Onze lieve Roemeense Daya

Hallo allemaal,

Sinds kort ben ik lid geworden van dit forum en wat een wijze hondeneigenaren zijn hier! Heel fijn, want dat hebben wij nodig...

Na lang nadenken hebben wij besloten om een hondje te adopteren. We waren al naar verschillende asielen geweest, maar nergens een hondje wat klikte. Totdat we in het Dierencentrum Friesland kwamen. Dit is een stichting die honden opvangen die tussen wal en schip dreigen te raken. Vooral honden uit het buitenland. Ook honden die uit het buitenland komen, bij mensen hebben gezeten waarbij het toch niet ging. Of iets anders hadden verwacht van de hond. Ze trainen de dieren en als ze klaar zijn mogen ze naar een blijvend mandje.

Zo kwam Lola, nu Daya, op ons pad. Na een week denken en natuurlijk langsgaan hebben we besloten om Daya te adopteren. Gisteren mochten wij haar ophalen. Daya is bijna 4 en komt uit Roemenië. Ze heeft aan de ketting gelegen, met een huisje. Ze is altijd gewoon gevoerd en is nu zelfs te dik. Haha. Maar dat terzijde. Ze is dus mensen gewend en dat zie je.

Toen we bij haar gingen kijken, de eerste keer, was ze erg angstig. Maar het voelde meteen goed. Ze verstijfde van fietsers en auto’s. Ze was toen 2 a 3 weken in Nederland. Toen we haar, gisteren, ophaalden was ze ongeveer 4 weken in Nederland. Ze schrikt veel minder snel en loopt gewoon met ons mee. Trekt wel, maar is niet zo gek. Ze is niet echt een riem gewend.

We zijn niet hele ervaren handeneigenaren. Ik heb vroeger honden gehad. Mijn vriendin niet. Dus voor haar is het allemaal nieuw. We hebben ons veel ingelezen over rescue honden. We hebben er ook lang over nagedacht en wilden haar een echte mans geven. Uiteindelijk ook met hulp van een trainer/deskundige.

Maar nu onze vragen: hoe kunnen we haar het best laten wennen? We hebben al een Adaptil halsband en vernevelaar, om de scherpe randjes van de angst af te halen.

het gedrag wat ze toont: ze hijgt veel en vindt het dus erg spannend. Buiten loopt ze volt mee, trekt soms. Niet altijd. We hebben zo’n speciaal 3punts tuig. Ze snuffelt hier en daar. We gebruiken gewoon een korte lijn, geen flexlijn. Dit op advies van de stichting. We proberen om de zoveel uur met haar te wandelen. Wat steeds beter en rustiger gaat. Ze heeft vanmorgen wel al buiten geplast. Poepen nog niet en ze doet niks binnen. We lopen steeds een klein stukje, ongeveer 10 A 15 minuten en steeds het zefde stuk. Als we gaan, rent ze bijna naar buiten en is ze heel enthousiast.

De katten lijkt ze spannend te vinden; ze gaan heel laag staan, trekt haar lip op (je ziet dan haar tanden), maar gromt niet. Bij de andere kat kijkt ze weg en met 1 oog naar de kat. Trok niet haar lip op. We houden de katten even apart, zodat Daya kan wennen. (De stichting vertelde dat ze wel katten kende en het aan durfde om haar bij ons te plaatsen)

Verder loopt ze veel achter ons aan, in huis. We laten het gebeuren, want ze zoekt steun. Denken we. Er zijn momenten dat ze gewoon ligt en niet hijgt en momenten dat ze wel veel hijgt. Ze is blij als wij de kamer in komen (dat interpreteren we zo, ze kwispelt en draait om ons heen). Ze kwispelt en likt vaak onze handen.

we hebben een bench voor haar, maar lijkt wat te klein. We gaan straks kijken voor een grotere. Vannacht heeft ze gewoon in de woonkamer gelegen. Heeft niks gesloopt, niet geblaft of gepiept. Wat raden jullie aan? De bench vindt ze tot nu toe niet interessant. Al lekkere dingen in gegaan. Maar haalt ze er zo uit. Haha. Maar ook dat zal wennen zijn.

qua snoepjes vindt ze, momenteel, alleen worst lekker. 

Drinken doet ze, eten nog niet. We bieden het haar steeds opnieuw aan. Ze heeft net wel een runderluchtpijp gegeten. 

We zullen veel geduld moeten hebben en haar de tijd geven om te wennen. Maar hebben jullie nog tips wat we zouden kunnen doen of juist niet moeten doen?

We horen graag van jullie.

Liefs,

Sam en Harmanna

Je doet het super goed.....rustig aan met dit hondje.....een bench hoeft niet, zeker als ze niet sloopt, sommigen honden vinden het niet prettig als ze opgesloten zitten, gewoon eens kijken of het zonder bench kan....fijn dat je deze hond een warme mand hebt gegeven, doe nog niet te veel achter elkaar, kleine stapjes vooruit, iedere indruk die nieuw is is spannend....heel veel plezier met jullie huisgenootje.

Leuk dat jullie voor een rescue' hondje gaan!

En welkom hier op t forum.

Ik zelf heb ook een rescue sinds een paar weken. 

Wat het belangrijkste is bij zo een hondje, vooral in het begin: heel veel gewoon met rust laten.

Dat klinkt misschien raar maar dat diertje heeft echt veel tijd nodig om op zn eigen manier en in zz 'eigen tijd de nieuwe wereld te ontdekken.

Dus ik zou er niet om de klipklap mee aan de wandel gaan, maar gewoon, even naar buiten voor n plas en klaar.

Ook binnen: laat maar een beetje scharrelen.

Ik persoonlijk zou niet direct met verstuivers ed hulpmiddelen beginnen. Geef het diertje tijd en geen chemische middelen....

Mijn hondje wilde in het begin ook niet of nauwelijks eten.

Dat was echt zoeken naar wat lust ze dan wel en hoe. Ze wilde bv niet uit een voerbakje eten maar wel van de grond. Dat moet je inderdaad uitzoeken, wat en hoe ze wil

Het heeft 2 weken geduurd voor ze fatsoenlijk ging eten.

En die bench, waarom? Ze heeft er niet veel mee en slaapt ook rustig zonder.

Dus gebruik dat ding alleen met het deurtje open zou ik zeggen en laat haar zelf een slaap plaats zoeken.

Ik had wel 5 hoekjes en nestjes gemaakt in de kamer voor mijn hondje waar ze dan uit kon kiezen.

Uiteindelijk heeft ze er 2 gekozen die nu de favoriete zijn, afwisselend.

1 is zelfs gewoon een grote kartonnen doos met een fleece erin en maar aan 1 kant open. Echt een soort huisje. Vind ze heerlijk. Sleepte er haar knuffels mee naartoe en doet er nog steeds graag haar middag slaapje.

Kortom, laat haar zoveel mogelijk zelf haar keuzes maken, laat haar veel met rust en doe ondertussen je gewone leven leiden. 

Dan went ze daar sneller aan.

Het is niet zo dat je haar geen aandacht moet geven.

Het is belangrijk te kijken wanneer je aandacht geeft.

Want daar leert ze van! Geef dus liever geen aandacht als ze bang en hijgend is. wel natuurlijk aandacht in de zin van zorgen dat ze veilig is en dat ze weet dat jij in de buurt bent. Eventueel, later, afleiden met een lekker kluifje.

Geef wel aandacht( voorzichtig benaderen en zachte stem) als ze rustig en tevreden is. Als ze daar zomaar ligt bv. Even een kriebel achter de oortjes of een aai 

Dan leert ze dat rustig en ontspannen zijn beloond wordt en dus een veel prettiger staat om in te zijn.....

Ik denk dat je het heel goed doet. Probeer vooral niet te snel te gaan. Hou die kleine rondjes gerust nog 2 weken tot een maand vol. Na een tijdje kun je misschien fietsers of auto's van dichtbij gaan bekijken. Maar alleen als Daya (mooie naam trouwens) wil en nu nog niet.

De bench zou ik nog even laten staan. Ze is er pas net. Kan goed dat ze er over een maand heel anders over denkt. Zo niet, dan zou ik hem dan weghalen. Maakt niet uit als hij nu nogeven wat te klein is. Zolang je haar er niet in opsluit is dat niet erg. Honden schijnen vaak een net iets te klein plekje fijner te vinden dan een groter plekje. Dus laat maar lekker even staan!

Succes!

Gefeliciteerd met Daya,

wat is het voor soort hond qua uiterlijk? 

Mij lijkt het ook dat je het goed aanpakt hoor het heeft allemaal tijd nodig. Pas op dat als je een trainer/deskundige wil inhuren dat het wel iemand is die op de hoogte is van de laatste inzichten wb het begeleiden van honden. Er zijn al teveel honden verknoeid door zogenaamd deskundigen. Iedereen kan zich zo noemen, maar niet iedereen heeft hiervoor de kwaliteiten, soms zelfs integendeel. Vraag naar visie en opleiding e.d.

Als je vriendin nooit honden gewend geweest is zou ik me wel als ik haar was inlezen in hoe honden communiceren, ook naar ons mensen toe. Een goede basis is Kalmerende Signalen van Turid Rugaas. 

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

Dat is een hele goede! Dat ga ik toepassen, dankjewel.

Het is echt een minirondje. Maar dat is dus prima? Dan houden we dat gewoon een maandje aan! Als het voor haar maar veilig en goed voelt. Dat is het belangrijkste. 

Ze heette eerst Lola, maar Daya vonden we echt mooi. Vooral omdat het ‘geliefde’ betekent.

Met de bench is wel waar! Alleen zouden wij sowieso al geen bench wilden. Vandaar dat we besloten om hem toch maar weg te doen. Maar we zouden hem gewoon nog eventjes aan.

Dankjewel!

" Gefeliciteerd met Daya,
 
wat is het voor soort hond qua uiterlijk? 
 
Mij lijkt het ook dat je het goed aanpakt hoor het heeft allemaal tijd nodig. Pas op dat als je een trainer/deskundige wil inhuren dat het wel iemand is die op de hoogte is van de laatste inzichten wb het begeleiden van honden. Er zijn al teveel honden verknoeid door zogenaamd deskundigen. Iedereen kan zich zo noemen, maar niet iedereen heeft hiervoor de kwaliteiten, soms zelfs integendeel. Vraag naar visie en opleiding e.d.
 
Als je vriendin nooit honden gewend geweest is zou ik me wel als ik haar was inlezen in hoe honden communiceren, ook naar ons mensen toe. Een goede basis is Kalmerende Signalen van Turid Rugaas. 
http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven
 
 
 
  "

Dobry

Dankjewel! We zijn nu al heel blij met haar!

Ik zal zo even een foto plaatsen. Net Even foto’s gemaakt. Ze lijkt een beentje op een kruising Teckel x Herder.

Goede tip! We willen echt goed onderzoek doen. Want we willen natuurlijk wel het allerbeste.

Qua inlezen. Ze heeft veel gelezen op internet en we hebben een boek gekocht over de roedel en de taal van de hond. Maar die site gaan we zeker bekijken, dankjewel!

Wat een mooierd Sam....

mooie hond, mooie uitstraling ook, zachtaardig lijkt ze

welk boek is dat wat jullie gelezen hebben? 

Wat een mooie hond! Ik haak even aan in dit topic, wellicht kunnen we elkaar steunen. Wij krijgen maandag onze adoptiehond uit Griekenland, een teefje van 8 maanden. Ik vind het behoorlijk spannend...

Wat ik echt een aanrader vind is de boekenserie van Sam Turner en Martine Burgers.

Sam Turner heeft ook meegewerkt aan wat podcasts van Dierbewust en die vond ik ook heel leerzaam.

He leuk, ik heb ook een buitenlander, maar dan een Spanjaard.

Ik zeg, kijk gewoon goed naar je hond, als je hond graag naar buiten wil, vooral doen! Niet te gekke dingen, vaste rondjes in het begin is prima, de meeste stichtingen raden aan, de eerste 3 weken dezelfde rondjes.

Wat betreft bang zijn, als je hond het toe laat waarom zou je dan niet troosten, op zijn gemak stellen, zachtjes praten, tis goed, een aai over de bol, tuurlijk mag dat.

Ik heb zelf een hond die vreselijk bang was, vanaf vorig jaar eind mei, en nu word hij steeds zekerder van zichzelf en in huis bijna niet meer bang, naar buiten gaan vond hij ook fijn, maar wel dichtbij je lopen, binnen 1 dag was hij zindelijk, maar ik heb hem voor als ik ziek ben wel geleerd dat het ook in de tuin mag bij nood.

Elke hond is anders, dus mijn advies is, ga niet te snel, en niet te langzaam haha nee, je moet gewoon kijken wat je hond aan kan, nergens toe dwingen, alles op een leuke manier doen.

Trainen zou ik helemaal nog niet doen als je hond bang is, tis zonde van je geld, laat je hond eerst maar eens wennen thuis, hij pikt toch weinig op als ze bang zijn, beter kan je daar later mee beginnen wanneer je hond wat beter in zijn vel zit.

Leuke hond trouwens!!

Zeer mooi hond succes ermee 

" Wat een mooierd Sam.... "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin

Ach, dankjewel! Ze is echt een lieverd en doet het super goed!

" mooie hond, mooie uitstraling ook, zachtaardig lijkt ze
 
welk boek is dat wat jullie gelezen hebben?  "

Dobry

Van wat wij tot nu toe gezien hebben, is ze zeker zachtaardig! Ze doet het zo goed, ook maar de katten toe.

De 12 roedelregels van Erik Sannen. En vooral veel van internet. 

Oh, super spannend!! Je kunt vast. Iet wachten, hadden wij ook toen we haar voor het eerst zagen. Is ze al in Nederland? Nog 2 daagjes dus!

Oeh, we gaan gelijk even kijken. Dankjewel voor de tips!

Ah, dankjewel. Ze is ook echt heel leuk.

Fijn dat hier meer mensen zijn met ervaringen. Zoveel mensen weten meer dan 1 en het is fijn om te weten dat We het niet helemaal alleen doen! 

Nee, we willen nog lang niet met haar trainen. Dat gaat ze nu toch nog niet opslaan, inderdaad! Maar meer wat begeleiding bij een hondje uit het buitenland. We willen het beste voor haar. 

Onze lieve schat laat steeds meer van zich zien. Zo mooi om te mee te mogen maken. Ze snurkt hier lekker op het kleed en haar staart staat alleen maar omhoog, als we thuis zijn. Buiten vindt ze het nog wel spannend, maar we geven alles lekker heel veel tijd! Kleine rondjes en veel belonen.

Wat voor ervaring hebben jullie qua spelen met een rescue hond. Net leek het alsof ze wilde spelen. Kont omhoog, kwispelen en om me heen springen. En op haar rug liggen etc. Ik probeerde het met een touw, maar daar begreep ze natuurlijk helemaal niks van. Haha.

Oef, net toen ik typte dat het zo goed gaat met Daya en de katten, vliegt ze achter de kat aan. Niks gebeurd ook. Heb ook het idee dat het niet uit kwaaiigheid is. Heb het niet heel goed kunnen zien, maar er was geen gegrom of gehap. Ook is de kat soms wat intens met kijken en soort uitdagen. Doet ze ook altijd met het konijn. Donder is het, maar is ook niet zo gek met 10 maanden. Haha. We hebben nog goede hoop!

Wat bedoel je met dat ze aan de trekking heeft gelegen? 

Ah, ik zie het! Geen idee hoe er trekking is komen staan, maar moet ketting zijn. Heb het meteen aangepast, dankjewel!

Wb het spelen: mijn eerste herplaatser Lola heeft nooit de zin van spelen begrepen, ze heeft 1x een stok achterna gelopen die ik gooide maar keek een soort van teleurgesteld toen ze bij de stok was en deed dit daarna nooit meer, een bal vond ze saai. We wilde ze tug of war spelen, maar ik vond dat ze daar veel te serieus in werd, het gegrom vond ik te angstaanjagend worden, dus dat deden we niet vaak, en ik maakte er ook altijd snel een einde aan.

Jenna de tweede herplaatser, vind haar speelei soms wel heel leuk, maar dan moet je wel meedoen, tug of war vond ze in het begin heel leuk, nu interesseert het haar niet meer.

Wat beiden wel heel leuk vonden zijn hersenwerkjes met lekkers als beloning.

hou het wel in de gaten en begeleid het goed zou ik zeggen.

Jenna was in het asiel naar het kattenverblijf gebracht om te kijken hoe ze daarop reageerde, ze leek daar gewoon weg van de katten.

Eenmaal thuis bleek ze toch niet van katten te houden, dus dat moest toch wel goed begeleid worden.

" hou het wel in de gaten en begeleid het goed zou ik zeggen.
 
Jenna was in het asiel naar het kattenverblijf gebracht om te kijken hoe ze daarop reageerde, ze leek daar gewoon weg van de katten.
Eenmaal thuis bleek ze toch niet van katten te houden, dus dat moest toch wel goed begeleid worden. "

Dobry

Mmm. Buiten keek ze ook echt niet om naar de katten. Hier leek ze alleen bang, maar nu ging ze er, soort van, achterna.

Ach! Is toch anders he, als ze ‘thuis’ zijn. Is ook wel gek, zo’n kat in je directe leefomgeving. Hoe hebben jullie dat opgepakt, als ik vragen mag?

" Wb het spelen: mijn eerste herplaatser Lola heeft nooit de zin van spelen begrepen, ze heeft 1x een stok achterna gelopen die ik gooide maar keek een soort van teleurgesteld toen ze bij de stok was en deed dit daarna nooit meer, een bal vond ze saai. We wilde ze tug of war spelen, maar ik vond dat ze daar veel te serieus in werd, het gegrom vond ik te angstaanjagend worden, dus dat deden we niet vaak, en ik maakte er ook altijd snel een einde aan.
 
Jenna de tweede herplaatser, vind haar speelei soms wel heel leuk, maar dan moet je wel meedoen, tug of war vond ze in het begin heel leuk, nu interesseert het haar niet meer.
 
Wat beiden wel heel leuk vonden zijn hersenwerkjes met lekkers als beloning. "

Dobry

Zal ook wel gek voor ze zijn. Opeens spelen met mensen met touwen, ballen en stokken. Haha. Jk snap ze wel.

We zullen het wel zien. Maar is zo gek. Want beiden stonden we net van: wat moeten we hier nou mee? 

Echt elkaars taal niet begrijpen. Wel soort van, maar toch niet helemaal. Grappig! 

bij ons was het makkelijk omdat we zelf geen kat in huis hebben. We huren de benedenverdieping van een huis, waarvan de eigenaar boven ons woont en een katje heeft. Ze ging dus in het begin nooit alleen de tuin in, en als ze wild wird omdat ze het katje zag, zeiden we zoiets als: goed gezien Jenna dat is Mia, die hoort hier ook. Later een wat strenger nee Jenna, dat is Mia, als ze aanstalten maakte om er achteraan te gaan. Nou is Mia ook heel verstandig en gaat meestal gewoon op het dak van de serre zitten bijvoorbeeld of op het dak van de schuur. Langzaam aan begon Jenna te snappen dat Mia erbij hoort en je daar niet op hoeft te reageren.