Hond gaat hard achteruit

Momo is 12. Heeft veel gewerkt in haar leven.

De laatste jaren zie ik verandering bij haar. Ze werd rustiger, minder actief maar nog altijd blij en enthousiast als we wat met haar gingen doen.

Zo'n anderhalf jaar geleden kwam daarbij dat ik merkte dat haar gehoor achteruit ging. Niet doof maar als ze op het balkon ligt met de deur dicht (hondenluik) bijvoorbeeld, dan hoort ze het niet meer als ik haar roep en moet ik echt even tegen het glas aan tikken. Ook met de commando's tijdens het wandelen moet ik er steeds meer aan gaan denken echt hardop te praten en niet zachtjes zoals ik gewend ben.

Sinds Elsa er is lijkt het echter in een stroomversnelling te zijn gekomen. Ik zie dat er een waas over haar ogen ligt (cataract) en samen met  Elsa wandelen/spelen ging al snel niet meer omdat ze dan telkens mank ging lopen. Maar als ik alleen met haar en aan de voet meer dan een kwartiertje loop is het nu al foute boel. Het duurt dan dagen voor ze weer normaal loopt. Een jaar geleden speelde ze nog vaak fanatiek met twee jonge Boxers zonder daar klachten van te krijgen.

Ze krijgt ook weer last van jeuk (allergie) terwijl we er scherp op zijn dat ze niets binnen krijgt waar ze allergisch voor is.

Gisteren viel het me opeens op dat ze niet meer op de bank kan springen als ik met mijn benen op de bank lig en ze dus iets hoger moet springen. Dat voor een hond die een jaar geleden nog over de rugleuning van de bank sprong. Dat is ongeveer 1 meter 20. Ze is vaker 's nachts onrustig, snurkt meer in haar slaap ook.

Enthousiast is ze eigenlijk niet meer. Ze wil wel graag mee maar loopt dan rustig naar de deur zonder haar normale enthousiaste tekens zoals trappelen met de voorpoten en piepen. Ze vraagt wel vaker om lekkers en aaien.

Ik vraag me af wat wijsheid is. Ik wil eigenlijk niet met haar gaan doctoren. Voor elke bijkomende klacht meer medicijnen en voedingssupplementen tot ze een wandelende medicijnkast is. We hebben al pinstilling geprobeerd maar daar ging ze van braken. Kreeg ze daar weer pillen voor die onvoldoende hielpen. Maar als alleen poep en plasrondjes al te veel worden.... Uit huis plaatsen (genoeg mensen die haar maar wat graag willen hebben) zodat ze geen trappen meer hoeft te lopen lijkt me ook drama omdat ze zo aan mij hangt. Een oude boom moet je ook niet willen verplanten. Daar komt bij dat mensen gewoon stronteigenwijs zijn en ik er niet van op aan kan dat zij haar dieet en beperkingen ook zullen volgen waardoor verhuizen de zaak waarschijnlijk alleen maar verergert maar dan zonder een baasje die haar door en door kent en onmiddellijk ziet dat het niet goed gaat. Een BC geeft het zelf tenslotte pas aan als het al veel te ver is.

Hoe lang nog tot het moment dat ik echt na moet gaan denken over in laten slapen? Het enige waar ik haar nu nog een plezier mee kan doen is aaien/knuffelen, kauwmateriaal en autoritjes.

Kan de komst van Elsa ook een oorzaak zijn van haar achteruitgang? Dat dat het versneld heeft bedoel ik?

Ik weet niet of de komst van Elsa echt de oorzaak is van haar achteruitgang. Honden worden gewoon veel sneller oud.. en dat kan heel plots en snel gaan. Zelf ben ik geen voorzitter van een jonge hond plaatsen bij een oude hond. Gewoon omdat ze allebei op een heel ander niveau zitten. Het kan wel zijn dat Momo buiten haar macht om heeft gepresteerd bij Elsa en daardoor zich vaker en zwaarder belast heeft.

Onze ouden golden heeft 13 jaar super gelopen en leek binnen een dag opeens bejaard. Wij doctoren ook niet meer aan op die leeftijd. Hij schuifelde zijn laatste paar weekjes nog een blokje om met een grote kwispel, maar toen daar nog een hernia op kwam was het gewoon klaar, hoe graag hij zelf nog wilde.

Ik denk dat je het moet gaan afwegen voor Momo.. 12 jaar is een prachtige leeftijd. Hoeveel voldoening heeft ze met knuffelen, kauwmateriaal en autoritjes. Dat kan jij het beste beoordelen. Eigenlijk geef je het zelf ook al aan.. echt enthousiast is ze niet meer. Als ze mankt heeft ze ook pijn.. Herplaatsen zou ik ook absoluut niet meer doen.

Persoonlijk hebben wij hier de regel: als een hond geen plezier meer heeft in wandelen, niet zelfstandig kan poepen en/of plassen, ze niet meer enthousiast zijn.. is het gewoon klaar.

Ik denk dat je zelf heel goed in de gaten hebt, dat je haar niet lang meer zult hebben. Nu zet je je gedachten en gevoelens hier neer, misschien in de hoop dat mensen er anders over denken.

Daar waar jij nu staat, is het moment waar alle diereneigenaren bang voor zijn en tegenop zien. Wanneer is het tijd?

Tja, mijn ervaring is dat je dat op een gegeven moment zelf weet.

Hoe dat werk weet ik niet, een blik, een houding, het kan van alles zijn bij je hond, maar dat moment komt. Zeker weten.

Verder vind ik dat je groot gelijk hebt niet van alles te willen gaan dokteren. Je doet Momo daar geen plezier mee. Jezelf trouwens ook niet. Het enige wat je zou kunnen bereiken is dat je de beslissing nog even uit kunt stellen...

Ben gewoon lief en goed voor haar. Ondersteun haar zoals je al deed en als bij jou het gevoel komt dat het klaar is, is het ook klaar. Jij kent je hond als de beste..

Ik zou persoonlijk wel laten onderzoeken wat er aan de hand is. Wellicht heeft Momo toch aardig wat pijn anders zou ze niet manken. Daar zou ik toch onderzoek naar laten doen en toch medicatie voor geven.

Momo zo verder laten leven terwijl ze pijn heeft is ook niet eerlijk.

" Ik zou persoonlijk wel laten onderzoeken wat er aan de hand is. Wellicht heeft Momo toch aardig wat pijn anders zou ze niet manken. Daar zou ik toch onderzoek naar laten doen en toch medicatie voor geven.
Momo zo verder laten leven terwijl ze pijn heeft is ook niet eerlijk. "

Ruby88

 Dat hebben we gedaan. Niet zover dat er foto's zijn gemaakt, maar wel naar de DA geweest een paar keer. Die denkt slijtage en overbelasting (wat met slijtage al snel is natuurlijk).

Alleen de verschillende pijnmedicatie maakt haar dus aan het braken en pillen om het braken tegen te gaan werken niet. Na goed doorvragen over die foto's gaf de DA ook toe dat er niets uit kan komen wat een andere behandeling vraagt dus foto's voegen niets toe.

Wat we nu doen is dus het manken voorkomen door overbelasting te voorkomen.

 Dan is het enige wat je nog kunt doen, kijken naar Momo en datgene doen wat ze op die dag aan kan.

Ik zou geen lange wandelingen meer maken maar alleen voor een hoop en een plas even de deur uit gaan en dan gelijk weer terug.

Geestelijk zou je haar misschien hersenwerkjes kunnen laten maken? Dan heeft ze toch wat uitdaging. Voor de wandelingen samen met Elsa zou je nog kunnen kijken of een buggy of bolderkar wat is zodat Momo toch nog mee kan.

Ik denk dat een hond die pijnvrij is, vrolijk blijft.  Daarom misschien niet meer huppelend door het leven gaat, maar wél gelukkig is.

Ik zou dus "dokteren" zoals je het zo mooi zegt, om de pijn weg te krijgen. 

Ik heb ook een oudje van 13 jaar, haar achterhand wordt zwakker (zeker als ze moe is), ik houd daar rekening mee.  Ik geef haar regelmatig een kuur Rimadyl, dit voorkomt ontstekingen, te wijten aan arthrose, wat bijna elke oudere hond krijgt.

Een dag voor een grotere wandeling, geef ik haar al een pijnstiller, tot een dag erna, op aanraden van de DA.  Ik vind het niet kunnen dat ze pijn zou moeten hebben.

Als ik pijn heb, wil ik ook een pijnstiller, dan wil ik niet in bed liggen tot het weggaat, ik wil gewoon verder kunnen doen wat ik wil zónder pijn.  Ik denk dat mijn meid dit ook zou kiezen, als ze het kon zeggen.  Daar zorg ik dus voor.

Als de tijd komt, dat deze pijnstillers niet meer  helpen, zal ik proberen om iets anders te krijgen... tot niks meer helpt... en dan, dan moet ik mijn verantwoordelijkheid nemen en aan haar denken.

Maar ik vind dat je als baasje de plicht hebt je hond een goed, gelukkig én pijnvrij leven te geven.  En helaas, hoort daar dus een dokter bij.

Ik wil niet dat een hond pijn heeft ook niet al ze bijna versleten zijn.

Het is dokteren en voor medicatie zorgen die wel de pijnklachten wegneemt zonder teveel bijverschijnselen of inslapen.

Die trappen zijn natuurlijk een probleem voor een oudere hond met gewrichtsklachten.

" Ik denk dat een hond die pijnvrij is, vrolijk blijft.  Daarom misschien niet meer huppelend door het leven gaat, maar wél gelukkig is.
 
Ik zou dus "dokteren" zoals je het zo mooi zegt, om de pijn weg te krijgen. 
 
Ik heb ook een oudje van 13 jaar, haar achterhand wordt zwakker (zeker als ze moe is), ik houd daar rekening mee.  Ik geef haar regelmatig een kuur Rimadyl, dit voorkomt ontstekingen, te wijten aan arthrose, wat bijna elke oudere hond krijgt.
 
Een dag voor een grotere wandeling, geef ik haar al een pijnstiller, tot een dag erna, op aanraden van de DA.  Ik vind het niet kunnen dat ze pijn zou moeten hebben.
 
Als ik pijn heb, wil ik ook een pijnstiller, dan wil ik niet in bed liggen tot het weggaat, ik wil gewoon verder kunnen doen wat ik wil zónder pijn.  Ik denk dat mijn meid dit ook zou kiezen, als ze het kon zeggen.  Daar zorg ik dus voor.
 
Als de tijd komt, dat deze pijnstillers niet meer  helpen, zal ik proberen om iets anders te krijgen... tot niks meer helpt... en dan, dan moet ik mijn verantwoordelijkheid nemen en aan haar denken.
 
Maar ik vind dat je als baasje de plicht hebt je hond een goed, gelukkig én pijnvrij leven te geven.  En helaas, hoort daar dus een dokter bij. "

Martine

 Eens. Ik schrik een beetje van dit topic.

Als ik zie hoe Furby is opgeknapt van de supementen plus geen trap meer lopen, nadat uit de foto!s kwam dat hij ernstige hd had.

Waarom zou je schrikken van dit topic. Liz geeft duidelijk aan dat Momo pijnstillers niet verdraagt.

Ze zegt ook niet dat ze vandaag al naar de DA stapt, maar is aan het mijmeren hoelang het voor Momo nog leuk is...

Ik begrijp haar echt wel. 

Mijn man en ik doen heel veel voor onze honden. Behandelingen zijn goed als de hond nog jong is en er een leuk leven over kan blijven. Momo is al aardig op leeftijd, heeft dus last van ouderdomsklachten en dan ook nog pijn, welke niet goed te verhelpen is met pijnstilling.

Dan zeg ik op mijn beurt, ben eerlijk naar je hond en laat haar gaan als de tijd daar rijp voor is. We kunnen ook teveel willen. Maar voor welke prijs dan?

"  Eens. Ik schrik een beetje van dit topic.
 
Als ik zie hoe Furby is opgeknapt van de supementen plus geen trap meer lopen, nadat uit de foto!s kwam dat hij ernstige hd had.
 
  "

Paddy, Furby, Finley (Kees)

 Ik schrik er ook van dat er überhaupt gesproken word over uit huis plaatsen..  dat zou voor mij niet eens een optie zijn, dus waarom benoemen?

Verder kan ik niet helpen met advies ivm geen ervaring, hopelijk heb je iets aan de reacties 

 Er is veel meer mogelijk dan alleen pijnstilling. Ten eerste goed onderzoek.

Supplementen, speciaal voer voor senioren, een loopplank op de trap of tillen of verhuizen, laseren, een infraroodlamp of deken etc.

En zo kan ik nog heel wat meer bedenken. 

"  Eens. Ik schrik een beetje van dit topic.
 
Als ik zie hoe Furby is opgeknapt van de supementen plus geen trap meer lopen, nadat uit de foto!s kwam dat hij ernstige hd had.
 
  "

Paddy, Furby, Finley (Kees)

Waarom schrik je ervan? Sommigen lezen denk ik niet goed. Jij ook?

Nergens zeg ik dat ik haar pijn laat lijden. Ik kies er alleen voor om de pijn te voorkomen (geen wandelingen maar alleen poep en plas rondjes en niet meer laten ravotten met andere honden) ipv te blijven knutselen met medicatie bij een hond die van vrijwel alles gaat braken. Na 5 verschillende pijnstillers was ik er gewoon klaar mee om mijn hond zo ziek te zien van die pillen.

Supplementen is hier ook een probleem door haar allergieën.

Overigens geeft jouw verhaal precies aan waarom ik er niet voor gekozen heb om alsnog foto's te laten maken. Stel dat (zeer onwaarschijnlijk) er HD uit zou komen, is de behandeling exact hetzelfde als bij slijtage. Je hond heeft alleen weer een stress moment gehad en je bent weer een klap geld armer. Momo zou ook onder narcose moeten voor die foto's en dat heeft ook risico's.

 Jij kan als enige beoordelen hoe graag Momo nog wilt. Als jullie het op deze manier goed kunnen houden, moet je dat vooral blijven doen. Als ze nog beroerde wordt van medicatie en supplementen moet je haar daar ook niet op zetten. Maar als ze echt om de haverklap mank loopt.. dan vind ik dat ook vreselijk en niet eerlijk voor haar, maar daar zou jij vast precies hetzelfde over denken.

Zou acupunctuur nog iets kunnen doen voor haar? puur als pijn verlichting?

 Ik heb een LAT-relatie.. Dat maakt uithuisplaatsen meer voor de handliggend. Een benedenhuis met ruime tuin. Alleen zit ze dan vooral bij zijn moeder en die is eigenwijs. Verder zijn er veel mensen in mijn omgeving die al roepen dat ze wel bij hen mag wonen. Het is ook zo'n lieve hond.

Ik wil alles wel overwegen als dat voor haar beter zou zijn.

"  Er is veel meer mogelijk dan alleen pijnstilling. Ten eerste goed onderzoek.
 
Supplementen, speciaal voer voor senioren, een loopplank op de trap of tillen of verhuizen, laseren, een infraroodlamp of deken etc.
 
En zo kan ik nog heel wat meer bedenken.  "

Paddy, Furby, Finley (Kees)

 Wat voegt goed onderzoek toe als dat niets veranderd aan de behandeling bij zo'n oude hond?

Supplementen: Braken of ernstige jeuk. Al verschillende geprobeerd.

Speciaal voer: Ze is bijna overal allergisch voor.

Loopplank werkt misschien als je een eigen opgang hebt, niet als je die met andere huishouden moet delen.

Dekens blieft ze niet.

Verhuizeen? Are you kidding me?

Of je het een beetje vergelijken kan..misschien.

Prisca onze spaniel was 11 toen Jazz er als pup bij kwam.

Je weet dat je een oudere hond hebt en ineens let je er meer op.

Er kwamen ook steeds meer kwalen bv artrose en incontinentie.

Moeilijker op kunnen staan.

Buiten de stoep bv op werd ook lastig.

Je weet het word niet minder maar meer het gezorg voor je oudere hond.

Alleen jij weet hoe het met Momo is,soms gaat het heel snel oud worden en niets meer kunnen.

In ons geval ook braken van ellende en medicijnen,ontlasting binnen en dat steeds vaker.

Ksnap dat je je zorgen hier neer zet.

Denk goed na hoe het met Momo blijft gaan.

Onze hond was op het laatst als de dood voor de d.a dus dat werd ook al lastiger.

Uiteindelijk hebben we 1 jaar geleden de beslissing zelf genomen. Ze is 13 geworden.

Veel sterkte ook,het valt niet mee.

 Dank je. Volgens mij heeft ze nu wel een balans en is nog content. Komt graag aaitjes halen en even knuffelen. Pijn kunnen we nu nog voorkomen door niet over te belasten.

Het is meer schrikken van de snelheid waarmee ze opeens achteruit gaat. Binnen anderhalf jaar van een hond die door iedereen op zo'n 2 á 3 jaar werd geschat naar een echte oude dame die met veel ontzien moet worden. Hoorproblemen, oogproblemen, verergerende allergieën, minder goed bewegen, snel overbelast. Ze wordt opeens ook breder in haar borstkas, iets wat je wel vaker bij oude BC's ziet; de bouw verandert. Geen vet maar echt de bouw.

Acupunctuur is wel iets wat ik zou kunnen proberen als ontzien niet meer genoeg is.

" Onze hond was op het laatst als de dood voor de d.a dus dat werd ook al lastiger."

Len@ en Jazz

 Momo is al jaren panisch voor de DA na een trauma bij een behandeling. Gelukkig wil onze DA haar ook buiten de kliniek in hun achtertuin behandelen zodat ze niet de kliniek in hoeft. En ze heeft dan eindeloos geduld met Momo. Dat scheelt heel erg veel.

Iedere hond is anders en ik denk dat je voor jezelf uit moet maken (of nou ja, voor Momo dus eigenlijk) of voor je hond het leven wat 'ie nu leidt leuk genoeg is.

Als ik jouw verhaal lees en ik dat op mijn eigen twee honden toepas, dan zou de ene het prima vinden om alleen nog maar korte en kleine rondjes te doen en verder lekker binnen liggen, wat knuffelen en kauwen, terwijl ik dat de ander echt niet aan zou kunnen doen, want daar zou zij absoluut ongelukkig bij zijn. Het is dus echt heel verschillend per hond en situatie.

Het wel of niet met je hond willen 'doctoren' vind ik trouwens ook een heel persoonlijke beslissing en eentje die je wat mij betreft ook echt niet aan anderen hoeft te verantwoorden. Iedereen heeft zijn eigen redenen hiervoor.

Het is een blijft een lastige beslissing, ik wens je veel wijsheid toe! 

 Mijn buren hebben dat gedaan met hun 12-jarige golden retriever, een combi van aanvankelijk manuele therapie, en daarna acupunctuur, en fysiotherapie/ hydrotherapie om de boel soepel te houden. De hond werd erg stram in de benen, kreeg moeite met opstaan en ook de rug was nogal stijf. Hij kreeg al supplementen als glucosamine en daar zijn ze mee doorgegaan met nog iets anders erbij ook. Na een paar behandelingen was er al een enorm verschil en de hond is tot hij twee jaar later stierf eigenlijk heel fit gebleven.  Ik zou het zeker proberen.

Met 'doctoren' bedoel ik dat je steeds verder gaat tot je eigenlijk door de bomen het bos niet meer ziet. Bij oudere mensen zie je dat nog weleens gebeuren. Een pil tegen dit, een pil tegen dat, een pil tegen de bijwerking en een pil tegen de bijwerkingen van de pil tegen de bijwerkingen tot ze een complete apotheek thuis hebben;

En dan nog fysiotherapie, manuele therapie, steunkousen, diëtist, bindweefselmassages, hulp in de huishouding, tafeltje dekje, maatschappelijke ondersteuning, dagbesteding, belkring, incontinentieluiers, scootmobiel...

Ik zou dat als mens niet willen, laat staan dat ik het mijn hond aan zou gaan doen. Voor een jong mens/hond als er nog vooruitzichten zijn; alla.. Maar voor een oudere waarvan je weet dat er alleen nog maar meer bij gaat komen? Nee. Eén probleem aanpakken en zo mogelijk oplossen; natuurlijk. Maar ergens trek ik wel een grens. Het leven moet niet gaan bestaan uit het leven dragelijk maken.

 Nee ik ben serieus hoor. Ik zou er zelf nooit voor kiezen om met een hond die ik niet kan tillen in een huis te gaan wonen met trappen.

Heb je met je buren overlegd of een loopplank een probleem is?

Hij hoeft niet heel breed te zijn.

"  Nee ik ben serieus hoor. Ik zou er zelf nooit voor kiezen om met een hond die ik niet kan tillen in een huis te gaan wonen met trappen. "

Paddy, Furby, Finley (Kees)

 Je hebt het niet over ergens niet naar toe verhuizen, je hebt het over verhuizen. Ik ben gek op mijn hond maar sommige 'adviezen' gaan toch echt te ver of zijn totaal onrealistisch.

Tegen de tijd dat ik een huis op de begaande grond kan krijgen is Elsa al van ouderdom overleden.

 Ja verhuizen is een optie. Naar het huis van je vriend bijvoorbeeld.

Maar laat maar, ik denk alleen maar even mee voor je. Je hoeft niet overal op te reageren, kies wat voor jullie passend is.

"  Ja verhuizen is een optie. Naar het huis van je vriend bijvoorbeeld.
 
Maar laat maar, ik denk alleen maar even mee voor je. Je hoeft niet overal op te reageren, kies wat voor jullie passend is.
  "

Paddy, Furby, Finley (Kees)

Het huis van mijn vriend? FF iets beter lezen Kees.

Ik snap wat je bedoelt met eindeloos dokteren.

Heb bijna de handdoek in de ring gegooid wbt.Vigo.

Tramadol,gabapentine,rimadyl,prednisolon dan weer moderin....een hond die versuft door het huis liep,niet kon wandelen,niet kon snuffelen,niet meer kwispelde.

Het tij is gelukkig gekeerd (voorlopig)maar dit is ook geen leven die ik voor mijn ouder wordende hond in petto heb.

Het is verdrietig als het zover mocht komen maar ik kan mijn hond niet laten lijden omdat ik hem niet kan missen.

Zolang er nog vooruitzicht op verbetering is dan kan je aan de slag maar als verbetering er niet meer in zit dan wordt het een ander verhaal.

Ik wil nog iets toevoegen.

Ik wil altijd weten wat mijn hond mankeert al kost het een kapitaal,dan weet ik wat ik kan doen of niet.

Een hond laten inslapen daar ben je kapot van en voor mijn eigen gemoedsrust heb ik dat nodig.

Meestal is bloedonderzoek,scan of echo al voldoende.

" Ik wil nog iets toevoegen.
Ik wil altijd weten wat mijn hond mankeert al kost het een kapitaal,dan weet ik wat ik kan doen of niet.
Een hond laten inslapen daar ben je kapot van en voor mijn eigen gemoedsrust heb ik dat nodig.
Meestal is bloedonderzoek,scan of echo al voldoende."

Monique

 Dat snap ik. Ik ben zelf alleen vrij praktisch ingesteld en ik wil altijd best veel weten.

Dus de eerste keer dat we met Momo bij de DA kwamen voor dat manken wilde ik gelijk weten wat het was. Toen zei ze dat ze dacht aan slijtage en overbelasting maar dat je dat pas zeker wist als je foto's liet maken.

De tweede keer begon ze weer over foto's en toen wilde ik dus weten wat daar dan uit kon komen en welke behandelingen daarbij hoorden. Daar kreeg ik niet echt antwoord op.

De derde keer begon ze weer over foto's en toen heb ik doorgedrukt. Na best wel wat gedoe en gedraai gaf ze toe dat wat er ook uit zou kunnen komen, het de behandeling niet zou veranderen. Rust, pijnstillers en pillen tegen het braken.

Tja. In dat geval zie ik de meerwaarde van foto's niet. Stress voor de hond, narcose met risico's en duur. Alleen maar om een etiketje op de klacht te kunnen plakken?

Straks blijft mijn hond in de narcose maar weet ik wel dat het artrose was..

Het is nog altijd zo dat je zonder foto's,scan geen duidelijk antwoord heb.

Vigo kreeg foto's,diagnose ataxie.

Later heb ik hem ondanks de stress toch een scan laten doen,was duidelijker,een hernia..

Nu weet ik,wat ik kan doen,ik weet wat ik niet wil doen.....

Het geeft mij rust.

Het gaat bij mij niet om een etiketje maar om te kijken of ik mijn hond nog kan helpen om zijn leven prettiger te maken.

Kijk ik heb die kosten gemaakt en ik weet als Vigo op een dag niet kan opstaan,zijn ontlasting niet kwijt kan dat ik hem alle ellende kan besparen,geen gedokter meer maar dat ik hem dan laat inslapen.

 Oh excuus, ik zal t iets beter formuleren. Naar het huis waar je vriend en zijn eigenwijze moeder wonen.