Mijn lieve vrolijke Lotje is niet meer

Wat verdrietig , veel sterkte

Mooi Marry je meisje weer thuis bij jullie en Catootje haar moeder

en ja als je goed oplet ,dan weet je zeker dat ze ons net zo min zijn vergeten .

xxx

Ik kon het niet droog houden met deze film, vooral op het einde.

En ik denk vele met ons die hun dierbare hond hebben verloren.

Wat een mooi filmpje!

Ook bij mij rolde de tranen over mijn wangen.

Wat een prachtige film. Zo ontroerend en tegelijkertijd heel troostend.

Dank je wel.

" Mooi Marry je meisje weer thuis bij jullie en Catootje haar moeder
en ja als je goed oplet ,dan weet je zeker dat ze ons net zo min zijn vergeten .
xxx
  "

Roos,Jeff † en Waldo

 Ik zal heel goed opletten Roos.

Daarnet zag ik twee grote konijnen op ons straatje zitten die door het keukenraam naar binnen keken. Ik heb hier in jaren geen grote konijnen gezien. Ik vond het heel bijzonder en heb het dan ook maar als een signaal opgevat. 

Het is vandaag een week geleden dat we ons lieve meisje hebben moeten laten inslapen. Wat een vreselijke week is dit geweest.

De pijnlijke momenten blijven maar komen. Geen groenten meer hoeven kopen voor Lotje, geen knuffels meer uitzoeken op de vrijmarkt met Koningsdag. Dat mocht ze altijd zelf doen. Dan liep ze langs de uitstallingen op de grond, keek en wees met haar snuit knuffels aan die ze wilde hebben. Geen eten meer hoeven klaarmaken, geen wandelingen meer en geen trucjes meer om ons zo ver te krijgen dat ze toch nog een extra snoepje kreeg.

De leegte is enorm. Ik wil nog steeds geen wandelingen maken langs de plekken waar ik altijd liep met haar. En dat is in onze buurt bijna onmogelijk.  Maar ook de leegte in huis is zo groot. Het is zo ontzettend stil.

Om die leegte te verdrijven, denken we nu toch aan een nieuw hondje. Niet nu meteen maar wel binnen afzienbare tijd. Ik ben daar heel dubbel in. Aan de ene kant denk ik dat het weer regelmaat en afleiding in mijn leven zal brengen. Aan de andere kant is het verdriet en het gemis nog zo groot dat ik bang ben dat ik een nieuw maatje niet de aandacht en de liefde kan bieden die het nodig heeft. 

Onze eerste hond Catootje is op een dag onverwachts ons leven binnen gewandeld. Toen ik haar zag, wist ik dat ze voor ons was. Ze is meteen mee naar huis gegaan terwijl we nog helemaal geen spullen hadden. Van de fokker hadden we wat voer mee gekregen maar dat was ook het enige. Ze heeft in een kartonnen doos naast ons bed geslapen omdat we nog geen mand hadden. Ze heeft geen moment gepiept. De volgende nacht sliep ze met onze poes in de poezenmand terwijl we ondertussen een prachtige nieuwe mand voor haar gekocht hadden. Het was een tophond en ze heeft ons na een paar jaar onze Lot gegeven. Ik hoop dat ik op een gegeven moment weer op zo'n manier een nieuwe 'Catootje' of 'Kadootje' zoals we haar noemden, tegen het lijf zal lopen. Dan zal ik onmiddelijk weten dat het goed is. Ik kijk ondertussen naar haar uit.

" Het is vandaag een week geleden dat we ons lieve meisje hebben moeten laten inslapen. Wat een vreselijke week is dit geweest.
De pijnlijke momenten blijven maar komen. Geen groenten meer hoeven kopen voor Lotje, geen knuffels meer uitzoeken op de vrijmarkt met Koningsdag. Dat mocht ze altijd zelf doen. Dan liep ze langs de uitstallingen op de grond, keek en wees met haar snuit knuffels aan die ze wilde hebben. Geen eten meer hoeven klaarmaken, geen wandelingen meer en geen trucjes meer om ons zo ver te krijgen dat ze toch nog een extra snoepje kreeg.
De leegte is enorm. Ik wil nog steeds geen wandelingen maken langs de plekken waar ik altijd liep met haar. En dat is in onze buurt bijna onmogelijk.  Maar ook de leegte in huis is zo groot. Het is zo ontzettend stil.
Om die leegte te verdrijven, denken we nu toch aan een nieuw hondje. Niet nu meteen maar wel binnen afzienbare tijd. Ik ben daar heel dubbel in. Aan de ene kant denk ik dat het weer regelmaat en afleiding in mijn leven zal brengen. Aan de andere kant is het verdriet en het gemis nog zo groot dat ik bang ben dat ik een nieuw maatje niet de aandacht en de liefde kan bieden die het nodig heeft. 
Onze eerste hond Catootje is op een dag onverwachts ons leven binnen gewandeld. Toen ik haar zag, wist ik dat ze voor ons was. Ze is meteen mee naar huis gegaan terwijl we nog helemaal geen spullen hadden. Van de fokker hadden we wat voer mee gekregen maar dat was ook het enige. Ze heeft in een kartonnen doos naast ons bed geslapen omdat we nog geen mand hadden. Ze heeft geen moment gepiept. De volgende nacht sliep ze met onze poes in de poezenmand terwijl we ondertussen een prachtige nieuwe mand voor haar gekocht hadden. Het was een tophond en ze heeft ons na een paar jaar onze Lot gegeven. Ik hoop dat ik op een gegeven moment weer op zo'n manier een nieuwe 'Catootje' of 'Kadootje' zoals we haar noemden, tegen het lijf zal lopen. Dan zal ik onmiddelijk weten dat het goed is. Ik kijk ondertussen naar haar uit. "

Marry, Catootje (RIP) en Lotje (RIP)

 lieverd ik begrijp je zo...het is zo pijnlijk zo confronterend 24/7

juist door de extra zorg die ze nodig had de leegte extra groot

en ja je weet het als ze op je pad komen

dan is het 100% zeker..zelfs als je niet op zoek bent

Weet zeker dat het dier op je pad komt met een reden

en ja denk ook dat onze eerdere  dieren daar een handje in hebben

volg je gevoel lieverd

"  Ik zal heel goed opletten Roos.
Daarnet zag ik twee grote konijnen op ons straatje zitten die door het keukenraam naar binnen keken. Ik heb hier in jaren geen grote konijnen gezien. Ik vond het heel bijzonder en heb het dan ook maar als een signaal opgevat.  "

Marry, Catootje (RIP) en Lotje (RIP)

  wat bijzonder Marry

"  lieverd ik begrijp je zo...het is zo pijnlijk zo confronterend 24/7
juist door de extra zorg die ze nodig had de leegte extra groot
 
en ja je weet het als ze op je pad komen
dan is het 100% zeker..zelfs als je niet op zoek bent
Weet zeker dat het dier op je pad komt met een reden
en ja denk ook dat onze eerdere  dieren daar een handje in hebben
volg je gevoel lieverd "

Roos,Jeff † en Waldo

Dank voor je lieve reactie Roos.

Ik zal zeker mijn gevoel volgen. Dat is meestal goed. 

Ja het doet idd enorm zeer om je lieve hond in te moeten laten slapen! Zij is ons alweer vergeten omdat ze het nu zo goed heeft in de andere dimensies en wij blijven hier achter met een groot verlies! Enorm veel sterkte ook!

 Hoi Sandra,

In mijn gedachten zie ik haar inderdaad rennen en spelen en vrolijk kabaal maken met andere honden en weet ik zeker dat ze gelukkig is.

En het klopt dat wij met het verdriet en het verlies blijven achterblijven.

Jij ook nogmaals sterkte met het verlies van Ozzie.

Nog heel veel sterkte marry ze zit voor altyd in je hart ze is by al onze lieverds ik heb het ook nog zeer moeilijk sterkte 

Dank je wel Nadine.

Ik weet hoe moeilijk jij het er ook nog steeds mee hebt. 

Wat kan dat lang duren he.

Dikke knuffel voor jou.

" Dank je wel Nadine.
Ik weet hoe moeilijk jij het er ook nog steeds mee hebt. 
Wat kan dat lang duren he.
Dikke knuffel voor jou. "

Marry, Catootje (RIP) en Lotje (RIP)

 Ja Marry het is byna 2j en nog stééds dat verdriet en gemis het duurt zeker lang dikke knuffels voor jou hoor 

" Het is vandaag een week geleden dat we ons lieve meisje hebben moeten laten inslapen. Wat een vreselijke week is dit geweest.
De pijnlijke momenten blijven maar komen. Geen groenten meer hoeven kopen voor Lotje, geen knuffels meer uitzoeken op de vrijmarkt met Koningsdag. Dat mocht ze altijd zelf doen. Dan liep ze langs de uitstallingen op de grond, keek en wees met haar snuit knuffels aan die ze wilde hebben. Geen eten meer hoeven klaarmaken, geen wandelingen meer en geen trucjes meer om ons zo ver te krijgen dat ze toch nog een extra snoepje kreeg.
De leegte is enorm. Ik wil nog steeds geen wandelingen maken langs de plekken waar ik altijd liep met haar. En dat is in onze buurt bijna onmogelijk.  Maar ook de leegte in huis is zo groot. Het is zo ontzettend stil.
 
Om die leegte te verdrijven, denken we nu toch aan een nieuw hondje. Niet nu meteen maar wel binnen afzienbare tijd. Ik ben daar heel dubbel in. Aan de ene kant denk ik dat het weer regelmaat en afleiding in mijn leven zal brengen. Aan de andere kant is het verdriet en het gemis nog zo groot dat ik bang ben dat ik een nieuw maatje niet de aandacht en de liefde kan bieden die het nodig heeft. 
 
Onze eerste hond Catootje is op een dag onverwachts ons leven binnen gewandeld. Toen ik haar zag, wist ik dat ze voor ons was. Ze is meteen mee naar huis gegaan terwijl we nog helemaal geen spullen hadden. Van de fokker hadden we wat voer mee gekregen maar dat was ook het enige. Ze heeft in een kartonnen doos naast ons bed geslapen omdat we nog geen mand hadden. Ze heeft geen moment gepiept. De volgende nacht sliep ze met onze poes in de poezenmand terwijl we ondertussen een prachtige nieuwe mand voor haar gekocht hadden. Het was een tophond en ze heeft ons na een paar jaar onze Lot gegeven. Ik hoop dat ik op een gegeven moment weer op zo'n manier een nieuwe 'Catootje' of 'Kadootje' zoals we haar noemden, tegen het lijf zal lopen. Dan zal ik onmiddelijk weten dat het goed is. Ik kijk ondertussen naar haar uit. "

Marry, Catootje (RIP) en Lotje (RIP)

 Ik weet nog goed toen Gero overleed , die nacht die daarna kwam had ik geen oog dicht gedaan , de volgende dag(dagen) ging ik wandelen met haar halsband om mijn nek (en de tranen in je ogen)de 3 weken die daarna verliepen moest ik steeds aan haar denken ik miste de wandelingen met haar.

Op een dag zei ik tegen mijn dochter (van 19 jaar )zullen we naar een puppy kijken en ja hoor toen we gingen kijken (bij de fokker) kwamen ook de tranen,denken aan Gero.

Lara (ze is nu een pup van 5 mnd) is een grote pleister op de wond, ze geeft veel troost, maar toch denk ik nog veel aan Gero.

Ik ben benieuwd hoelang het duurt als je aan haar denk dat je dat emotionele gevoel van verdriet niet meer krijgt.

Gero, wat mis ik je meid !!

Ik weet nog dat het heel lang duurde voordat het verdriet om Catootje minder werd. Terwijl ik toen Lotje had en de wandelingen en de regelmaat gewoon doorgingen. Nu is het vooral de leegte die het extra moeilijk maakt. 

Het doet me goed om te lezen dat bij jullie de keuze om Lara zo snel in jullie leven toe te laten goed is uitgepakt. Dat je ondanks het feit dat je Gero nog zo ontzettend mist toch blij kunt zijn met Lara. Dank je wel voor je ractie. X

Ik zit best wel veel op internet, ik heb dit artikel nooit eerder gezien, pas na de onverwachte dood van mijn Duitse Herder "Gero" die op 9 1/2 jarige leeftijd overleed las ik dit.

Toeval of niet ?

http://www.herdershonden.nl/hier-10-feiten-herdershonden-liefhebbers-altijd-moeten-onthouden/

en ook een artikel over de dood

http://communities.zeelandnet.nl/attica/p/37072-c8-de-dood

Vooral de zin " U moet de dood niet beschouwen als het ergste wat Uw hond kan overkomen, ook al voelt dit wel zo "

 Oh, ik heb het filmpje gekeken.........

Dat had ik beter niet kunnen doen.......ik blijf huilen, kan niet stoppen, alles komt omhoog van de jongens.........

Wat een prachtig filmpje.........en oh wat confronterend.

Marry, ik weet heel goed hoe je je nu voelt.

Toen ons Zyrko, 5 jaar geleden stierf was er een enorm verdriet......ik mis hem nu nog.

Maar.......Zorky was er nog en het ritme ging gewoon door.

Iedere wandeling dacht ik....Zyrko deed hier dit.....en daar dat......

Maar toen ons Zorky stierf, 4 jaar geleden.........was er opeens een enorme stilte en leegte.

Ben gaan wandelen....was zo terug.....vol tranen.

Mijn huis was mijn huis niet meer.

Mijn schaduw was weg........ik was echt "eenzaam".

Wilde en kon niet verder leven zonder Zorky.

30 jaar altijd 1, 2, 3  honden gehad en nu die verstikkende stilte,

Ben eens rond gaan kijken op internet (wilde absoluut geen nieuwe hond)

Dat was een week na het overlijden van Zorky.

En toen zag ik Zebee op een foto........nee ik wil geen hond.

Mijn vriendin belde en zei kijk eens op die site......daar staat een schatje voor jou

Laat dat nu dezelfde foto zijn.....Zebee.

Gedacht, gehuild, gepiekerd, gepraat.......en toen toch maar eens gebeld.

Weer gedacht, gepraat en gebeld........

dat 4 dagen en toen toch maar vanuit Limburg naar Lelystad gereden om eens te kijken.

Toen we er bijna waren wilde ik absoluut niet meer......voelde me schuldig naar Zorky.

Mijn man had iets van.....ik heb 3 uur gereden en ga ook kijken.

De deur ging open en daar kwam een blonde meid die me direct om de nek vloog.

Je raadt het al......Zebee ging mee naar Limburg.

De eerste 2 dagen ging goed maar toen.......ik kon lief tegen haar doen.....ik kon haar verzorgen......maar kon geen gevoel voor haar hebben.......het verdriet om Zorky was zo groot.

s avonds zat ze bij me op de bank, tegenover de foto van Zorky en Zyrko......ik kreeg het dan niet klaar om Zebee te aaien.

2 maanden later zijn we een week naar zee geweest......andere omgeving.....andere gedachten.....en daar kwam de KLIK..........wat houd ik veel van mijn meisje.

Dat was een heel moeilijke tijd, emotioneel .....maar oh wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb.........ons huis was weer ons huis, ik werd langzaam weer ik.

Na 3 maanden kwam Zabaa.

Als ik de meiden nu 's avonds in de tuin laat dan kijk ik naar 2 sterren boven ons huis en zeg iedere avond.......jongens ik houd van jullie.

Ik wens je veel sterkte.....maar volg je gevoel........

Wat verdrietig.

Heel veel sterkte!

Marry,

Omdat Lotje nog je enige hond was, komt het verlies van haar nog harder binnen, omdat de leegte zo enorm is. Je hele dagritme was toch ook afgesteld op alles wat vaste handelingen rondom Lotje betrof.

Ik heb na het overlijden van mijn vorig hondje ca. een half jaar gewacht, totdat ik Casper als pup ophaalde. Achteraf gezien had ik dit veel eerder kunnen/moeten doen. Het voelde als een soort verraad naar mijn overleden hondje toe; ook omdat ik haar zo jong moest laten inslapen. Zij had mij van hierboven echter allang laten weten, dat zij alleen maar wilde, dat ik minder verdrietig zou zijn door de afleiding van een pup in huis te hebben. Vergeten zal ik haar nooit.

Voel je vooral niet bezwaard om nu al uit te kijken naar een nieuw hondje. Ook Lotje zou niet willen, dat je het langer zwaarder hebt dan nodig is.

Hallo Brigitte,

Dank je wel voor je mooie emotionele verhaal.

Het is zo herkenbaar. Het gevoel van eenzaamheid en leegte. Opzien tegen de lege tijd die komen gaat en die ik zo graag weer zou willen opvullen met het hebben van een hond. 

Ik begrijp ook zo goed de dubbele gevoelens die je in het begin had t.a.v. Zebee. Het verdriet wat je toen nog had en de schuldgevoelens t.o.v. je overleden jongens. Hoe moeilijk dat allemaal geweest moest zijn. Dat is precies waar ik ook bang voor ben. Eigenlijk wil ik natuurlijk gewoon Lotje weer terug. 

Fijn dat het allemaal redelijk snel weer een goede wending heeft genomen en dat je nu weer heel gelukkig bent met Zebee en Zabaa.

Dikke knuffel

Hallo Loesje,

Ik kan mij nog goed herinneren dat jouw vorige hondje en mijn Catootje op dezelfde dag overleden zijn op 6 augustus 2012. Ik was toen blij dat ik Lotje nog had omdat zij er voor zorgde dat ik wel gewoon door moest gaan met de dagelijkse gang van zaken. 

Ik heb toen veel aan jou gedacht en geprobeerd mij voor te stellen hoe vreselijk het voor jou moest zijn omdat je jouw hondje zo jong had moeten laten inslapen en je op dat moment geen andere hond had om het verdriet enigszins te verzachten.

Ik herinner me ook dat Casper al snel in je leven kwam en ik ben blij om nu te lezen dat je er geen spijt van hebt gehad dat je dat zo snel na het overlijden van je vorige hondje hebt gedaan.

Ik weet zeker dat Catootje en Lotje mij van boven op het spoor van een nieuw maatje brengen.

XX

Ach Marry, ik was het laatste halve jaar weinig op HP en heb ook dit gemist.  Na je post bij Kylie gelezen te hebben zocht ik het op.

Dat is ook nog kort geleden.  En ik herinner me nog zo goed toen je op HP kwam door Catootje.

Lotje heeft een mooi leven gehad en je hebt de juiste keuze gemaakt.  Je moest haar los laten naar daar waar Catootje al was, maar ze blijft evengoed nog steeds in je hart.  

Nog heel veel sterkte en mocht je een andere schat ontmoeten die je ook een fijn leven wil geven en die jou leven mooier maakt, heel veel geluk gewenst. Ik ben er zeker van dat Catootje en Lotje jou zouden aanbevelen!

Ach lees het nu pas, wat een leegte en een gemis. Toen mijn hondje overleed heb ik na 8 hele moeilijke maanden weer opnieuw mijn hart aan ons pupje gegeven. Ik ook durfde het niet aan omdat ik het als verraad voelde. Achteraf had ik het veel eerder moeten doen maar ik kon het gewoon niet. Heel veel sterkte...... 

" Ach Marry, ik was het laatste halve jaar weinig op HP en heb ook dit gemist.  Na je post bij Kylie gelezen te hebben zocht ik het op.
Dat is ook nog kort geleden.  En ik herinner me nog zo goed toen je op HP kwam door Catootje.
Lotje heeft een mooi leven gehad en je hebt de juiste keuze gemaakt.  Je moest haar los laten naar daar waar Catootje al was, maar ze blijft evengoed nog steeds in je hart.  
Nog heel veel sterkte en mocht je een andere schat ontmoeten die je ook een fijn leven wil geven en die jou leven mooier maakt, heel veel geluk gewenst. Ik ben er zeker van dat Catootje en Lotje jou zouden aanbevelen!
 
  "

K*Y*L*I*E*

 Wat een ontzettend lieve reactie.

Dank je wel.

 Hallo Anneke,

Dank voor je lieve reactie.

Ja, de leegte en het gemis zijn erg groot. Het is zo stil in huis.

We hebben daarom ook besloten om niet te lang te wachten met het zoeken naar een nieuw hondje. Dat vooruitzicht geeft hoop.

We zullen Lotje, evenals haar moeder Catootje, nooit vergeten.

Ze zullen echt nooit vergeten worden.... nu eind juli 3 jaar gelden en wat een slopende tijd is dat geweest.... wat een verdriet.... en nu weer zoveel liefde om me heen. Hoop dat dit jullie ook weer gaat overkomen.... Maar voor nu heel veel sterkte met het verlies