Rust zacht lieve Faro

" Wat een mooie foto's van Faro, helemaal zoals mijn indruk van hem is/was. Een prachtige, vrolijke en tegelijk wijze hond, met heel veel uitstraling.
 
The world may never notice, but every life that ever forms
or ever comes to be
touches the world in some small way
for all eternety
 
  "

Dobry

Jaa hij was zo wijs, je zag hem soms denken, dan kreeg hij een fronsje, als ik dan een snoepie pakte haalde ik hem uit dat piekeren wat hij deed. En dan was hij zo heerlijk vrolijk.

Hij heeft een heleboel mensen geraakt, met zijn energie. Zelfs vreemde mensen spraken me er op aan.

Ik was dan zo trots

Dank je wel Didy.

Heel erg bedankt voor de steun.

Ik heb vandaag een collage zitten maken en dan op poster af drukken en in een lijst doen.

Prachtige foto's, lastig kiezen, en ook emotioneel om naar te kijken.

We willen ook nog een levensloop fotoboek van hem maken, van asiel tot vorige week. Al die vakantie met hem, heel veel foto's hebben we.

Prachtig idee. En het doet me deugd te weten dat je bezig bent daarmee. Foto's zien...lastig! En toch doe je het maar.

Ik weet niet of het de bedoeling is om dat levensloop fotoboek publiekelijk te delen, maar ik zou het best fijn vinden. Indien je het niet zou willen delen, begrijp ik dat volledig. Je hoeft niet te antwoorden, ik zie wel of er iets volgt of niet.

Ooit vertelde je langs je neus weg dat je het leuk zou vinden om Faro's verhaal te vertellen via deze weg. Je twijfelde toen of het wel een goed idee was.

Hier ben ik nog eens...ik vind dat nog steeds een super idee. Ik was altijd al benieuwd, ook al weet ik ondertussen het één en ander, de gaten opvullen zou leuk zijn.

Ik vind het nog steeds heel vreemd dat die fijne man er niet meer is. Zolang jullie hem blijven gedenken zal ie nooit echt weg zijn.

Enorm veel liefs van me meis...

moeilijk om nu foto's te kijken maar wat een mooi idee die collage, ik heb er van Lola ook een en op linnen laten afdrukken en ben daar nog steeds erg blij mee

ook het schrijven van Faro's levensloop vind ik een super mooi idee!

Het word een te groot boek om op dit forum te zetten, maar het was onze eerste hond, een bijzondere, niet meteen de makkelijkste, maar zo hard gewerkt dat we de meest stabiele hond hadden die je kon wensen.

Het word een boek met alles wat we over het asiel nog hebben, en dan alle uitlaatplekken, en vakanties en thuis natuurlijk, dat zijn 7 jaar foto's, die kan ik hier niet plaatsen.

Ik denk ook niet dat er veel mensen op zitten te wachten, op zoveel foto's.

Ja het is moeilijk, maar het is een proces waar ik door moet.

Gisteren had ik het slecht, het hele inslaap gebeuren kwam van a tot z weer naar boven, en ik voel dan letterlijk zijn trillende lijfje voordat hij sliep, ik wil dat uit mijn geheugen halen, maar dat lukt niet.

Er is nog geen dag voorbij gegaan dat ik niet heb gehuild, maar ik weet ook, hij was 14 jaar geschat, had wel 15 kunnen zijn, had kanker, kon niet meer zelfstandig poepen ook al was dat prima opgelost.

Maar Faro verdiend een ereplek in de kamer, daar waren mijn man en ik het helemaal met elkaar eens, ook het levenloopfotoboek, dat gaan we zeker doen.

Ik heb de foto's met een lach en een traan bekeken gisteren, ik dacht eigenlijk dat dat nog niet kon, maar ja, we hebben 4 pc schermen in huis, en allemaal staan ze met Faro er op.

Soms heb ik neiging om het beeldscherm te gaan aaien, dan denk ik, doe normaal joh!

Ik heb zijn Pyama nog niet kunnen wassen, zijn geur zit er in, maar als ik er aan ruik komt alles weer boven, dat moet nog even wachten, ik kan het nog niet.

De lege bedjes liggen ook gewoon met schone lakens in de kamer en slaapkamer, dan heb ik het idee als hij langs zou komen dat hij lekker schoon kan liggen, tja... vreemde dingen doe je.

Maar we hebben ook allebei (mijn man en ik ) geen stress meer of de klysma wel zou lukken, dat was om de dag, Faro zat er niet zo mee als het niet lukte, maar wij waren natuurlijk heel erg bezorgt, dat missen we niet.

Wel zijn we allebei aan een nieuwe hond toe, nu al, ik weet snel, maar het huis is leeg, wandelen was goed voor mijn rug, nu ben ik al sinds de dood binnen, ik ga niet alleen wandelen, en ik word natuurlijk aangesproken, ik zal dat moeten doen voordat er hier een nieuwe hond komt, want ik moet niet huilend over straat met een nieuwe hond.

Faro was gewoon belachelijk bijzonder, hoe hij luisterde, klaar stond als hij een volle buik had en dan keek, heej doe er eens wat aan, me s nachts wakker hield als hij te veel lucht had en ik zijn buik moest masseren, ik heb het met liefde gedaan, ik mis het zelfs, voor mij dan, niet voor hem.

Hij had zoveel zorg nodig, maar we deden het met liefde, en hij bleef een vrolijk kereltje, ik heb nog foto's van zijn laaste wandeling, maar die kan ik dan weer niet bekijken, die zijn te beladen voor me.

We hebben zijn foto's doorgenomen om voor de collage te kiezen, en dan zien we door alle jaren heen een tevreden hond, en dat doet ons ook goed, 8 jaar ellende en 7 jaar geluk. en wat was hij er slecht aan toe in het asiel, nu we terugkeken was het wel heel triest, dus dat geeft me dan toch een goed gevoel dat we hem een mooi leven hebben kunnen geven.

Maar ja het gemis blijft, ik zal hem over 10 jaar nog missen, dat weet ik zeker.

Ik zat nog eens op jullie te denken vandaag.. 

Ik besefte eigenlijk niet dat het zo snel kon gaan met Faro..

Hij heeft jou vast veel geleerd, koester die mooie herinneringen in jullie hart, nogmaals sterkte

Ik kon de laatste weken weinig online zijn, maar lees jouw bericht over Faro nu.

Faro was een bijzondere hond, ik heb jouw verhalen over hem  altijd wel gevolgd.

Je zult hem wel vreselijk missen, maar ik weet zeker dat Faro nooit verwacht had dat hij nog zo'n  mooi leven bij jullie zou krijgen.

Maar ik wil je heel veel sterkte wensen met het grote verlies van Faro.

Ook hier nogmaals sterkte met het verlies van Faro. 

Wat zal dat moeilijk kiezen worden zeg, ik heb zoveel prachtige foto's van Faro voorbij zien komen en jij hebt er natuurlijk nog veel meer.

Ook weet ik van je doorwaakte nachten om zijn buikje te masseren, maar zulke dingen doe met liefde, immers de liefde die je er voor terug kreeg was vele malen groter.

Ik was ook zwaar onder de indruk toen ik de foto's zag van Faro voor dat hij bij jullie kwam, echt hij heeft het super gehad bij jullie!

Ja wij ook niet hoor, maar ja een scheur in je milt dat overleef je niet, zeker niet als je al opleeftijd bent, anders hadden we kunnen opereren.

Dank je..

Dank je wel.

Ja dat gaat nog een klus worden, maar we gaan het doen.

Tja nu mis ik dat buikje masseren, niet dat ik het erg vond om te doen hoor, ik schrik nog regelmatig wakker en dan kijk ik...en dan is hij er niet meer.

Ja Faro had het zwaar, voor hij het asiel in kwam, en ook tijdens, hij zat in een kennel met alleen maar grote honden( omdat hij een halve staff was) en is toen door alle honden gepakt, hij lag overal open, op zijn borst een gapende wond van 20 cm. hij was flink te pakken genomen, de asieleigenaar zag het gebeuren, hij zei nog, de sukkel deed niks terug, maar volgens mij was hij slim, anders was hij misschien wel dood geweest.

Maar daarom hebben we hem niet genomen, het waren de filmpjes die het deden, toe al zag je, dat is een bijzondere hond, hij kwam heel lief over.

En ja, als ik naar die asiel foto's kijk, en de blik in zijn ogen, dan zien we zelf ook dat hij het hier fijn had, gelukkig wel. En dat geeft een fijn gevoel, een troost..

Dank je Cody..

och vreselijk door alle honden gegrepen, dat lees je vaker. Maar mij lijkt het inderdaad juist heel slim van Faro om niets terug te doen, het was misschien wel zijn redding. Vechten tegen een groep honden ga je niet winnen.

Zijn ogen op de foto's van jullie glanzen

Inderdaad, een pret koppie, met stralende oogjes!

Ohhh ik lees het nu pas..... heel veel sterkte met dit verlies. Ik weet hoe zeer het doet om je hond te moeten laten gaan.

Loslaten is ook houden van.

Hihi ja hij was blij, maar kon ook heel serieus kijken hoor.

Dank je wel.

En toch zie ik nóg pretoogjes hoor, kan er niks aan doen.

Ik heb vandaag de 1 na laaste dag foto's zitten kijken, met zijn kaalgeschoren buikje, de blik is anders op veel foto's, ik zag het toen niet zo zoals ik het nu zie, we zijn niet te vroeg geweest, en daar ben ik heel rustig door.

Ik ga ze niet plaatsen, misschien wel nooit, er zitten kroelfoto's bij van mijn man en faro, echt afscheidfoto's, niet bewust gedaan, wel met de gedachte , nog even vastleggen, nu komen ze wel zwaar binnen, maar tegelijkertijd mooi.

De collage die we hebben laten afdrukken is ook binnen, we hebben meteen bij de hornbach een lijst gehaald, en nu pronkt Faro in de kamer, ik zei, oeh tis wel groot, mijn man zei, dat verdiend hij ook, heel emotioneel allemaal, maar wel mooi.

Ik heb alleen niet nagedacht dat we ontspiegeld glas hadden moeten nemen, maar ik doe er niks meer aan, het voelt als graf schending als we het weer uit de lijst halen, ik vind het fijn om 13 foto's in 1 keer te kunnen bekijken, het is ook weer een soort van afsluiting, het is goed, we hebben het goed gedaan.

Ik moet nog elke dag even huilen, door een gebeurtenis of een gedachte of een foto, maar toch voel ik dat ik rustiger begin te worden, de twijfels zijn weg, we hadden het niet anders moeten doen.

Ik zal hem altijd blijven missen..die gaat nooit meer uit mijn hart.

Wat fijn dat je voor jezelf de bevestiging hebt dat jullie op tijd waren om Faro verder lijden te besparen. Dat geeft toch een beetje rust.

Knuf.

" Wat fijn dat je voor jezelf de bevestiging hebt dat jullie op tijd waren om Faro verder lijden te besparen. Dat geeft toch een beetje rust.
 
Knuf.
 
  "

Paddy, Lucie en Finley (Kees)

Dank je Kees, vandaag was echt zo'n dag dat je hondenvoetjes miste, o vreselijk stil in huis, bleeh.

Yooop, je zal Faro nimmer vergeten, en dat hoef en dat gebeurd ook niet...een stukje van je leven waar je alijd op terug zal kijken en herinneren....en je eerste hond, zal altijd heel bijzonder zijn en blijven....Bams en Ogin zijn mijn vierde en vijfde hond, de anderen zijn niet vergeten, hangen fotoos in huis, slaapkamer, zijn altijd in mijn nabijheid....iedere hond is belangrijk...maar je eerste hond zal je nog langer bijblijven...de pijn vervaagt maar de herinneringen blijven.

Nog heel veel sterkte yo hij zal altijd heel dicht in je hart zijn je lieve FARO sterkte verder 

Ja naar is dat toch he. Toen mijn eerste hond overleed wilde ik t liefst een week in bed blijven liggen. Om t maar niet te hoeven voelen. 

Toen Furby overleed was ik net zo verdrietig, maar omdat ik nog honden had was dat toch anders. Het huis was minder leeg, hoewel er niemand zo trippelde als Furby. 

Sterkte lieverd.

Ja klopt, als je nog andere 'kids' hebt is het anders. Het leven gaat verder voor hen en je blijft daardoor automatisch in beweging, ook als je liever niet wil op sommige momenten. Daardoor helpen ze je ook in het proces. Pitchou werd aanvankelijk ook ziek van het gemis en dat gaf wel reden tot afleiding.

Ik mag er niet aan denken hoe het zou zijn mochten er geen meerdere honden zijn geweest. De gedachte is te afschuwelijk.

'k Blijf aan je denken, Yo...

" Yooop, je zal Faro nimmer vergeten, en dat hoef en dat gebeurd ook niet...een stukje van je leven waar je alijd op terug zal kijken en herinneren....en je eerste hond, zal altijd heel bijzonder zijn en blijven....Bams en Ogin zijn mijn vierde en vijfde hond, de anderen zijn niet vergeten, hangen fotoos in huis, slaapkamer, zijn altijd in mijn nabijheid....iedere hond is belangrijk...maar je eerste hond zal je nog langer bijblijven...de pijn vervaagt maar de herinneringen blijven. "

Willemijn, baasje van Bams.......en Ogin

Jeetje 4 de en 5 de hond, al zoveel keer verdrietig geweest dus..

Dank je Nadine.