Jankende pup

De eerste nacht dat Kira bij ons was lag ze konstant te wenen. Ik wou haar niet bevoordelen tegenover onze grote hond en ze mee in de slaapkamer nemen dus liet ik ze maar janken, maar ze stopte niet. 

Na een uurtje stond ik op en gaf haar een beer. En t janken was gedaan !!!!

De beer ligt nog steeds in haar bench, ze laat hem daar gewoonlijk liggen en speelt af en toe met hem in of naast haar bench. 

Ik dacht dat dit mogelijk een goede tip was voor andere mensen met een pup die in t eerst jankt omdat ze haar broertjes en zusjes mist (Kira had 8 siblings)

Je bedoelt het vast goed, maar ik mag hopen dat mensen toch eerder een andere goede tip volgen en dat is: laat de pup die eerste moeilijke nachten niet alleen en geef hem alle geborgenheid en steun die hij nodig heeft!

Fijn voor jou dat het janken van de pup over is.....een pup die net bij zijn broertjes en zusjes weg is , en dan in de nacht alleen gelaten wordt is geen geborgenheid geven, goede band met je hond is geborgenheid geven en dat is ook in de eerste nachten dat de pup bij je is, slaap bij de pup als die niet bij je in de slaapkamer mag, als de pup gewend bij je is , kan je het afbouwen en dan zal de pup de nacht lekker gaan slapen, een beer geven is fijn tuurlijk, maar jij bent er om de pup geborgenheid te geven.

Wat een schatje fijn dat ze de 1e nacht goed geslapen heeft met de beer fijn idéé  hoewel lilly bij ons slaapt mijn vorige hondje queenie ook maar iedereen denkt er wel anders over denk ik succes verder 

De grote hond lag er ook hoor, in zijn bench, dus was ze niet alleen. Had wel de bench dichtgedaan voor alle zekerheid. En de katten lopen ook binnen en buiten

Waarom kan zelfs die grote hond niet vrij lopen? moet toch allang geleerd zijn van niks stuk te bijten ? 

De grote hond slaapt bijna altijd in zijn bench, zijn keuze want die bench gaat enkel dicht als ik aan t kuisen ben zodat hij niet in de weg loopt. Behalve als t warm is en hij liever buiten zit, maar eigenlijk zit hij liefst binnen. En nu de eerste nachten dat Kira hier was deed ik zijn bench ook dicht, je weet maar nooit dat hij per ongeluk op haar trapt of zo, ze loopt hem heel de tijd achterna en dat vindt hij niet zo leuk.

Hij bijt ook niets kapot hoor behalve zijn eigen speelgoed soms, dat niet echt bestand is tegen zijn grote tanden ...

Katten die binnen en buiten lopen, een andere hond in een bench of een pluchen beer... mij lijkt het niet hun taak om geborgenheid en steun te geven aan een nieuwkomertje in huis, maar is het toch in de eerste plaats de mens die zich opstelt als steun en toeverlaat.

Een pluchen beer kan leuk zijn, als extraatje, maar vervangt toch echt dat eerste menselijke, warme contact niet...

Pups hebben ook 's nachts de nabijheid van de baas nodig de eerste tijd nadat zij het nest verlaten hebben. Ze missen hun moeder en nestgenootjes heel erg. Een slechte start om een weerloze pup de eerste nacht een uur te laten janken. Arme pup

Veel eigenaren van een nieuwe pup slapen bijv. de 1e week op de bank bij de pup of nemen de pup op de slaapkamer.

Ik hoop dat de pup alsnog een warm en zorgzaam thuis krijgt. 

Succes en veel plezier met je pup.

Zelf zou ik de pup gewoon bij me gepakt hebben. Hier een pup van nu alweer ruim 5 maanden, kwam hier wonen toen hij bijna 9 weken oud was en hij vond de bench ook niks dus direct mee naar onze slaapkamer genomen en hem daar op een kussen laten slapen. Dat ging prima en nog steeds slaapt hij op zijn eigen kussen bij ons op de slaapkamer. 

Een uur laten janken vind ik erg zielig, alles is vreemd voor de pup, ook jullie oudere hond en de katten, dat snapt zo'n klein hummeltje helemaal niet.

Ik kom eigenlijk maar op 1 zin en dat is: Hoe heb je het vol kunnen houden om een heel uur lang naar dat huilende puppy te kunnen liggen luisteren?

Aangezien de slaapkamer en de living, waar de honden slapen, naast elkaar liggen en er geen echte deur tussen is, enkel een saloonklapdeur, zijn de honden niet echt alleen hoor, ik hoor hun en zij mij. 

Wat het janken betreft, Kira is mijn 6de hond (ik ben 64) en de eerste die jankt. Ze jankte heel de tijd in de auto op weg naar hier, behalve als ik moest stoppen voor een rood licht of zo. Als ik haar streelde mindere ze maar stopte niet echt (ze zat op passagierszetel).

Thuisgekomen zocht ik 't op en las dat men niet mag toegeven want als ze weten dat janken opbrengt stoppen ze nooit meer. Las ik o. a. hier ergens.

Dierenarts geroepen zelfs, die zei dat ze OK was. 

Klopt niet.

Dan moeten we onze mensenkinderen ook maar laten huilen of ze stoppen nooit meer?

Iedere keer ga jij er weer met een gestrekt been in wanneer verwezen wordt naar de voorouder van de hond; de wolf.

Maar zelf vergelijk je kinderen met honden? LOL

@Lieve; Laat je niet gek maken hier. Je hebt het zo opgelost dat je pup tevreden en gerust is. Helemaal top!

Dat de agressieve meute vindt dat die oplossing niet de juiste is, is vooral hun manco. Blijkbaar willen ze gewoon niet dat jouw pup zich fijn voelt op haar eigen manier. Methode boven welzijn. Dat lees ik hier vaker.

okee, vergelijk jij jouw kinderen dan maar met een gorilla.

Zou een gorilla zijn baby een hele nacht laten huilen?

Of een wolf?

Ja, kwestie hulpeloosheid, verlaten voelen, vertrouwen leren krijgen en behoefte aan warm levend contact vergelijk ik pups met baby's.

Ik weet dat dat vaak wordt gezegd, maar sta er zelf eens even bij stil: waar slaat dit op, dat idee van 'toegeven aan'?

De pup voelt zich slecht, hij maakt dit kenbaar door te janken. Je geeft de pup steun = hij voelt zich niet meer slecht = hij stopt met janken. Er hoeft niet meer achter gezocht te worden dan de zorg dat je hondje zich beter voelt.

Jij stond op en gaf de pup een pluchen beer = de pup stopte met janken. Heb je nu ook toegegeven aan het janken? Gaat hij nu nooit meer stoppen met janken omdat het hem iets 'opbracht'? Nee toch?

Fijn dat je pup steun bij de beer vind en niet meer s'nachts jankt.

Mijn hond heeft als pup ongeveer vier nachten in een kattenreismandjes bij mij op bed geslapen, zo had ik ook gelijk door als ze uit moest. Ik had een shirt die bij de moederhond in de mand had gelegen met een handdoek om een tikkende wekker gerold, hier lag de pup tegenaan. Ze sliep al snel de hele nacht door toen heb ik haar in de puppyren beneden bij mijn andere hond gelaten, het pakketje met het shirt en de wekker heeft een paar weken bij haar gelegen.

Er zijn talloze boeken geschreven over het onderwerp, laat je je baby huilen of niet... meeste geven aan dat je eerst checkt of er niets mis is en dan ja, je laat de baby huilen....

https://www.oudersvannu.nl/baby/opvoeden/baby-laten-huilen/

Niets daarvan; het ligt nogal genuanceerder: een baby van onder de 6 maanden moet je niet laten huilen

citaat uit de website van je link

Allereerst is het belangrijk om onderscheid te maken tussen baby’s tot zes maanden en baby’s vanaf zes maanden. Pasgeboren baby’s kunnen nog niet leren om zichzelf te troosten, zeggen de orthopedagogen. Ze kunnen nog niet leren om hun behoeften uit te stellen. Het ‘laten huilen’ met als doel om kinderen dit troostvermogen aan te leren heeft bij hen dus geen zin. De baby’s in het Australische onderzoek waren allemaal ouder dan zes maanden.

einde citaat

Lol, chance da'k geen kinderen heb he 

Maar ik heb altijd geloofd in tough love. De kleine van een buurvrouw begint te wenen van t moment dat het zijn goesting niet krijgt en dan geven ouders toe, fout toch. Maar idd voor babies zal t wel anders zijn....

Gaat hier om een pup, niet om een baby.

Vind het niet gek dat TS het advies dat je o-ve-ral hoort en leest opvolgt. Het wordt zelfs door dierenartsen aanbevolen, dus lijkt jet me logisch dat je er als pup-eigenaar dan op vertrouwt dat het klopt. Dat er op een hondenforum nou zelfbenoemd hondenpedagogen zitten.... 

De eerste tijd is het logisch dat je je pup troost. Die is net weg uit zijn veilige omgeving en heeft geruststelling nodig. Na een tijdje (nee, niet 3 dagen, ook niet 4 en 5 ook niet) is de pup al redelijk goed ingeburgerd en dan heb je er genoeg honden tussen zitten die een spelletje spelen. Geef je ze 1 keer hun zin als ze erom vragen, zit dat gedrag erin gebakken en gaat het veel tijd kosten om dat eruit te krijgen.  Had ik die instelling maar toen ik nog een pup had, dan zat ik op bepaalde vlakken misschien niet met een drammerig dier met een krom hoofd (goed, dat kromme hoofd had hij toch wel gehad). 

Maar goed. Vrij logisch dat TS het advies dat door iedereen gegeven wordt opvolgt. Of het volgens ons juist is, is een tweede, maar niet iedereen spendeert uren per dag op een hondenforum. Fijn TS, dat die beer geholpen heeft. Als jouw pup daar steun aan had is het alleen maar goed. 

Eens. 

Even los van de hele bench wel/niet discussie, die vergelijking altijd van een pup en een baby... Een hond is een hond, géén baby of kind. 

En ja, een pup heeft zorg en aandacht nodig en is afhankelijk van zijn verzorger, maar dat is een jonge mestkever ook. En die ziet niemand als een baby 

Gelukkig weten we ondertussen dat honden (en pups) gevoelens hebben.

Vandaar dat het m.i. nogal absurd is de vergelijking te maken tussen een pup die tijdens die allereerste nacht in een vreemde omgeving jankt te vergelijken met de kleine van de buurvrouw die loopt te dreinen om te krijgen wat ie wil (misschien wel een pluchen beer? )

Alle diersoorten, zelfs ongewervelden, hebben gevoelens. Dat maakt een meeltor nog geen baby. 

Ik vraag me trouwens ook wel af hoe de 'babynoemers' dat dan zien met een pup de eerste dag/nacht.

Ja, die pup verlaat het vertrouwde nest, dat is waar. Maar die 'baas' kent hij ook nog niet en heeft hij ook nog geen band mee. Hoe kan hij dan 'troost' vinden bij de aanwezigheid van een wildvreemde? En waarom is de aanwezigheid van de oudere hond dan niet diezelfde 'troost'?

Voor mijn gevoel maak je het de pup niet gemakkelijker maar laat je hem tweemaal door die moeilijkheid heen gaan; eerst uit het nest en later dan alsnog helemaal alleen moeten slapen.

Zelf ben ik ervan overtuigd dat hoe meer aandacht je ergens aan geeft, hoe groter het groeit. Bij volwassen mensen, volwassen honden, kinderen en pups gelijk. Ik train de bench niet, het alleen zijn niet, de auto niet enz. Toch nooit echte problemen mee gehad.

Wat ik hier door de jaren heen heb ondervonden hebben die pups vooral behoefte aan niet alleen zijn, iets warms en levendig om tegen te kruipen dat geeft hun troost.

Een andere hond of kat om tegen te kruipen, als die het toelaten, kan ook best.

Ik had vroeger een steriele mechelse scheper die elke pup en kitten verzorgde als was het haar eigen baby 

Ze gingen allemaal tegen haar liggen om te slapen (hier mogen ze zelf kiezen waar ze willen slapen, bij bench gebruik kan je dat niet zien).

Wilden dus duidelijk iets levend voelen. Vandaar het trucje van vroeger van die tikkende wekker (dat zeker niet bij elke pup werkt)

Bij het pluchen beest zal het pupje vooral uitgeput geweest zijn van het huilen (had hij ook geen band mee).

Er is inderdaad een tijd geweest dat men de raad gaf om mensenbaby's te laten huilen in hun wieg, maar daar is men van terug gekomen omdat het hechtingsproblemen op latere leeftijd bij het kind zou kunnen veroorzaken. 

Dit is net waar het over gaat, in mijn ogen dan .

Die band opbouwen is de basis van alles, voor mij is er niéts in het samenleven met een hond zo belangrijk als die vertrouwensband.

En net dààrom is het voor mij belangrijk, vanaf de eerste seconde dat de pup er is, dit te tonen, te geven, te laten groeien, op te bouwen.

En net daarom zou ik dus nooit een pup die allereerste momenten aan zijn lot overlaten (of aan de zorg van een andere hond, of kat, of beer), omdat ik een band wil tussen de hond en mijzelf en ik hem wil meegeven dat IK diegene ben bij wie ie altijd terecht kan. Tja, als het over samenleven met honden gaat, zet ik mezelf graag in het verhaal