Onze lieve mooie Kylie... Wat zullen we je missen.

Heel veel sterkte met dit groot verlies voor altyd in jullie hart 

heel veel sterkte met het verlies

" Dankjewel iedereen. 
We zitten er hier verloren bij, kunnen het amper vatten dat het zo is.
Dan wil je dat ze hier bij je ligt... Maar ze zou hier nu niet rustig liggen.  Dat hebben we begrepen uit wat de artsen ons zeiden en wat we zelf zagen.  We zijn eerst nog met haar naar huis geweest... zien hoe het weekend zou verlopen. Maar ze bleef bloeden uit haar neusje en mond.  Als ze een paar likjes dronk kleurde het water rood en daar stond ze dan wezenloos bij met trillende achterpoten die steeds verder uit elkaar schoven van zwakte.  En dan... niet kunnen rennen en snuffelen... wat ze zo graag deed...  Gelukkig is dit in korte tijd gebeurd.  En we mochten het zo niet verder laten gaan. 
Hier moesten we doorheen.  We weten dat dit het beste was voor Kylie, maar het is moeilijk. "

K*Y*L*I*E*

 Ik had altijd gedacht dat ik ooit die beslissing moest nemen, je hond laten inslapen, maar helaas was dit niet zo.

Kylie heeft een zeer respectabele leeftijd bereikt en ik weet zeker dat je een goed baasje geweest was, denk aan haar en weet '' We zullen ze nooit vergeten"

Heel veel sterkte gewenst met het verlies van Kylie.

Heel veel sterkte gewenst!!

" Dankjewel iedereen. 
We zitten er hier verloren bij, kunnen het amper vatten dat het zo is.
Dan wil je dat ze hier bij je ligt... Maar ze zou hier nu niet rustig liggen.  Dat hebben we begrepen uit wat de artsen ons zeiden en wat we zelf zagen.  We zijn eerst nog met haar naar huis geweest... zien hoe het weekend zou verlopen. Maar ze bleef bloeden uit haar neusje en mond.  Als ze een paar likjes dronk kleurde het water rood en daar stond ze dan wezenloos bij met trillende achterpoten die steeds verder uit elkaar schoven van zwakte.  En dan... niet kunnen rennen en snuffelen... wat ze zo graag deed...  Gelukkig is dit in korte tijd gebeurd.  En we mochten het zo niet verder laten gaan. 
Hier moesten we doorheen.  We weten dat dit het beste was voor Kylie, maar het is moeilijk. "

K*Y*L*I*E*

Ach, lieve Kylie

Ik schrok toen ik de titel las 

Kylie was zo lang zo'n vertrouwde hond hier op HP

Wat een vreselijk verdrietig verhaal.

Toch ineens zo plotseling afscheid moeten nemen, is erg zwaar en zo onwezelijk.

Voor Kylie zeker de beste beslissing maar voor jullie heel erg moeilijk.

Ik heb hetzelfde drie weken geleden meegemaakt met onze Lotje dus ik denk dat ik weet wat jullie nu door maken.

Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd om het gemis, het verlies en het verdriet te verwerken.

Lieve Kylie,  ze had een mooi lang leven, maar het afscheid is altijd te vroeg, wat zal ze gemist worden.

Heel veel sterkte met dit grote verlies.

Ik weet ook nog toen Inga en Lola overleden hoe verloren je je voelt, hoe groot het gemis is. Een moeilijke tijd waar je doorheen moet. Nogmaals heel veel sterkte.

Ach wat verschrikkelijk en wat een verlies, maar de goede keuze gemaakt uit liefde. Heel veel sterkte gewenst. 

Heel veel sterkte..

Ik herinner me zoveel "in memoriams" die ik hier las en waar ik vroeger op gereageerd heb.  (Catootje, Dobry, Skinny en zovele andere) Dat deed ik vanuit heel m'n hart.  Ook met het besef dat wij er ook weer een keertje voor zouden staan en hoe het voelt.

Dan denk ik...

"Ik zou er echt "alles" voor over gehad  hebben om dit niet te moeten meemaken.  Behalve één ding... "Haar nooit gehad hebben".

"Ik zou er echt "alles" voor over gehad  hebben om dit niet te moeten meemaken.  Behalve één ding... "Haar nooit gehad hebben".
  "

K*Y*L*I*E*

 Ja, dat is waar. We treuren het hardst om dat wat ons vreugde gaf… 

Ja... dat is zo.

Kylie was de ideale hond voor ons.  Lief, stoer, vrolijk, kalm als het moest, enthousiast, netjes, kindervriend, dierenvriend, een blaas van staal, rook altijd naar frisse buitenlucht, at alles en met plezier, maakte niks stuk, zat graag in de auto, vond de dierenartsen leuk ...

En dan haar ene minpuntje dat ik hier op HP ook al ooit verteld heb en waarmee we konden lachen :

Als Kylie iets niet wilde, dan deed ze het niet.  En dat waren dingen zoals "pootje geven" Ok voor een keer... maar als je het 3 keer na mekaar vroeg draaide ze zich om met een blik van  "Hé dit is niet meer normaal".  Wilde je dat ze bij je op de bank kwam liggen en ze had er geen zin in omdat het haar daar te warm was of zo... dan kwam ze er hoogstens eens een paar seconden op om je tevreden te stellen en dan was ze weg, hoezeer je ook vroeg om te blijven.

En net dat ene minpuntje deed me vanmiddag nog lachen.  Ik begon door het gemis negatief te denken in de zin van... 

"Soms wilde ze zo graag gaan wandelen en moest ze wachten omdat ik nog geen tijd of zin had of omdat we wilden wachten tot de regenbui over was... Ik had toen meer rekening met haar moeten houden..." 

En toen : "Hey!  Als Kylie ergens geen zin in had... !!!! 

Ze zal het wel begrepen hebben" :)

En toen : "Hey!  Als Kylie ergens geen zin in had... !!!! 
Ze zal het wel begrepen hebben"

K*Y*L*I*E*

 Haha! Zal wel zijn! 

Zoveel herinneringen, zoveel gekkigheden, ontroering, warmte, gemis… veel sterkte, meid!

Zoveel jaren ,Zoveel herinneringen ,Zoveel verdriet ,

Heel veel sterkte!

och meis dit  verlies overvalt mij ook

dat is toch het mooiste van onze dieren

dat ze naast hun blije  zelf oprecht laten zien wat wel en niet door de beugel kan van ons 

ach schat wat zal je die prachtmeid missen

heel veel sterkte van ons

Heel erg veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.

" Ik herinner me zoveel "in memoriams" die ik hier las en waar ik vroeger op gereageerd heb.  (Catootje, Dobry, Skinny en zovele andere) Dat deed ik vanuit heel m'n hart.  Ook met het besef dat wij er ook weer een keertje voor zouden staan en hoe het voelt.
Dan denk ik...
"Ik zou er echt "alles" voor over gehad  hebben om dit niet te moeten meemaken.  Behalve één ding... "Haar nooit gehad hebben".
  "

K*Y*L*I*E*

 Ja ook voor mij had je zulke mooie en lieve woorden, bijna 3 jaar geleden, en nu sta je er zelf voor.  Maar inderdaad.... stel je voor dat je haar nooit had gehad. Dan had je dit verdriet niet hoeven voelen....maar ook de mooiste tijd in je leven niet meegemaakt.  Maar dit verdriet verdient ze en dit maakt het ook allemaal zo zwaar. Ach.... zoveel sterkte gewenst....  hou je taai meis...

"Ik zou er echt "alles" voor over gehad  hebben om dit niet te moeten meemaken.  Behalve één ding... "Haar nooit gehad hebben".
  "

K*Y*L*I*E*

 heel goed gezegd, hoeveel pijn en verdriet je nu ook hebt, ze heeft je leven in de tijd dat ze er was zoveel rijker gemaakt. 

Inderdaad nu niet gaan denken ....had ik maar..... (al doe ik dat zelf ook hoor)

Kylie had haar eigen kop en begreep je vast heel goed

Dobry, ze heeft het inderdaad echt veel rijker gemaakt.  Maar wat voelden we ons gisteren plots arm !  Het was echt altijd wij drie. 

Ja Anneke, ik herinner me het ook nog.  Maar je profiel las ik net voor het eerst en daar wist ik niet veel van.  Ik dacht ook dat je veel jonger was.  (Dat zal wel door dat sporten met de hondjes komen )  Alle respect voor je !  Ik wens je in de toekomst toch onverwachte meevallers toe.

Maar eigenlijk lees ik hier zoveel bekende namen en zoveel zinnige dingen ook.  En ik ken de verhalen erachter nog.

De meesten hier weten ook hoe het is om kapot te zijn van verdriet.  Bij Nadine vreesde ik bijna voor haar eigen leven... En Lola (van Dobry) van wie ik de foto's nog heb omdat ze er ondanks haar heengaan die dag bijna levensecht uit leek te stappen, heel apart.

Voor ons verandert er nu heel veel.  We hebben deze oude, goedkope woning gekocht omdat ons huurhuis verkocht werd en we op dat moment geen andere huurwoning vonden waar onze huisdieren  ook goed terecht konden en niet de middelen hadden voor een duurdere.

Nu hebben we in een tamelijk korte tijdspanne geen poezen of Kylie meer.  We zullen ons moeten aanpassen, gaan misschien een paar reisjes doen die eerder niet konden omdat we oppas voor de katten nodig hadden en Kylie in elk geval meenamen. 

En daarna zien we wel.

Of er dan weer nieuw leven in huis komt en waar ?...  Nu zou ik nee zeggen.  Dit kan ik niet nog eens aan...  Maar dat heb ik lang geleden nog ooit gezegd

Intussen moet ik toch nog maar eens vaker komen meelezen.  Veel bewondering voor "Dutch Auti", die na de periode waarin ze "hondloos" werden toch bleef meeleven met de honden op HP.

Ach, kijk... het is door Kylie dat ik HP en jullie leerde kennen.  Ook dat nog !

" Ik herinner me zoveel "in memoriams" die ik hier las en waar ik vroeger op gereageerd heb.  (Catootje, Dobry, Skinny en zovele andere) Dat deed ik vanuit heel m'n hart.  Ook met het besef dat wij er ook weer een keertje voor zouden staan en hoe het voelt.
Dan denk ik...
"Ik zou er echt "alles" voor over gehad  hebben om dit niet te moeten meemaken.  Behalve één ding... ""Haar nooit gehad hebben".
  "

K*Y*L*I*E*

Ik herinner me nog heel goed dat je een van de eersten was die reagerde op mijn topic over Catootje en hoe goed het was om van totaal onbekende mensen zoveel steun te krijgen.

De zin: " Ik zou er echt "alles" voor over gehad hebben om dit niet te moeten meemaken. Behalve een ding..... Haar nooit gehad hebben". is prachtig en zo ontzettend waar.

Het gemis, de leegte en het verdriet overheersen de eerste tijd. Het geconfronteerd worden met alle momenten waarop je beseft dat ze er niet meer is. De routine die weg is, de vraag: "En nu? Hoe nu verder?

Maar de vele mooie herinneringen aan de prachtige hond die Kylie was en hoeveel ze jullie heeft gegeven, zullen uiteindelijk weer de overhand krijgen zonder dat er bij die herinneringen de pijn van het gemis is.

Dank je Marry.

Foto's van niet zo'n goede kwaliteit, maar... ik weet nog hoe Kylie in extase naar deze zonsondergang keek en er plots, zo hard ze kon naartoe liep. 

Op de derde foto is ze nog maar een heel klein stipje in de verte, bijna niet meer te zien.

Zulke herinneringen maken me heel gelukkig.

Dat kan ik mij heel goed voorstellen.

Mooi dat je zo'n moment op foto's hebt staan.

Heel veel sterkte.

" Dobry, ze heeft het inderdaad echt veel rijker gemaakt.  Maar wat voelden we ons gisteren plots arm !  Het was echt altijd wij drie. 
 
Ja Anneke, ik herinner me het ook nog.  Maar je profiel las ik net voor het eerst en daar wist ik niet veel van.  Ik dacht ook dat je veel jonger was.  (Dat zal wel door dat sporten met de hondjes komen )  Alle respect voor je !  Ik wens je in de toekomst toch onverwachte meevallers toe.
 
Maar eigenlijk lees ik hier zoveel bekende namen en zoveel zinnige dingen ook.  En ik ken de verhalen erachter nog.
 
De meesten hier weten ook hoe het is om kapot te zijn van verdriet.  Bij Nadine vreesde ik bijna voor haar eigen leven... En Lola (van Dobry) van wie ik de foto's nog heb omdat ze er ondanks haar heengaan die dag bijna levensecht uit leek te stappen, heel apart.
 
Voor ons verandert er nu heel veel.  We hebben deze oude, goedkope woning gekocht omdat ons huurhuis verkocht werd en we op dat moment geen andere huurwoning vonden waar onze huisdieren  ook goed terecht konden en niet de middelen hadden voor een duurdere.
 
Nu hebben we in een tamelijk korte tijdspanne geen poezen of Kylie meer.  We zullen ons moeten aanpassen, gaan misschien een paar reisjes doen die eerder niet konden omdat we oppas voor de katten nodig hadden en Kylie in elk geval meenamen. 
 
En daarna zien we wel.
 
Of er dan weer nieuw leven in huis komt en waar ?...  Nu zou ik nee zeggen.  Dit kan ik niet nog eens aan...  Maar dat heb ik lang geleden nog ooit gezegd
 
Intussen moet ik toch nog maar eens vaker komen meelezen.  Veel bewondering voor "Dutch Auti", die na de periode waarin ze "hondloos" werden toch bleef meeleven met de honden op HP.
 
Ach, kijk... het is door Kylie dat ik HP en jullie leerde kennen.  Ook dat nog !
 
 
 
  "

K*Y*L*I*E*

 Dankjewel. Het gemis is nog steeds groot hoor. Net als het hunkeren naar een nieuw maatje.

Ideën van wat, krijgt langzaam vorm. Dan nog het hoe. Het blijven op HP, ik heb niet veel om over te praten. Mijn leven was vervuld met hond. Nu kan ik soms anderen adviseren of nog bijleren van reacties voor als er toch weer een maatje komt.

1 ding is zeker. Of t nu afscheid is ter herplaatsing of afscheid voor je maatje van het aardse leven. 

Het is moeilijk. Ze zijn op en top onderdeel van je leven. Je deeld vreugde en verdriet. Maakt mooie herinneringen. Geniet van heerlijk vrije momenten en clowns streken.

En als dan dat afscheid er is. Is het leeg. Vaste structuren. Voeren, uitlaten, spelen, kammen, trainen, lekker samen bankhangen is weg.  Het ene moment ervaar je dat nog heftiger als t ander. Ook t buiten lopen zonder riem in je hand. Zonder op te hoeven letten. Zo leeg dat t niet klopt.

Maar toch ook herinnering aan alles wat je samen hebt geleerd en gedeeld. En wat je allemaal niet had meegemaakt als je geen onderdeel van elkaars leven was geweest.

Zo dierbaar, eerlijk, trouw en oprecht. En van elke hond die ik heb gehad kan ik zeggen het heeft mijn leven verrijkt en hoop maar dat, dat andersom ook geldt.

Sadi kwam destijds zeer snel na een afscheid. Ik was zo bang voor dat zwarte gat zonder hond. En nu, oke tis niet zo zwart als waar ik bang voor was, maar licht ook zeker niet.

Volg je gevoel. Mijn ervaring is dat het verzacht. Zeker niet vervangt. Een nieuw maatje is een ander maatje een nieuw doel een nieuwe en een andere leerweg. 

Wanneer je er aan toe bent of wanneer die klik er is voel je dan niet schuldig. Kylie weet dat jou leven door gaat en een ander maatje je leven op een andere manier zal verrijken.

Prachtig verhaal en foto's van die zonsondergang....heel apart !!

Heb dat ook met foto's van de jongens......na 4 jaar kijk ik die nog met een lach en een traan.

Zoiets is enorm dierbaar 

Knap van je, hoe je, nu, over Kylie schrijft ..........

Dankjewel RVS

Of hoe je ook zonder hond een echte hondenvriend bent of blijft...

Heel mooi beschreven Dutch Auti !

Maar dat je raak kunt analyseren wist ik al ;) 

Als ik nu aan iemand vertel hoe het gelopen is of als ikbepaalde foto's of filmpjes van Kylie bekijk stromen de tranen soms nog (en ik ben alles behalve een huiler ).  Maar ik weet dat dat niet blijft duren.  M'n realiteitszin zal het weer halen en dan komen de moeilijke momenten minder en minder vaak.

Dagelijkse gewoontes zijn inderdaad heel moeilijk.  Gisteren voor het slapen gaan wilde ik haar nog even uitlaten... 's Avonds at ze ook (soms een beetje aangepast, zoals friet vervangen door rijst) hetzelfde als wij.  Gisteren zonder na te denken even veel gemaakt als anders, vooral het vlees en dat eten wij zelf maar met mate...  En natuurlijk wil ik regelmatig haar drinkbakje verversen...  Maar ook dat zal wel overgaan. 

Wel benieuwd of we nu nog zoveel gaan wandelen.  We deden het altijd zo graag en het gaf zo'n goed gevoel als je weer thuiskwam.  Gisteren hebben we het gewoon onder ons gedaan.  Vandaag zijn we met de Mechelaar van m'n moeder geweest, maar dat is eerst een half uur heen met de auto en een half uur terug... Met Kylie was het echt leuk en ze kwam het ook zelf vragen zodat je het niet kon vergeten.  We zullen zien hoe sportief we écht nog zijn

Brigitte, ik heb soms een en ander meegelezen over Zebee en Zabaa, maar ben wel benieuwd naar het hele verhaal.  Dankjewel voor de lieve woorden.

Ik bedoelde de foto's van mijn jongens, die dik 4 jaar geleden overleden zijn.

Als ik die foto's bekijk is het nu nog vaak met een lach (de mooie herinnering) en een traan (het verdriet).

Ik ben toen Lola overleed een week ziek thuis geweest, ik voelde me te zwak om iets te doen. Het mooie was dat zowel de dokter als collega's en werkgever dit helemaal begrepen.

Mijn ervaring is dat het gemis blijft, het wordt anders dat wel, maar soms overweldigd het je weer enorm.

Toen Inga mijn eerste hond overleed heb ik lang gewacht, ik dacht dat er ooit een soort punt kwam dat je dacht zo, nu ben ik eroverheen, maar dat kan je nooit zo zeggen, ik tenminste niet. En achteraf had Lola al veel eerder bij me kunnen zijn, daar heb ik nu wel spijt van. Toen zij overleed, is er snel beslist dat Jenna kon komen het gemis wordt er toch niet minder om. En achteraf was dat een goede beslissing.

(is alleen mijn ervaring hoor, iedereen verwerkt alles op zijn eigen manier natuurlijk.)

Hoe reageerde de hond van je ouders dat Kylie er niet bij was?

Heel veel sterkte gewenst.