Onze lieve Roemeense Daya

" bij ons was het makkelijk omdat we zelf geen kat in huis hebben. We huren de benedenverdieping van een huis, waarvan de eigenaar boven ons woont en een katje heeft. Ze ging dus in het begin nooit alleen de tuin in, en als ze wild wird omdat ze het katje zag, zeiden we zoiets als: goed gezien Jenna dat is Mia, die hoort hier ook. Later een wat strenger nee Jenna, dat is Mia, als ze aanstalten maakte om er achteraan te gaan. Nou is Mia ook heel verstandig en gaat meestal gewoon op het dak van de serre zitten bijvoorbeeld of op het dak van de schuur. Langzaam aan begon Jenna te snappen dat Mia erbij hoort en je daar niet op hoeft te reageren. "

Dobry

Oh ja, dan gaat het wel wat anders. Maar is wel een goede, gewoon aangeven dat het niet mag. Daya is ook een snelle leerling, denken we. Moet ook wel, als buitenlands hondje! Maar we gaan het eens bekijken. We houden de ren er nog even in. Over het algemeen gaan de katten de ren niet over. Kunnen ze elkaar toch zien, maar kan Daya er niet overheen. Gelukkig is Daya maar weinig met de katten bezig. 

ja idd ik zou weleens willen weten wat er dan in die koppies omgaat haha

Maar ik vind het wel een heel goed teken dat het leek alsof ze wilde spelen.

" ja idd ik zou weleens willen weten wat er dan in die koppies omgaat haha
 
Maar ik vind het wel een heel goed teken dat het leek alsof ze wilde spelen.
 
  "

Dobry

Hahaha! Ja, ik ook. Misschien lachen ze ons echt hard uit. Leuk!

Ja, ik stond er ook van te kijken! Ze was helemaal vrolijk. Mooi om haar zo te zien!

Dank trouwens voor je tips en reacties! Waardeer ik zeer! 

Haha zo leuk, onze Sam was ontzettend bang maar als hij wilde spelen dan lag hij zelfs op zijn rug, dus gewoon spelen en kijken tot hoever je hond het leuk vind, merk je snel genoeg.

Sam wil nog steeds heel graag spelen, met mijn man vind hij het nog wel eng, maar ook toch leuk, dus hij zoekt het zelf steeds op, daagt hem uit, maar rent wel voor hem weg, nu word het een soort spel, heel leuk om te zien.

Ah! Precies, naar de hond blijven kijken. Ze vindt het wel wat ongemakkelijk, geloof ik. Maar we hebben een piepspeeltje gehaald en haar ogen gaan omhoog als ze dat piepje hoort. Heel schattig. Ze doet er nog weinig mee, maar ik geloof dat dit wel een succes wordt.

Lijkt me super mooi om te zien dat ze zich zo goed ontwikkeld en zelf voor je man minder bang wordt! Zelfs uitdagen. Wat leuk en fijn! Wij zijn met 2 vrouwen, dus is toch anders. Maar we willen haar ook aan mannen laten wennen. Die vindt zij ook eng.

Oh oh. Steeds als ze iemand hoort voor het huis gaat ze grommen en blaffen. Ook al toen iemand aan het fluiten was. Wat kan ik hier het beste mee doen? Als mijn vriendin thuis komt, gaat ze ook grommen en blaffen. 

Dat is een lastig probleem wat makkelijk erger kan worden.

Ik zou voor ' akoestische' afleiding gaan zorgen.

Dus zorg dat ze andere dingen hoort die deze geluiden, waar ze van schrikt , gaan overstemmen.

Bv zet de radio aan. Niet heel hard maar zo dat ze geluiden van buiten veel minder snel waarneemt.

Dat geeft veel meer rust, geloof me.

Zo is het thuiskomen van je vriendin of ander bezoek ook veel minder heftig voor haar.

zo was Jenna ook

hier hielp het om dan te zeggen: jaaaa goed gehoord, dat is .... wat het dan ook maar is... de buurman etc. En dan naar me toe roepen en belonen met wat lekkers of een spelletje of een knuffeltje. In het begin kwam ze dan vaak ook niet uit zichzelf en moest ik opstaan en haar uit de situatie halen en dan pas belonen en geruststellen.

Inmiddels blaft ze alleen nog als het volgens haar echt nodig is en dat mag natuurlijk. Ook dan zeg is, goed gehoord daar is de postbode oid.

Dat is dus wat ik zou doen, even benoemen, belonen, geruststellen. Dan heb je de minste frustraties en al snel leert ze de geluiden kennen die bij het huis en de omgeving horen en welke daar niet horen.

Ja dat had Sam ook heel erg, iemand had mij verteld, ik zeg altijd, tis goed, goed gehoord maar er is niks aan de hand, dus je zegt eigenlijk tegen je hond, dank je, ik heb je gehoord.

Ik vond het zo'n niet een oplossing, ik dacht wat stom.

Maar, degene die me dat verteld heeft weet genoeg over honden dat ik dat ook geprobeerd heb, en nu is het zo, als de bel gaat, dan blaft Sam, dan zeggen we, ja tis goed jongen, en het blaffen is over.

Volgens mij is het dan een soort van op zijn gemak stellen, er is geen gevaar, en wonder boven wonder heeft dat geholpen, terwijl hij hiervoor helemaal uit zijn plaat ging.

Ik geloofde niet dat dat nou zou helpen, maar het werkt bij Sam echt, ik vond het bevestigen of meeblaffen, maar dat is blijkbaar toch niet zo.

Grommen deed hij ook heel erg naar de visite, ik heb aan iedereen gevraagd (zo druk is het bij mij niet) negeer hem, kijk niet naar hem, als hij wil snuffelen laat hem dan maar doe er niks mee, en ook dat heeft geholpen.

" zo was Jenna ook
 
hier hielp het om dan te zeggen: jaaaa goed gehoord, dat is .... wat het dan ook maar is... de buurman etc. En dan naar me toe roepen en belonen met wat lekkers of een spelletje of een knuffeltje. In het begin kwam ze dan vaak ook niet uit zichzelf en moest ik opstaan en haar uit de situatie halen en dan pas belonen en geruststellen.
Inmiddels blaft ze alleen nog als het volgens haar echt nodig is en dat mag natuurlijk. Ook dan zeg is, goed gehoord daar is de postbode oid.
 
Dat is dus wat ik zou doen, even benoemen, belonen, geruststellen. Dan heb je de minste frustraties en al snel leert ze de geluiden kennen die bij het huis en de omgeving horen en welke daar niet horen. "

Dobry

haha tegelijk, zelfde oplossing!! ik doen het alleen met mijn stem.

hihi ja ik had ook nooit gedacht dat dat ging werken, maar dus wel, inmiddels ook alleen met stem hoor. 

ik heb zo trouwens ook het verscheuren van de post bij mijn eerste hond afgeleerd. Ik liep dan mee naar de brievenbus en voordat ze de post kon verscheuren riep ik, goedzo, de post, en pakte het van haar over, en dan een beloning, en dan zo steeds een beetje verder van haar vandaan. Totdat ze vanzelf de post kwam brengen zonder te verscheuren.