Plots weer ongelukkig alleen...

Hallo allemaal.

Bijna dag op dag 2 jaar geleden adopteerden we Jess uit het asiel, een toendertijd tweejarig husky teefje.

In het begin gaf Jess alle tekenen van verlatingsangst, of wat wij eronder verstaan. Wat best te begrijpen is aangezien ze al 2 keer eerder werd geadopteerd en teruggebracht naar het asiel. We werkten heel hard aan het vertrouwen en het leren alleen zijn, traag en geduldig. Helemaal op haar tempo. En met succes.
Na een achttal maanden maakte ze een klik en was ze een andere hond. Ze besefte dat wij haar niet zouden opgeven, dat ze voor altijd bij ons zou mogen blijven en de moeilijke eerste maanden, met vooruitgang en weer terugvalletjes, verdwenen als sneeuw voor de zon. Plots kon ze makkelijk 6u alleen zijn (wat wel zelden gebeurde aangezien we haar zowat overal mee naartoe nemen), ze luisterde beter, we trainden zelfs om af en toe los te lopen. Voor een husky met onervaren baasjes in het ras een ongelooflijk resultaat.
In augustus van vorig ging ik opnieuw halftijds aan het werk, daarvoor was ik in ziekteverlof. Dat stelde geen enkel probleem, ik had haar de maanden ervoor ter voorbereiding ook langzaam laten wennen aan het feit dat ze halve dagen alleen zou moeten zijn. Als ik thuis kwam lag ze rustig op haar kussen, kwispelend van blijdschap omdat ik thuis was. En dan gingen we meteen iets leuks doen. Een lange wandeling, uitgebreid knuffelen en/of naar de lopsloopweide (dat laatste doen we elke avond met vaste vriendjes en dat is haar favoriete moment van de dag).
Nu, sinds een tweetal weken is het alsof we terug bij af zijn, van de ene dag op de andere. Ze is onrustig als ze alleen is, aan de ramen te zien springt ze de hele tijd op. Ze springt en loopt zelf op het keukenaanrecht, en dat is voor het eerst. Dingen kapotmaken doet ze niet, en vroeger soms wel. Ook rondcrossen met de was als die ophangt doet ze nu niet. Dus het is niet helemaal identiek. Toen we haar net hadden, kochten we een camera voor in de living. Waar ze toen de hele dag over en weer liep van de ene kant naar de andere en jankte van het moment dat we de deur uitliepen tot we weer terug binnen waren, is dat nu niet het geval.
Ik heb ander werk sinds enkele weken en doe iets meer uren, maar ze is nooit langer dan 5u alleen. Niet meer dan op mijn vorig werk, waar zich nooit een probleem stelde. De ene dag dat we beiden een hele dag weg zijn komt er iemand met haar wandelen rond de middag.
De enige échte verandering, is het feit dat onze katten recent terug in de woonkamer durven komen. Na 2 jaar hebben ze zich er over gezet dat er ook een hond in huis is. De voorbije 2 jaar zaten de katten altijd boven en de hond beneden. We vermoeden dat het dat is. Dat ze een nieuw evenwicht moet zoeken. Of misschien springen de katten op de vensterbank en het aanrecht als we weg zijn en vindt ze daarom dat zij dat dan ook maar mag? Soms jammert ze ook weer ‘s nachts, niet luid janken, maar zo wat zeuren. En de katten gaan mee met ons naar boven slapen terwijl zij beneden moet blijven. Als we op een oorzaak zouden moeten gokken, zou het dat zijn...
Alleszins, bij ons zorgt het voor behoorlijk wat stress omdat we nooit gerust zijn. Ik ben ook wat onzeker op mijn nieuw werk, en ik vermoed dat ik dat ook wat op haar overdraag. Dan word ik soms boos op haar terwijl ze dat eigenlijk niet verdient en voel ik me ongelooflijk schuldig. De voorbije jaren merkten we al dat ze heel gevoelig is wat dat betreft. Als ik triestig ben en daardoor wat korter, luistert ze plots helemaal niet meer, of is ze net enorm aanhankelijk en troost ze me. Ik ben dus ook zeker niet blind voor mijn eigen aandeel in haar gedrag. Maar de 2 houden elkaar wel in stand. Het feit dat ik op het werk de hele tijd denk aan hoe ik mijn huis ga terugvinden, maakt dat ik al gestresseerder thuis kom dan nodig. Maar bon, we weten niet zo goed hoe we hiermee om moeten. We zijn dan ook op zoek naar iemand die ons hierin kan begeleiden en helpen. Dus aanbevelingen op dat vlak zijn meer dan welkom. Maar ook andere tips die jullie hebben geholpen in vergelijkbare situaties mogen zeker!
Sorry voor de lange uitleg, maar ik vind het volledige verhaal nogal relevant :)

Je zou het moeten filmen, heb je een laptop met camera? Dan heb je tenminste 3 uur zicht op hoe zij zich gedraagt,wat ze aan hondentaal laat zien enz.

Laat je haar van te voren lang genoeg uit, zodat ze voldaan is?  Laat de oppas haar lang genoeg uit? Is dat een bekende of een uitlaatservice/onbekende uitlaatster, ook dan is filmen gewenst, of buren vragen om op te letten óf dat persoon wel daadwerkelijk is geweest!! (ik ken een verhaal waarbij de hondenuitlaatservice de hond helemaal niet kwam uitlaten..de hond ook daardoor weleens n huis plaste,de eigenaar kon haar vinger er maar niet op leggen..totdat ze een keer op een uitlaatdag vrij was..en appte waar deze mevrouw bleef...ze was al geweest zei ze doodleuk..)

Vraag ook wat het ritueel is als de oppas haar achterlaat na de wandeling? Dat kan namelijk wel erg van belang zijn, een hond moet je in rust achterlaten. Wordt er tijdens jullie wandelingen lekker gelopen en is er veel kans om te snuffelen(daar wordt een hond namelijk rustig/kalm en voldaan van, een heel belangrijk punt in een hondenleven. Als je bijv. je wandelingen toch meer gehaast maakt, dan kan dat ook zijn weerslag hebben.En idd ook hoe jij je nu voelt, jij stoot een geur uit als jij je gestrest voelt..en laat en hond nu eens héél goed kunnen ruiken, ook voelen hoor.

Het kan ook heel goed dat je toch nu net te veel werkt voor haar en ze zich toch te alleen voelt, laat haar in de nacht anders wel bij je slapen,dan is ze alvast in de nacht niet alleen..en ook nog met je werkdagen,misschien helpt het haar.

...zoek het uit, misschien is het wel een combi van meerdere dingen.

Kunnen de katten niet beneden slapen en dat jouw hond boven mee mag? Dan is je hond al een groot aantal uren dichter bij je en misschien gaat dit overdag schelen! 

Onze camera neemt op, dus we kunnen haar gedrag volgen. Daardoor weten we dus dat ze niet de hele tijd rond loopt, wat ze wel deed toen ze net bij ons was. We krijgen ook een meeding bij beweging, en ze ligt nog steeds geregeld een hele tijd op haar gemak op haar kussen. Maar soms is er dus wel iets dat haar onrustig maakt. We kunnen wel niet de hele leefruimte zien, daarom willen we volgende week eens een andere hoek filmen, zodat we ook de keuken helemaal in het vizier hebben. Hopelijk zien we zo wat haar triggert, en of het inderdaad zo is dat ze de kat volgt.
Qua wandelrituelen tijdens de week is er eigenlijk niks veranderd.
's Morgens laat mijn man haar ongeveer uur uit voor het werk, dat is altijd zo geweest. Hij neemt tijd om rustig te vertrekken. Als ik een have dag werk gaan we kort na de middag anderhalf tot 2u wandelen. Ze loopt aan de leiband en mag zoveel snuffelen en in het water lopen als ze wil. Er wordt nooit aan de leiband getrokken omdat het sneller of gehaaster moet. 's Avonds gaan we minstens een uur naar de losloopweide. Meestal blijven we tot ze zelf naar de poort gaat en aangeeft dat ze voldaan is. 
In het weekend kan het er heel anders uitzien, maar krijgt ze vaak nog meer beweging dan tijdens de week.
De uitlater is iemand die we kennen van op de hondenweide. Een man met een gigantisch hart voor honden die zelf geen hond mag houden op zijn appartement. Hij is langdurig ziek en laat heel wat honden in de buurt uit voor mensen die werken. Elke week stuurt hij een verslagje over hoe het is verlopen.
Mijn uren zijn veranderd maar nogmaals, ze is niet vaker alleen dan op mijn vorige job. Mijn man werkt een vaste dag thuis en die ene dag dat er niemand thuis is, komt de oppasser dus.
Bij mij is thuis werken geen optie, en minder werken ook niet. Integendeel, de komende maanden zullen mijn werkuren vermoedelijk alleen maar toenemen. Dus onderzoeken we andere mogelijkheden.  Maar liefst van al willen we natuurlijk dat ze zich weer helemaal op haar gemak voelt. We maken ons vooral zorgen om de plotse switch in haar gedrag, en waar dat dan aan ligt. 
Haar boven laten slapen hebben we ook al overwogen. Maar zolang beide katten niet helemaal op hun gemak zijn, zie ik dat eigenlijk niet goed zitten. Ik wil ook dat zij zich 100% veilig voelen in huis natuurlijk. 

Onze katten zijn 5 en 6 jaar bij ons en altijd gewend geweest van bij ons op de kamer te slapen. Hen nu verbannen kan mijn hart niet aan vrees ik :)

Goed dat jullie al kunnen filmen, hopelijk komt er iets uit als je vanuit de andere hoek filmt.

Zijn jullie misschien juist meer met haar gaan bewegen en lopen buiten? Van te veel (prikkels) kunnen honden ook uit balans raken.

Ik probeer alleen mee te denken hoor

Bedankt voor het mee denken. Alle input is meer dan welkom!
Maar meer wandelen zijn we niet gaan doen. Eigenlijk hebben we dat bewust van in het begin heel constant gehouden voor haar. Toen we haar in huis haalden hadden we geen zicht op wanneer ik weer gezond genoeg zou zijn om weer te gaan werken, en hoeveel uren dat dan zou zijn. Maar dat ik weer zou werken stond wel vast. Met dat in het achterhoofd hebben we er altijd rekening mee gehouden dat het regime haalbaar moest blijven ook als ik niet meer altijd thuis zou zijn. En omdat we ook wel wisten dat je beter de conditie van je hond aanpast aan die van jou dan omgekeerd.
We genieten erom van de tijd buiten, en ik denk dat we meer bewegen dan de gemiddelde hondeneigenaar. Maar een husky wil je ook niet gewoon maken om elke dag 20 km te doen :)

Ik schrok een beetje van de openingspost, maar heb alles goed gelezen van je......jullie doen er alles aan om de hond een goed en fijn leven te geven.....advies geven vind ik heel moeilijk , het enigste wat me opvalt in je verhaal is dat je erg gestrest bent wat met de hond en dat je als je thuis komt dat toch op de hond overbrengt....de hond wordt uitgelaten door een bevriend iemand , mooi ...nou zijn husky,s niet graag alleen, ze hebben graag anderen om hun heen.....nee van mij geen advies om nog een hond te nemen hoor.....het is goed gegaan een hele tijd, blijf filmen wat haar zo triggerd dat ze opeens zo onrustig is....als jullie weg zijn.  En probeer je eigen onrust onder controle te houden....

Misschien heb ik er over gelezen, maar waarom laat je de katten niet gewoon boven? Dat deden ze de voorbije 2 jaar ook, en toen was er geen probleem?

" Misschien heb ik er over gelezen, maar waarom laat je de katten niet gewoon boven? Dat deden ze de voorbije 2 jaar ook, en toen was er geen probleem? "

Alaska's Finest!

De katten hebben altijd vrije keuze gehad, er is een kattenluik. Ze kwamen soms eens piepen beneden, maar van zodra Jess bewoog liepen ze weer naar boven. In de loop van de laatste maanden merkten ze dat de hond geen gevaar is, en kwamen ze vaker en vaker. Onze kater komt de laatste tijd gewoon weer mee op de zetel liggen. De kattin houdt nog wat meer afstand maar durft ook weer de leefkamer betreden. Het is nooit een kwestie geweest van wie waar móest blijven. We hebben gezorgd voor een veilige plek voor de katten tot ze klaar waren om hun plek weer op te eisen. Dat er na 2 jaar alsnog toenadering zou komen hadden we niet meer verwacht...

Maar nu de katten weer beneden komen, is je hond van slag, toch? Dus de situatie is niet fijn voor één van je dieren, terwijl het thuisblijven voor iedereen ontspannen en aangenaam zou moeten zijn...

Persoonlijk zou ik de katten eens terug apart zetten gedurende een aantal dagen, en zien of het dan weer beter gaat met de hond. Dan weet je met zekerheid of daar de bron van het probleem zit (of niet) en kan je van daaruit een oplossing gaan zoeken.

" Maar nu de katten weer beneden komen, is je hond van slag, toch? Dus de situatie is niet fijn voor één van je dieren, terwijl het thuisblijven voor iedereen ontspannen en aangenaam zou moeten zijn...
Persoonlijk zou ik de katten eens terug apart zetten gedurende een aantal dagen, en zien of het dan weer beter gaat met de hond. Dan weet je met zekerheid of daar de bron van het probleem zit (of niet) en kan je van daaruit een oplossing gaan zoeken. "

Alaska's Finest!

Het is zeker het proberen waard. Alleen hebben we katten nooit apart gezet, iedereen loopt vrij rond. Er is wel een hekje aan de trap waardoor Jess niet naar boven kan. Al heeft ze vorige week voor de eerste keer geprobeerd dat te omzeilen, het hing scheef tegen de muur. Maar de deur naar de gang blijft open, omdat we merkten dat ze sneller onrustig werd met de deur dicht. De katten lopen ook op de trap, dus ze zien mekaar wel. En ze echt gaan opsluiten zie ik ook niet zitten. Ik zie mijn dieren alledrie even graag, en was zo blij toen er eindelijk toenadering kwam. Maar ik wil natuurlijk vooral dat ze allemaal op hun gemak zijn.

We hebben ook al gedacht om het hek gewoon achterwege te laten en te zien of het lukt om met z’n drieën een staat van rust te bereiken. Ik ben 100% zeker dat Jess niks zou doen naar de katten toe, behalve dan hun eten opeten... Ook een tweede hond hebben we al overwogen, Jess is extreem sociaal, maar dat zie ik eerlijk gezegd praktisch niet zo zitten. Plus, een tweede hond nemen moet een overtuigde beslissing zijn van ons, Jess adopteren hebben we ook niet zomaar gedaan. Maar als mijn mama haar hond bij ons logeert is er geen sprake van onrust. Ze houden mekaar niet de hele tijd bezig maar het ‘niet alleen zijn’ volstaat. Gewoon naast mekaar liggen op hun kussen.

Trouwens, alvast enorm bedankt aan jullie allen om mee te helpen denken en zinvolle input te geven.

Dat wordt enorm geapprecieerd!

Allereerst wat fijn om te lezen dat jullie zo begaan zijn met alle dieren.

Zijn jouw werktijden misschien anders dan bij jouw andere baan? Dus niet het aantal uren, maar dat je net eerder of later van huis gaat/ thuis komt?

Wij hebben zelf ook erg voorzichtig op moeten bouwen met het alleen zijn. Dit heeft ongemerkt een vast ritme gecreëerd waar mijn hond zich goed bij voelt. 

Maar ineens "buiten kantooruren" weggaan levert toch wat onrust op bij haar. 

Of heb jij zelf misschien meer stress door het wisselen van baan? Je gaf al aan dat jess erg gevoelig is voor jouw stemming.