Als ik de OP lees gaat het niet om angst maar om een hond die niet echt goed is opgevoed. Hij springt enthousiast steeds tegen de DA op en het baasje is maar aan het sussen en 'kalmeren' ipv even grenzen te trekken..
Wanneer de da dit bij Maybe had gedaan had hij haar toch echt in die hand hangen.
Ik ben het er mee eens dat je grenzen moet stellen en duidelijk moet zijn tegen je hond of het nou een pup puber of volwassen hond is. Maar mijn inziens is de eigenaar hier verantwoordelijk voor en niet de da
Welja, we gaan van een da die een corrigerende slag geeft (wat ik 100% afkeur!) naar artikelen over het opvoeden van kinderen
Een hond is geen kind ondanks gelijkenissen maar dat heeft een aap ook.
Terug on topic, ik ben ook voor aanpakken en brul ook weleens tegen Sadi, maar een tik, slag, schop wat dan ook is niet oké.
Ik ging nooit meer naar die DA, of jouw hond nu moeilijk of makkelijk te onderzoeken is, het is zijn job.
Geen mens moet met zijn vingers aan mijn honden komen, ik sla zelf niet eens, laat staan een ander, zacht of hard het maakt niet uit. Dit is not done.
Sowieso vind ik dat jij je bij een dierenarts op je gemak moet voelen anders helpt het je hond niet. Veel dierenartsen zullen je ook helpen bij de begeleiding als je hond bang of druk is en je niet zelf laten ploeteren. Hoe ik het lees mist jouw hond wat duidelijkheid van jou. Jij legt het heel erg bij je hond, hij pubert, is onzeker. Maar draai het gewoon even om, welk gedrag wil je graag zien. Begeleid hem daar rustig in. Als hij gaat springen, aanlijnen en afstand houden. Ga niet teveel mee in het gedrag. En denk niet direct dat mensen denken dat hij slecht is opgevoed als het een keer niet perfect gaat. Voor jou zijn die bezoeken waarschijnlijk ook spannend en dan is het niet het beste trainingsmoment. (en bij anderen gaat het ook niet altijd perfect al lijkt dat op een forum soms wel zo).
En een aap mag je ook niet slaan.
geen tikken uitdelen betekend niet per definitie dat er geen regels zijn of gehandhaafd worden hoor .hihihi.
dus ..maar fysiek worden uit onmacht is niet de boodschap die je je wil doorgeven als oplossing...
Die slaat terug
Die gooit met poep!
mee eens
we waren er allemaal niet bij, dus wat er gebeurd is en of dat terecht was, geen idee. daarnaast hoor je maar 1 kant van het verhaal, en er zijn er altijd 2
kijk, fysiek geweld naar een patient toe is niet acceptabel. nu niet, nooit niet. punt.
aan de andere kant, ik zie ook wel eens ongeleide projectielen waar je gewoon helemaal niets mee kan. en eerlijk is eerlijk, het zijn vaak de eigenaren van de positieve opvoeding (lees: geen opvoeding) die op geen enkele manier gedrag begrenzen, regels aanleren en alles maar onder het kopje "angst" en "onzekerheid" plaatsen, waardoor je zo'n hond moet gaan sederen om alleen maar even in z'n oor te kijken. is dat handig? nee, want als je je hond gewoon had aangeleerd dat sommige dingen nu eenmaal noodzakelijk zijn, en moeten gebeuren, gewoon omdat jij het wil, had je je hond een narcose kunnen besparen. ik zou niet accepteren dat mijn hond als een dolle staat te springen, daarnaast denk ik: hoe dan? als jij je hond niet gewoon bij z'n halsband kunt pakken om 'm te laten stoppen, dan heb je zelf - als baas - dus nul controle over je eigen hond...
eh??? now you confuse me...
een hond corrigeren is uit den boze, maar een mens meppen is helemaal prima, natuurlijk
Weet ook nog dat ik met mijn allereerste volwassen hond bij de da kwam. Hij stond te miepen, en ik wist er niet zo goed raad mee. DA vatte hem even in zijn kraag en sprak hem toe, en vertelde mij ook dat ik duidelijk moest zijn en blijven naar hem toe. Nu was het zo, dat de da de hond langer kende dan dat ik hem kende. Maar ik had er op dat moment eerlijk gezegd geen problemen mee dat ze zo deed, het werkte en tegelijkertijd door haar opmerking naar mij toe leerde ik ook weer. We hebben daarna nooit meer "gedoe" gehad bij de da, hond wist waar hij aan toe was, vertrouwde op mij en da kon ook eigenlijk altijd alles doen wat gedaan moest worden zonder teveel toestanden. Maar als TS het als naar heeft ervaren, dan op zoek naar een andere da, of nog eens in je hoofd alles doorlopen om te zien of de da niet een punt heeft gehad om zo door te pakken, want de behandeling is daarna verder wel goed gegaan toch?
Ik ben het eens dat veel positieve opvoeders regelmatig de fout maken om geen grenzen te stellen en soms even door te pakken. Maar dan nog zijn er alternatieven in een dierenarts-situatie. En tja, soms hebben honden gewoon een "zwak punt" en zijn ze ondanks een goede opvoeding alsnog té enthousiast.
Een tik of wat dan ook geven is gewoon onnodig. Roep er dan een assistente bij om met zijn tweeën (baas en assistente) de hond tegen te houden. Dobby is gék op aandacht, en een beetje een dramaqueen. Ooit een keer een splinter in zijn voetje gehad en hij schreeuwde de boel bij elkaar, maar eigenlijk doet hij nooit moeilijk. Maar toen hij zijn kop wegtrok bij de kennelhoest neusenting, vroeg de DA of ik zijn hoofd vast wou houden. Nét op het laatste moment rukte hij zijn kop weg. Uiteindelijk is er een assistente bij geroepen. Okee, met zijn 3-en kregen we het ook niet voor elkaar, maar toch. Zo kan het ook, bij een "lastige" patiënt.
Nee jij maakt dat er van dat ik dat er van maak. Lezen is ook een kunst want ik schrijf "slaan met de vuist" of dat nu hard of zacht is. En dat is mijn mening dat dat gewoon niet hoeft. Volgende keer zal de hond alleen maar nerveuzer zijn. Ik zeg gewoon dat er echt nog wel iets tussen slaan en tutten is. Tuurlijk is het vaak nodig om gewoon even door te doen maar dat staat bij mij niet gelijk aan slaan. Gelukkig is niet alles zo zwart wit als dat jij het nu bekijkt.
Spring een enthousiaste puber hond uit onzekerheid tegen iemand op? Of uit ongecontroleerd enthousiasme?
Het is natuurlijk maar net wat je uit de OP wilt halen:
Dat dit zou komen door 'spanning' is de visie van de TS. Maar we moeten niet vergeten dat tegenwoordig alles 'stress' en 'spanning' wordt genoemd.
Maar misschien heb ik wel een vertekend beeld door mijn honden en de honden in mijn omgeving die met opspringen juist enthousiasme en blijdschap laten zien.
Inderdaad Liz.
Zo lees ik het ook.
Voor alles wat de "puber hond" doet heeft Ts een excuus.
Ik denk trouwens dat ik ook maar een andere DA moet gaan zoeken:
Elsa spurt vanuit de wachtkamer op haar af (en ik laat haar nog gaan ook, slechte baas) als het haar beurt is. En dan springt ze bijna in de armen van de DA. Moet geknuffeld worden en tijdens de onderzoeken/prikjes, duwt ze steeds weer een kusje in de nek en het gezicht van de DA.
Ik denk dat ze stijf staat van de spanning en nervositeit. Kan niet anders.
Note: En als de grap er vanaf is, zeg ik dat het klaar is en blijft het bij kwispelen.
Dank aan de mensen die ook 'menselijke reacties' hebben gegeven. Het ging mij echt over het meedenken in hoe nu verder met deze situatie. En of mensen wel eens iets soortgelijks hebben meegemaakt. Niet meer en niet minder. Ik denk dat we allemaal de intentie hebben om zowel zo goed mogelijk met onze hond als met onze medemens om te gaan.
Ik voel me verder niet aangesproken want jouw beperkte beeld van positief opvoeden heeft niets te maken met hoe ik positief mijn honden opvoed. Maar wel zonde dat jouw beeld van positief opvoeden zo beperkt is. Gelukkig geloof ik zelf niet zo in karikaturen en neem ik aan dat jij je hond niet de hele tijd schreeuwend in zijn nekvel pakt en op zijn rug gooit. Zo loop ik niet de hele tijd lief te glimlachen als mijn hond iets doet wat ik niet leuk vind.
Ik voed mijn honden positief op, behandel de honden op de trimtafel positief maar een hond onder controle (kunnen) houden heeft niks met positief opvoeden te maken.
Reageert hij niet op een mondeling bevel als "gedaan" (of heeft zijn eigenaar het hem niet aangeleerd) dan wordt hij lichamelijk tegen gehouden (zonder klappen natuurlijk): thuis zowel als op mijn werk.
Dat houdt "begrenzen" in.
Doe het zo maar bij je volgende dierenarts, anders krijgt hij daar het labeltje "vervelende hond" opgeplakt.
Ik beschrijf mijn ervaringen. Mijn visie over opvoeding staat daar los van. Maar blijkbaar voel jij je door mijn beschrijving wel aangesproken, anders zou je niet reageren
Ik heb geen problemen met positieve opvoeding, zolang de opvoeding niet wordt vergeten. Dat gebeurt helaas meestal wel. Alle topics hier op HP met "help, mijn hond *vul iets onaangenaams in als springt mijn oma van 94 omver* en afleiden met een koekje helpt niet" bewijzen dat.
Trouwens, dit topic bewijst het toch ook? Ook deze hond wordt louter positief opgevoed en ik kan niet zeggen dat het een toonbeeld is van stabiliteit...
Nee, ik vind het raar dat iemand zegt dat "slaan absoluut uit den boze is" vervolgens oproept tot fysiek geweld tegen mensen.
Een beetje hetzelfde als die malloten die hekken gaan doorknippen bij de oostvaardersplassen en die absoluut tegen afschot zijn, maar dan wel 's ochtends komen verzamelen onder het genot van hamburgers
Ik heb mijn honden wel eens een tik op hun billen gegeven(zeldzaamheid) en gebruld dat het nu klaar was.
De bouviers hadden een heilig ontzag voor de alfa slipper,alsof ze dat voelden met hun dikke vacht.
Ik had trouwens perfect luisterende bouviers.
Als Vigo poep wilt eten en ik ben vlug dan is het een pets op zijn bil,die foei daar heeft hij lak aan en snoepjes dat werkte ook niet hij vrat eerst het stront op en kwam dan zijn snoepje halen.
Ik ben alleen positief als ze zich positief gedragen.
Meestal is mijn stem wel voldoende en een oudere hond moet eigenlijk nog zelden gecorrigeerd worden,het is die eerste 3 jaar.
Vigo is doodsbang bij de da op het hysterische af,dan wordt hij stevig vastgehouden door mij en wilt hij van de tafel springen dan wordt hem dat goed duidelijkheid gemaakt dat hij zich rustig moet houden,even geen onzin.Ik kan niet meegaan in die hysterie.
De da zegt altijd was iedereen maar zo kordaat dan zouden wij makkelijker ons werk kunnen doen.
Dit was dus ook de enige gedachte die ik had bij het lezen van dit topic.
Ik noem dat makkelijk redeneren. Iedere hond die iets fout doet is positief opgevoed dus positief opvoeden is fout. Ik zie juist vaak de gevolgen van een instabiele opvoeding waar niet duidelijk voor een methode is gekozen. De ene keer schreeuwen dan en lief hoog stemmetje, iets mag de ene keer wel de andere keer niet, snel toegeven als de hond doordramt.Dat heeft niets met positief dan wel (uh hoe noemen we dat dan) opvoeden te maken. Dat is gewoon niet duidelijk opvoeden. Maar persoonlijk vind ik de andere kant erger. Een hond die lamgeslagen totaal geen initiatief meer toont en super onderdanig is omdat hij anders een hengst kan krijgen. Dat eerste is namelijk vrij makkelijk oplossen door het baasje te leren hoe je duidelijk en consequent bent (iets wat honden heerlijk vinden). Het tweede duurt veel langer want dan moet je eerst het vertrouwen terugwinnen. Zeg ik dat die tweede jouw manier van opvoeden is? Nee natuurlijk niet. Want ik gooi niet alles op 1 hoop. Maar door in ieder topic positief opvoeden als oorzaak van probleemgedrag te noemen doe jij dat wel een beetje. Persoonlijk voel ik me daardoor dus niet geraakt, want ik denk dat jouw beeld van positief opvoeden fout is. Waarom ik dan wel reageer? Omdat ik het belangrijk vind om wel een tegengeluid te laten horen. Niet uit diepe verontwaardiging of dat ik nou enorm gekwetst ben. Maar omdat ik ook wel eens verfrissend vind om de positieve kant van positief opvoeden te benadrukken.
Nogmaals, het is niet de dierenarts zijn taak om andermans hond op te voeden.
Hoevaak lees je niet dat er geschopt wordt op loslopende honden als die een eigen al dan niet aangelijnde hond benaderen? Dat is wel allemaal ok? Situatie hier is niet anders hoor.
Je moet wat als een eigenaar niet in staat is zijn hond manieren te laten hebben.
Respect voor mensen kom ik hier nochtans zelden tegen. Hoe krijg je heel hp op je dak? Een verkeerd woord over eender welke hond. Maar mensen? Heel ander verhaal....
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?