Learned helplessness / aangeleerde hulpeloosheid

Aangeleerde hulpeloosheid...
Een belangrijk begrip in de psychologie, een medische aandoening. 
Maar sinds kort is mij pas bekend dat de term aangeleerde hulpeloosheid ook bij honden voorkomt. 
Aangeleerde hulpeloosheid beschaadt hippocampus en zorgt er voor dat er hersencellen afsterven waardoor een hond niet meer goed in staat is om dingen te leren.

"Je ziet aangeleerde hulpeloosheid bijvoorbeeld bij honden die stelselmatig mishandeld worden of bij de stakkers die in veel te kleine, smerige kooitjes bij broodfokkers opgesloten zitten. Maar denk ook eens aan mensen die een hond net zo lang blijven corrigeren totdat hij zogenaamd in een ‘kalme’ of ‘onderdanige’ toestand belandt. Als je goed kijkt naar de signalen die de hond afgeeft met zijn lichaam kan je echter zien dat de hond verre van relaxed is. Een aantal voorbeelden van deze signalen kunnen zijn: hijgen, in elkaar gedrukt zitten, oren plat naar achter en/of wegkijken." (bron: http://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/learned-helplessness/)

Wellicht zal dit al wel een keertje voorbij zijn gekomen hier op hp, maar ik vind het wel interessant om dit weer even onder de aandacht te brengen, geen idee of dat ik hem in de juiste rubriek heb geplaatst, anders excuses hiervoor.

Het is niet mijn bedoeling om in dit topic een discussie te starten over 'bepaalde hondentrainers'. Wel vind ik het interessant om dit onderwerp te bespreken, omdat ik op internet vrij weinig erover kan vinden (wanneer het over honden betreft). 

Is BAT- training bijvoorbeeld een manier om aangeleerde hulpeloosheid te verhelpen? Omdat de hond zelf keuzes leert maken? Ik denk zelf van wel, omdat een hond op zijn eigen pootjes leert staan. 

Zelf heb ik ervaring met BAT-training, wij behalen positieve resultaten met onze reactieve hond. 

Honden die last hebben van deze medische aandoening, wat zijn de gevolgen voor de hond en voor zowel het baasje? Hoeveel schade kan dit lichamelijk en geestelijk aanrichten? Waren er vroeger bijvoorbeeld veel honden die last hadden van deze aandoening? Omdat er toen veel meer fysiek gecorrigeerd werd en men bijna niks van positief trainen afwist? 

Kennen jullie honden die last hebben van deze aandoening?

Lees hier het volledige artikel over learned helplessness

Ik had ook een youtube filmpje geplaatst, maar hij heeft hem niet gepakt zie ik.

 heb je het linkje, dan zal ik het even voor je proberen 

Ik denk het wel. Hier loopt een pitbull/pointer kruising en die is heel erg bang voor haar eigenaren. Zij loopt constant met haar staart tussen haar poten, oren ver naar achteren en ze smakt en hijgt vaak. Ze durft haar eigenaren tijdens het lopen ook gewoon niet aan te kijken.

Eén keer speelde ze wat te ruw waardoor een andere hond omrolde. De eigenaar werd meteen boos. Die pitbull/pointer kruising kroop naar haar toe en ging meteen op haar rug liggen, waarschijnlijk wordt die standaard zo gestraft.

Een tijd later zag ik die hond naar een andere opdringerige hond snauwen. De eigenaar liep weer meteen naar haar hond toe en probeerde haar te pakken. Die hond wilde het niet en probeerde steeds weg te komen. Uiteindelijk had de eigenares de hond te pakken en legde ze die hond weer op haar rug. Die hond was echt heel erg bang.

Als ik die hond zie zie ik ook alleen maar stresssignalen, ook als die hond losloopt of trucjes moet doen, terwijl dat laatste juist leuk moet zijn...

Bij paarden is dit ook al langer bekend, learned helplessness.

Daar ken ik het van.

Paarden hebben dan totaal geen initiatief meer, zijn dode robots geworden, afgesloten voor elk gevoel. 

Hij sluit zich helemaal af en laat geen reactie meer zien.

Ze doen het minimale wat er van ze gevraagd wordt.

Dit zie je bijvoorbeeld wel bij manege paarden/pony's.

Ze hebben zich compleet afgesloten voor alle  ruiters op hun rug die flink met de hakken in de buik porren om het paard voorwaarts te laten zijn, het geruk in de mond, het zweep/spoor gebruik.

Ze lopen soms al jaren dezelfde rondjes in de bak, vaak met niet passend tuig, vandaar alle witte haartjes bij de schoft waar drukplekken hebben gezeten. 

Ook voor deze pijnen hebben de paarden zich afgesloten.

Deze paarden komen depressief over, worden door de ruiters al 'sloom paard' beschouwd en beuken dan nog extra er op los om het paard 'wakker' te krijgen.

Het is helaas helemaal niet zo moeilijk om een dier in een toestand van learned helplessness te krijgen, meestal onbewust en niet kwaad bedoeld.

"  
  "

esther

 Yeaj, gelukt! 
Dankjewel!

Als ik dit zo lees wordt ik er al verdrietig van   

Zou het kennelsyndroom bij honden hier ook onder vallen?

http://labradornet.com/angstig.html

Het is ook heel verdrietig. Het is een kruising van twee hele actieve rassen die ook heel vrolijk zouden moeten zijn. Bij deze hond is daar niets van te zien. Ik heb haar eigenlijk nog nooit vrolijk of enthousiast zien doen en lopen lijkt ze ook niet zo leuk te vinden. De eigenares gaat vaak met haar fietsen, maar die hond loopt altijd heel ver achter haar en gaat soms gewoon stil staan omdat ze niet meer wilt.

Soms als ik haar zie vraag ik me af wat er zou gebeuren als ik (of iemand anders die op een hele enthousiaste, leuke manier met honden omgaat/traint) haar over zou nemen en leuke dingen met haar zou doen. Ik weet eigenlijk wel zeker dat die hond dan een heel andere houding zal krijgen

" Zou het kennelsyndroom bij honden hier ook onder vallen?
 
http://labradornet.com/angstig.html "

Paddy's & Furby's Mate & Finley's pleegmoedertje (Kees)

Ik zou haast denken van wel...

Ik kan de link helaas niet openen.

" Zou het kennelsyndroom bij honden hier ook onder vallen?
 
http://labradornet.com/angstig.html "

Paddy's & Furby's Mate & Finley's pleegmoedertje (Kees)

 Ik stelde mezelf precies diezelfde vraag toen ik openingspost las. 

Dat is echt wel heel sneu...
Een gevalletje van 'de hond wordt totaal niet begrepen'.

 Pfff echt rot  lijkt me vreselijk voor een hond om zn hele leven zo door te moeten brengen. 

Ik kan zulke dingen echt niet aanzien. 

Ik denk dat deze staat van onderdanigheid ook wordt toegepast om hen nadien dan terug dingen aan te leren.

Een dier breken zegt men dan....

Doen ze in de ring soms om waakhonden op te leiden, term gehoord van een oud collega die honden fokt en opgeleid aflevert wereldwijd.

Ook met die brave olifanten in Thailand bv...

Met wilde paarden toch ook... manege paardjes .

En sommige sekten passen het ook toe op hun volgelingen , al vind ik dat niet zo erg als bij dieren. Eerst volledig afbreken om dan op te bouwen.Mensen kiezen er zelf voor.

Zouden sommige honden dan ook last kunnen hebben van het Stockholm syndroom? 

Ja en wat denken jullie van circusdieren? Dat is natuurlijk ook te gek voor woorden hoe die beesten daar behandeld worden.  Ook een vorm van aangeleerde hulpeloosheid, toch? 

En inderdaad de olifanten waar mensen voor hun plezier een ritje op maken.  

 Heeft elke hond niet stockholm syndroom in principe?  nee gekheid. 

Ik denk absoluut dat honden daarmee kampen een hond houd onvoorwaardelijk van zijn baas, ik ken geen enkele hond die zijn baas "haat" al wordt hij nog zo slecht behandeld. 

Bang voor de baas jazeker, maar geeft diezelfde baas ook maar de geringste affectie dan is zon hond al weer smoor. 

Ontzettend zielig eigenlijk.. 

Circussen die dieren houden vind ik gewoon afschuwelijk 

Ik denk dat zulke beschadigingen alleen optreden bij stelselmatig onderdrukken van alles. Dus niet als je hond verder lekker hond kan zijn en je bijv. consequent het op de bank springen corrigeert, of gewoon redelijke grenzen stelt. Van die mensen die een hond de hele wandeling aan de voet willen laten lopen, terwijl de hond omhoog kijkt naar de baas, alle honden negeert, nooit eens uitvalt etc., die zullen vroeger in de tijd van correcties vermoedelijk wel een hond met aangeleerde hulpeloosheid hebben gehad.


Maar hoeveel mensen corrigeerden zoveel en alles? Ik ken er eerlijk gezegd geen een, ook niet als ik terug denk aan de jaren 80/90.

" Ik denk dat zulke beschadigingen alleen optreden bij stelselmatig onderdrukken van alles. Dus niet als je hond verder lekker hond kan zijn en je bijv. consequent het op de bank springen corrigeert, of gewoon redelijke grenzen stelt. Van die mensen die een hond de hele wandeling aan de voet willen laten lopen, terwijl de hond omhoog kijkt naar de baas, alle honden negeert, nooit eens uitvalt etc., die zullen vroeger in de tijd van correcties vermoedelijk wel een hond met aangeleerde hulpeloosheid hebben gehad.Maar hoeveel mensen corrigeerden zoveel en alles? Ik ken er eerlijk gezegd geen een, ook niet als ik terug denk aan de jaren 80/90. "

Wilma en Dobby

 Dat denk ik ook, daarom heb ik ook heel veel medelijden met de hond die ik eerder beschreef. Die wordt ook voor meer dingen gecorrigeerd, de eigenaar heeft hem geleerd standaard bij elke weg te zitten door steeds harde rukken aan de riem te geven. Als die hond eenmaal zit wordt ze niet beloond (zelfs niet met woorden) en loopt de man door waardoor ze weer een ruk krijgt

Honden die op die manier naast lopen zijn trouwens niet altijd op die manier getraind. Ik heb het ook aan Penny geleerd en als ik het van haar vraag loopt ze ook zo perfect naast met haar kop omhoog naar mij gericht. Na heel veel oefening doet ze dat nu zelfs als er honden om haar heen springen of naar haar uitvallen. Zij vind het inmiddels een van de leukste dingen om te doen en wordt er heel uitgebreid voor beloond

 Als je in deze aandoening gelooft: Nee.

Deze mensen claimen dat de hersenen beschadigen en anders gaan werken door deze manier van omgaan met de hond. Hersenencellen kunnen zich niet herstellen; beschadigd is voor het leven beschadigd.

Zij claimen ook dat de hond met deze 'aandoening' niet meer kan leren juist omdat de hersencellen beschadigd zijn. Het idee van Annie - breken en opbouwen- gaat dan dus ook niet meer op.

Ikzelf geloof er niet zo in en denk dat "we" aardig aan het doorslaan zijn met het behandelen van onze honden als suikerpopjes; prinsjes en prinsesjes. Die fase beginnen we bij mensenkinderen nu juist een beetje te verlaten omdat de tijd én onderzoeken aantonen dat dat juist schadelijk is voor het opgroeiende kind.

Vaak komt er na teveel zwart een periode van teveel wit voordat we de guldenmiddenweg hebben gevonden.

Hier hoeven we niet van "WE " te spreken denk ik ...niemand van ons gaat zijn hond zó behandelen. 

Alleen mensen met commerciele doelen handelen zó juist omdat ze dieren als goede eindprodukten leveren 

Onze honden "popjes "  ?

popje Lance whahaha 

nog van datte 

 Ik wist niet dat het echt als hersenaandoening werd gezien, ik dacht dat het wat was wat weer kon veranderen, maar ik had de begin post denk ik te snel gelezen en had het niet goed gezien. Dan geloof ik er inderdaad niet in, dat een trainingsmethode echt hersenschade aan kan richtten.

Ik denk dat niet dat "we" heel erg doorslaan met honden, sommige misschien maar het blijft een mening. Ik ben ook heel zacht naar Penny, ik corrigeer alleen met een stemverheffing of een 'nee en ik laat best veel toe (Ik ben wel heel consequent). Maar dat doe ik vooral omdat ik weet dat boos worden haar alleen maar eigenwijs maakt. Ik kijk naar de dingen die ik wil veranderen en kijk naar welke oplossing het beste is, soms is dat een keer boos worden en soms zijn er positieve methodes  die meer effect hebben.

Ik denk dat vele wel doorgeslagen zijn over de effecten van stres op een hond. Dat sommige vinden dat je geen drukke balspelletjes mag doen omdat het stres veroorzaakt vind ik echt onzin. Ook dat sommige vinden dat je met een hond die uit angst uitvalt alle honden moet vermijden om stres te voorkomen vind ik onzin, als ik dat had gedaan met Penny was ze nu nog steeds zo bang. Doordat ik juist naar het losloopgebied ben gegaan speelt ze nu met honden

Als ik het goed begrepen heb is deze aandoening te verhelpen wanneer je er optijd bij bent, anders heb je een hele lange weg te gaan. Dus in die zin...dan is het gedrag weer om te buigen.

Ik las laatst een interessant artikel over een arts in de neurowetenschap die hier onderzoek naar heeft gedaan, zij is ook hondentrainster. Zij heeft hier dus onderzoek naar gedaan. 
Ik mag het alleen niet delen geloof ik, dat vind ik best jammer. Als jullie het artikel willen lezen en je hebt facebook dan zou je je even moeten aanmelden op de pagina van hondenwijzer, daar is een heel uitgebreid artikel te vinden. Er wordt nergens beweerd dat de hippocampus niet in staat is om nieuwe hersencellen aan te maken. 
Onderzoek heeft ook aangetoond dat dit wel mogelijk is: https://newscientist.nl/nieuws/hersenen-kunnen-nieuwe-cellen-aanmaken/

Ik quote toch even een klein stukje uit het artikel: 

"Aangeleerde hulpeloosheid veroorzaakt veranderingen in de hersenen - structurele veranderingen, chemische veranderingen, het afsterven van hersencellen in bepaalde gebieden, verminderde functie van de hippocampus en beperkt de mogelijkheid om nieuwe dingen te leren, en veranderde geheugenfuncties. Het verhoogt ook de angst. Deze dieren zijn meestal veel banger voor normale objecten of nieuwe situaties."

Hier de link van het artikel zelf:facebook hondenwijzer

 Stem verheffen of "Nee" gebruiken zien sommigen hier al als mishandeling. Je hond commando's leren vinden enkelen al te ver gaan.

Afleiden, snoepjes automaat spelen, veel strooien met voertjes, je hond vooral zelf alles laten bepalen en geen strobreed in de weg leggen.

Als ik dan verhalen lees over boogjes lopen, twee riemen gebruiken (halsband én tuigje), de riemen met twee handen tegelijk vasthouden en dan nog vooral veel voertjes strooien... Dan denk ik inderdaad dat "we" de weg een beetje kwijt raken.

Dat hele "positieve" opvoeden heeft me nog steeds niet kunnen overtuigen. Verschillende hondenscholen (ja, ik ben opzoek gegaan) die "op speelse wijze" en "volgens de positieve opvoeding" trainen maken juist dat ik me meer aangetrokken voel tot een realistische opvoeding en training omdat ik ze ervaar als dodelijk saai, prestatiegericht en met meer fysieke dwang dan ikzelf wens te gebruiken.

Ook als ik de OT lees: >in elkaar gedrukt zitten, oren plat naar achter en/of wegkijken.< dan denk ik meteen aan Elsa die in de gang moet wachten tot ik zeg dat ze naar binnen mag. Dramaqueen die haar zin niet krijgt. Hoopje mishandelde ellende die nog nooit een fysieke correctie gehad heeft. LOL

Tot ik zeg: "Kom maar" en ze uiterst enthousiast de kamer binnen stormt. Hahahaha!

Nu weet ik dat de 'waarom' vragen weer binnen zullen stromen dus die beantwoord ik maar meteen: De kleine dame is extreem lomp in haar pogingen zo snel mogelijk en als eerste de kamer binnen te stormen wat al vele struikelpartijen, krassen op benen en in deuren/deurstijlen tot gevolg heeft gehad. Ze blijft dus maar lekker zitten tot de deur echt open is.

Tuurlijk is er ook een gulden middenweg, niks mis mee toch? 
Als jij je ergens niet goed bij voelt, bij een soort methode, tsja wat is de lol er dan nog aan? En er is immers niks mis met je nuchtere verstand gebruiken..
Een hond zal naar mijn mening niks krijgen van een duidelijke 'nee' of een stemverheffing of wanneer hij even duidelijk gemaakt krijgt waar de grens ligt. Maar daar gaat het in dit topic ook helemaal niet om.

Het gaat over 'de extreme gevallen' waarbij honden continue fysiek en psychisch onderdrukt worden.  Aangeleerde hulpeloosheid dus. 

 

 Nergens? Je eigen link geeft het al aan. Daar zou het gaan om nieuw opgeslagen herinneringen; niet om herstel van afgestorven cellen en verbroken verbindingen.

Dat zou wel geweldig zijn want dan hadden we eindelijk een methode van genezing voor bijvoorbeeld dwarslaesies (hersencellen zijn gelijk aan zenuwcellen). 

En toch hé? Ontopic. Een denkertje.

Als ik kijk naar schapendrijvers. Dan wordt me de hondenschool afgeraden omdat de hond teveel 'op commando's' gericht wordt, niet meer zelf nadenkt. De manier van omgaan met de honden is daar ook heel anders en verbaal af en toe behoorlijk hardhandig. En toch is daar een symbiose tussen hond en herder die gelijkwaardig is, waar de hond zelf beslissingen neemt, zelf nadenkt en blijft leren van iedere nieuwe situatie.

Eigenlijk het tegenovergestelde van learned helplessness terwijl ze zeker niet met fluwelen handschoentjes worden aangepakt en al helemaal niet mogen doen en laten waar ze zin in hebben.

 Ik heb je eerdere reactie verkeerd gelezen en dus verkeerd begrepen, daar waar je zeg dat de hersenen dus anders kunnen gaan werken, zoals ook in deze link staat. 

Sorry, ik ben aan het multitasken en dat gaat blijkbaar niet zo goed, haha.

 Stem verheffen doe ik regelmatig en 'nee' gebruik ik bijna net zo veel als 'ja'. Dat sommige mensen hier dat als mishandeling zien wist ik al en mede daarom zal ik hier niet lang blijven (ik wacht eigenlijk alleen maar op een riem die iemand voor mij maakt (: ). Als mensen comando's leren ook als mishandeling zien ben ik helemaal slecht bezig, Penny kent er al 50 en dat zijn alleen nog maar de nutteloze comando's...

Ik ben sowieso niet echt meer voor een vaste methode zoals positief trainen. Ik denk dat je per hond moet kijken en dat doe ik ook met Penny.

Ik geef trouwens wel heel veel snoepjes, tijdens het wandelen beloon ik eigenlijk alles. Als ze (tijdens het loslopen) op me wacht of uit zichzelf naar mij toekomt krijgt zij een snoepje, als ze naast mij gaat lopen krijgt ze een snoepje, als ze naar een 'nee' luistert ook. Om die reden luistert ze juist zo goed. Ik leid haar ook met snoepjes af als ze naar een hond wilt uitvallen en daardoor doet ze het bijna niet meer

Maar Penny kan ook zielig doen, bijvoorbeeld als ze van mij naar binnen moet omdat ze in de tuin (tenzij ik het van haar vraag) niet mag blaffen

 Learned helplessness gaat zover ik weet ook niet over honden die moeten werken. 

Als ik met Chewy aan het canicrossen ben of met Ayla aan het speuren dan moeten ze ook gewoon "werken" en kunnen ze niet doen "wat ze zelf willen" 

Maar ik denk dat een border die schapen drijft juist enorm veel plezier (en adrenaline) uit zijn werk haald, net als dat Ayla plezier uit speurwerk haalt en Chewy plezier uit canicrossen. 

Wanneer het doel van het werk berijkt is wordt zo een hond ook beloond. 

(Neem maar ff aan dat n border na succesvol schapendrijven ook wordt beloond :-p) 

Voor een hond welke lijd onder aangeleerde hopeloosheid denk ik dat er nooit sprake is geweest van beloning of plezier in het werk. 

Het woord hopeloosheid zegt het eigenlijk al. Elke "hoop" op iets positiefs is verloren in dat brein. 

Ik zie overigens jou manier van opvoeden gewoon als "positieve opvoeding" hoor  een strenge stem is heel wat anders dan fysieke correcties. 

Overigens denk ik wel dat aangeleerde hulpeloosheid weer om te buigen is. Of in elk geval te verminderen is met een juiste trainer/baas.