Frustraties in de herfst

Nog even een heel andere frustratie.

Ik vond met Penny een gewonde zwaan langs het water, waarschijnlijk door een hond aangevallen. Hij kon niet goed lopen en deed raar. Ik belde dus de dierenambulance zodat ze hem konden ophalen. Ik heb toen minstens een halfuur bij die zwaan gewacht met Penny (deed ze echt heel goed), mijn vader kwam later ook helpen om loslopende honden op afstand te houden.

Na een tijd kwam de dierenambulance. Ik nam afstand zodat zij die zwaan konden vangen. Vervolgens liepen ze er naar toe, zonder net of iets waarmee ze hem konden vast pakken. De zwaan zag dit en dook natuurlijk meteen in het water. Die dierenambulance medewerkers begonnen toen te overleggen en zeiden dat ze beter meteen een net hadden kunnen pakken (lijk mij logisch). Vervolgens pakte ze het net, liepen nog een tijdje langs het water en gaven toen aan dat ze er niet bij konden en dus niets gingen doen. Toen begonnen ze ook andere excuses te verzinnen, die zwaan was volgens hun gewoon helemaal gezond (want blijkbaar laten gezonde zwanen zich altijd zo dicht benaderen en vallen ze altijd om als ze proberen te lopen...) en die berg veren om hem heen kwam omdat hij zichzelf kaal had geplukt. Na een tijdje waren ze weer weg en die zwaan zwom nog steeds rond.

Ik snap dat het vrijwilligers zijn, ik vind ze over het algemeen echt heel goed werk doen. Maar een zwaan benaderen zonder net en dan verbaast kijken als hij het water in gaat vind ik niet zo slim.

Mijn hond krijg ik vanwege dat soort honden niet eens een park in, aanlijngebied of niet, Remi gaat in de ankers, zelfs onbekende parken, alsof ze al kan ruiken dat er veel honden lopen. We lopen daarom alleen over de stoep, altijd aangelijnd. En als ik vermoed dat iemand z’n hond niet bij zich gaat houden steken we over naar de stoep aan de andere kant. Ik woonde eerst in het buitenland en daar gingen we vaker naar een losloopgebied, iedereen hield z’n loslopende hond bij zich en Remi vond het prachtig om sprintjes te trekken. 

Mijn frustratie is dat het jammer is dat hier in Nederland een soort mentaliteit lijkt te heersen dat honden elkaar altijd gedag moeten zeggen, en ze alles altijd zelf maar uit moeten vogelen. En owee als je anders denkt 

Ach, dat gaat twee kanten op. Een ander irriteert zich er weer aan dat de hond in een losloopgebied om de haverklap aangelijnd moet worden omdat er een hond loopt die niet sociaal is of die 'aan het trainen' is, of 'aan het sporten' is.

Uiteindelijk komt het er bij alle partijen op neer dat men verwacht dat anderen zich aan hen aanpassen. Het individualisme van tegenwoordig. Ook wel het 'ik'-tijdperk genoemd. Niet handig met levende wezens zoals honden en katten in een veel te dicht bevolkt land.

@Liz, hoe gaat het nu net Momo? Vreselijk hoe dat gegaan is, zulke mensen zouden helemaal niet met een hond mogen lopen.

Gisteren kwam ik thuis en had ze een tennisbal haar en pus aan haar nek hangen.  Omdat ze in haar gedrag juist was opgeknapt heb ik niet naar de spoeddienst gebeld maar van.morgen meteen om 8 uur.  We mochten snel komen en er bleek toch dieper in haar oor een vieze diepe wond te zitten. Ze is geschoren (anders zag de DA ook niets) en de wond gereinigd. Antibiotica gehad en een net ontwikkelde pijnstiller  (Momo kan niet tegen pijnstillers dus dit was het proberen waard ). Morgen wordt ze geopereerd. 

Ze heeft wat braakneigingen gehad na de pijnstiller maar niet gebraakt en weer wat fitter. 

De DA vertelde dat hij deze week al 3 honden had gezien met net zo'n wond en anders bijna nooit.

Jemig Liz . Dit is echt balen!

Helpt het om een melding te maken van deze persoon met z'n hond?

Jemig Liz wat erg! Sterkte voor jou en momo hoor! 

" Jemig Liz . Dit is echt balen!
Helpt het om een melding te maken van deze persoon met z'n hond? "

Ruby88

Ik denk dat het haar vader was. Op visite en dan even wandelen met de hond. Hij zal het haar wel verteld hebben. Als ik haar weer zie spreek ik haar wel aan. Zij gaat heel verantwoord om met de hond. Ik verwacht geen herhaling. 

Meer dan aanspreken hierop kun je dan niet doen. Gelukkig dat zij wel verantwoord omgaat met de hond. 

Die persoon zal dan vast de hond niet meer mogen uitlaten  

Veel sterkte voor Momo. Fijn dat de eigenares zelf wel verantwoord met de hond omgaat, maar dit had niet mogen gebeuren.

Liz wat een verhaal,ik had het niet gelezen....arme Momo het is voor ieder hond erg als zo iets gebeurt,maar zo een oudje.

Gelukkig als ik het goed gelezen heb gaat het nu goed met Momo en mogen volgende week de hechtingen eruit.

" Liz wat een verhaal,ik had het niet gelezen....arme Momo het is voor ieder hond erg als zo iets gebeurt,maar zo een oudje.
Gelukkig als ik het goed gelezen heb gaat het nu goed met Momo en mogen volgende week de hechtingen eruit. "

Monique

Ik hoop het: maandagochtend. En dat de kap dan af mag. Dan kan ik haar weer zelf uitlaten en in mijn bed slapen ipv op de bank.

Zo zielig; dan wil ze 's nachts op de bank of in haar bench en dan lukt dat niet door die kap en moet ik haar weer even helpen. Gebroken nachten dus.

Wat een rot wandeling weer vandaag.

Ik liep de deur uit en hoorde meteen geroep en geschreeuw, een grote hond rende los door de straat met de eigenares er achteraan. Ik bleef wachten en liet Penny zitten, maar Penny werd zenuwachtig door het geschreeuw en blafte 1 keer. Die hond draaide zich om en kwam meteen op ons af stormen. Gelukkig gaat Penny redelijk samen met deze hond, maar toch wilde ik niet dat die hond in de buurt komt omdat Penny erg gespannen was. Ik stak dus de weg over en ging via de autoweg lopen (het was rustig met auto's, niet gevaarlijk dus). Die vrouw begon helemaal te schreeuwen en te schelden. Ik riep terug dat ze haar hond gewoon aan de lijn moet doen en dat het niet mijn probleem is. Die vrouw bleef door gaan. Uiteindelijk ging ik weer van de weg af richting het aanlijngebied, die hond ging achter mij aan. Ik liep langs die vrouw en eindelijk wist ze op die hond te duiken om hem tegen te houden, vervolgens kwam ze naar mij. Helemaal boos schelden en dreigend tegen mij aan staan om mij zo te intimideren. Toen ging ze weer verder schreeuwen. Ik probeerde uit te leggen dat het haar eigen schuld was omdat haar hond daar los liep en niet luisterde en dat dat niet mijn probleem was, maar dat had geen zin. Uiteindelijk liep ik maar door.

Later kwam ik een man tegen die twee honden voor iemand anders uit liet, beide honden ken ik en een is heel agressief. Die liep aan een rollijn en natuurlijk was die veel te lang waardoor hij toen hij uitviel vlak bij Penny kwam. Penny was al gespannen van wat er aan het begin was gebeurt dus die schrok en reageerde heel erg angstig. Ze wilde vluchten en ik kreeg moeilijk haar aandacht. Toen hij voorbij was besloot ik maar naar huis te gaan omdat Penny te gestrest was.

Natuurlijk kwamen er precies op dat moment ook nog twee kinderen met een jonge ridgeback aan. Ik ging met Penny meteen afstand nemen, maar die hond stormde op ons af ondanks het geroep van die kinderen. Penny raakte in paniek en wilde weer vluchten, ze was op dat moment bijna niet meer bereikbaar. Die hond bleef maar om haar heen springen. Ik riep naar die kinderen dat ze hun hond moesten ophalen, maar er was geen reactie. Ik riep het nog een keer en eindelijk reageerde een van die kinderen, die deed wat brutaal maar stuurde die hond weg. Vervolgens wilde hij die hond aanlijnen, die hond luisterde niet, wilde steeds weer naar Penny toe. Penny was nog steeds in paniek en wilde mij naar huis trekken.

Ik ben echt zo klaar met de mensen in dit dorp. Ik probeer al zo lang dat vluchtgedrag er uit te krijgen maar door al die stomme, asociale mensen hier kan ik weer opnieuw beginnen

Waarom steek je over op een weg als Penny wel goed met die hond kan, beter had je even naar de vrouw toe kunnen lopen en soort van, de hond terug brengen.

Ik begrijp dat niet, 1 auto is genoeg om een hond aan te rijden.

Als de hond nou niet met Penny kon, dan zou ik dat begrijpen, maar nu begrijp ik dat niet, ik zou ook boos zijn, ondanks dat mijn hond los loopt waar het niet mag, het is natuurlijk een gevaarlijke situatie op een weg, ook al is het niet druk.

Als ik iemand zie met een rollijn en de hond staat bij mij bekend om uitvallen, dan kom ik al niet dichtbij genoeg om mijn hond in moeilijkheden te brengen. Ik schat in hoe lang kan de rollijn zijn, en dan steek ik soms over of keer om.

Ik woon ook in een dorp waar iedereen maar wat doet en schijt aan de regels, maar met een beetje vriendelijkheid en begrip kom ik een stuk verder.

Ik heb het idee dat je bij elke wandeling stress hebt, weet wel dat je dat over brengt op je hond.

En daarbij kan het ook nog zo zijn dat de hond is ontsnapt ofzo. Mijn eerste ingeving bij iemand die naar z'n hond loopt te roepen en die hond komt op ons af is hem/haar vastpakken tot baasje er is... Zeker als ik weet dat die hond met de mijne kan, maar zelfs anders ook anders heb ik er toch alleen maar last van (zoals jij nu ook, dat hij jullie volgde de hele weg). Misschien voor een volgende keer? 

En ja kinderen met (te grote) honden is ook heel irritant 

Ja inderdaad ik zou dat zelfs zeer op prijs stellen als iemand Obi op die manier terug komt brengen. Als ik wist waar je woonde zou ik een geweldige lekkere kluif langsbrengen nadien voor de hond of zo. Ik ben panisch dat Obi nog eens aangereden wordt. Nooit de John Wick films gezien? Voor veel mensen is hun hond wel ongeveer zo waardevol namelijk. (heb vanmiddag de derde gezien en moest hier aan denken). Maar ongelukken gebeuren en soms ontsnapt een hond gewoon, kinderen die de deur niet goed sluiten etc. 


Obi is een keer aangereden hij was zelfs aangelijnd kun je nagaan. Een auto slingerde tussen geparkeerde auto's door en nam een stuk stoep mee en daar liepen wij dus met Obi. Bizar eigenlijk had hij ons ook kunnen raken en hij reed nog door ook nog. Terwijl Obi het echt uitschreeuwde van de pijn, dat krijsen galmde tussen de huizen door. Echt een geluid dat door merg en been gaat. Een hond die aangereden wordt is echt heel naar. 

Ik reageer kort, ik plaats hier reacties om frustratie kwijt te kunnen, niet om kritiek te krijgen.

Penny kan normaal met deze hond, maar stond nu op het punt om behoorlijk heftig uit te vallen en de houding van die hond vond ik ook niet fijn. Penny gaat voor mij altijd voor, ik ga haar training niet verpesten omdat iemand elke dag besluit deze hond los te laten

Dit is namelijk niet de eerste keer of de tweede keer, sterker nog, dit gebeurt elke dag 2x. Die hond rent altijd los door de straat en over de weg, die vrouw rent er een beetje schreeuwend en scheldend achteraan. Die hond rent nu zelfs zelfstandig over diezelfde weg tussen de auto's naar het losloopgebied. Ik heb met die vrouw ook een keer gepraat, ze zou hem bij zich houden, maar niet dus blijkbaar.

Als honden per ongeluk een keer weg lopen en willen oversteken doe ik alles om die hond tegen te houden, ik ben zelfs ooit met zware griep in de sneeuw naar buiten gerend om een verdwaalde hond te vangen zodat hij niet aangereden werd.

Ik heb er gewoon geen begrip voor als dit al weken lang elke dag gebeurt, en helemaal niet als de weg rustig is en er geen auto's rijden.

Ik heb 1 hond waar ik verantwoordelijk over ben en dat is Penny, andermans hond hoef en ga ik niet opvoeden.

Dit heb je denk zelf ook wel een beetje in de hand. Wanneer zo'n hond om je heen dartelt en je eigen hond is naast je pak je die hond toch bij z'n tuig of halsband als ie niet luistert naar een HEY. Desnoods zet je er een maatje 39 tegen aan als je hem niet durft te pakken.

Zo bewaar je de rust voor Penny ook. Laatst werd Maybe aangevallen door een Mechelse herder. Eigenaren deden niks ze stonden erbij en keken. Na een keer Hey te roepen en geen reactie te krijgen heb ik die hond bij z'n tuig gepakt en hem bij z'n eigenaren afgeleverd. Daarna ging de 2e van hun ook op Maybe en toen greep die man wel in. Maybe is er met de schrik en een wondje vanaf gekomen gelukkig maar geen haar op m'n hoofd die denkt dat de andere eigenaar dit wel even voor me op kan lossen want het is zijn hond.... Mijn eigen honden gaan me voor alles en zal door het vuur gaan voor ze.

Ik wilde je niet aanvallen, maar het valt me gewoon op dat je zo vaak een frustratie hebt over wandelen, je bent altijd aan het trainen, noemt andere honden probleemhonden, terwijl je zelf een probleemhond hebt.

Misschien moet je gewoon eens lekker wandelen en eens niet trainen, misschien moet je het even loslaten en de boel laten gaan.

Je vind iedereen de mensen in je dorp een klotendorp, maar ik ben bang als je gaat verhuizen dat je tegen dezelfde problemen op gaat lopen.

Ik heb al eerder tegen je gezegd, leer te ontspannen, dat maakt het wandelen zo veel leuker.

Ik heb ook een hond die niet met alle honden kan, ook lopen er hier dan ook juist dat soort honden los, ik weet dat het lastig is, maar je lost niks op door zo gefrustreerd te zijn steeds, dat kan toch niet leuk zijn.

Ik kan je echt een tip geven, ook al is mijn hond niet fout en dringt een loslopende hond zich op en Sam valt uit, dan zeg ik gerust, ja sorry hoor, hij houd niet van dit of dat, misschien even rekening mee houden voor de volgende keer? Fijne dag verder!!

En dat werkt, boos worden helpt niet, met een glimlach kom je een stuk verder en maakt het ook leuker, en als jij het leuker hebt tijdens wandelen dan voelt je hond dat, win win zeg ik dan.

Ik begrijp echt dat het moeilijk is, maar oversteken op een weg vind ik net te ver gaan, waarschijnlijk doe je het in je frustratie, maar je moet er niet aan denken als je boem hoort en een hond huilen, verschrikkelijk.

Ik denk echt dat honden je zo goed aanvoelen dat ze er naar gaan gedragen, of ze gaan je beschermen of vallen uit of zijn gespannen.

Als ik veel pijn heb dan loopt Sam heeeel langzaam, alsof hij het snapt, voel ik me beter dan loopt Sam sneller, voel ik me goed dan heeft Sam de vaart er in. Ben ik gespannen of bang voor een andere hond die los loopt, dan is Sam veel meer alert en gespannen, zeg ik gewoon nee en ik haal ff diep adem, dan lopen we gewoon door, doe ik dat niet gaat hij blaffen, uitvallen, hij houd me echt een spiegel voor.

Melissa ik vraag me oprecht af hoe het kan dat jij zoveel van dit soort momenten mee maakt. Dat jij zo vaak aanvaringen hebt met eigenaren van andere honden op straat. Het gebeurt mij in jaren niet, wat jou in één wandeling gebeurt. Er wonen echt geen heiligen in dit dorp hoor. Maar ik zoek bepaalde situaties ook niet op. Omdat niemand er wat mee op schiet als iedereen gefrustreerd rond loopt met z'n hond.

Als je nog voor je eigen huis stond en zelfs bij de deur had je Penny in het ergste geval ook even terug binnen kunnen zetten. Dan had die mevrouw zelf haar hond kunnen vangen, als je haar daar dan toch persé niet bij wilde "helpen". En dan had je iets later "in rust" kunnen vertrekken met Penny. Tis maar een idee hoor...

Ik heb soms ook wel eens vervelende situaties met loslopende honden maar dit komt meestal doordat, dat chagrijnig stuk vreten aan mijn riem,lelijk doet.....tuurlijk denk ik ook,lijn die hond aan maar de meeste honden hebben geen kwaad in zin.

Vigo is in zijn leven hoogstens 2 keer echt aangevallen en voor de rest waren het vervelende snuffelende,lieve sociale honden of blaffende angstbijters die op bijtafstand van Vigo bleven staan.

Mijn bouviers waren sukkels,hele brave honden en ik had toch minder irritatie,het is gewoon zo als je een makkelijke hond hebt dan maak je,je zelf ook niet zo druk om loslopende honden zonder kwaad in zin.

Soms komt er een sociale hond buurten,die verjaag ik ook,want Vigo doet lelijk en zo een hond pikt dat ook niet altijd,is begrijpelijk.

En heel soms als de hond opdringerig blijft,dan geef ik een loeiharde brul,FOEI!!! en staan ze verstijfd van schrik naar mij te kijken en draaien ze zich om.

Dat vinden sommige baasjes ook niet leuk,dan zeg ik gewoon...mijn hond bijt!

Och ik erger (de) me ook wel eens tijdens een wandeling,training wil ik het niet eens noemen.

Dan omdraaien,weglopen,proberen dat Jazz geen spanning van mij voelt.

Nu met de rolstoel andere ergenissen,ach we nemen het maar hoe het komt.

Maarre herfst ergenissen?

Word er geen nieuw ergenis topic geopend?

Lente of zomer ofzo?

Dit heb in het café gezet,toevallig...

Ik moest daarnet denken aan hp,een smal pad en op het eind van het pad een staffordachtige los met gecoupeerde oren en in de houding om Vigo aan te vliegen,leer mij een stafford  kennen.

Ik op het gemakje achteruit lopen,heel rustig zodat Vigo ook rustig zou blijven want ik weet 1 grom en dan is het raak en Vigo die delft het onderspit dan is het gewoon dag Vigo met zijn rug.

Na 1 hele lange minuut stilstaan kwam er jonge man aangelopen,hij ziet mij stokstijf stilstaan,ik zei niks...en  hij wilde zijn hond aanlijnen,daar had de hond geen zin in even leek het of ze onze kant op wilde lopen maar ze liep de andere kant,ik voorzichtig loerend mijn weg vervolgen.

Pfff...zijn hond aangelijnd,ik tegen die man dat was niet zo een slimme actie,hij, maar ze wil ook eens los lopen.....(speeltuin)

Ik zeg, mijn hond die bijt en ik denk dat die van jou dat niet accepteert,nee ze kan bijna met geen enkele hond. Ik blijf altijd rustig,fastoenlijk en ga niet onmiddellijk verwijten daar bereik je niks mee. Preken helpt ook niet.

Maar in het vervolg zal hij zijn hond aanlijnen als hij ons ziet,dat is het punt hij had ons niet gezien,door al die bebossing zie je mensen niet op tijd aankomen.

Ik had het dus goed ingeschat dat de hond Vigo wilde aanvliegen,blij dat ik zo koelbloedig ben gebleven maar in mijn hoofd spookte het wel,als dit verkeerd gaat wordt dit Vigo zijn dood.

Vigo heeft niks meegekregen,vind ik sowieso al heel wat van mijzelf.

Ik heb op mijn gevoel gehandeld het ras kennende maar wel geluk gehad.

Trouwens ik was niet gefrustreerd wel heel erg bezorgd,de jongeman heb ik een praatje mee gemaakt,verteld dat Vigo ook zou vechten maar gezien zijn rug.

Het was geen onaardige jonge man,ik zie zijn moeder wel meer met die hond lopen maar nooit laat ze de hond loslopen.

De hond is wel van de zoon.

Ik heb spijt dat ik hier weer eens een reactie heb geplaatst, zal ik volgende keer ook maar niet meer doen.

@Angelique: Die Ridgeback probeerde ik constant te blokkeren en weg te sturen en uiteindelijk heb ik hem ook een (zachte!) schop gegeven, maar jonge ridgebacks kunnen dat soort dingen niets schelen dus wat ik (of Penny) ook deed, het maakte die hond alleen maar fanatieker. Die hond bij zijn halsband pakken kon ook niet en daarnaast wil ik die hond weg hebben, niet bij me houden...

@Yooop: normaal kan ik dit soort situaties wel aan, eigenlijk liep ik de laatste tijd juist heel ontspannen omdat Penny nog maar heel zelden reageert. Maar ik ben nu oververmoeid door slaapgebrek, te veel werken (en wandelen) en te veel stress van school (en stage waar ze van mij verwachten dat ik alles al kan en weet). Dit soort situaties kan ik er nu gewoon even niet bij hebben. Ik lig nu ook sinds gisteravond weer met koorts en griep in bed, begin vorige week kon ik niets door de spanningshoofdpijn en de week daarvoor had ik een voorhoofdsholte ontsteking. Ik ben er gewoon even klaar mee. Ik wou dat ik jouw instelling had en probeer ook heel vaak op die manier situaties op te lossen, door het gewoon te accepteren en te laten gaan, maar dat lukt mij gewoon niet. Ik snap dat je oversteken te ver vind gaan, maar als er op dat moment een risico was dat die hond aangereden kon worden deed ik het niet. Het heeft trouwens wel geholpen, vanochtend had ze die hond keurig aan de lijn. Waarschijnlijk is ze toch zodanig geschrokken dat ze zich besefte dat er iets moest veranderen.

@Koning Obi: Geloof je mij niet? Waarom zou ik dit soort situaties verzinnen? Dit is in het dorp waar ik woon heel normaal en ik kom wel dagelijks in dit soort situaties. Het dorp wordt steeds groter en drukker, steeds meer mensen nemen een hond zonder besef van wat het inhoud. Alle verantwoorde hondeneigenaren hebben het er over, een ontspannen wandeling hier is niet meer te doen. Sommige van die eigenaren wandelen hier niet eens meer omdat ze elke dag problemen hadden. Eigenlijk komen de meeste problemen trouwens van één familie. Een vrouw haalt de meest onmogelijke honden uit het buitenland om ze hier nog even verder te verpesten (alle honden die zij opvangt worden agressief) of er een nestje mee te fokken. Toevallig kwamen de honden van zowel de eerste situatie als de tweede van haar. De eerste heeft ze zelf gefokt en is nu van haar dochter (die vrouw die zo ging schreeuwen en schelden), de tweede is van haar zelf maar die kan ze niet meer aan dus die laat iemand anders uit.

Ik weet dat het in de meeste dorpen anders is, ik loop lange afstanden en kom daarbij ook langs twee andere dorpen. Daar heb ik eigenlijk nooit problemen, honden luisteren of lopen aan de lijn. Als ik die mensen vertel wat er in mijn dorp gebeurt schrikken ze gewoon.

Het was trouwens niet direct voor mijn huis, het was aan het einde van de straat en dan ga ik niet meer terug lopen.

Ik hou er nu over op, ik wilde gewoon mijn frustratie kwijt maar in plaats daarvan raak ik alleen maar meer gefrustreerd

Live schat dat gaat bij mij ook niet altijd goed, maar omdat ik erg mee bezig ben mee geweest gaat dat veel beter. Mijn gespannenheid bracht ik over op mijn vorige hond, die viel alleen maar uit.

Toen ben ik letterlijk nummerborden gaan lezen, bomen bekijken, vogels, alles om me af te lijden van gespannen zijn, ik heb daar heel veel aan gehad en mijn hond viel nooit meer uit.

Ik mankeer een hoop en voel me nooit echt goed, dus ik begrijp dat dat dan lastiger is.

Zie het niet als negatieve kritiek, ik zeg het niet om je aan te vallen.

Ik hoop dat je wat op knapt, Beterschap!

Waar schrijf ik dat ik je niet geloof? Ik vind het alleen opvallend dat jij in zoveel van dit soort situaties terecht komt. Dat is niet leuk en daarom proberen mensen hier voorstellen te doen om dat te verbeteren. Het is niet om jou af te blaffen, je moet het niet zien als kritiek zie het als tips. Want als ik dit zo lees heb je natuurlijk de kans dat dit eens een keer flink gaat escaleren met iemand of met een andere hond en dat wil toch niemand? Heb je er al eens over gedacht om op andere tijden te gaan wandelen, als het wat rustiger is b.v? Dus niet direct nét na of voor etenstijd? Of wandel een keer als het net gaat regenen, meeste mensen blijven dan binnen. En inderdaad, je komt zeer gefrustreerd over. Maar een forum is geen éénrichtingsverkeer en dat mensen reageren op je verhaal lijkt me niet meer dan normaal, anders kun je het beter in een dagboek opschrijven vrees ik. 

Iedereen hier probeert dus met je mee te denken. Maar zelfs als mensen een voorstel doen hoe je eventueel iets zou kunnen vermijden in de toekomst schiet je direct in de verdediging. Dan loopt de vervelende hond ineens dag in dag uit op straat zonder eigenaar, eerder maakte ik dat niet op uit je verhaal.  Statistisch gezien is het onmogelijk dat jij zelf (of Penny) nooit de fout in gaan. Anderen kunnen dus niet altijd fout zijn, puur logisch gezien. Ik maak zelf ook fouten, en Obi is ook  niet heilig die doet ook wel eens wat wat je liever niet ziet.  Ik bedoel het niet negatief en ik weet hoe goed jij bent voor Penny en hoeveel tijd en moeite je in haar stopt. Maar je lijkt iedereen die je tegenkomt bijna standaard van alles te verwijten. Misschien probeer je juist teveel dingen in controle te hebben en werkt dat tegen je, ik weet het niet, misschien moet je bepaalde dingen wat meer loslaten.  Als ik me elke keer zo erg moest frustreren als ik met Obi de deur uit zou gaan, ik zou niet willen dat dat langer zo doorgaat. 

Overigens misschien is dit wat; al is het niet iets wat je populair maakt in de buurt vrees ik. Als er daadwerkelijk zoveel honden dagelijks loslopen in de buurt zonder eigenaar. Misschien kun je dan de dierenambulance bellen en ze vertellen dat er een redelijke grote hond rondzwerft in de straat rondom spelende kinderen. En dat jij niet weet wie de eigenaar is. Die komen dan en vangen de hond, de eigenaar zal dan wel wat moeite moeten doen (en vaak geld betalen) om zijn/haar hond terug te krijgen. Maar misschien letten ze er voortaan op als er consequenties zoals deze aan kunnen zitten.

@Yooop: Die tip van nummerborden lezen, bomen bekijken en vogels bekijken heb ik al eerder gelezen, maar ik vergeet dat steeds. Wel goed om er weer aan herinnerd te worden, ik ga kijken of ik het vanaf nu wel kan onthouden en proberen. Ik zat er ook al aan te denken om gewoon wat muziek te luisteren tijdens het eerste stuk van de wandeling. Vroeger hielp dat heel erg om te ontspannen tijdens het wandelen met Penny.

Ik hoop ook dat ik wat op knap. Ik wordt nu steeds ziek van de stress, maar door het ziek worden krijg ik nog meer stress. Eigenlijk kan ik nu gewoon niet ziek zijn, er is zo veel wat ik moet doen of niet kan missen... Bedankt voor de tip en lieve reactie

Dit is een goede tip ja. Je moet de situatie luchtig houden voor jezelf én voor de hond, geen stressvolle situaties opzoeken. Dat kan op allerlei manieren maar doe iets waar je jezelf fijn bij voelt. Ik heb mezelf geleerd om te "scouten" naar situaties die mogelijk een probleem opleveren. Waar ik weinig zicht heb om een hoek steek ik b.v. over om het zicht te vergroten zodat ik me ook voor kan bereiden op wat er mogelijk komen gaat. Zodat ik nooit verrast wordt en dus niet schrik als er toch ineens een vijandige hond voor ons staat. En soms draai ik om of ga een zijstraat in. Mijn route ligt niet vast. Obi is een hond die wanneer je hem wat de ruimte geeft niet voor problemen zorgt, sterker nog dan reageert hij niet eens. En dat doe ik dus en zorgt hier voor meer rust tijdens wandelingen.