Verlies verwerking

Ik had nooit gedacht dat ik zo'n verdriet zou hebben na het verlies van mijn hond. 2 Januari hebben we ons Nala een golden retriever in moeten laten slapen. 13 jaar lang heeft ze haar leven gedeeld met mij, zij was mijn beste maat, altijd blij om me te zien. Nala was uitgegleden op de ijs, en kreeg een opgezette knie, (artrose) we hebben de dierenarts gebeld, hij heeft haar antibiotica gegeven, maar een paar uurtjes later was al het vocht rond om haar hart gaan zitten, zij kreeg het benauwd en weer is de dierenarts gekomen, en besloot een eind aan te maken. Ik heb haar vast gehouden tot het laatste spuit, dan is zij overleden. Later heeft mijn man haar begraven in ons tuin. Ik mis haar zoveel, en kan haar niet uit mijn gedachten krijgen. Ik heb nog 2 honden, een retriever van 9 en een Pekingees van bijna een jaar, die missen Nala ook, eten niet en zoek haar overal. Ik weet niet wat ik moet doen om dit verdriet te verwerken, nogmaals ik had nooit gedacht dat ik zo zou voelen. Jullie advies zou ik veel op prijs stellen.

Meis dit verdriet moet slijten, het heeft tijd nodig, mij hielpt het om toch veel over mijn hondje te praten, later begon ik toch weer te lachen over de leuke dingen die ze deed, net als nu met de sneeuw, ze ving altijd de sneeuwballen ze is nu anderhalf jaar dood ook net 14 jaar.
Wens je heel veel sterkte toe.

Hoi Janette. Wat is het ontzettend moeilijk om je beste vriendin te moeten missen. Het is iets waar we allemaal een keer tegenaan lopen en wat iedereen op zijn eigen manier verwerkt. Wat mensen ook zeggen, niemand kan de juiste worden vinden om je te troosten.

Wat mij hielp is dat ik een grote foto van mijn lieverd in de kamer heb gezet. Elke dag zie ik hem, hij staat er zo vrolijk, tevreden en knap op. Ik praatte in het begin heel veel met hem, niet persé denkende dat hij het zou horen, maar het gaf mij zelf een goed gevoel. Ik heb er nu inmiddels vrede mee en als ik zijn lieve koppie zie, moet ik altijd even glimlachen.

Misschien is het leuk om een mooi boekje te maken met haar foto's? Je loopt dan als het ware weer even door haar leven heen en er zullen heel veel fijne herinneringen naar boven komen. Je kunt ook een brief schrijven aan haar en die in het boekje plaatsen of het verhaal schrijven als een soort dagboek.

Misschien neemt het je lege gevoel niet weg, maar waar Nala nu is, heeft ze rust en het fijn. Het heeft z'n tijd nodig, misschien een hele poos, maar rouwen is niet een negatief iets. Je hebt de tijd om troost en vrede te vinden tijdens deze periode.

Heel veel sterkte!

Allereerst mijn medeleven voor het verlies van je allerbeste maatje. Ik voel helemaal met je mee. Voor mij is inmiddels 2 maanden geleden dat ik mijn hondje moest laten inslapen, maar het verdriet blijft er altijd. 18 jaar was hij geworden en als ze eenmaal "weg" zijn, is het alsof er een stuk uit je lijf is gerukt. Het gemis en verdriet.. Als advies kan ik je alleen maar geven dat je eraan moet blijven denken dat je alles voor Nala hebt gedaan wat je kon, je stond machteloos. Je hebt dit gedaan uit liefde voor haar! Dat is toch een heel mooi gebaar? Zij is er ook altijd voor jou geweest. Je kon haar niet langer laten lijden. Dat zou alleen maar egoïstisch zijn. Je was er tot het einde voor haar en dat weet ze! Ze zal je altijd dankbaar zijn. Daar moet je aan denken en aan alle mooie herinneringen die je van haar hebt. Wat je kunt doen is een mooi fotoboek maken met alle foto's die je kunt vinden van haar. Dan kun je altijd aan haar terugdenken en zien wanneer je de behoefte hebt. Het zullen nu hele moeilijke weken worden, maar het zal op een gegeven moment weer wat beter met je gaan. Je leert er uiteindelijk mee leven. Ik wens je heel veel sterkte toe met de verwerking.

tja valt niet mee..wens je heel veel sterkte,,er over praten/schrijven etc kan goed helpen...........

beste leo en sandra, bedankt voor jullie reacties, het doet me goed om te weten dat andere begrijpen mijn verdriet, ik heb alleen dingen gehoord zo als, stel je niet aan, het was maar een hond, of ga maar een andere hond halen. Mensen weten echt niet wat dit bij mij doet. Ik zie mijn dieren als mijn kinderen, want dat zijn ze. Ik heb gelukkig heel veel fotos van Nala, vanaf haar geboorte, en die zitten ook in een album met heel veel teksten erbij, ik kan alleen op moment niet kijken. Over de jaren heen heb ik vaker afscheid moeten nemen van een dier, maar heb nooit de pijn gehad zo als ik nu dit beleef, misschien omdat het zo snel gebeurde, dat ik geen tijd van afscheid had, of dat Nala en ik had een heel hechte band, ze sliep bij mij ook al die jaren, aan mijn voeten.

"afscheid nemen bestaat niet, ik ga wel weg, maar verlaat je niet.. "

Ja het is en blijft het moeilijkste in het leven.. afscheid nemen! afgelopen september was het alweeer een jaar geleden dat wij onze malthezer van 13 jaar moesten laten inslapen.. het doet ontzettend veel pijn, en tot op de dag van vandaag en waarschijnlijk de rest van mijn leven denk ik elke dag even aan hem..!! Het was een grote lieverd die ik nooit vergeet!

Meid heel veel sterkte!

Mensen die zeggen dat je je aanstelt of dat het 'maar' een hond is, zijn dom en lomp bezig. Iemand als jij, die zo van zijn hond kan houden, is een rijk mens. Laat ze je daarom niet kwetsen hoor, jij bent immers niet zielig maar juist rijk!

Geef het de tijd en misschien is het goed om juist je gevoelens van je af te schrijven en te praten. Lees de oudere topics maar, er zijn heel veel mensen die goed kunnen indenken wat je nu meemaakt.

Beste Janette,
Elk hondenbaasje zal begrijpen wat u bedoelt.
Hier op hondenpage leven we met u mee.
Heel veel sterkte.
Zij is voor altijd in uw hart.

wil je veel sterkte wensen


gr liesbeth

Mensen die zeggen het is maar een hond, dat zijn mensen zonder hart voor dieren! Het doet veel pijn om je hond te moeten verliezen. Het is immers een gezinslid en je bent er aan gehecht. Je krijgt er liefde van en je geeft liefde terug. Als zo iets dan wegvalt, heb je verdriet! Dat is heel normaal. Toen mijn Buster overleden is, heb ik op "Pets in memoriam" een plekje voor hem aangemaakt. Als ik het moeilijk had, schreef ik bij hem een verhaaltje en schreef zo zijn gemis van mij af. Zelfs nu na 2,5 jaar schrijf ik nog wel eens wat bij hem....Verder heb ik zijn as bij ons in de kamer staan en brand ik daar regelmatig een kaarsje. Voor mijn gevoel is Buster zo nog steeds dichtbij. Ieder verwerkt het verlies van een kanjer op zijn/haar eigen manier. Het heeft gewoon tijd nodig. Maar steun van elkaar, geeft in ieder geval een grote troost. Ook je andere 2 honden hebben even tijd nodig. Dat is normaal, want er is immers iets gebeurt in hun roedeltje. Bij onze Flos heeft het wel een paar weken geduurt. Hij bleef Buster zoeken...en at ook slecht en hij jammerde lekker met ons mee. Ik wil jou en je familie en andere kanjers heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. Ik hoop dat je kracht kan putten uit alle mooie herinneringen. Zolang je jouw kanjer niet vergeet, blijft ze verder leven in je hart.

Liefs Monique

He Jeanette, wat verschrikkelijk...
Ik weet precies wat je bedoeld... 28 dec mijn allerliefste poes laten inslapen...
Het is VERSCHRIKKELIJK!
Wat een pijn.. wat een verdriet...
Ik weet ook niet wat ik ermee aan moet. Wat kun je ze missen he...

Sterkte.

Groetjes Marjan

Dit is wel een beetje een troostgedichtje, mijn hond is nu twee jaar geleden overleden maar missen doe ik haar nog steeds.

Do not stand at my grave and weep
I am not there. I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glints on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning's hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry;
I am not there, I did not die.

Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie steun, ik weet dat jullie allemaal hebben maatje verloren, en hebben het zelfde mee gemaakt. Ik heb vanmiddag mijn dierenarts gebeld, en hem verteld hoe ik voel en ook hoe mijn andere schatjes zijn op moment, hij had alleen lof voor hoe ik zaterdag me gedragen had in een zeer pijnlijke situatie, dat een plaats geven is niet 1 2 3 net zo als jullie schrijven, een dagboek schrijven voor Nala, fotos uitzoeken en plakken, ook om een beeld van een retriever te kopen en op het graf van Nala zetten met haar foto erop. Dan zou ik ook een plaats hebben om erbij te gaan zitten. Ik heb hem verteld over deze site, hij had er nooit van gehoord, maar vond het prachtig dat mensen delen hun verdriet op zo'n manier. Ik heb ook een flinke wandeling gemaakt met mijn andere schatjes, het was best wel zwaar om de route te wandelen waar voorheen liep ik met Nala, maar het was ook goed, voor mij en ook voor Kendra en Igentl. Toen we thuis kwam heb ik ze een lekkere hapje gemaakt met kip en rijst, en ze hebben voor het eerst gegeten. daar ben ik ook heel blij van. Morgen ga ik wel zoeken na zo'n beeld, het lijkt mij een fijn idee.

Allereerst heel veel sterkte voor de komende tijd..
Jammer dat je in je directe kring geen steun hebt.. maar hier begrijpen we je verdriet allemaal..
Sterkte!

Liefs Veronique..

Een huisdier dat overlijdt, daar heb je gewoon heel veel tijd voor nodig om te verwerken !
Het is ook nog heel vers, wil je veel sterkte wensen. het is niet niets na zoveel jaren !

Hei Janette,

enorm veel sterkte toegewenst
voor nu en later!
Het verdriet krijgt een plaatsje
waar het nooit meer verdwijnt.
Voor altijd zullen er gedachten blijven
naar haar, die je nooit meer vergeet.
Ze was 1 met jou, samen een paar,
meer had je niet nodig.

Hetzelfde gebeurde mij
nu vijf en een half jaar geleden.
Als de dag van gisteren staat het me bij
nooit meer uit m`n gedachten.

Ben een gedeelte van mezelf toen kwijtgeraakt
en zal ik nooit meer terug krijgen.
Voel me leeg en hol....nog steeds.

De wereld stond op z`n kop
en is nooit meer recht gezet.

Het ging tè snel
het was onverwacht
en onherroepelijk

Wat mis ik mijn lieverd.
Acht jaar is ze geworden
een beresterke meid

Om nooit meer te vergeten!

Mijn Allerliefste Tara.

Al weer een nacht wakker gelegen, mijn 3 katten die normaal nooit bij mij op bed kom, zijn vannacht op mijn bed gekomen. Ik weet dat ze mijn verdriet aan voelen, en ik weet dat die ook Nala missen, zij was het grote baas hier onder al mijn dieren. Een lieve moeder voor ze allemaal. I ga straks naar mijn huisarts als ik tenminste de deur uit kan komen, er is weer veel sneeuw gevallen, maar ik moet iets hebben om te kunnen slapen, ik wordt zo zwak van, heb maar enkele uren geslapen sinds zaterdag. Ik ben ook heel bang voor een depressie, die ik 4 jaar geleden heb gehad, en was echt heel ziek.

Janette, ik kan alleen maar zeggen: Houd je haaks meid!
Ik hoop dat je komende nacht goed kunt slapen en dat je er snel vrede mee kunt hebben, ondanks het grote verdriet en gemis.

Nala


Je blijft in mijn hart en in mijn gedachten
Onbereikbaar niet meer dichtbij
Zonder jouw slapeloze nachten
Nu je bent niet meer hier bij mij

Eenzaam, tranen stromen
Lange dagen, geen zonneschijn
Wetend dat je nooit meer terug zal komen
Ongelooflijk wat doet dit pijn!

Minuten lijken voor mij uren,
de tijd staat eigenlijk stil
had geen tijd om afscheid te nemen
Nu lig jij daar koud en stil

Ik hou zoveel van je mijn lieve hond
Er kan geen andere mij het liefde geven
Want wij had zo’n bijzondere band

Mama
07.01.2010

Je hebt dit heel mooi verwoord Janette, ik heb echt een brok in mijn keel...

Heb je de meeste moeite met dat je te weinig tijd hebt gehad voor afscheid nemen? Neem je jezelf dat kwalijk, dat je daar geen tijd voor had?

Beste Leo, ik weet het echt niet, ik weet alleen dat ik meerdere keren afscheid heb moeten nemen van dieren, maar het was toen heel anders, die waren voor af ziek, dan zie je het aankomen, bij Nala niet.

Wat ik heel moeilijk vond bij het laten inslapen van Joep, is dat ik het hem niet kon uitleggen. Nu ik het een plaatsje heb weten te geven, ben ik ervan overtuigd dat dieren heel goed aanvoelen wanneer het einde nadert. Ook al gaat het nog zo snel. Dieren zijn aardser, staan veel dichter bij de natuur en accepteren leven en dood.
Jouw keuze is de goed geweest, je was op tijd om haar te behoeden voor veel pijn. Dieren voelen dit heel goed aan en ik denk dat ook Nala goed begreep dat dat het moment van afscheid was.

Bij mij was het niet alleen verdriet en gemis. Ik vond het zo onwerkelijk dat Joep er niet meer was en ik had veel tijd nodig om te 'wennen' aan de feit dat hij er niet meer was.

pfff krijg tranen in mn ogen van je gedichtje Janette! Moet gelijk denken aan benji die wij in moesten laten slapen, een 13 jarige malthezer.. !
Hij werd ziek, in het weekend erg veel overgeven enz. paar keer naar dierenarts geweest, hij dacht een buikgriep virus.. maar niets was minder waar.. Maandag kreeg hij zware aanvallen.. hij viel dan helemaal weg.. daarna kwam hij weer bij en er leek steeds een stukje meer van hem weg te sterven... We hebben toen de stap genomen en zijn naar de dierenarts gegaan om hem uit zijn lijden te verlossen.. Vlak voor hij zijn verdovinsspuitje zou krijgen kreeg hij weer een aanval.. erg naar om te zien steeds... Heb dus ook niet echt afscheid kunnen nemen van Benji zoals hij was...
Mis hem nog steeds heel erg.. en krijg nu weer de tranen in mijn ogen..
meid veel sterkte..

hey jannette
ik begrijp perfect wa je bedoelt,ongeveer want alleen jij voelt je pijn,jouw schat is in de hemel nu zonder pijn en waakt over je vanuit hierbove,op een dag zie je lieve schat terug,
mijn kat van tien jaar is vannacht overlede
ik geloof et nog besef et nog ni en wil haar terug!
ik ben er letterlijk kapot van en wil geen huisdiere meer want ik kan ni stoppe met huile
et doe imens veel veel pijn!ik denk ni da ik nog gelukkig kan zen zonder haar zoals ik haar bij me had
een stukje is mee gestorve van men hart
veel veel sterkte en wa mense zegge,ni aantrekke die wete ni beter groetjes jessy

Beste Jessy,

I voel je pijn vind het echt vreselijk dat ook jij heb dit verdriet mee moeten maken met het verlies van je kat. Het is nu 4 weken geleden dat ik heb afscheid moeten nemen van mijn alle beste vriend, de tranen zijn er nog, en het gemis wordt niet beter. Ik weet alleen dat het tijd nodig heeft om dit te kunnen verwerken, en ook accepteren, net zo als jij ik moet er niet aan denken om op dit moment een andere hond te nemen, dat zou niet goed zijn, het gemis kan je niet compenseren. We moeten bieden het tijd geven, hoe lang dat duurt weet ik niet, maar ik weet we komen over heen. Ik wens je heel veel liefs en kracht de komende tijd.

veel liefs
Janette

Hoi Janette,

Ik begrijp wat je voelt, je beste vriend is er niet meer en dat doet vreselijk veel pijn.
Afgelopen zondag heb ik mijn vriendje moeten laten gaan. De steun die je hier krijgt van mensen vind ik werkelijk hartverwarmend.
Ik heb bij het crematorium een bedeltje besteld waar een beetje as van Dribbel in komt, zo kan ik hem altijd bij me dragen. Ook kwam ik nog een andere website tegen met hele mooie sieraden, www.cooldog.nl

Hier heb ik nog een hangertje en bedel besteld, zodat ik binnenkort altijd bij me heb en dan niet alleen in mijn hart. Misschien is dit ook iets voor jou.

Verder wil ik je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Wat betreft je angst voor depressie, ook die kan ik goed begrijpen. Goed dat je naar je huisarts gaat en hulp zoekt. Verdriet is pijnlijk en dat kan soms heel moeilijk zijn om te verwerken. Wees aardig voor jezelf en gun jezelf de tijd.

Lieve groet, Thera

Ben wanhopig. Gisteren mijn grote kleine vriendje moeten laten inslapen. Net geen achttien. Hij wilde nog steeds, maar zijn lichaam was op. Volgens de dierenarts waren we nog net op tijd met ons besluit, anders was het een lijdensweg van een paar weken geworden. Het einde stond hoe dan ook vast. Ben zo verdrietig, zo'n gemis, zoveel pijn. Maar vind troost in bovenstaande verhalen. Hoe groter het verdriet, hoe groter de liefde en genegenheid was. Die van Floppy en mij was onmetelijk.

Sterkte allemaal.

www.dsdays.com

beste Gast,

heb je verhaal gelezen, en leef me je mee in de pijn die jij nu voel. Ik kan alleen je zeggen dat het wel over een paar maanden beter zal gaan. Mijn Nala is nu 4 maand geleden overleden, ik huil nog steeds af en toe, maar weet dat ik heb haar verlost van een lijdensweg. Ik ben nog steeds niet aan toe om een andere hond te nemen, dat kan wel een hele tijd duren is me verteld. Probeer aan al de leuke dingen te denken die jij heb mee gemaakt met jouw floppy, het helpt de pijn verzachten.

Heel veel sterkte toe gewenst in deze zeer moeilijk tijd.

warme groetjes

Janette

Ik leef met je mee wij hebben vandaag één jaar geleden ons meisje moeten laten gaan ze was net geen tien jaar geworden liefs Rina & Alexander likje en pootje van Turbo en Diezel