Ik snap je gevoel wel, maar het is niet eerlijk naar jezelf toe om zo te denken.
Je bent super lief geweest om voor iets onwijs dierbaars van je moeder te gaan zorgen
Je wilt ze de kost niet geven waar dat, of niet mogelijk is, of waar ze er gewoon geen zin in hebben en het geliefde huisdier uiteindelijk in het asiel beland
Kimmi heeft haar tijd lekker mogen genieten bij jullie, lekkere warme mand, liefde van de tweebeners, wandelingen, eten, snoepjes en knuffels.... die is je echt wel dankbaar geweest hoor
En bij je moeder blijven was helaas geen optie dus zou ik mezelf niet kwellen met die gedachte... die keuze had natuurlijk nooit iemand gemaakt en liefst waren ze nog jaren samen geweest, maar dingen lopen soms niet zoals we wensen, hoe verdrietig ook
Zo erg voor jou, maar nu is zij bij haar baasje. Rust zacht Kimmi.
ik weet wat het is, ik had een Jack, Bonnie. Zij was 17 jaar geworden, was ook blind en doof toen ik haar moest laten gaan, nu al 2 jaar geleden. Ik wens jou veel sterkte.
Zo erg voor jou, maar nu is zij bij haar baasje. Rust zacht Kimmi.
ik weet wat het is, ik had een Jack, Bonnie. Zij was 17 jaar geworden, was ook blind en doof toen ik haar moest laten gaan, nu al 2 jaar geleden. Ik wens jou veel sterkte.
Ach Heidi
Kimmi heeft het zo goed bij jullie gedaan na het zo plots overlijden van je moeder...dat had bij menig mens en dier heel ander verloop gehad
Je jebt haar de ruimte gegeven op om te schakelen...en je altijd aangpast aan haar fysieke vermogens
Tot de laatste dagen aan toe heeft Kimmi alle liefde en warmte gehad die er maar in een hondje past
ze heeft het goed gehad
nu weer terug bij haar vrouwtje..
Samen zijn ze vast vlak bij jullie om een oogje in het zeil te houden
dikke knuffel en twijfel niet wat je voor Kimmi en je moeder hebt gedaan
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?