Stafford overnemen

Wij werden door kennissen gecontacteerd om een stafford teef van 12 jaar over te nemen.  Over het dier is helemaal niets gekend.  Ze moest vlug weg uit haar vorige thuis en de vorige eigenaars wilden haar zelf doden.  Ze is de laatste maanden / jaar zeer veel van eigenaar gewisseld.

Ik heb haar ondertussen 1 keer gezien op verplaatsing.  Ze kwam zeer rustig en lief over.  Ze liep mooi mee aan de leiband en trok niet.  Wel sprong ze op en hapte ze in de leiband bij het aandoen.

De bedoeling is dat ze volgende keer naar ons zou komen (op een middag).  Wij hebben 2 kleine kinderen (5 - 7 jaar), en veel dieren thuis (paarden, katten, konijnen etc... allemaal buiten).  En een groot, niet afgesloten domein.

Stel dat dit allemaal goed zou gaan, zouden we misschien overwegen om haar over te nemen.  Toch beangstigd dit me wel.  We kennen niets van haar, kennen niet over haar verleden (ze zou ingezet geweest zijn al gevechtshond).  Wat met onze kinderen en wat als ze ooit uithaalt?

Er staan zoveel honden op een wachtlijst in een asiel waar wel een verleden over gekend is.  Indien we dan toch ooit een hond zouden nemen (waartoe tot nu geen sprake van is geweest omdat we zelf wilden wachten tot de kinderen ouder waren), waarom dan niet naar een asiel gaan om daar te gaan kijken welke en of er überhaupt een hond zit die bij ons past.  

Wat is jullie ervaring hierbij?  

Persoonlijk zou ik het met al die dieren thuis niet doen. Als je leest dat de hond uit een vecht omgeving komt zou ik vrezen voor het leven van de dieren die ik al had.

Maar dat is mijn bescheiden mening. 

Willen jullie wel een hond? En dan met name zo'n ras?

Hoe zie je het hebben van een hond voor je? Ze vragen veel aandacht en beweging. 

Dan zou je beter een ras kunnen nemen wat overweg kan met andere diersoorten, wat erfvast is,  wat mee kan wanneer je een buitenrit maakt met de paarden.

Een vriendin had vroeger een Hollandse herder en twee haflingers ze liep altijd langs de kar wanneer we er met de kar op uit trokken. Heel af en toe zat ze bij op de kar.

Het belangrijkste lijkt mij te weten waarom de eigenaren haar zelfs hebben willen doden. Een hond van 12 jaar af willen laten maken... dat heeft toch een reden?

Je weet totaal niet of ze goed gesocialiseerd is met kinderen en andere dieren.

Honden moeten al echt met kleine kinderen opgegroeid zijn om de kansen op beten zo laag mogelijk te houden.

Ze is nu 12 jaar. Wat gaat er gebeuren als ze dementie tekenen gaat vertonen?

En dan heeft ze haar ras nog niet mee....

Spijtig voor het beestje, maar ik zou het absoluut niet doen..

Denk dat ze het minste gaat afzien als ze haar gewoon een spuitje geven

Ik lees al veel twijfel in je post, gevoelsmatig zeg ik; niet doen... 

Helemaal gezien jullie eigenlijk geen hond op de planning hadden staan. Ga bij jezelf na; wat zoek je in een hond? 
Allemansvriend, baasgericht, erfhond, goed met kinderen/dieren etc? 

Klinkt alsof deze hond een enorme rugzak heeft, willen jullie daar in investeren? 

Je zegt dat de omgeving niet omheind is, ga je deze dan wel omheinen voor de hond? Of laat je de hond altijd binnen ?
Ivm haar verleden zou ik haar echt nooit los laten lopen bij een andere hond. 

Heel veel succes met je keuze! 

Ik denk bij twijfel niet doen. 

Zelf zou ik het ook niet doen.

Je hebt jonge kinderen en je was van plan nog te wachten... ik zou dat ook gewoon doen. Elke dag moeten wel ergens honden gered worden. Hoe erg het ook is maar luister naar je hart met gezond verstand. 

Ken je de mensen bij wie ze nu verblijft? Willen die van haar af? 

Laat ze eens contact opnemen met stichting BuStaPit. 

Bedankt voor al jullie reacties...  Toen mijn man ermee af kwam was mijn eerste reactie onmiddellijk "neen".  Pas toen ik haar zag, is de twijfel begonnen, omdat ze er zo lief en rustig uit zag, wat me heeft doen twijfelen.

De reden waarom ze door haar vorige eigenaars wou afgemaakt worden. Die moesten snel verhuizen en ze kon niet mee. Goedkope en snelle oplossing dus.  Als het natuurlijk waar is, je hoort altijd zoveel en uit de zoveelste hand....

Inzake de omheining, nee... wij hebben geen intentie om het volledige domein te omheinen.  Niet voor een hond, een hond moet van nature op het erf blijven, anders is er geen beginnen aan.

Wij zijn nu inderdaad niet op zoek naar een hond.  Maar, wij wonen en groot en mooi en hebben veel dieren.  Heel veel mensen spreken ons aan om dieren op te vangen of over te nemen.  Dit hebben we tot nu toe altijd geweigerd... (we zijn geen opvangcentrum).  

Dit lijkt mij dan absoluut geen geschikte hond dan, wat als hij aan de wandel gaat en een hond doodbijt van een toevallige passant? Dat risico kun je natuurlijk niet nemen. 

Ik zou lekker naar een hond op zoek gaan die echt bij jullie past! 

Voor kinderen zijn het top honden. Voor erf hond minder. Je kunt ze beter niet los doen. Zorg dat de tuin wel omheind is, anders niet doen. Met je andere dieren moet je aankijken, is maar net of hij dat gewend is. Die van mij worden gek als ze een paard zien.( niet positief). Voor de rest zijn het leuke lieve honden die graag bij de mens zijn. Maar andere dieren is vaak oppassen, vooral andere honden. En jou verhaal te lezen zal deze niet een lieverdje zijn voor andere honden. Suc6 met je keuze. En net wat hannah zegt. Neem contact op met bustapit. 

Als ik het zo lees zou ik ondanks alles zeker niet aan deze hond beginnen.

Dat wordt misschien dan deze hond redden en jouw andere dieren oa de katten,de paarden

risico te laten lopen om ernstig gegrepen te worden of zelfs dood gebeten worden.

Je schrijft zelf dat de hond ingezet is geweest als vechthond!!!

Ik ga er van uit dat als er iets zou gebeuren met 1 van de dieren of kinderen dat je je zelf nooit meer in de spiegel kunt aan kijken!!!     

Die kinderen hebben niks tevrezen. Een vechthond heeft geen mens aggresie. (Bij stafford, pitbull en bullterriers) word altijd zo moe van een vechthond. Stel dat het je kinderen bijt..

Maar deze hond heeft wel een dusdanige geschiedenis dat je zeker niet te licht moet denken hierover.

Eens; een 'vechthond' zijn er inderdaad niet op gefokt om mensen te bijten. 

Maar... vind het nogal een risico om een hond met rugzak waar niks van bekend is ineens bij dieren/kinderen etc te plaatsen. Of het nou een 'vechthond', jack russel of herder is. 

Beter om er dan eentje uit het asiel te nemen die ook goed bekeken is door een gedragstherapeut, dan weet je iig wat je kunt verwachten. Nu weet je helemaal niks. 

Ongelooflijk wat jij durf te beweren...

ELKE hond kan kinderen bijten.

Je hebt blijkbaar weinig ervaring met kinderen die door honden gebeten zijn.

Oke,

We gaan er vanuit dat deze hond super lief is voor het nieuwe gezin.

Dus echt lief voor mensen van klein naar groot!!!

Dan hebben deze mensen nog steeds dieren in en rond hun huis waar ze erg van houden neem ik aan...

Dan stel je deze dieren naar mijn idee nooit bloot aan deze hond.

Mijn gevoel zegt dat deze hond stel dat hij herplaatst kan worden ergens is komt waar deze geen risico vormt voor andere dieren.

Ik hoop toch echt wel dat je het hier wel mee eens bent met deze hond van 12jaar en deze achtergrond.

Dat ben ik idd ook zeker mee eens. Dat zei ik ook in vorig bericht. Ze moeten gaan kijken hoe hij op de andere dieren reageerd. En de tuin moeten ze omheinen. Want hij mag zeker niet van het erf aflopen. Want hij zal zeker groot gevaar voor andere honden zijn. En ben mee eens dat alle honden bijten. Maar zelfs als zulke honden zoveel nare dingen meegemaakt hebben, blijven ze vaak nog zo zachtaardig tegen de mens. Dat bedoel ik meer. Snap dat mensen mijn bericht wat raar overkomen vinden. Maar bedoel dus niet dat een stafford niet kan bijten. 

Dat is het dus. De kans dat een Stafford een kind bijt is niet groter dan dat een teckel een kind bijt.

Het rottige is alleen dat áls die Stafford een kind bijt, de gevolgen niet te overzien zijn. Daarmee neem je dus een groot risico. Zelf zou ik dat nooit met mijn kinderen doen om een hond te 'redden'.

Ik ga mee met de anderen. 

Je begint toch aan een verassing. Je weet namelijk niks van het verleden van de hond. Na één bezoekje kan je niet gelijk concluderen hoe de hond is, wat zijn karakter is etc. Dat vormt zich vaak pas enkele dagen na zijn plaatsing. Mijn hond was ook zeer getraumatiseerd; angstig en trok zich terug, niet het hondje wat ik zag toen ik het gastgezin bezocht. Natuurlijk kan het ook goed gaan, maar het is een risico dat je neemt.

12 jaar en veel meegemaakt is natuurlijk niet niks. Het is dus maar de vraag of hij met al die dieren om kan gaan en of die niet gestrest raakt van twee jonge kinderen. Als mensen je geen zekerheid kunnen geven of dit goed gaat, dan zou ik hem niet in huis nemen. Het is niet gezond voor een hond om zo vaak herplaatst te moeten worden, dus het kan hem niet nog eens worden aangedaan om wéér terug te moeten en te wisselen van eigenaar. Hij heeft een mooie leeftijd bereikt, een rustige omgeving zou hem vast goed doen. 

Het lijkt mij verstandiger om te kijken naar een asielhond waar meer over bekend is, zodat je beter weet wat je te wachten staat.

Ik zou er niet aan beginnen. Onze eerste BT had een vechtverleden (half jaren '80). Wij hebben haar als herplaatser gekregen op 10-jarige leeftijd. Voor mensen was zij geen enkel probleem. Ze vertrouwde de mens nog volledig. Met kleine kinderen was ze geweldig, konden alles met haar. Ik heb met haar nooit de angst gehad dat ze zou uitvallen/bijten naar een volwassene of een kind.

Maar andere honden was één groot drama, ze hoefde ze alleen maar te ruiken. Ook andere dieren waren niet veilig.

En gezien TS een hoop dieren heeft rond lopen, zou ik het risico niet nemen. Als je alleen met 2 volwassenen bent, zoals wij in de tijd, kan je het wel wagen. Maar met kinderen die regelmatig de deur open laten staan, zou mij het risico te groot zijn.

En met zo'n hond kan je natuurlijk niet verwachten dat zij op het erf blijft, het is niet eens een erfhond.

Ze willen geen omheining maken, dus ik zeg, niet doen!

Ik vind dat wel heel erg rigoureus  *insert grijns smiley (ja, ze werken hier nog steeds niet.)

Je kan niet weten wat je in huis haalt als er niks bekend is over de hond. Natuurlijk kan je rekening houden met de raskenmerken, maar traumatische ervaringen doen veel met een hond. Je weet niet op welke dingen en in welke situaties de hond negatief zal reageren. Of kan je dat na één bezoekje opeens weten? Lijkt me niet.

Er wordt gesproken over mogelijke situaties die de hond heeft meegemaakt, maar niks is met zekerheid (ja dat hij veel gewisseld is van eigenaar).
Het kan dus alle kanten op gaan; of de hond reageert goed op de dieren en kinderen etc. of het gaat de verkeerde kant op. Je moet hem dus in huis halen om te kijken of de hond die omgeving aankan. dan spreek ik dus over een verassing.

Stafford, onbekende voorgeschiedenis, diverse malen van eigenaar veranderd (waarom?), gezin met jonge kinderen, enorme twijfel en eigenlijk helemaal geen hondenwens....

NIET DOEN!

Ongeacht het ras,ik zou geen enkele herplaatser van 12 jaar die al tig

keer van eigenaar is verandert in mijn gezin opnemen.

Misschien is het humaner om het diertje in te laten slapen,zonde dat geleur

en wat er nog meer met zo een hond gebeurt is.

Alleen zal een da een gezonde hond niet in laten slapen of de eigenaar moet

zeggen dat de hond mensagressief is.

Is het een volledig witte teef? Zag die namelijk pas al een keer voorbij komen.

Persoonlijk (ik ben gek op staffords) zou ik hier gezien jullie situatie niet aan beginnen!

Het standaard verhaal hij/zij is ingezet bij hondengevechten is 9999/10000 gepraat in de ruimte. Stel dat dat wel zo is geweest, dan zou ik der al laten. Contact met andere dieren gaat bijzonder lastig worden, grote kans dat alles wat op 4 poten leeft, dood moet.

Het standaard verhaaltje van staffords goed bij kinderen zou ik ook heel snel weer vergeten. Grote kans dat ze een uiterlijk gelijkende heeft op een stafford (wat voor stafford eigenlijk? engels/amerikaans), maar dat het een mengelmoes van rassen is. Laatst nog een dogo gezien in een asiel, waarvan zij overtuigd waren dat het een stafford was.... Kennis van dit soort rassen is bizar slecht bij het gemiddelde asiel.

Ze is de laatste tijd veel van eigenaren verwisseld, dat alleen al geeft heel veel stof tot nadenken, want waarom? Is dat duidelijk?

Goed nu zal ik vast een hoop commentaar gaan krijgen, maar zo'n hondje zou je beter kunnen laten gaan, als er steeds mee gaan slepen. Ik vind het onverantwoord hoeveel leed men oude hondjes aandoet. Vergis je niet aan wat voor mentale klappen een hond krijgt waar zo mee word gesleept.

Met grote voorliefde voor het ras zeg ik niet doen! 

Ik deel je mening dat een hond met gesleep elke keer weer ander huis tik op tik krijgt. Ook zelfvertrouwen lijdt daar onder zelfs al is dagtiet altijd direct zichtbaar.

Ik zou zelf in dit geval zo'n hond niet nemen. Gezien de aanwezige dieren en kinderen. 

Als herplaatsen voor deze hond gedaan word, lijkt me extra kennis en ervaring met het ras een must. Een goede veilige omheining. Zonder kinderen of andere dieren.  En een stabiele rustige omgeving. En dan ook de zekerheid dat de hond daar veilig de rest van het leven mag slijten.

Maar proberen heeft deze hond niks aan en te veel risico dat dat cirkeltje van herplaatsen blijft duren waardoor er alleen maar problemen ontstaan. In dat geval deel ik ook je andere mening.

Net als bij mensen is de hechting de basis en zo belangrijk voor het verdere leven! We hebben een golden van een jaar opgenomen, na drie bazen. Schat van een hond en we hebben vreselijk veel van hem genoten en gehouden tot zijn einde (tot hij twaalf jaar was en zijn lijf op was). Bepaalde dingen kregen we er niet uit en hebben we na flink wat frustratie moeten accepteren, weglopen, niet luisteren op afstand,  achter wild aan en meer bezig met andere dingen als met ons. Hij was beschadigd in zijn eerste jaar en wij konden het niet herstellen, met alle aandacht, liefde en cursussen ed. Een hond van 12 jaar heeft nog meer bagage, wees daar van bewust..

Ben je van plan hem op te vangen, en het loopt mis af, dan zou je nog kunnen zeggen dat je er persoonlijk voor gekozen hebt. Eigen schuld, dikke bult zegt men

Maar loopt het slecht af omdat er iets gebeurt omwille van het feit dat hij niet op het erf blijft, 

dan vind ik jullie wel heel egoïstisch. Andere mensen en andere dieren moeten niet de dupe zijn omwille van jullie keuze.

En dan krijg je straks weer een krantenartikel over gevaarlijke honden terwijl het weer eens onverantwoordelijke eigenaars zijn.