Moet een asiel bemiddelen?

Naar aanleiding van een discussie op Facebook ben ik benieuwd naar jullie meningen. Het ging om een dier dat onterecht als zwerver in het asiel was beland (had wel een baasje maar om allerlei redenen kon die het dier niet vinden). De oude eigenaar zocht nu contact met de nieuwe eigenaar en vroeg hierbij het asiel om hulp. Ze willen hun dier terug.

Vinden jullie dat het geoorloofd is dat een asiel na adoptie contact opneemt met het nieuwe baasje op verzoek van het oude baasje?

Ik vind zelf dat een nieuw baasje ten alle tijden anoniem moet blijven, en vrij van ‘gedoe’ uit het verleden. Ik ben van mening dat wanneer dit niet gewaardborgd kan worden mensen minder snel een dier zullen adopteren. 

Maar het verbaasd me hoeveel mensen vinden dat er uitzonderingen gemaakt moeten kunnen worden op die regel. 

Dus vandaar, wat denken jullie en waarom?

Het ging om een dier dat onterecht als zwerver in het asiel was beland (had wel een baasje maar om allerlei redenen kon die het dier niet vinden). De oude eigenaar zocht nu contact met de nieuwe eigenaar en vroeg hierbij het asiel om hulp. Ze willen hun dier terug.
 
Vinden jullie dat het geoorloofd is dat een asiel na adoptie contact opneemt met het nieuwe baasje op verzoek van het oude baasje?
 
Ik vind zelf dat een nieuw baasje ten alle tijden anoniem moet blijven, en vrij van ‘gedoe’ uit het verleden. 

Hilde & Twinko

Dus als ik de situatie goed begrepen heb:

De hond is in het asiel terecht gekomen, zonder medeweten van zijn mensen. Die hebben hun vermiste hond gezocht, maar niet gevonden. Het asiel heeft de hond een nieuwe thuis bezorgd.

Ondertussen zijn de oorspronkelijke eigenaars te weten gekomen in welk asiel hun hond was opgevangen, en ze vragen het asiel om hulp om hun hond terug te krijgen.

Klopt?

In deze situatie vind ik het niet meer dan normaal dat deze mensen hun hond terugkrijgen (en het asiel dus bemiddelt).

Het zal je maar overkomen, dat je je hond kwijt bent, hem kan opsporen en hem dan niet terugkrijgt! Ik vind het asiel heel correct, dat ze deze verantwoordelijkheid willen dragen, en ik hoop van harte dat het goed komt voor die hond!

Als het eigenlijk om een onterechte adoptie gaat vind ik dat zeker de juiste stap. Het zou er voor mij wel van af hangen hoe lang de hond bij zijn nieuwe baasje is.

Goed dat de hond terug is bij zijn baasje!
Normaal kan het asiel het baasje toch achterhalen door het lezen van de chip.
Gewoon hartelijk bedanken en verder gaan met je hond.
Ik denk dat het ook moeilijk reageren is op een onduidelijke situatie.
mijn mening: " eind Goed, alles goed! Zolang hond en baasje maar gelukkig zijn met de hereniging.

Als er niet al te lange tijd tussen zit en er een goede reden is waardoor de hond moeilijk te vinden was, lijkt het mij dat je in elk geval aan bemiddeling kunt denken...

Ik heb wel een paar vragen:

Hoe zit het met de wachttijd van dit asiel? Meestal is dat een week of twee (?) zodat een eigenaar zich kan melden. Pas daarna kan er een adoptie plaatsvinden.

Was het dier gechipt? Was de registratie van de chip up-to-date?

Was de hond als vermist opgegeven bij Amivedi, dierenambulance etc., met andere woorden: Had het asiel kunnen weten dat de baasjes op zoek waren naar de hond?

Was er een goede reden waarom de baasjes niet in staat waren om de hond als vermist op te geven of erachter te komen waar de hond verbleef?

Het diertje was niet gechipt

(ging in dit geval trouwens om een kat maar de discussie blijft hetzelfde). 

Baasje heeft zelf wel gezocht zeggen ze en contact opgenomen met asiels. Maar dat weet ik dus niet zeker.

Maar de andere kant, hoe vinden jullie dan dat het zit met de nieuwe eigenaar? Die heeft dus al een tijdje gezocht naar een maatje, gekozen uiteindelijk, er naar uit gekeken, dan uiteindelijk het diertje in huis, etc etc.. en dan moet ie in ene weer weg. 

Als je daar aan begint, waar ligt de grens dan? Terug na een maand? Na een half jaar? Na een jaar? Dan adopteer je een dier met de wetenschap dat die misschien weer terug wordt gevraagd ooit. 

" Maar hoe vinden jullie dan dat het zit met de nieuwe eigenaar? Die heeft dus al een tijdje een dier in huis, er naar uit gekeken, etc etc.. en dan moet ie in ene weer weg.  "

Hilde & Twinko

Wat is 'een tijdje'? Enkele weken? Maanden? Een jaar?

Eerlijk gezegd: moest ik een dier adopteren uit het asiel, en het blijkt later dat dit geen terechte adoptie was en zijn oorspronkelijke eigenaar de hele tijd naar zijn huisdier heeft gezocht, dan gaf ik het dier terug. Het feit dat ik had uitgekeken naar een hond weegt dan niet op tegen de radeloosheid en verdriet van de oorspronkelijke eigenaar, vind ik. Dat is: ervan uitgaand dat de hond in oorsprong een goeie thuis had, natuurlijk.

Maar daarom is het net fijn dat het asiel wil bemiddelen, zij kunnen de situatie analyseren en dan een beslissing nemen in het belang van de hond. 

" Wat is 'een tijdje'? Enkele weken? Maanden? Een jaar?
Eerlijk gezegd: moest ik een dier adopteren uit het asiel, en het blijkt later dat dit geen terechte adoptie was en zijn oorspronkelijke eigenaar de hele tijd naar zijn huisdier heeft gezocht, dan gaf ik het dier terug. Het feit dat ik had uitgekeken naar een hond weegt dan niet op tegen de radeloosheid en verdriet van de oorspronkelijke eigenaar, vind ik. Dat is: ervan uitgaand dat de hond in oorsprong een goeie thuis had, natuurlijk.
Maar daarom is het net fijn dat het asiel wil bemiddelen, zij kunnen de situatie analyseren en dan een beslissing nemen in het belang van de hond.  "

Alaska's Finest!

In een ideale situatie zou ik in zo’n geval ook het diertje terug geven natuurlijk. Ik ben geen bruut. 

Maar niet ieder geval is zwart-wit. Zoals je zegt, wat is ‘een tijdje’. En wat is een ‘goed thuis’. Wie beslist daar over? Het asiel? Kunnen die bepalen hoeveel tijd die nieuwe baas nodig heeft om zich te hechten aan een dier (en andersom). En beslist het asiel of de oude baas beter is dan de nieuwe? Wat is een ‘goed baasje’. Stel dat je de vorige eigenaren ontmoet en je er van overtuigd bent dat die helemaal niet geschikt zijn voor je hond.. 

Ik vind dat allemaal zo vaag dat ik dan dus liever zou zeggen dat de nieuwe baas gewoon niet benaderd wordt over het vorige leven zeg maar. Tenzij het bijvoorbeeld binnen de eerste week na de adoptie valt. Hoe hard dat ook klinkt. 

(Binnenkort nog maar eens goed Twinko z’n chip laten checken bij de DA )

Maar niet ieder geval is zwart-wit. 
 
Ik vind dat allemaal zo vaag dat ik dan dus liever zou zeggen dat de nieuwe baas gewoon niet benaderd wordt over het vorige leven zeg maar. 

Hilde & Twinko

Maar dan wordt er een zeer zwart-witte beslissing genomen voor -zoals je zegt- geen zwart-witte situatie.

En net omdat dit zo'n apart geval is, vind ik dat er geen algemene regel mag worden toegepast zoals: nieuw baasje mag nooit benaderd worden. Men moet dit geval tot geval bekijken,en op basis daarvan een beslissing nemen. Dat vind ik veel eerlijker voor alle betrokkenen dan 1 vaste regel toepassen.

Ja dat is maar. Alleen ben ik dan dus huiverig voor wie het gaat bekijken en de beslissing gaat nemen. We zijn allemaal mens en allemaal anders. Dus waar de ene zegt dat de vorige baas beter was zou een ander zeggen dat de nieuwe baas beter is.

Ik vind het lastig. Ook naar de nieuwe eigenaar toe. Wat als die geen afstand wil doen? Moet die dan bijv. gedwongen worden? Moet er bij adoptie een contract komen waarin staat dat het dier terug gevraagd kan worden?

.. denk ik teveel na?? 

Zo ver ik weet heeft de oude eigenaar 2 weken de tijd om zijn dier op te halen. Na die 2 weken mag het dier herplaatst worden en als dat gebeurt heeft de oude eigenaar niets meer in te brengen. Die adoptie was wettelijk in orde en dus onomkeerbaar ondanks dat er nu ineens een oude eigenaar op duikt.

grt Manja

.. denk ik teveel na??  "

Hilde & Twinko

Haaahaha, ik denk het wel... 

Ik snap het punt van hilde wel. 

Yara is ook een herplaatser. Stel dat er nu aan het licht komt dat een eerdere eigenaar haar kwijt is geraakt en ze onterecht bij ons is geplaatst.

Geen haar op mn hoofd dat ik haar terug zou geven (Na 5 jaar). 

Maar als het binnen een week bekend zou worden had ik het waarschijnlijk wel weer gedaan.

Dus ik vind het lastig te beantwoorden. 

Wel vind ik dat het asiel zelf op z'n minst contact op kan nemen met de nieuwe eigenaar om de situatie uit leggen. En aanhoren hoe zij ertegenaan kijken.

Maar dus niet de info doorspelen naar de oude eigenaar .

" Ja dat is maar. Alleen ben ik dan dus huiverig voor wie het gaat bekijken en de beslissing gaat nemen. We zijn allemaal mens en allemaal anders. Dus waar de ene zegt dat de vorige baas beter was zou een ander zeggen dat de nieuwe baas beter is.
 
Ik vind het lastig. Ook naar de nieuwe eigenaar toe. Wat als die geen afstand wil doen? Moet die dan bijv. gedwongen worden? Moet er bij adoptie een contract komen waarin staat dat het dier terug gevraagd kan worden?
 
.. denk ik teveel na??  "

Hilde & Twinko

Ja, je denkt er misschien teveel over na. Maar het is wel goed dat je het doet om alle haken en ogen op een rij te krijgen.

Ik denk alleen niet dat je hier regels voor moet gaan opstellen. Het blijven uitzonderlijke gevallen waarin een vroeger baasje net iets te laat tevoorschijn komt. Ik denk dan ook dat je het beste naar elk individueel geval apart moet kijken en naar de factoren die meespelen én die hebben bijgedragen aan het ontstaan van de hele situatie.

Ik geloof ook wel dat in een deel van de gevallen de nieuwe adoptant begrip zal hebben voor de situatie en de poes weer teruggeeft aan de oude eigenaar (na terugbetaling van adoptiekosten en evt gemaakte andere kosten).

Als het zou uitdraaien op een juridisch gevecht, heeft een nieuwe baas of een asiel weinig kans wanneer er aan de wettelijke voorwaarden van het ter adoptie aanbieden van gevonden dieren is voldaan. Daar is echt wel goed over nagedacht: om enerzijds een baasje voldoende tijd te geven om hun verloren dier terug te vinden en anderzijds om te voorkomen dat een diertje onnodig lang in een asiel moet verblijven. Voor een baasje die zijn dier kwijt is gelden de volgende regels:

Wat moet u doen als u een dier kwijtraakt?
U moet er aantoonbaar alles aan doen om het dier terug te krijgen. U verliest het eigendom als het dier de vrijheid 
verkrijgt en u niet direct probeert het dier te vangen, of uw pogingen volledig staakt. 
U moet onder andere contact op nemen met de Burgemeester, in praktijk het asiel of de dierenopvang die door de gemeente 
is aangewezen, om melding te maken van de vermissing van het dier. 
Andere instanties zijn de politie, de dierenambulance en Amivedi.
[bron: https://www.licg.nl/vermiste-of-gevonden-dieren/#wat-moet-u-doen-als-u-een-dier-kwijtraakt]

Een asiel moet dus een goede reden zien waarom ze zouden kunnen besluiten om te bemiddelen voor een oude baas om het dier terug te krijgen. En dat is eigenlijk het enige wat een asiel kan doen: bemiddelen. En proberen met goede argumenten een poes of hond weer bij de oude eigenaar terug te krijgen, maar veel verder kan het eigenlijk niet gaan.

Eén van de weinige mogelijkheden om een geplaatst dier terug te halen, is door een clausule op te nemen in een contract dat bij verwaarlozing een dier terug vervalt aan het asiel en dat het kan worden weggehaald bij een adoptant. Ook veel stichtingen voor buitenlandse honden hebben zo'n beding in hun contract opgenomen.

Als de eigenaar het dier al jaren heeft en echt kwijt is geraakt, en het dier ook niet op Amivedi etc kon vinden....tja, een dier wordt maar hooguit 15 dagen in het asiel gehouden. Daarna wordt het herplaatst. Maar....als je dan als nieuwe eigenaar te horen krijgt dat de oude eigenaar zijn dier zocht en net te laat was....dan vind ik dat het dier bij de oude eigenaar hoort. Mits te controleren dat het dier het daar goed had. Persoonsgegevens behoren niet door een asiel verstrekt te worden maar het zou toch fijn zijn dat je als oude eigenaar je dier, waar je als het goed is al jaren gek mee bent, je dier alsnog terug kunt krijgen. Een nieuwe eigenaar is toch nog niet direct gehecht aan het dier en andersom ook niet. Als je soms ziet op filmpjes hoe blij een hond kan zijn als hij na lange tijd zijn baas weer ziet, begrijp je waarom ik dit zo vind. Echter....als er niets te controleren is door het asiel en zij hebben een vermoeden dat het dier beter af is bij een nieuwe baas zullen ze echt geen contact zoeken met de nieuwe eigenaar lijkt mij. 

De regels zijn dat een dier dat 14 dagen in het asiel zit, herplaatst kan worden.

De oude eigenaar is dus op 2 manieren onzorgvuldig geweest; hij heeft niet voldoende gezocht naar zijn dier en het dier was niet gechipt.

De nieuwe eigenaar is absoluut niet verplicht om het dier terug te geven. De oude eigenaar heeft 'geen poot om op te staan'.

Dit verhaal bewijst maar weer eens hoe belangrijk het is dat een dier gechipt is en dat de gegevens kloppen (te controleren op www.ndg.nl.)

Voorkom vermissing van uw huisdier

" De regels zijn dat een dier dat 14 dagen in het asiel zit, herplaatst kan worden.
De oude eigenaar is dus op 2 manieren onzorgvuldig geweest; hij heeft niet voldoende gezocht naar zijn dier en het dier was niet gechipt.
De nieuwe eigenaar is absoluut niet verplicht om het dier terug te geven. De oude eigenaar heeft 'geen poot om op te staan'.
Dit verhaal bewijst maar weer eens hoe belangrijk het is dat een dier gechipt is en dat de gegevens kloppen (te controleren op www.ndg.nl. "

jantien

Je was me net voor. Dit verhaal onderstreept maar weer eens dat het verplicht zou moeten zijn voor katten om een chip te hebben en dat die goed geregistreerd staat.

Eigenlijk zou een DA een ongechipt dier meteen moeten chippen en meteen zelf aanmelden in een database - plus bij een bezoek aan de DA zou er vaker gecontroleerd moeten worden of de chip het nog doet en goed aangemeld staat. Daarmee zou zoveel ellende en stress van baasjes voorkomen worden...

Careana, dat is niet de taak óf de verantwoordelijkheid van de dierenarts, maar van de diereneigenaar, vind ik.

Bij iedere enting controleert mijn dierenarts standaard of de chip het nog doet.

" Careana, dat is niet de taak óf de verantwoordelijkheid van de dierenarts, maar van de diereneigenaar, vind ik.
Bij iedere enting controleert mijn dierenarts standaard of de chip het nog doet. "

jantien

Ben ik met je eens, maar mensen nemen die verantwoordelijkheid gewoon te vaak niet, of zijn laks, of te dom of gewoon te oud om te snappen hoe het registreren werkt... Op die manier heeft 'verplicht chippen' weinig zin. Op sites als van de DB met adoptiedieren lees je vaak zat over een gevonden dier "Hij was gechipt, maar de eigenaar was niet meer te achterhalen" - en dat zijn alleen maar de dieren waarvan de eigenaar het dier ook echt niet meer is komen ophalen.

Wettelijk mag een asiel in Nederland een gevonden dier na 14 dagen aanbieden voor adoptie. 

Heel eerlijk... ik vind als eigenaar dat je de verplichting hebt er voor te zorgen dat je hond te traceren is. Bijvoorbeeld door een halsband met nr, chip die goed geregistreerd staat, aanmelden bij amivedi, asiels in de buurt mailen met vermissingsflyer, etc.

Hoe hard ook maar als je dit niet doet en je hond daarom niet terug te vinden is en geadopteerd wordt na die 14 dagen, dan is dat heel erg maar nu eenmaal hoe dat gaat. Ik vind niet dat je de nieuwe eigenaar dan ‘lastig’ kan vallen om de hond weer op te eisen. 

Ik heb dit verhaal ook gelezen. Volgens mij is de kat pas kort geleden geadopteerd, doordat het asiel het contact tegenwerkt gaat het onnodig lang duren.

Persoonlijk zou ik hier als nieuwe eigenaar zeker door het asiel over geïnformeerd willen worden. Ik vind het nu erg zwart - wit allemaal. Moet er niet aan denken het maatje van een gezin te houden terwijl het zo wordt gemist.

Mijn Runeke was al zwervend op straat gevonden en zo in het asiel terechtgekomen. Ze moest daar 10 dagen blijven voor ik haar kon adopteren. Ze hadden me gezegd dat er daarna nog een periode van een maand was dat de 'rechtmatige eigenaren' haar terug konden opeisen.

Dat was echt heel stressvol, want ik was al heel snel gehecht aan mijn meisje, was zo liefde op het eerste gezicht. Het idee dat ik haar nog kon kwijtraken...  Ze had ook een breuk in haar pootje gehad die niet verzorgd was, dus de vraag is nog maar hoe goed haar vorige thuis was...

Een maandlang steeds die schrik dat ze haar terug zouden weghalen en zelfs schrik dat iemand haar zou herkennen op straat, misschien wat overdreven, maar dat gaat wel door je hoofd.

Nu is geen enkel geval hetzelfde, dus moeilijk om daar een algemene regel voor vast te leggen.

Adinda, een situatie als die jij beschrijft moet ik dus ook elke keer aan denken. Die onzekerheid lijkt me verschrikkelijk. En een maand? Dat is lang zeg.

Een breuk die niet verzorgd is duidt natuurlijk op een niet zo’n goed baasje. Wat fijn dus dat ze nu bij jou is en dat ze nooit is opgeëist door haar vorige eigenaar.

Tja dat is het verhaal van hún kant ja, maar ik heb daar zo m’n vraagtekens bij. 

Algemeen: Misschien zou het een optie zijn om nieuwe eigenaren zelf te laten kiezen bij een adoptie of ze eventuele informatie zouden willen ontvangen? Dat ze daar toestemming voor geven zeg maar. 

Ik denk dat het ook vooral aan de omstandigheden ligt waaróm de baas niet adequaat heeft gezocht. Zo was er een paar maanden terug in Rotterdam een opa die een hartstilstand kreeg. Ambulance erbij, brancard het huis in en het huis uit. Toen was in die chaos het hondje ontsnapt. Het was oud en blind en is helaas, dood teruggevonden.

Maar stel dat je door die omstandigheden niet adequaat hebt kunnen zoeken, bijv. omdat je in het ziekenhuis lag, dan mag daar best rekening mee gehouden worden. Of bijv. als er wel door de baas naar het asiel gebeld is, maar ze daar zeiden dat het dier er niet was.

Maar heeft iemand inderdaad bijna niet gezocht, dan zou ik als ik een asiel was toch een stuk minder geneigd zijn de nieuwe eigenaars te contacteren. Überhaupt heeft het asiel geen persoonsgegevens door te geven van de nieuwe baasjes.

@ Adinda,  die maand geldt in NL niet.

" @ Adinda,  die maand geldt in NL niet. "

jantien

Nog erger dus. Dan kunnen ze ieder moment je hond/kat terug vragen, als er volgens het asiel een gegronde reden is..

Nooit zo over nagedacht maar zou

voor mij wel een reden zijn om een hond te adopteren die uit een asiel een eind hier vandaan komt. 

Nee Hilde, je begrijpt het niet.  Een gevonden huisdier moet 14 dagen beschikbaar blijven voor de eigenaar. (Dat is wettelijk). Na die 14 dgn is het dier 'plaatsbaar' en kan de 1e eigenaar er absoluut geen aanspraak meer op maken.

Het komt overigens zélden voor dat een gevonden dier ná die 14 dagen wachttijd direct herplaatst wordt. Was dat maar waar....  Meestal gaat er meer tijd overheen.

Ook als je een dier afstaat aan het asiel kun je er geen aanspraak meer op maken en geen contact hebben met de nieuwe eigenaars. 

Dat zijn prima regels in NL.  Dat geeft op alle fronten rust.

Dit verhaal rammelt toch, had de hond dan geen chip ? Als hij die wel had, dan had het asiel zelf de baas moeten contacteren en zeggen dat de hond bij hen zat. De baas krijgt dan 15 dagen om zijn lieve maatje te komen halen, wat ik al erg lang vind, want een goede baas zal er snel staan.

Is die termijn verstreken, dan mag de hond geplaatst worden, heeft die geluk en vindt hij snel een huisje, kan de oude eigenaar niets meer ondernemen. Zijn rechten zijn vervallen en een asiel heeft geenszins de verplichting om de oude eigenaar de gegevens van de nieuwe eigenaar te geven. En dat vind ik niet meer dan normaal. Oude baas heeft geen been meer om op te staan.