hoi,
Ik heb zelf niet zoveel met honden maar honden blijkbaar wel met mij en ik vraag mij af waarom.
Het zit zo dat al voor zover ik mij kan herinneren honden die mij niet kennen aandacht komen vragen zonder dat ik ze benader. Ik heb het dan niet over honden die iedereen bespringen die binnen komt maar over de rustige exemplaren, diegene die het normaal niet kunnen vinden met onbekenden of niet toelaten dat iemand onbekend ze aanraakt.
De baasjes reageren dan verbaasd als ze zien dat hun viervoeter naar mij komt, vaak leggen ze zich dan op de grond naast mijn voeten, soms komen ze een aai vragen. Wat opvalt is dat van het moment het baasje contact maakt met de hond die ogenblikkelijk terugkeert en daarna komen ze niet meer uit zichzelf naar mij toe. Alsof ze enkel even goedendag kwamen zeggen. Ik heb het ook al meermaals meegemaakt dat er een groep is, een tuinfeestje bijvoorbeeld, wat heel druk is voor een rustige hond, en dan nog kiezen ze net mij uit om naar toe te komen. Ik ben zelf wel een heel rustige persoon, honden voelen dat wel aan denk ik, maar verder dan dat geraak ik nooit waarom ze naar mij toekomen.
Toen ik nog klein was hadden we katten thuis, ik ging er toen altijd vanuit dat ze op die geur afkwamen. Maar ondertussen heb ik al meer dan 10 jaar geen katten meer dus die uitleg gaat niet meer op.
Honden hebben zo hun voorkeuren.
Er zijn honden die steevast de meest angstige persoon uit een groepje pikken. Anderen lopen dan weer eerder naar uitbundige mensen met een hoog energielevel, zoals bijvoorbeeld kinderen.
En als je mijn honden loslaat op een tuinfeestje, lopen ze zonder twijfel naar diegene die de grootste braadworst aan het eten is, hahaha!
Hahaha.... Vigo gaat ook voor het eten.
Mijn hond is altijd wat voorzichtig met drukkere mensen, kinderen etc. Hij snapt ze niet altijd goed (vooral niet als ze veel met hun armen zwaaien tijdens drukke gesprekken) of weet niet hoe die met de energie moet omgaan die sommige met zich meedragen, hij wordt daar zelfs nerveus van en gaat dan zelf soms wat staan blaffen of gapen. Waardoor mensen vaak denken "ah kijk hem nou!" en hem nog meer aandacht gaan geven. Terwijl een hond soms gewoon even wil kijken wat er allemaal te zien is, meer niet. Als er dan iemand in de groep is die niets van hem "wil" of vraagt en een bepaalde rust uitstraalt, grote kans dat hij dan ook naar je zou toekomen. Waarom? Omdat hij zich over het algemeen fijner voelt bij zo iemand...
Als mens voel ik me ook niet fijn als er iemand binnenkomt, me om de nek vliegt druk begint te vertellen terwijl de deur nog niet dicht is, (bij wijze van). Chill dude...
Lang geleden had mijn collega een bouvier,ik was jong.
Kwas ook de enige die bij de hond kon,ook op de grond bij hem zitten en aaien.
Dat dier ging spontaan op de zij liggen, heel apart.
Het waarom weet ik nog steeds niet .
Veel later hebben wij wel honden hier in huis gekregen.
Juist omdat jij ze niet benaderd voelen ze zich vrij om te durven komen snuffelen. Er zijn geen ogen op ze gericht, dat oogcontact zorgt er bij sommige honden juist voor dat ze niet meer durven, het te spannend vinden. En dat zijn précies de honden die dit bij jou doen, bij jou durven ze wel, omdat ze het idee hebben dat er geen druk/aandacht op ze ligt, zonder dat oogcontact is het net voor ze alsof ze 'niet bestaan', alles blijft bij het normale voor ze, waardoor ze wél durven te onderzoeken en hun neus achterna te gaan.
Als je goed naar de hondentaal zou kijken, zijn er denk ik meer honden die ongemak vertonen bij uitbundige/blije/knuffelige mensen dan dat je honden zult zien zonder/of maar weinig signalen van ongemak op dat soort momenten.
Vaak zijn wij mensen toch echt te opdringerig, zeker als we niet bekend zijn met de hond. Zo goed als elk mens wat ik tegen ben gekomen de afgelopen jaren met mijn hond(die als eerste basis angst en grote voorzichtigheid heeft bij mensen) is dat zij altijd op haar afstappen, op haar aflopen, over haar heen buigen, haar indringend aankijken, een hand van bovenaf op haar hoofd willen duwen waardoor haar zicht verdwijnt en zij de controle over haar situatie kwijt is. De mensen die niks met haar deden, niks van haar wilde, niks van haar verwachtte, terwijl ik er mee sprak op straat, daar ging ze zelf even bij snuffelen.
Honden zijn neusdieren en van nature nieuwsgierig, een nieuw persoon heeft nieuwe geuren, dat wekt interesse.
Ik heb precies hetzelfde maar dan met katten! Hihi Ik ben stront-allergisch voor ze en ze komen altijd op mij af en springen vaak dan ook nog eens op mijn schoot! En waarom ik heb geen idee. Bij honden is het wel anders denk ik je straalt waarschijnlijk een bepaalde rust en zekerheid uit wat ze prettig vinden.
Ik hou wel van zulke mensen zoals jij, straalt rust uit, voelt een hond....drukke mensen hebben honden niet zo veel mee...en honden kiezen, en jij kiest niet je blijft rustig afwachten....vaak komen mensen naar de honden toe om te aaien en te knuffelen, niet alle honden vinden dat prettig, lopen er voor weg, jij wacht af, vinden honden prettig.
Vroeger had ik altijd het idee dat ik een aura had wat honden zagen.
Het kwam voor dat honden stopten om naar mij te kijken...
Honden hebben ons veel sneller door dan wij hun. Zeker als je zelf geen "hondenmens" bent mis je veel signalen die de hond afgeeft. Al lang voor een hond aan je hand heeft gesnuffeld, of aan je schoenen of broekspijp, weet hij al genoeg van je. En dat je geen oogcontact maakt en rust uitstraalt helpt ook een stuk.
Ik denk dat het bij katten hetzelfde is. Jij benadert hen niet wat ze juist fijn vinden. Ik heb 1 kat die naar iedereen gaat en eentje die wat bang is van onbekende mensen. Mensen die de hele tijd naar haar kijken, haar proberen aanraken, contact zoeken,... vindt ze eng. Mensen die haar negeren en haar geen aandacht geven, stellen haar op haar gemak en dan durft ze soms toch al eens langs komen.
@sprcreative:
Bij mijn hondje is dat ook zo. Zij is terughoudend naar onbekende mensen. Ze is nieuwsgierig maar ook wel wat bang. Mensen die alle moeite van de wereld doen om haar naar hen te laten komen, maken geen kans Terwijl ze zelf komt snuffelen aan mensen die haar negeren.
Mijn hond gaat elke zondag mee naar mijn familie. Mijn grootvader ziet heel graag honden en wilt heel graag met haar spelen, haar aaien,... Hij probeert haar elke zondag snoepjes te geven. Mijn grootmoeder daarentegen heeft niet zo graag honden. Ze wilt er liever geen contact mee. Ondertussen gaan we al 3 jaar lang bijna elke zondag langs en mijn hond komt nog steeds niet in de buurt van mijn grootvader. Mijn grootmoeder gaat ze wel vrolijk begroeten bij het binnenkomen en alle andere familieleden mogen haar ook aaien Niet fijn voor mijn grootvader, maar wel begrijpelijk vanuit het standpunt van mijn hond
Jaa dat heeft mijn man ook, alle honden gaan aan zijn voeten liggen , ook al staat hij te praten.
Ik herinner me vakanties met zwerfhonden en dat ik voer had voor ze maar ze kwamen niet, maar wel naar mijn man en dat terwijl ik het eten had, een kriebel van mijn man was blijkbaar belangrijker.
Ook als mijn man nee zegt tegen een hond die onze hond lastig valt, dan houd de hond meteen op, bij mij was dat niet hoor, ja soms, het heeft echt met rust te maken, mijn man is heel kalm en rustig.
Ik heb daar van geleerd, door altijd te zorgen dat ik rustig ademhaal, niet gespannen ben, want ik wil nog wel eens onbewust met gespannen spieren lopen, sinds ik dat van mezelf weet merk ik dat honden daar heel goed op reageren. ook heel fijn voor mezelf trouwens.
Ik ben van nature een piekeraar, mijn man helemaal niet, dus de kalmheid zit gewoon in mijn man.
Ik vind dat mooi dat dieren dat zo goed aanvoelen.
Ik lees een beetje dezelfde antwoorden dat ik meestal van de baasjes krijg, ik straal rust en kalmte uit. Ben ik niet hoor, ik heb add, dat is de chaos van adhd maar dan alles intern en niets extern dus ik straal rust en kalmte uit terwijl het binnenin tilt slaagt.
Ik blijf het eigenaardig vinden, zo was er een vrij grote hond, die absoluut niet van vreemden moest weten, zit naast zijn baasje, staat recht, loopt langs 10 onbekende mensen op zijn gemak om zich neer te leggen naast mij.
Ik zou verwachten dat moest hij nieuwsgierig zijn dat hij zou komen snuffelen en geuren opnemen maar dat doen ze vaak helemaal niet.
Dan heb ik echt wel het gevoel van hij kiest mij uit, en ok, ik straal rust uit maar ik ben niet de enigste die rust uitstraalt.
De reacties van de baasjes is ongeloof, dat doet hij nooit en ook het argument je straalt rust uit komt naar boven.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?