Onderdanig in huis

Wij hebben sinds 2016 een golden retriever. Ze is bij ons gekomen met 7,5 weken en komt bij een erkende fokker vandaan. Ze kwam uit een nest van 10 en is in de woonkamer bij haar moeder grootgebracht. 

Toen ze bij ons kwam was ze eigenlijk direct al erg bang voor rijdende auto’s en het overige verkeer. Dit heeft erg lang geduurd ook al namen wij haar de eerste maanden overal mee naartoe om te socialiseren.

Angst voor auto’s en verkeer is naarmate het eerste jaar gelukkig minder geworden alleen is ze sinds een klein jaar opeens ontzettend onderdanig in huis en dan vooral naar mij. Ze ligt de hele tijd op 1 plek of gaat liggen in de gang. Als ze op haar plek ligt en je haar roept komt ze vaak niet of met haar kop naar beneden, staart omlaag en heel voorzichtig (sluipend) naar je toegelopen. Als je haar dan aait blijft ze wel staan maar begint heel diep te ademen, smakken en ze kijkt je ook absoluut niet aan. Zodra je stopt gaat ze gelijk weer terug in haar mand of naar de gang.

Ze is binnen gewoon echt overdreven onderdanig in tegenstelling tot buiten. Daar lijkt ze een hele andere hond. Ze speelt dan wel niet veel met andere honden maar loopt wel overal te snuffelen en is actief aan het rennen en op onderzoek uit.

Ze luistert buiten over het algemeen ook goed en houdt mij goed in de gaten. Ik vind het alleen zo jammer dat ze binnen erg onderdanig is en ook wel bang voor mij lijkt. Het meest merkwaardige is dat ze dit gedrag bij mijn man, zoon en bezoek en andere mensen absoluut niet vertoont en zelfs enthousiast en toegankelijk is. 

Ik heb hier echt heel veel verdriet van want het voelt alsof ik een of andere kenau ben, terwijl ik echt dol op haar ben en eigenlijk nooit echt boos kan zijn op haar omdat ze niets ondeugends of vervelends doet. Ik ben wel degene die haar kamt, soms moet wassen en veelal de bezoekjes aan de dierenarts met haar aflegt, maar toch. 

Ze is nu bijna 3 jaar maar lijkt binnen wel een depressieve hond terwijl ze toch veel aandacht van mij en de rest vh gezin krijgt. We gaan veel met haar wandelen en de kinderen proberen ook veel met haar te spelen maar ze wilt er eigenlijk niet veel van weten. 

Ik ben al bij twee verschilllende gedragstherapeuten geweest maar die adviseren om haar binnen juist te negeren en dat ze dan vanzelf wel weer komt of dat ik haar juist extra moet uitdagen met spelen en dan veel belonen. Uiteraard allebei geprobeerd maar zag helaas geen verbetering. 

Ook heeft ze een tijdje via de dierenarts het medicijn Selgian gehad om te ontspannen en tegen angsten. Dit werkte iets maar de onderdanigheid naar mij blijft helaas. Wat ik zo vreemd vind is dat ze buiten dus juist heel erg op mij is (als we als gezin thuiskomen stormt ze langs mijn man, zoon en dochter heen direct naar mij toe, maar als we dan binnen zijn kruipt ze weer weg!

Graag hoop ik hier tips te krijgen on haar onderdanigheid/angstgedrag binnenshuis minder te laten worden, want ik weet echt niet meer wat ik kan doen. 

Ga leuke spelletjes met dr doen, een onderdanig gedrag naar jou is wel heel raar natuurlijk, geef haar eten en iaat haar uit, doe eens alles met de hond, ze is twee jaar nu, heeft ze dat altijd naar je gehad? Ga vanaf nu leuke dingen met dr doen, je kent haar dan weet je ook wat ze plezierig vind.....ze is nu in haar tweede jaar, ga eens naar een vereniging om samen iets leuks te gaan doen, daar bedoel ik gen gehoorzaam cursus mee....ze luisterd goed schrijf je, iets heel leuks samen vormt een band...

wat vervelend voor je, en voor de hond zelf natuurlijk ook. Is dit altijd al zo geweest, of langzaam ingeslopen, of associeer je het gedrag met een bepaalde gebeurtenis waarna het ontstaan is?

Kan natuurlijk zijn dat ze het kammen en douchen echt heel vervelend vindt en bang en achterdochtig is dat je haar weer wil kammen of wassen.

Wat is ongeveer de dagindeling van de hond?

Ik zou ook denken aan samen leuke dingen ondernemen en hersenwerkjes samen doen om de band te sterken en haar wat meer zelfvertrouwen te geven.

Misschien ook een vast ritueel maken van het borstelen echt op vaste tijden doen, iets heel lekkers speciaal voor die gelegenheid, en daarna misschien een ontspannende massage?

Zwaar ademen, smakken, wegkijken... ik lees het eerder als spanning/stress dan als onderdanigheid. Honden leggen snel een link tussen een bepaalde gebeurtenis, lokatie, individu, en de emotie die ze op dat moment voelen. Dus misschien is er ooit op die plaats wat gebeurd dat zij als zeer onprettig heeft ervaren, waar jij bij betrokken was. En nu linkt ze dit elke keer je haar daar bij je roept, aan dat gevoel.

Je zegt dat ze buitenshuis goed luistert en je in de gaten houdt... maar is ze dan ook ontspannen in je buurt? Goed luisteren wil nog niet meteen zeggen dat ze zich ook comfortabel en relaxed voelt.

Indien ze wel degelijk ontspannen en stressloos is bij jou buiten, dan zou ik het volgende eens proberen:

- Eerst lekker samen op wandel, hou de hond aan de lijn. Als je merkt dat ze ontspannen is en zich fijn voelt bij jou, dan ga je terug naar huis

- Vraag aan iemand thuis om de voordeur alvast open te zetten als jij er met de hond aankomt (zodat er geen gemorrel is met sleutels, e.d. en je meteen kan binnenstappen) Je houdt de hond gewoon aan de lijn (net als buiten) en je wandelt meteen met haar binnen, een kamer door en weer naar buiten, waar je nog even verder wandelt langs de straat.

Kijk eens wat dan haar reactie is: blijft ze ontspannen terwijl ze naast je door het huis loopt, of zie je meteen als ze binnenstapt spanning in haar lijf?

Cursus balans en coordinatie, geeft goede samenwerking, maar ook zelfvertrouwen!. Misschien een idee?

Ik weet niet of je dit weleens hebt geprobeerd??

Zorg dat je een heerlijke kauw kluif hebt.

Ga gewoon lekker op de grond zitten en laat haar lekker kluiven aan deze kluif terwijl je deze vast hebt.

Dit is een positieve ervaring voor je hond en de hond ziet het als iets leuks en lekkers.

Kauwen maakt een hond ook relaxeter en rustiger.

Je kan het bv s'ochtends doen en s'avonds tijdens het tv kijken terwijl je bij de hond op de grond zit.

Ook evt vaker op de grond gaan zitten en haar aaien en dan niet borstelen.(afwisselen de ene borstelen de andere keer alleen aaien)

Misschien iets van snoepjes bij je hebben en dan haar er voor laten zitten of liggen bv en dan belonen met een snoepje en met je stem..

Ik weet ook niet of je veel met je stem doet?

Tegen haar praten thuis..bv "wat ben je een mooie hond" of "oh wat ben je lief.."

Honden zijn meestal gevoelig voor de stem.

Je schrijft de kinderen spelen ook vaak met haar maar daar wil ze ook niet echt wat van weten.

Misschien juist de kinderen dan haar meer met rust laten.

weet niet hoe oud ze zijn?

Laat haar zelf bepalen of ze naar de kinderen wil..

En of ze wil spelen maar dan uit zich zelf.....

Ben je er wel eens mee naar de DA geweest? Ik vraag me af of ze niet ergens last van heeft.

Mijn hond rende buiten ook rond, ging elke dag zwemmen, niks aan te merken. Maar bleek toch wel degelijk wat te hebben. De DA gaf aan dat buiten het enthousiasme zo hoog is dat ze even een grens over gaan.. met thuis komen is dit precies zo..

Mijn hond bleek een ernstige aandoening te hebben aan haar poot. Ik zeg niet dat jou hond dit heeft, maar ze kan best iets onder de leden hebben misschien.. 

Ook mijn hond was erg angstig, hiervan is bijna niks meer te merken na de operatie. Bij ons gaf de GT aan dat dit al die tijd best door de pijn zo heeft kunnen zijn.