkt het mij relaxder als je met het eigen gezin met kinderen en de hond  gezellig wil gaan wandelen dat het leuker is als de hond lekker los rond kan rennen met de kinderen en spelen..

hebben jullie het er voor over om als het moet de toekomstige hond wanneer achter af misschien toch de  hond  hond  intolerant is inderdaad altijd aan de lijn te houden.

Ik denk ook dat je dan heel veel andere dingen moet gaan ondernemen om zo een actief ras tevreden te houden qua energie..als deze achteraf inderdaad niet los kan.

Je schreef dat je pas een hond wilde als de kinderen deze ook uit kunnen laten.

Eerlijk gezegd vind ik  dat geen van de kinderen op die leeftijden vooral met dit ras alleen moet gaan wandelen.

laat ik het zo zeggen als ik een kind van 7 of 10 jaar zie met zo een hond en dus misschien ook hond intolerant zou ik met mijn honden een blokje omlopen.

Ook deze leeftijden denk ik dat het makkelijker zou kunnen gebeuren dat door haast of een vriendje die langs komt per ongeluk een buitendeur kan open blijven staan..maar jullie kunnen dat beter beoordelen dan ik natuurlijk. 

En kijk eens op verschillende sites van asielen en de rassen die er nu vooral zitten.

Gewoon eens daar de tijd voornemen en de reden van evt afstaan maar ook waar de nieuwe eigenaar rekening mee moet houden bij adopteren.

(Gelukkig zijn er af en toe toch nog mensen die daar juist de juiste hond vinden)

Ik wens jullie veel succes met de keuze van jullie evt toekomstige hond!!

 

 

Ik heb hele goede antwoorden voorbij zien komen. Wat ik nog wil aanvullen is dat je ook thuis altijd moet opletten dat de hond nooit per ongeluk de voordeur uit kan gaan of via de poort. Dat kan lastig zijn als er vriendjes van je kinderen komen spelen.

En ga er maar niet vanuit dat je de hond gezellig mee kan nemen naar familie als daar andere honden zijn. Bij sommige stafford zijn de signalen zo minimaal dat sommige mensen ze niet kunnen lezen en dan lijkt het agressieve gedrag uit het niets te komen.

 

Hoi Allemaal,

Even een algemene reactie op de voorgaande tips en wedervragen.

Wat ik bedoelde met de kinderen groot genoeg voor het uitlaten heb ik het niet over de leeftijden nu. 10 jaar vind ik zelf zeker te jong voor een hond van Stafford formaat, afgezien van kracht en voor de jongste van 4,... tja hahaha. Oud genoeg om een hond uit te laten is 14+ in mijn ogen en vwb een stafford nog steeds te jong.

Dat we nu besluiten om toch te oriënteren is de wens van mij en mijn vrouw. Wellicht is het verstandiger om nog even te wachten maar de wens is te groot. Daarnaast denken wij dat een hond ook voor de kinderen heel positief kan zijn, mits goed begeleid. 

 

Na alle reacties hier en op andere fora zijn we ondertussen aan het kijken naar andere rassen al is de Stafford zeker geen gepasseerd station. Voor mij is het volledig verbod in Frankrijk wel een belangrijke. (alleen al voor doorreizen)

 

Wat voor ons echt belangrijk is qua karakter is leergierig, intelligentie, lief/ tolerant naar kinderen en eventueel naar andere honden ;) (gniffel)

persoonlijk echt heeeeeel persoonlijk vind ik de labradors en golden retrievers saai,.... maar dat is meer omdat je ze teveel ziet.

 

Als ik kijk naar leergierig, intelligent kijk zijn een aantal rassen die eruit springen bij ons echter zijn er zo verschikkelijk veel dat ik ze wellicht niet allemaal helder heb dus suggesties zijn welkom. Uiterlijk heeft een rol maar minder dan karakter.

Kleine voorkeuren qua uiterlijk zijn de herders - mechelaars - duits - australian, maar ook de Tollers en de Staffords vind ik waanzinnig mooi. Mijn vrouw heeft een voorliefde voor de Mops, Franse Bull, Engelse Bull maar deze vallen eigenlijk af omdat wij, wellicht door vooroordelen, de gezondheidsrisico's te groot vinden voor het dier zelf.

 

Dus kort verhaal lang, wellicht hebben jullie zo een beter beeld, of worden wij volledig afgezaagd. hihi.

 

Wat ik wel even kwijt moet, is dat de reacties tot nu toe heel erg veel toegevoegde waarde hebben en wij deze heel erg waarderen. 

Dank hiervoor,.

 

 

 

Ik denk dat het goed is dat je je zoektocht uitbreid naar andere rassen. Wat vaak erg goed werkt is dat je eerst duidelijk hebt wat jij/jullie een hond kunnen bieden. En dat je op basis daarvan een hond uitzoekt. Herders zijn bijvoorbeeld echte energievreters. Als je die niet elke dag de nodige uitdaging kunt bieden, dan wordt zo'n mooie hond al snel een strontvervelend beest. Een mopshond is een mooi schootformaatje. Maar je moet er van uit gaan dat hij niet een gezellig lange wandeling mee kan maken, want dan krijgt hij ademnood. 

 

Anyway, ik zou eerst duidelijk willen hebben wat jij een hond kunt bieden. En daarna kijken welke rassen hier goed bij passen. Neem de rasbeschrijvingen hierbij ook echt serieus. Toen wij indertijd besloten hadden dat we een hondje namen, kwamen we bij een nestje Appenzeller Sennenhond met Stabij terecht. Achteraf hebben we de karakterbeschrijvingen met een korreltje zout genomen op het moment dat we een slechte eigenschap lazen. Dat de Appenzeller veel zou blaffen hebben we voor onzin aangenomen. Foute inschatting :). Rasbeschrijvingen zijn over het algemeen behoorlijk duidelijk over wat je kunt verwachten, dus neem dat asjeblieft niet met een korrel zout :). 

 

Pin je ook niet te veel vast aan uiterlijk. Natuurlijk kun je voorkeur hebben voor bepaalde honden. Maar, mijn ervaring is dat je heel snel gehecht bent aan een hond en dat het uiterlijk er dan niet meer zo toe doet. Ook als je een hond minder mooi vind. Op het moment dat het karakter past is dat heel wat waard. Een hond die minder mooi is, maar wel het juiste karakter heeft is een juweeltje. Een hond die stoer/mooi is, maar je het bloed onder de nagels vandaan haalt is al heel snel gedoemd tot een enkeltje asiel. Dus ga eerst voor karakter en daarna pas voor uiterlijk :).