Angst voor winkelbellen

Als we Loes en Polly uitlaten lopen we van pleintje naar pleintje, en naar het park. Op de pleintjes en in het park beslissen zij hoe we lopen en waar ze snuffelen. Op de straat stappen we goed door en moeten ze echt wel even naar ons luisteren. Grootste deel zijn binnenstraatjes en daar is het niet echt druk. Maar we passeren ook een grote en drukke baan; daar liep het vorige week mis.

Mijn vader moest nog een boodschap doen. We liepen die dag wel even aan de andere kant van de weg. Op een gegeven moment passeren we een winkel waar net iemand buiten kwam en er ging dus een belletje. Polly schrikt even en begint nogal hevig te blaffen. Loes was al niet echt op haar gemak: we liepen niet aan de kant van de weg die zij gewoon was (Loes heeft wat autistische trekjes zeg ik altijd: als je afwijkt van routines is ze compleet de kluts kwijt. ook van geluiden heeft ze snel schrik) en schrok zich natuurlijk een ongeluk van die bel en Polly haar gedrag erop. Enkele meters verderop was Polly echter weer gekalmeerd. Loes totaal niet: ze bleef trekken en nam met moeite een snoepje aan (DE techniek om haar anders af te leiden en haar aandacht bij mij te houden: Loes en Polly doen alles voor voedsel). Pas op het volgende pleintje begon Loes weer wat rond te snuffelen.

Jammer genoeg stelt ze dit gedrag nu elke keer als we op die straat wandelen: ze trekt ontzettend en is zo van slag dat ze zelfs geen snoep aanneemt.

Ik dacht eerst dat ze schrik had van de baan op zich, maar het blijkt de bel van die winkel te zijn heb ik vandaag gemerkt. Ze trok wel, maar kwam wel naar me toe als ik haar riep en nam de beloning hiervoor aan. Op een gegeven moment hoorde ze dat belletje en toen was het hek van de dam. Aangezien snoep niet meer aangenomen werd, bleef ik maar stilstaan als ze echt begon te trekken. Bleef ze staan, gingen we weer verder.

Eenmaal van de weg af kalmeerde ze weer: ze snuffelde, kwam vlot naar me toe en at met smaak haar snoep.

Dat het het belletje was, werd nog eens bevestigd toen we in een rustige straat een bakker passeerde en daar ook een belletje ging toen er iemand binnen ging. Hier was ze gelukkig sneller gekalmeerd.

Ik wil de situatie liever niet vermijden, ze moet gewoon leren dat er bij een belletje echt niks engs gebeurt.

Doe ik het op deze manier goed? Of zijn er andere manieren die beter werken?

Ohja, we wandelen hier altijd met een tuigje, dus haar nek blijft gespaard tijdens het trekken.

Een heel vreemd geluid voor je honden...je doet het goed, stilstaan, en je mag gerust geruststellen hoor, rustig het is goed.... laat ze even zitten en ga verder, goed zo, geef ze de beloning...ga wat vaker daar wandelen zodat de bel straks heel gewoon wordt...

Je kan in het begin best voldoende afstand nemen van de plaats met de winkelbel.

Er is door combinatie van factoren een slechte (negatieve) link ontstaan.

Dus eventjes rust houden (test even uit waar ze nog wel iets aanneemt). Ik zou ook om te oefenen op die plek extra lekkers gebruiken. 

En inderdaad op een rustige manier voorbij gaan. Laten voelen dat er geen nood is om te trekken en dat er ook geen rampen gaan gebeuren.

Uiteindelijk zou je met die oefening, samen met geduld en kalmte, zover kunnen geraken dat ze uiteindelijk voor die deur kan gaan zitten en er niets uit maakt dat de bel gaat.