Angst agressie

Heeii lieve allemaal

Ik heb een probleem met Maybe. Maybe is een schat van een hond zolang ze je kent. Ben je een man daarin tegen en heb je een bepaalde uitstraling heb je het gedaan. 

Ze laat dan gewoon echt angst zien. Blaffen, grommen, lage houding. Niet te sturen en luisterd nergens meer naar. Er is niets vreemds gebeurd maar ze is vanuit haar karakter al vrij terughoudend/schuw gepaard met angst. Dit heeft ze al vanaf pups af aan namelijk. 

Aan de socialisatie kan het eigenlijk niet liggen ik heb en neem haar overal mee naar toe  vanaf pups af aan al. 

Gisteren liepen we in het bos waar we een tegenligger hadden. Genoeg ruimte om uit te wijken voor haar. Ze liep los btw net zoals de rest van de honden. Ik was zo druk met het terug roepen van de teckels (honden van mn schoonouders) Maybe stond al in de bosjes.

Meneer loopt door en de teckels huppelen achter hem aan. Maybe die loopt voorzichtig naar die man toe. Man heeft nog steeds een flinke pas er in zitten en uiteindelijk snapt Maybe hem in zn been. Natuurlijk 100 keer mn excuses aangeboden. Maybe die nog steeds grommend en blaffend om ons heen danst stuurde ik weg. Wat ze dan wel doet. Naja man had gelukkig niks 

Maar dit is gewoon een probleem en weet echt niet meer hoe k moet handelen :(

Iemand tips??

Geen idee of het kan helpen, maar misschien eens mannen met die bepaalde uitstraling op straat vragen of ze je willen helpen door gewoon te blijven staan en dat jij een aantal keren langs mag lopen. Net zolang tot je hond normaal reageert op de persoon en dan weer verder lopen

 Van wat soort fokker komt ze?

Was die fokker bezig met zijn pups?

Hebben de pups daar mannen leren kennen?

Ik zou haar in elk geval aan de (lange) lijn houden.

Met Lola deed ik elke keer als we langs iemand moesten in het bos waar ze los kon, haar bij me roepen, , daarvoor belonen, en dan tussen haar en de passant inlopen. In het begin lijnde ik haar even aan, maar ze leerde al snel dat dit een ritueel is. Regelmatig bedankten mensen me daar ook voor.

Als je het voorspelbaar maakt geeft dat al wat rust. Ik denk zelf dat angst voor vreemde mannen niet zo makkelijk te overwinnen is voor haar maar ze op die manier toch steun krijgt en ze zich wat veiliger voelt.

 Maybe komt van een prima stamboom fokker heb haar vanaf geboorte tot naar mij gaat kunnen volgen. Langs geweest enzo. Fokker heeft pups gesocialiseerd maar niet extreem veel zoals overal mee naar toe nemen. Maar ze is wel gesocialiseerd met mannen kinderen en vreemde die over de vloer kwamen. 

Normaal negeert ze vreemde volledig buiten. Alleen op stal niet. Ga er denk sws een gt bij halen. 

Het probleem is een beetje dat ze niet stopt. Ook niet wanneer ze de mensen vaker ziet. Op stal geef ik haar vaak het commando naast zodat ik er tussen loop en dan is het ook goed. 

Maar neem ik haar mee naar winkels markten en dergelijke is er helemaal niks aan de hand. Kunnen andere mensen haar gewoon aanhalen zonder dat ze het echt vervelend vind. Overigens laat ik dit bijna nooit toe omdat ik weet hoe ze kan reageren. 

Wel herkenbaar. Border Collies zijn vaak eenkennig en dat wordt soms verward met angstig. Momo heeft het ook. Vooral bepaalde mannen; groot, dik, fors of getint... ze moet er echt niets van hebben. Vreemden die direct boven op haar duiken kunnen inderdaad ook een snap verwachten en soms zijn er mensen die ze gewoon nooit zal accepteren. Ze blijkt daarbij trouwens wel een goede mensenkennis te hebben. Maar laat men haar met rust, niet aaien, vastpakken, klemzetten of in een hoek drijven, dan snapt ze ook niet. Jouw Maybee blijkbaar wel?

Elsa is het tegenovergestelde. Die vond iedereen gewéldig en sprong het liefst iedere wildvreemde meteen in de armen. Niet handig want alsof het katten waren... ze ging finaal uit haar dak als we een mens tegenkwamen onderweg en hing zich dan bijna op aan haar riem.

Ze komen van dezelfde fokker en uit dezelfde lijn.. dat is het dus niet. En beiden van pups af aan. Wat mij wel enorm opvalt zijn hun moeders. Floss, de moeder van Momo had ook een broertje dood aan vreemden, zo erg dat als er wat meer pupkopers waren, de fokker haar maar uit het nest haalde voor de veiligheid van de pups en de kopers. Omdat wij erg rustige mensen zijn hebben wij wel twee keer met haar in het nest gezeten.

Bracken, de moeder van Elsa dacht dat iedere pupkoper voor haar kwam en het was maar goed dat wij steeds met 3 man sterk kwamen want dan kon er eentje zich met Bracken bezig houden terwijl de anderen met de pups knuffelden. Bracken kroop meteen bij je op schoot om je gezicht af te likken.

Ik denk dus dat ze dat gedrag van hun moeder hebben geleerd.

Toen ik verhuisde van de flat naar mijn huidige huisje werd Momo meteen een stuk rustiger, minder fel naar vreemden. Nu ze oud is lijkt het voor buitenstaanders zelfs over. En toch blijf ik waakzaam want als eigenaar weet ik dat ze toch nog kán snappen. Dus ik vraag iedereen haar gewoon te negeren tot ze zelf bij je komt.

Ik heb nooit aan dat gedrag van Momo gesleuteld. De hondenschool wilde dat wel maar Momo werd daar helemaal panisch van; oogjes helemaal wegdraaien, het schuim op haar bekje. Van mij hoeft ze niet als openbaar pluche knuffeldier te functioneren. Ik houd er tenslotte ook niet van als vreemden aan me zitten.

Ik denk oprecht dat het een deel van haar karakter is. Ik moet hier wel echt aan gaan werken. Als het alleen was dat ze vreemde niet geweldig vond en ze verder negeerde was er niks aan de hand geweest voor mij. 

Maar dat is het helaas niet kan niet eens fatsoenlijk vrienden over de vloer hebben. Vrouwen daarin tegen is echt geen probleem. Maar als ze er dan al even zijn is het geen probleem meer en komt ze bij me liggen. Ik stuur haar voort direct onder de tafel daar voelt ze zich veilig genoeg dat het alleen nog maar een paar grommetjes zijn. 

Mamma was wel een hele lieve hond. Wat terughoudend maar zeker niet een Maybe geval