Met pijn in mijn hart heb ik vanmorgen vroeg onze lieve, vrolijke hond Lotje in moeten laten slapen.
Bijna drie weken geleden bleek dat Lotje de ziekte van Cushing had. De behandeling die werd ingezet, bleek aan te slaan. Dus we hadden goede hoop.
Vannacht werd ik wakker omdat ze zeer onrustig was en veel lag te hijgen en te kreunen. We zijn naar een spoedarts gegaan die hartfalen constateerde. De arts heeft haar een injectie gegeven om vocht af te drijven en haar hartmedicatie gegeven. Thuis hebben we het nog even aan gezien maar de medicatie sloeg niet aan. Toen duidelijk was dat ze niet reageerde op de medicijnen en ze steeds onrustiger werd en benauwd bleef, zijn we terug gegaan naar de spoedarts en hebben we haar laten inslapen. Lotje heeft gelukkig maar kort geleden.
Ze is bij ons geboren en we hebben haar een mooi en gelukkig leven kunnen geven.
Maar wat doet dit zeer.
Och jee, dat is snel gegaan.... Respect voor deze beslissing en heel veel sterkte.
Heel veel sterkte met het verlies van Lotje
heel veel sterkte met het verlies van Lotje
Heel veel sterkte gewenst!
Wat verdrietig, heel veel sterkte!
veel sterkte met het verlies
Heel veel sterkte met het verlies
Heel veel sterkte met het verlies van lotje
Marry,
Wat een domper om lieve vrolijke Lotje zo plots te verliezen.
Lotje wordt bij de regenboogbrug vast opgevangen door haar moeder Catootje.
Het gemis en de leegte moeten verschrikkelijk zijn. Het is nog maar zo kort geleden gebeurd, dat de realiteit waarschijnlijk nog tot je doordringen moet.
Ik wens je veel sterkte om dit grote verlies te verwerken.
Wat verdrietig.
Veel sterkte!
Heel erg veel sterkte.
Jullie hebben geprobeert wat mogelijk was. Maar als je ziet dat het niet uithaalt des te moediger dan die moeilijke keus te maken in het belang van je dier.
Neem de tijd.
Geef het tijd.
Om te verwerken. Dit verlies een plekje te geven.
Doe dat op jou eigen manier zoals het voor jou goed voelt.
Heel veel sterkte
Dank jullie wel voor jullie lieve en troostende woorden.
Vannacht was het zo duidelijk dat we niets anders konden doen dan haar te laten gaan.
Maar nu dringt de rouwe werkelijkheid tot ons door.
Overal liggen haar spullen: haar puzel, snuffelmat, drinkbak, het eten en de medicijnen die ze deze morgen zou krijgen, haar nieuwe riem die we onlangs voor haar gekocht hebben. De nieuwe afrastering in de tuin en het traphekje wat we nog zouden plaatsen.
Toen we terug kwamen van de dierenarts was het stil in de auto terwijl ze anders dolblij stond te blaffen omdat we weer op haar geliefde plaats waren.
Haar vriendje, onze kater, is ook de weg kwijt. Hij miauwt en geeft haar kopjes. Maar ze reageert natuurlijk niet meer.
Ze ligt in haar mand. Het is net of ze slaapt. Vanmiddag om vier uur gaat ze naar het crematorium.
Gisteren een vrolijke blije hond. Nu alleen de mooie herinneringen aan haar.
Maar wat een verdriet.
ohh lieverd wat schrik ik hiervan
Haar lijfje was klaar..net als bij jeff, stortte het kaartenhuis gebouwd door goede zorgen plots in..
lijfje was op je kon niet anders
ohh wat een gat vallen jullie nu in..ik rouw met jullie mee
zo triest dit
lieve Lotje, rust zacht jij dierbaar meisje
Catootje vind het vast gezellig dat je weer bij haar bent
Vergeet niet met jullie baasjes op aarde te wandelen..
wij mensen kunnen niet zo snel schakelen als jullie
maar jullie waken vast over ze..of kruipen even naast ze stiekem
Wat een geweldige lieve zorgzame mensen hadden jullie zeg
jullie waren beide boter bipsjes..zo heet dat als je op de juiste plek op aarde landt..
Ik weet zeker dat jullie je baasjes niet gaan vergeten
elke mogelijke zorg hebben jullie gekregen
nu ook voor lotje was het tijd om te gaan
en marry als je 2 vlindertjes ziet dansen..
dan denk ik dat de meiden op bezoek zijn bij jullie
Wat verdrietig om te lezen!!
Helemaal als je leest dat de behandeling leek aan te slaan en dan toch nog onverwachts..
Heel veel sterkte toegewenst!!!
Afscheid nemen is altijd zo moeilijk.
Het is zo een groot verdriet je lieverd te moeten laten gaan afscheid nemen zo moeilijk héél veel sterkte nogv
Sterkte! :(
Dank je wel Roos.
We hadden echt goede hoop op de behandeling van de ziekte van Cushing. De dierenartsen hadden ook gezegd dat we er op tijd bij waren. Ook werd altijd gezegd dat Lotje een sterke hond was met een sterk hart.
En toch heeft dit hart het vannacht plotseling begeven.
Een donderslag bij heldere hemel.
Maar het was zo duidelijk dat er geen weg terug was.
De blik in haar ogen was zo duidelijk.
Toen we de tweede keer vannacht terug reden naar de dierenarts was ze ook erg rustig alsof ze wist dat dit haar laatste reis was en dat dat goed was.
Voor Lotje was het inderdaad het allerbeste wat we voor haar konden doen.
We hebben ook vrede met die beslissing.
Maar ik zie vreselijk op tegen alle leegte die ik nog tegen zal komen.
Ze was altijd bij mij, ook als ik aan het werk was. Nooit verder dan een paar meter bij me vandaan.
Het geeft troost dat ze nu bij haar moeder zal zijn, en bij haar broertje dat een paar maanden geleden overleden is. De familie is bijna weer compleet.
Ook weet ik zeker dat Lotje en Catootje mij signaaltjes zullen geven.
Dat heeft Catootje nog lang gedaan na haar plotselinge overlijden.
En inderdaad in de vorm van vlinders en duwtjes tegen mijn knie.
Dank je wel Nadine.
Jij weet er ook alles van.
Ja Marry al 23maand en nog mis ik haar zo ik weet echt wat je voelt en leef erg met je méé sterkte
Oh wat plotseling en wat een leegte.
Wens je heel veel sterkte en kracht om dit te kunnen verwerken.
Een heel kleine troost is dat ze niet heeft geleden.
Rust zacht, kleine meid.
Ja Loesje, de realiteit begint nu door te dringen.
We waren zeker van onze beslissing om haar te laten gaan.
Maar het gemis en de leegte zijn enorm.
Ze ligt hier nog naast mij in haar mandje en het lijkt alsof ze slaapt.
Ik hoop dat Catootje en Lotje elkaar inmiddels gevonden hebben bij de regenboogbrug. Dat idee geeft wel wat troost.
Dank voor je goede wensen.
Marry, verdrietig, en wat bijzonder dat ze bij jullie in haar mandje ligt, een waardig afscheid zo......voor straks en de komende tijd veel sterkte met het verlies van jullie Lot.
Dank je wel voor je troostende woorden.
Op dit moment loop ik met mijn ziel onder mijn arm en weet ik me geen raad.
Ze is bij ons geboren en is altijd blijven slapen in de werpkist die we toen voor haar en haar broertjes gemaakt hebben.
Die kist zal voor het eerst in ruim veertien jaar leeg blijven vannacht.
Dat soort gedachten doet me zo zeer.
Ook als ik naar al haar spullen kijk die nog overal om ons heen liggen. De halfgevulde kong, de activitybal met nog wat snoepjes en nog zoveel dingen meer.
Het zal allemaal wel slijten. Maar ik zie als een berg op tegen de tijd die komen gaat.
Dank je wel Brigitte,
Wij zijn inderdaad blij dat ze niet of nauwelijks geleden heeft.
Maar het zo plotseling afscheid moeten nemen, is wel loodzwaar.
Haar moeder Catootje is ook plotseling geleden.
Daar ben ik toen niet bij geweest, wat nog moeilijker was.
Ik hoop dat ze nu weer samen zijn. Dat geeft mij enigszins troost.
Ja, dat het zo plotseling gaat is voor haar heel fijn (verkeerd woord maar je weet wat ik bedoel)
Maar voor de nabestaande is dat enorm hard.......een shock.
Lijkt me helemaal verschrikkelijk als je er zelf niet bij geweest bent......
Nu is het nog dubbel zwaar omdat ze nog gewoon thuis is en het nog tastbaar is.
Sterkte vanmiddag........ik denk aan jullie om 16 uur.
Wat triest nu ben je ook je mooie Lotje kwijt.
Gelukkig hebben jullie haar op tijd kunnen helpen .
Ik voel mee met jullie pijn, iedere keer wéér als er iemand zijn dier moet afgeven want ja ik kén het gevoel goed genoeg
Sterkte met het verwerken en aanvaarden .
Heel veel sterkte.
Dank je wel Willemijn.
We gaan haar zo naar het crematorium brengen, maar nu kan ik nog even naar dat lieve kopje met die lieve blik kijken.
Maar wat zullen we haar vrolijkheid en ondeugendheid missen.
Men gedachten zyn by jullie marry ik moet terug wenen als ik dit lees sterker meis
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?