Dat is ook wat ik eruit begrepen heb, uit de artikelen die ik gelezen heb; de hond moet dan uit de situatie gehaald worden, in een prikkelarme omgeving gezet worden en opnieuw 'getraind worden' zodat de hond weer vertrouwd wordt in het eigen initiatief te mogen nemen.
Dan vind ik het ongeloofwaardig dat ze spreken over afgestorven hersencellen, verbroken verbindingen en verminderde functie van de hippocampus. Dat soort hersenbeschadigingen herstellen niet door een training.
Dan zou het gewoon psychologisch zijn en niet neurologisch.
Dat vind ik dus ook en ik denk ook dat het inderdaad psychologisch en niet neurologisch is.
Maar ik ben geen expert of heb wat voor een opleiding of ervaring whatsoever met betrekking tot dit soort afwijkingen.
Daar zit zeker wat in... Ik vind het wel interessant.
Misschien gaat het om de echt zwaar getraumatiseerde honden? En wordt er bedoeld dat de hond altijd begeleidt moet worden wil hij nog een beetje een fijn leven hebben? Misschien krijgen de honden zelfs een antidepressivum?
Ik vind het jammer dat er zo weinig over te vinden is.
Nog even een kleine samenvatting van het artikel welke ik niet kan delen:
Als een hond letsel heeft opgelopen aan de hippocampus, zal hij alles nog kunnen herinneren wat er gebeurd is voordat het letsel is ontstaan, alleen zal hij moeilijk dingen kunnen onthouden die na het ontstaan van het letsel zijn gebeurd.
Wat betekent dat ze op kort termijn wel dingen kunnen onthouden terwijl ze dingen die op langer termijn gebeuren niet onthouden.
Aangeleerde hulpeloosheid is een vorm van een depressie, het is dus een psychische aandoening.
Hier staat overigens het hele artikel in het engels: http://dogsymposium.weebly.com/uploads/4/7/5/4/47541947/dog_symposium_report_2014_sm.pdf
Aangeleerde hulpeloosheid heeft niet direct iets te maken met getraumatiseerde of mishandelde honden. Een mooi voorbeeld dat wij op de hulphondenschool kregen is deze:
Een hond raakt met zijn poot verstrikt in de riem. Elke keer dat dit gebeurd helpt de eigenaar hem hieruit, zonder dat de hond er iets voor hoeft te doen. Op een gegeven moment is de hond dan niet meer in staat om zelf te bedenken hoe hij dit probleem moet oplossen
Als er dan een keer niemand de hond helpt, kan hij zichzelf niet meer bevrijden. Hij komt gewoon niet meer op het idee om zelf eventjes zijn poot op te tillen, en heeft 'afgeleerd' om op een onderzoekende manier naar oplossingen te zoeken. De hond wordt in zo'n situatie angstig, onzeker en is niet meer zelfstandig. De hond heeft geleerd "als ik iets niet weet doet mijn baas het wel voor mij". Als de baas er niet is, blijft de hond compleet hulpeloos achter.
Als een hond nooit wordt geholpen door zijn baas wanneer zijn poot vast zit in de riem, leert deze dat hij zichzelf kan bevrijden op vele verschillende manieren. Dit vergroot zijn zelfvertrouwen, en leert de hond in feite zelfstandig dingen te leren.
Op deze manier werd bij ons het belang uitgelegd om een hond zelf dingen te laten uitzoeken, niet steeds 'voorzeggen', meehelpen of sturen wat er van ze verwacht wordt. Daardoor gaan ze zelf oplossingen zoeken, worden ze flexibeler. Stel dat een hond heeft de was in de wasmachine te doen, maar de baas ineens een nieuwe wasmachine koopt. Een hond met aangeleerde hulpeloosheid kan hier bijvoorbeeld problemen mee hebben. Een nieuw apparaat, geen idee wat we daarmee moeten doen, dus dan maar zitten en vragend naar baas kijken zonder zelf iets te proberen.
Een flexibele hond gaat zelf onderzoeken hoe hij met deze nieuwe situatie om kan gaan, hoe hij toch die was in de wasmachine zou krijgen.
Aangeleerde hulpeloosheid heeft vooral grote invloed op het leervermogen en daarmee indirect de zelfstandigheid, angst, flexibiliteit van een hond. Er ontstaan wel degelijk veranderingen in de hersenen, maar hoe dat precies zit en of die permanent zijn durf ik niet te zeggen.
Dit is tenminste hoe ik aangeleerde hulpeloosheid heb begrepen uit mijn lessen.
Super bedankt voor je uitleg!
Het artikel van hondenwijzer mag ik niet delen :) Het originele artikel in het engels is gewoon op internet te vinden, kwam ik achter.
Of bedoelde je dat niet?
waarom zou je geen onderzoek mogen delen? Graag juist zou ik zeggen.
Het is een gebied waar denk ik nog te weinig onderzoek naar gedaan is?
Als ik het goed heb vernieuwen cellen zich elke negentig dagen, ook zenuwcellen en hersencellen. Kijk maar wat bijv. Feldenkrais bereikt heeft met patienten. Al zal zeker niet in alle gevallen een volledig herstel optreden, ik denk dat je toch veel kan bereiken met een juiste begeleiding/behandeling.
Een complete aanpak met dus ook de juiste voeding om die beschadigde cellen die vernieuwd moeten worden, lijkt mij het meest logisch.
ja idd, er ging iets mis met het quoten
Ow, ja... ik had ook een aantal stukjes gekopieerd uit de tekst, straks mag dat ook al niet. Maar ik geloof dat de intentie meer is dat mensen zich aanmelden op de groep zodat ze dan het volledige artikel kunnen lezen.
Maar als ik er een bronvermelding bijgezet heb dan is het toch wel volgens de regels? Anders moet ik het maar even weghalen.
Ik heb immers het volledige artikel in het engels gevonden, dus iedereen die engels kan lezen, kan het gewoon lezen.
Maar ik denk ook dat er nog te weinig onderzoek naar gedaan is, in elk geval naar de hersenen op dat gebied. Maar als het bijna hetzelfde is als het depressieve stoornis, waarbij de hersenen, waaronder de hippocampus ook veranderd (kleiner wordt), dan kan ik me daar ook zeker in vinden, dat het dus een psychische aandoening is en geen neurologische aandoening.
Ik zal eens kijken naar wat Feldenkrais allemaal bereikt heeft, ik vind dat zeker wel interessant.
had je al een link naar het originele onderzoek?
Zeker enorm interessante materie.
Ik denk zelf dat ook al zijn er al hersenstructuren veranderd dat dit een proces is wat teruggedraaid zou kunnen worden in veel gevallen. Of dat ook voor de volle honderd procent kan, lijkt me afhankelijk van vele factoren.
Klopt. Las van de week ook nog een artikel. Paarden die met halster perfect de van/camion op gaan en zonder halster plots niet meer. Paarden leren dat als ze halster aan hebben ze geen kant meer opkunnen. Wordt vanaf veulen eigenlijk zo aangeleerd dit lijkt mij vorm van aangeleerde hulpeloosheid.
dat zien we vaak ook bij honden maar dan met de lijn.
Dat is geen hulpeloosheid maar afhankelijkheid . Veel mensen hebben dat ook. Je niet prettig voelen buitenshuis zonder tas of sleutels of je mobiel.
Hulpeloosheid is jezelf niet alleen kunnen redden bij de meest simpele dingen omdat je alleen kunt functioneren als een ander de leiding neemt en je vertelt wat je wanneer en hoe moet doen. Alsof je iemand aan een gedekte ontbijttafel zet en die je dan aanblijft kijken tot jij zegt: pak een boterham, pak de boter, smeer boter op je boterham.
Aangeleerde hulpeloosheid wil zeggen dat een hond het ondergaat omdat hij geleerd heeft er toch niet onderuit te kunnen.
De reden waarom paard wel luistert met halster is omdat een paard geleerd heeft dat hij er niet onderuit kan. Dus gaat zich niet meer verzetten.
Aangeleerde hulpeloosheid werd jaren geleden al onderzocht dus is niet echt iets nieuws. Men zette honden in een harnas op een plaat met stroom op (af en toe kregen ze een schok). Na een tijd leerde ze dat ze toch niet weg konden owv harnas. Harnas Werd losgekoppeld en ondanks de honden van de plaat konden stappen deden ze dat niet = aangeleerde hulpeloosheid.
Ik denk dat je het begrip niet juist interpreteerd?
Edit ik sta niet achter dergelijke studies!!!
Aangeleerde hulpeloosheid (Engels: learned helplessness of learnt helplessness) is het verschijnsel waarbij een mens of dier geleerd heeft dat hij geen invloed kan uitoefenen op de gebeurtenissen die hem overkomen.
Beetje late reactie van me, maar nee, dat snap ik. Ik gebruikte juist dat voorbeeld van meelopen omdat daar zoveel potentiële correcties kunnen gebeuren. Lijn slap, op de juiste plaats, concentratie op de baas, niet naar andere dingen kijken, niet te snel, niet treuzelen. Als je dat allemaal hardhandig corrigeert om dat ene doel van meelopen te bereiken... dan ben je denk ik aardig in de richting van een verruïneerde hond.
En een hand tekort...
Haha inderdaad.
Vind het wel spijtig dat nog steeds sommige mensen positief trainen verkeerd interpreteren :D ik strooi echt niet met koekjes hoor. Anders zou ik nogal dikke honden hebben
Tja,ik wist dat allemaal niet, maar.....ik ben toch maar alleen voor positieve training.!!
Belonen, veel liefde,enz enz.
En juist daarom denk ik hadden wij op al die jaren alleen maar ,schatten van honden!!
Altijd lieve Herders, nu alleen nog een Frans Bulldogje.Omdat ik te oud ben voor nog een grote woef!
Mijn Frans Bulldogje is ook heel lief, maar luisteren.....tja soms zijn de oortjes verstopt.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?